جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مفسران در تفسیر فرازهای: «انظُرْ کَیْفَ کَذَبُوا عَلَی أَنفُسِهِمْ» و «وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ» در سوره انعام درباره امکان یا عدم امکان بیان کذب در روز قیامت و اینکه کافران در این آیه درباره چه چیزی دروغ می گویند، اختلاف نظر داشته و آراء ایشان در سه دسته اصلی قابل تقسیم است. این پژوهش با بررسی آراء و دلایل ارائه شده توسط مفسران و با توجه به ارتباط آیات نشان می دهد بیان دروغ در قیامت ممکن است. همچنین درباره اینکه مشرکان در این آیات درباره چه چیزی دروغ می گویند، نشان می دهد جدای از بحث صدق و کذبِ آرزو و وعده که توسط مفسران مطرح شده است، در این آیه احساس یا مفهومی از ابراز ایمان وجود دارد که مفسران به آن نپرداخته اند. توجه به عبارت هایی که در همین آیات و آیات قبل و بعد آنها آورده می شود، نشان می دهد مشرکان در ظاهر تسلیم شده و ایمان آورده اند و دروغ در این آیه مربوط به همین ابراز ایمان مشرکان است

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان، در بحث از آیات 7 و 8 سوره احزاب، این دو آیه را از آیاتی به شمار می آورد که به تلویح به عالم ذر اشاره دارند. علامه فضل الله، این نظریه را غیر قابل قبول دانسته و دلالت آن آیات را بر عالم ذر نمی پذیرد. با در نظر گرفتن تحلیل هر دو مفسر از حقیقت عالم ذر و تبیین ویژگی های آن، و با توجه به صبغه مباحث فلسفی علامه طباطبایی در ارائه مباحث تفسیری و همچنین مبانی جهان شناسانه ایشان که در آثار متعددشان منعکس گردیده و با نظر به قرائن موجود در آیات مذکور که به اعتقاد نگارندگان برداشت علامه طباطبایی را تایید می نمایند، می توان چنین ادعا نمود که نظر علامه طباطبایی در دلالت این دو آیه بر عالم ذر که نظریه ای بدیع به شمار می آید، بیانی مستدل بوده و از درجه اتقان بالایی برخوردار است.

اختلاف قرائت ها در برخی از کلمات قرآن کریم، سبب اختلاف دیدگاه مفسران شده است. در آیه 249 سوره بقره داستان سربازان طالوت در مواجهه با آزمایش الهی و نوشیدن آب از رود حکایت می شود. کلمه «غرفه» در این آیه به دو صورت «غُرْفَهً» و «غَرْفَهً» قرائت شده و در پژوهش پیش رو آراء تفسیری علامه طباطبایی و حرالّی اندلسی دراین باره و احتجاج های مربوط به هر قرائت، با نگاهی تحلیلی ارزیابی شده است. حاصل آنکه دیدگاه علامه طباطبایی در ترجیح قرائت «غُرْفَهً» صحیح است. ایشان با نکته سنجی، آزمایش شوندگان را به سه طایفه تقسیم کرده اند: کسانی که اصلاً آب ننوشیدند؛ کسانی که سیراب شدند و کسانی که آب نوشیدند، اما نه به حدّ سیراب شدن. از این سه گروه تنها گروه دوم از جمع پیروان طالوت خارج شدند و سرنوشت گروه سوم به آزمایش های دیگر گره خورده است.

آیه 19 آل عمران، حقیقت دین را تعبد و تسلیم دانسته، اختلاف ها را از خودخواهی و ستمگری ناشی می داند. بنابراین اگر چه شرایع در فروع دارای تفاوت هایی هستند، اما دین چیزی جز تسلیم در برابر حق نیست. نگارش حاضر با روش توصیفی تحلیلی، با استناد به آراء مفسران به بررسی آیه 19 آل عمران پرداخته است. نتایج نشان می دهد که سه محور توحید، معاد و عدل می تواند پیروان ادیان آسمانی را در کنار هم قرار داده، راه تفرقه و تشتت اجتماعی را مسدود نماید. ازاین رو قرآن کریم در شیوه تربیتی خود از باورهای اعتقادی استفاده کرده است. در نتیجه دین در سه قسم اساسی دسته بندی شده است که عبارتند از: دین حق، دین باطل و دین ثابت. با مبنا قرار گرفتن دین ثابت، وحدت اجتماعی می تواند نتیجه وحدت اعتقادی در میان پیروان ادیان توحیدی باشد.

ترجمه ماشینی : این یک ترجمه جدید، همراه با تفسیری است که شاید مهم‌ترین قطعه کوتاه نوشته هگل باشد. مقدمه اولین اثر مهم هگل، پدیدارشناسی روح، با توضیح آنچه که در فلسفه هگل نوآورانه ترین است، زمینه را برای تمام نوشته های دیگر او فراهم می کند. این ترجمه جدید خوانایی را با حداکثر دقت ترکیب می کند، جملات طولانی هگل را می شکند و ساختار اغلب پیچیده آنها را ساده می کند. . در عین حال، این کتاب بیش از هر ترجمه قبلی به اصل وفادار است. قلب کتاب شرح مفصلی است که توسط یک مقاله مقدماتی پشتیبانی می شود. آنها با هم توضیحی شفاف و ظریف از متن ارائه می‌دهند و مسائل دشوار هگل را روشن می‌کنند و ادعاها و مقاصد او را برای مبتدی قابل درک می‌کنند و در عین حال بینش‌های جالب و بدیع را به دانش‌آموز و دانش‌آموز پیشرفته ارائه می‌دهند. تفسیر اغلب فراتر از عبارت خاص در متن می رود تا زمینه ای نظام مند ارائه دهد و موضوعات مرتبط را در هگل و پیشینیانش (از جمله کانت، اسپینوزا، و ارسطو، و همچنین فیشته، شلینگ، هلدرلین و دیگران) توضیح دهد. کم اهمیت جلوه دادن (همانطور که بسیاری از مفسران امروزی انجام می دهند) جنبه هایی از اندیشه هگل را که در زمان ما کمتر قابل قبول است، و از آمیختن ترجیحات فلسفی خود با خواندن متن هگل خودداری می کند. رویکرد او به هگل تاریخی وفادار است و در عین حال ایده‌های هگل را در چارچوب خود بازسازی می‌کند.

آثار جورجوآگامبن فلسفۀ زندگی نوینی را بسط می دهند. در افق آنها این باور نهفته است که شکل زندگی ما می تواند قدرت راهنما و وحدت بخش سیاست آینده شود. کتاب قدرت زندگی با آگاهی از این وعده سویه های تعیین کننده و نادیده ماندۀ نوشته های آگامبن در طول چهار دهۀ گذشته را، با تفکر اندیشمندانی چون کافکا، هایدگر، بنیامین، آرنت، دلوز، و فوکو که آرای اگامبن متأثر از آنهاست، درهم می تند. افزون بر این، این کتاب آثار او را در رابطه با چهره های کلیدی سنت فلسفه، مانند افلاطون، اسپینوزا، ویکو، نیچه، ویتگنشتاین، و دریدا، قرار می دهد. این رویکرد به کیشیک نگاهی را پیش می نهد که با آن می توان به وضعیت زیست سیاسی امروز از نو اندیشید. در پی پیش بینی آگامبن که مفهوم زندگی در مرکز فلسفۀ آینده قرار خواهد داشت، کیشیک به برخی از الهام بخش ترین جهت گیری های ممکن این فلسفۀ آینده اشاره می کند. قدرت زندگی دومین اثر کیشیک در مجموعه «خیال پردازی یک شکل زندگی» است که در سال 2012 به همت انتشارات استنفورد منتشر شده است. این کتاب به پیوندهای زندگی و سیاست در سراسر زندگی و آثار جورجو آگامبن می پزدازد.

آثار جورجوآگامبن فلسفۀ زندگی نوینی را بسط می دهند. در افق آنها این باور نهفته است که شکل زندگی ما می تواند قدرت راهنما و وحدت بخش سیاست آینده شود. کتاب قدرت زندگی با آگاهی از این وعده سویه های تعیین کننده و نادیده ماندۀ نوشته های آگامبن در طول چهار دهۀ گذشته را، با تفکر اندیشمندانی چون کافکا، هایدگر، بنیامین، آرنت، دلوز، و فوکو که آرای اگامبن متأثر از آنهاست، درهم می تند. افزون بر این، این کتاب آثار او را در رابطه با چهره های کلیدی سنت فلسفه، مانند افلاطون، اسپینوزا، ویکو، نیچه، ویتگنشتاین، و دریدا، قرار می دهد. این رویکرد به کیشیک نگاهی را پیش می نهد که با آن می توان به وضعیت زیست سیاسی امروز از نو اندیشید. در پی پیش بینی آگامبن که مفهوم زندگی در مرکز فلسفۀ آینده قرار خواهد داشت، کیشیک به برخی از الهام بخش ترین جهت گیری های ممکن این فلسفۀ آینده اشاره می کند. قدرت زندگی دومین اثر کیشیک در مجموعه «خیال پردازی یک شکل زندگی» است که در سال 2012 به همت انتشارات استنفورد منتشر شده است. این کتاب به پیوندهای زندگی و سیاست در سراسر زندگی و آثار جورجو آگامبن می پزدازد.

«گفتمانی» که این کتاب در علوم انسانی تبیین می کند از گونه بینامتنی است. در فرهنگ فلسفی استنفورد دو دیدگاه کلان درباره دیالکتیک شناسی منفی آمده است، دیدگاه نخست اندیشه سیمون جارویس را در میان می گذارد که معتقد است این اثر را دست ساییدن آدورنو با صورت بندی گونه ای «ماتریالیسم فلسفی» می شناساند؛ این صورت بندی تاریخی و انتقادی است لیک جزم اندیشانه نیست. دیدگاه دوم نیز متعلق به اوکانر است که کتاب آدورنو را «فرانقد معرفت شناختی» می داند، به ویژه، فرانقد معرفت شناختی فلسفه های کانت و هگل. بر همین اساس به باور من کتاب اوکانر از بنیادهای فلسفی اندیشه های جامعه شناختی و سیاسی آدورنو سخن می گوید.

ترجمه ماشینی : به نظر می رسد که دغدغه های صرفاً فلسفی دیالکتیک منفی تئودور دبلیو. آدورنو از عینیت نظریه انتقادی دور باشد. فلسفه آدورنو شاید سنتی ترین موضوع فلسفه «محض» یعنی ساختار تجربه را در نظر می گیرد، در حالی که نظریه انتقادی جنبه های خاصی از جامعه را بررسی می کند. اما، همانطور که برایان اوکانر در این تفسیر بسیار بدیع از فلسفه آدورنو نشان می‌دهد، دیالکتیک منفی را می‌توان به‌عنوان شالوده نظری بازتابی یا عقلانیت انتقادی مورد نیاز نظریه انتقادی دانست. اوکانر استدلال می‌کند که آدورنو به «انضمام» فلسفه متعهد است: تز او درباره عدم هویت تلاش می‌کند نشان دهد که واقعیت به ظاهر قابل تقلیل نیست. این پایه‌ای را برای نقد کاربردی «انضمامی» ظواهر می‌گذارد که برای امکان نظریه انتقادی ضروری است. اوکانر برای توضیح زمینه ای که فلسفه آدورنو در آن عمل می کند - سنت فلسفه مدرن آلمانی، از کانت تا هایدگر - به تفصیل ایده های این فیلسوفان و همچنین تفاوت های خود تعریف آدورنو با آنها را بررسی می کند. اوکانر درباره گئورگ لوکاچ و تأثیر «نظریه اولیه» او بر اندیشه آدورنو بحث می کند. عناصر ایدئالیسم آلمانی کانت و هگل که توسط آدورنو برای تئوری میانجیگری سوژه- ابژه تخصیص یافته است. اولویت ابژه و عاملیت سوژه در معرفت شناسی آدورنو; و نقدهای مهم آدورنو از کانت و پدیدارشناسی هایدگر و هوسرل، نقدهایی که هم مفاهیم کلیدی آدورنو را روشن می کند و هم ساخت نظریه انتقادی او را از طریق درگیری با مسائل فلسفه آشکار می کند.