جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : توسط نیویورک تایمز به عنوان یکی از ده کتاب برتر سال 2016 نامگذاری شده است، روایتی روحی از یک جنبش روشنفکری بزرگ قرن بیستم و متفکران انقلابی که آن را شکل دادند، توسط نویسنده پرفروش کتاب چگونه زندگی کنیم، سارا بیکول. پاریس، 1933: سه معاصر با کوکتل زردآلو در بار Bec-de-Gaz در خیابان Montparnasse ملاقات کردند. آنها ژان پل سارتر جوان، سیمون دوبووار و دوست دیرینه ریموند آرون، فیلسوف همکارشان هستند که در مورد چارچوب مفهومی جدیدی از برلین به نام پدیدارشناسی به آنها می خندد. او می گوید: «می بینید، اگر پدیدارشناس هستید، می توانید درباره این کوکتل صحبت کنید و از آن فلسفه بسازید!» همین عبارت ساده بود که جنبشی را برانگیخت و سارتر را برانگیخت تا پدیدارشناسی را با حساسیت فرانسوی و اومانیستی خود ادغام کند و از این طریق رویکرد فلسفی کاملاً جدیدی را با الهام از مضامین آزادی رادیکال، هستی اصیل و کنشگری سیاسی ایجاد کند. این جنبش پیش از آنکه راه خود را در سراسر جهان به عنوان اگزیستانسیالیسم باز کند، در کلوپ‌های جاز و کافه‌های کرانه چپ نفوذ کرد. در کافه اگزیستانسیالیست نه تنها فیلسوفان، بلکه نمایشنامه نویسان، مردم شناسان، محکومان و انقلابیون نیز حضور دارند، داستان اگزیستانسیالیست ها، از اولین جرقه شورشی تا جنگ جهانی دوم، تا نقش آن در جنبش های آزادی پس از جنگ، مانند ضد استعمار، را دنبال می کند. فمینیسم و حقوق همجنسگرایان در هم آمیختن بیوگرافی و فلسفه، این روایت حماسی از برخوردهای پرشور است - دعواها، روابط عاشقانه، راهنمایی ها، شورش ها، و شراکت های طولانی - و تحقیقی حیاتی در مورد آنچه اگزیستانسیالیست ها باید به ما ارائه دهند امروز، در لحظه ای که روزگاری هستیم. دوباره با مسائل اصلی آزادی، مسئولیت جهانی، و اصالت انسانی در دنیایی متلاشی و تکنولوژی محور مواجه می شویم.

ترجمه ماشینی : فرانسوا نودلمان، فیلسوف مشهور و منتقد برجسته فرانسوی، موسیقیایی ژان پل سارتر، فردریش نیچه و رولان بارت را که همگی نوازندگان آماتور پیانو و دوستداران تیز رسانه بودند، درگیر می کند. اگرچه نوازندگی پیانو برای این متفکران یک هنر حیاتی بود، اما تفکرات آنها در مورد این موضوع عمدتاً ناچیز، ضمنی یا ناسازگار با آثار هر فیلسوف است. نودلمن این دیدگاه ها را هم بازیابی می کند و هم ادغام می کند، و نشان می دهد که شیوه نواختن این فیلسوفان، آهنگسازانی که آنها را می پرستیدند، و موسیقی انتخابی آنها بینش غیرمعمولی را در مورد سبک ها و الگوهای تفکر آنها آشکار می کند. نودلمن، عمل فیزیکی و نظری موسیقی را به عنوان بُعدی می‌داند که زیربنای دیدگاه‌های فلسفی سارتر، نیچه و بارت است. او با خواندن افکار آنها در برابر موسیقی آنها، فرمول بندی های انتقادی جدیدی را معرفی می کند و مسیر حرکت آنها را تغییر می دهد و غنای ارزشمندی به تجربیات زیسته و تجسم یافته این فیلسوفان می بخشد. نتیجه، ثبت‌های متعدد وجود و رابطه بین فلسفه و حواس را افزایش می‌دهد که بسیاری از کار آنها را با خبر می‌کرد. نودلمن که خواننده دقیق موسیقی است، تسلط ظریفی بر متون زیر نظر خود حفظ می کند و از نکات گفتمانی پژوهش های موسیقی و فلسفی آنها، به ویژه با توجه به تحقیقات اخیر و نقدهای پیشرفته، قدردانی می کند.

ترجمه ماشینی : شهادت ده سال آخر سارتر. ما ارادت بووار به متفکر بزرگ را می دانیم، حتی اگر او گاهی دلبستگی خود را به شیوه ای بسیار خاص نشان می دهد: با نمایش نسبتاً غیر متواضعانه ای از افول سارتر که با سوء استفاده، بیماری و پیری غلبه کرده است. مصاحبه‌هایی که در تابستان 1974 بین سارتر و بووار انجام شد، بخش عمده‌ای از جلد را به خود اختصاص داده است. آنها هم Les mots و هم فیلمی را که به سارتر اختصاص داده شده کامل می کنند (اما تکرار می کنند). آنها برای درک بهتر شخصیت و تناقضات نویسنده تهوع ارزشمند هستند.

ترجمه ماشینی : «قرن دوم سارتر» غنای بینش سارتر از وضعیت انسانی، تنوع ابزاری که او برای دست‌وپنجه نرم کردن با آن به کار می‌برد، و مسیر طولانی سفرش را در دیدگاه‌های فرهنگی گسترده‌تری منعکس می‌کند. صدمین سالگرد تولد سارتر در سال 2006 مناسبت اصلی بسیاری از مقالاتی بود که در این جلد گنجانده شده است. به میزبانی انجمن های سارتر بریتانیا یا آمریکای شمالی، از مشارکت کنندگان شرکت کننده در جشن های صدمین سالگرد سارتر خواسته شد تا به موضوعات اصلی و توسعه کلی زندگی و اندیشه او بپردازند. همانطور که مجموعه حاضر نشان می دهد، تلاش برای ارائه سارتر در نگاهی گذشته نگر، همچنین مبنایی برای ارزیابی ارتباط کار او برای قرن جدید فراهم می کند.