جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: با پیشگفتار جدیدی توسط جاناتان لیر "به طرز قابل توجهی سرزنده و لذت بخش... این کتاب بسیار غنی است که حاوی توضیحات عالی از انواع نظریه های اخلاقی و مشاهدات بی شمار و اغلب شوخ در مورد موضوعاتی است که در راه با آنها مواجه می شویم." - مکمل ادبی تایمز برنارد ویلیامز یکی از بزرگترین فیلسوفان نسل خود بود. اخلاق و محدودیت های فلسفه نه تنها به طور گسترده ای به عنوان مهم ترین کتاب او شناخته می شود، بلکه از کلاسیک معاصر فلسفه اخلاق نیز استقبال می شود. ویلیامز با تکیه بر ایده‌های فیلسوفان یونانی، اخلاق را به دور از مشغله‌ی ذهنی با نظریه‌های اخلاقی جهانی به سمت «حقیقت، حقیقت و معنای زندگی فردی» تغییر می‌دهد. او دشوارترین مسائل در فلسفه معاصر را بررسی و تأمل می‌کند و ایده‌های جدیدی را درباره موضوعات محوری مانند نسبی‌گرایی، عینیت و امکان دانش اخلاقی شناسایی می‌کند. این نسخه همچنین شامل تفسیری بر متن توسط A.W.Moore است. برنارد ویلیامز در زمان مرگش در سال 2003 توسط تایمز به عنوان "فیلسوف اخلاق برجسته در عصر خود" مورد ستایش قرار گرفت. او در دانشگاه‌های کمبریج، برکلی و آکسفورد تدریس می‌کرد و نویسنده بسیاری از کتاب‌های تأثیرگذار از جمله اخلاق است. دکارت: پروژه تحقیق محض (موجود در راتلج) و حقیقت و صداقت.

نگارنده در کتاب حاضر، به‌خوبی توانسته است با روش تحلیل منطقی، درون‌مایه اصلی‌ترین چهره‌ها و جریانات فلسفه تحلیلی را بکاود و نشان دهد چگونه هر چهره از پس چهره دیگر سر برآورده است. این کتاب با تبیین زمینه‌های فلسفی و علمی ظهور فلسفه تحلیلی آغاز می‌شود و سپس به ترتیب اندیشه «بولتسانو»، «فرگه»، «راسل»، «ویتگنشتاین اول»، «کارناپ»، «جریان صورسازی»، «مور» و نهایتاً «ویتگنشتاین دوم» را چنان عرضه می‌دارد که خواننده به‌خوبی درمی‌یابد که چگونه هر اندیشه از دل اندیشه پیشین برآمده است.

فلسفه تحلیلی تاریخی بیش از صد سال را پشت سر گذاشته است. اگرچه این عنوان چندین دهه است که به نحوی گسترده به کار می‌رود، نویسندگان، مجلات و دانشکده‌های متعددی خود را متمایل به آن می‌دانند، اما هنوز تلاش کافی برای روشن کردن ابعاد این گرایش فلسفی و خصوصیات متمایزکننده آن صورت نگرفته است. نویسنده کتاب حاضر، هانس یوهان گلوک، متولد آلمان و دانش‌آموخته ریاضیات و فلسفه در این کشور و انگلستان است. گلوک در این کتاب تلاش کرده تا ابعاد و ویژگی‌های متمایزکننده این گرایش فلسفی را مشخص کند. او رویکردهای مختلف در پاسخ به پرسش فلسفه تحلیلی چیست را بررسی کرده است.

کتاب «اخلاق‌شناسی و مرز‌های فلسفه» اثر برنارد ویلیامز که اولین بار در سال 1985 منتشر شد، به عنوان اثری اساسی در فلسفه اخلاق معاصر شناخته می‌شود. این کتاب نقدی عمیق از نظریه‌های اخلاقی نظام‌مند ارائه می‌کند و در عوض یک رویکرد جایگزینی برای تفکر اخلاقی ارائه می‌کند. ویلیامز با به چالش کشیدن نظریه‌های اخلاقی غالب که فلسفه غرب را از دوران روشنگری شکل داده‌اند، به ویژه نظریه‌های امانوئل کانت و فایده‌گرایی استوارت میل آغاز می‌کند. او استدلال می‌کند که این نظریه‌ها تلاش می‌کنند مبنایی جهانی و عینی برای اخلاق فراهم کنند، اما با انجام این کار، اغلب از پیچیدگی‌ها و حقایق زندگی واقعی انسان دور می‌شوند. ویلیامز معتقد است که نظریه‌های اخلاقی نظام‌مند، زندگی اخلاقی را با تقلیل آن به مجموعه‌ای از اصول یا قواعد که می‌تواند به طور کلی و جهان‌شمول اعمال می‌شوند، ساده‌تر می‌کند. او از این ایده انتقاد می‌کند که استدلال اخلاقی را می‌توان به طور کامل از دیدگاه‌ها و احساسات شخصی جدا کرد. موضوع اصلی کتاب، اهمیت «من» در تأمل اخلاقی است. ویلیامز استدلال می‌کند که تفکر اخلاقی باید در دیدگاه و تجربیات خود فرد ریشه داشته باشد. او بر نقش یکپارچگی شخصی و اهمیت داشتن یک زندگی صادقانه که به ارزش ها و تعهدات خود پایبند است، تأکید می کند. این تمرکز بر خود در تضاد با ماهیت غیرشخصی بسیاری از نظریه های اخلاقی پیشین است. ویلیامز در پرسش سقراطی «چگونه زندگی کنم؟» بازنگری می کند. او استدلال می کند که به این پرسش نمی‌توان به اندازه کافی با نظریه های اخلاقی انتزاعی پاسخ داد. در عوض، نیازمند رویکردی ظریف‌تر است که پیچیدگی‌های زندگی انسانی و ویژگی‌های موقعیت‌های فردی را در نظر می‌گیرد. ویلیامز معتقد است که تأمل اخلاقی باید بیشتر در مورد درک و پیمایش این پیچیدگی‌ها باشد تا اعمال اصول جهان‌شمول اخلاقی. پس از نقد فایده‌گرایی و اخلاق کانتی و بررسی نسبی‌گرایی و عینی‌گرایی در فلسفۀ اخلاق، کتاب با بحث از مرزهای فلسفه به پایان می‌رسد. فلسفه می‌تواند بینش‌ها و ابزارهای ارزشمندی برای تأمل اخلاقی ارائه کند، اما نمی‌تواند به عمیق‌ترین پرسش‌های اخلاقی پاسخ‌های یقینی بدهد. در عوض، باید به این پرسش‌ها از طریق ترکیبی از استدلال فلسفی، تأمل شخصی و درگیری با پیچیدگی‌های زندگی بشری پرداخت.

کتاب حاضر دوره ای مختصر در اصول عقاید شیعی است که از جمله به عنوان منبع درسی عقاید/کلام در پایه دوم حوزه های علمیه شیعه مورد استفاده است. این منبع، با این انگیزه تألیف گردید که منبع مطمئنی برای آشنائی محافل دانشگاهی غرب با مذهب شیعه گردد، چرا که پیش از آن مصادر تحقیقی آنان غالباً از منابع اهل سنت و یا از فرقه اسماعیلیه بود. این کتاب دارای یک مقدمه و سه بخش و یک خاتمه است که به شرح زیر می باشند: بخش اول: در این بخش کیفیت پیدایش و نشو و نمای شیعه، از آغاز پیدایش تا قرن چهاردهم هجری مورد بررسی قرار گرفته است. سپس انشعابات شیعه همچون: زیدیه، اسماعیلیه، مزاریه و دروزیه بیان گردیده است. بخش دوم: در این بخش راههای تفکر مذهبی شیعه به شرح زیر مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است: طریق اول: ظواهر دینی، اقسام ظواهر دینی. طریق دوم: بحث عقلی و طریق سوم: کشف. بخش سوم: در بخش پایانى كتاب، اصول اعتقادات اسلامى را از نظر شیعه دوازده امامى تحت عناوین خداشناسى، پیامبرشناسى، معادشناسى و امام شناسى مطرح ساخته است. خاتمه كتاب با عنوان پیام معنوى شیعه، جهانیان را به در پیش گرفتن راه خدا و رسیدن به آخرین درجه كمال انسانى كه همان ولایت و قرب الهى است، فراخوانده است.

شیعه در اسلام اثری مشهور درباره تشیع و شیعه دوازده‌امامی، به قلم علامه طباطبایی. این کتاب یکی از جدی‌ترین کارها در حوزه مطالعات شیعی در سال‌های پیش از انقلاب اسلامی ایران به شمار می‌رود و در دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقی آمریکا و اروپا جزو منابع تدریس رشته شیعه‌شناسی بوده است. هم‌اکنون نیز جزو کتاب‌های درسی حوزه‌های علمیه ایران است. به‌گفته پژوهشگران، به‌دلیل غرض‌ورزی و تحریف دانشمندان غربی و استفاده از منابع اهل‌سنت در تحقیقات اسلامی، تشیع حقیقی در غرب هیچ‌وقت شناخته نشد. بدین منظور، علامه طباطبایی در حدود سال ۱۳۴۵ش، کتاب شیعه در اسلام را تألیف کرد. این کتاب ابتدا توسط سید حسین نصر به زبان انگلیسی ترجمه و در سطح دانشگاه‌های آمریکا منتشر شد. در سال ۱۳۴۷ش نیز نسخه فارسی آن در ایران انتشار یافت. گفته شده کتاب شیعه در اسلام، به دور از تعصبات سنتیِ مرسوم، به بررسی‌های منصفانه تاریخی و علمی پرداخته و هویت واقعی مذهب تشیع را به‌عنوان یکی از دو مذهب بزرگ اسلامی، در سطحی عالی نشان داده است. برخی از دیدگاه‌های نویسنده، در این کتاب، به این شرح است: در قرآن، سه راه برای رسیدن به حقیقت مطرح شده: روایات، عقل فلسفی، و کشف‌وشهود عرفانی. سرچشمه اصلی عرفان اسلامی قرآن و سنت و کلمات امام علی(ع) است. در قرآن، راه اصلی شناخت خدا، معرفت نفس دانسته شده است. امامان شیعه، در تفسیر قرآن، تنها از روش تفسیر قرآن به قرآن استفاده می‌کردند. کتاب شیعه در اسلام، به قلم سید محمدحسین طباطبایی، اثری کلاسیک و مشهور درباره تشیع و شیعه دوازده‌امامی است.این کتاب یکی از جدی‌ترین کارها در شیعه‌شناسی در سال‌های پیش از انقلاب اسلامی ایران دانسته شده که همچنان منطقی، مستدل و جامع است. از نظر جعفریان، «شیعه در اسلام» نتیجه اتاق‌فکری بود که علامه طباطبایی در جهت تربیت اندیشه به کار برد و سهم بسزایی برای سیاسی-اجتماعی کردن اسلام در دهه ۳۰ و ۴۰ شمسی داشت.