جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : فرانسوا نودلمان، فیلسوف مشهور و منتقد برجسته فرانسوی، موسیقیایی ژان پل سارتر، فردریش نیچه و رولان بارت را که همگی نوازندگان آماتور پیانو و دوستداران تیز رسانه بودند، درگیر می کند. اگرچه نوازندگی پیانو برای این متفکران یک هنر حیاتی بود، اما تفکرات آنها در مورد این موضوع عمدتاً ناچیز، ضمنی یا ناسازگار با آثار هر فیلسوف است. نودلمن این دیدگاه ها را هم بازیابی می کند و هم ادغام می کند، و نشان می دهد که شیوه نواختن این فیلسوفان، آهنگسازانی که آنها را می پرستیدند، و موسیقی انتخابی آنها بینش غیرمعمولی را در مورد سبک ها و الگوهای تفکر آنها آشکار می کند. نودلمن، عمل فیزیکی و نظری موسیقی را به عنوان بُعدی می‌داند که زیربنای دیدگاه‌های فلسفی سارتر، نیچه و بارت است. او با خواندن افکار آنها در برابر موسیقی آنها، فرمول بندی های انتقادی جدیدی را معرفی می کند و مسیر حرکت آنها را تغییر می دهد و غنای ارزشمندی به تجربیات زیسته و تجسم یافته این فیلسوفان می بخشد. نتیجه، ثبت‌های متعدد وجود و رابطه بین فلسفه و حواس را افزایش می‌دهد که بسیاری از کار آنها را با خبر می‌کرد. نودلمن که خواننده دقیق موسیقی است، تسلط ظریفی بر متون زیر نظر خود حفظ می کند و از نکات گفتمانی پژوهش های موسیقی و فلسفی آنها، به ویژه با توجه به تحقیقات اخیر و نقدهای پیشرفته، قدردانی می کند.

ترجمه ماشینی : توسط نیویورک تایمز به عنوان یکی از ده کتاب برتر سال 2016 نامگذاری شده است، روایتی روحی از یک جنبش روشنفکری بزرگ قرن بیستم و متفکران انقلابی که آن را شکل دادند، توسط نویسنده پرفروش کتاب چگونه زندگی کنیم، سارا بیکول. پاریس، 1933: سه معاصر با کوکتل زردآلو در بار Bec-de-Gaz در خیابان Montparnasse ملاقات کردند. آنها ژان پل سارتر جوان، سیمون دوبووار و دوست دیرینه ریموند آرون، فیلسوف همکارشان هستند که در مورد چارچوب مفهومی جدیدی از برلین به نام پدیدارشناسی به آنها می خندد. او می گوید: «می بینید، اگر پدیدارشناس هستید، می توانید درباره این کوکتل صحبت کنید و از آن فلسفه بسازید!» همین عبارت ساده بود که جنبشی را برانگیخت و سارتر را برانگیخت تا پدیدارشناسی را با حساسیت فرانسوی و اومانیستی خود ادغام کند و از این طریق رویکرد فلسفی کاملاً جدیدی را با الهام از مضامین آزادی رادیکال، هستی اصیل و کنشگری سیاسی ایجاد کند. این جنبش پیش از آنکه راه خود را در سراسر جهان به عنوان اگزیستانسیالیسم باز کند، در کلوپ‌های جاز و کافه‌های کرانه چپ نفوذ کرد. در کافه اگزیستانسیالیست نه تنها فیلسوفان، بلکه نمایشنامه نویسان، مردم شناسان، محکومان و انقلابیون نیز حضور دارند، داستان اگزیستانسیالیست ها، از اولین جرقه شورشی تا جنگ جهانی دوم، تا نقش آن در جنبش های آزادی پس از جنگ، مانند ضد استعمار، را دنبال می کند. فمینیسم و حقوق همجنسگرایان در هم آمیختن بیوگرافی و فلسفه، این روایت حماسی از برخوردهای پرشور است - دعواها، روابط عاشقانه، راهنمایی ها، شورش ها، و شراکت های طولانی - و تحقیقی حیاتی در مورد آنچه اگزیستانسیالیست ها باید به ما ارائه دهند امروز، در لحظه ای که روزگاری هستیم. دوباره با مسائل اصلی آزادی، مسئولیت جهانی، و اصالت انسانی در دنیایی متلاشی و تکنولوژی محور مواجه می شویم.

ترجمه ماشینی : سارتر و فوکو دو تن از برجسته‌ترین و گاه متضادترین شخصیت‌های فلسفی قرن بیستم بودند. و هیچ کجا ماهیت متضاد فلسفه های اگزیستانسیالیستی و پساساختارگرایانه آنها به اندازه رویکردهای متفاوت آنها به درک تاریخی آشکار نیست. در جلد اول این مطالعه معتبر دو جلدی، توماس آر. فلین بازسازی محوری و جامعی از نظریه تاریخی سارتر انجام داد. این جلد دوم که مدتها منتظرش بودیم، خوانشی جامع و انتقادی از نقطه مقابل فوکو ارائه می دهد. یک تاریخ، که فوکو تئوری می کند، باید نوعی نقشه باشد، نموداری جامع از دگرگونی ها و جابجایی های ساختاری در طول زمان. بر خلاف سایر محققان فوکو، فلین قرائتی «محوری» را به جای خوانشی توسعه‌ای از آثار فوکو پیشنهاد می‌کند. این اجازه می دهد تا جنبه هایی از سه گانه معروف فوکو از دانش، قدرت و موضوع در هر یک از آثار اصلی او نمایان شود. فلین مقوله‌های اگزیستانسیالیستی را در «چهارضلعی» فوکو ترسیم می‌کند، مدلی که فوکو به عنوان تعریف مفاهیم مدرنیستی از دانش پیشنهاد می‌کند. در خطر درجه ای است که افکار سارتر به طور کامل توسط این نقشه برداری تسخیر شده است، خواه همانطور که فوکو ادعا می کرد «مردی قرن نوزدهم بود که در تلاش برای تفکر در قرن بیستم بود».

ترجمه ماشینی : پیامدهای اخلاقی و سیاسی گزارش های لویناس و سارتر از وجود انسان را بررسی می کند. کریس سیلی در «لحظه‌های اختلال» امانوئل لویناس و ژان پل سارتر را با هم در نظر می‌گیرد تا مفاهیم اخلاقی و سیاسی توصیف‌های مشابه آن‌ها از وجود انسان را کاملاً درک کند. سیلی با تمرکز بر نقاط تماس و تفاوت میان نوشته‌هایشان در مورد متعالی بودن، هویت، هستی و دگرگونی، نه تنها درکی از سیاست سارتر ارائه می‌کند که در آن برنامه تا حدودی غیرسیاسی لویناس را می‌توان در عرصه سیاسی، بلکه خوانشی صریحاً سیاسی از لویناس ارائه کرد. که به خوبی با آثار سارتر طنین انداز است. با گردآوری گزارش‌های هر دو متفکر از وجود مختل شده به این طریق، مکانی نظری یافت می‌شود که از آنجا می‌توان این ادعا را که سیاست و اخلاق متقابلاً ناسازگار هستند، زیر سؤال برد.

ترجمه ماشینی : انتخاب عنوان برجسته علمی برای سال 2015 ژان پل سارتر اغلب به عنوان روشنفکر عمومی عمومی شناخته می شود، اما همیشه اینطور نبود. تا اواسط دهه 1940 او حتی در فرانسه چندان شناخته شده نبود. سپس ناگهان در مدت زمان بسیار کوتاهی، سارتر به یک شهرت روشنفکر تبدیل شد. چگونه می توانیم این تحول قابل توجه را توضیح دهیم؟ لحظه اگزیستانسیالیست، زندگی حرفه ای سارتری را بازتاب می دهد و توضیح جدیدی قانع کننده از افزایش شهرت او به دست می دهد. بارت خواننده را به دوره گیج کننده و آسیب زا جنگ جهانی دوم و پیامدهای فوری آن بازمی گرداند و نشان می دهد که چگونه چشم انداز سیاسی و فکری منحصر به فرد در فرانسه در این زمان به پیشبرد سارتر و فلسفه اگزیستانسیالیستی کمک کرد. این کتاب همچنین بررسی می کند که چرا از اوایل دهه 1960 به بعد، در فرانسه و جاهای دیگر، سرانجام علاقه به سارتر و اگزیستانسیالیسم کاهش یافت. لحظه اگزیستانسیالیستی با یک نظریه جدید جسورانه برای مطالعه روشنفکران و چالشی تحریک‌آمیز با این باور گسترده به پایان می‌رسد که روشنفکر عمومی گونه‌ای است که اکنون در آستانه انقراض است.

ترجمه ماشینی : اثری کلاسیک از بنیانگذار اگزیستانسیالیسم که فلسفه او و رابطه آن با مارکسیسم را توصیف می کند. این کتاب یک دهه کامل از کار سارتر را ارائه می‌کند، از انتشار نقد عقل دیالکتیکی در سال 1960، نقطه عطف اساسی فلسفی در پیشرفت او پس از جنگ، تا آغاز مطالعه اصلی او درباره فلوبر، که جلدهای اول آن در 1971. مقالات و مصاحبه‌های جمع‌آوری‌شده در اینجا چشم‌انداز روشنی از گستره و وحدت علایق سارتر را تشکیل می‌دهند، زیرا تلاش عمدی او برای تلفیق اگزیستانسیالیسم اصلی‌اش با مارکسیسم بازاندیشی شده است. یک مصاحبه زندگی‌نامه‌ای طولانی و درخشان، که در سال 1969 به New Left Review داده شد، بهترین نمای کلی از کل تکامل فکری سارتر را تشکیل می‌دهد. سه متن تحلیلی در مورد جنگ ایالات متحده در ویتنام، حمله شوروی به چکسلواکی، و درس های شورش ماه مه در فرانسه، مواضع سیاسی او را به عنوان یک سوسیالیست انقلابی تعریف می کند. مسائل فلسفه و زیبایی شناسی در مقالاتی درباره کی یرکگارد، مالارمه و تینتورتو بررسی شده است. بخش دیگری از این مجموعه به بررسی نگرش انتقادی سارتر به روانکاوی ارتدکس به عنوان یک درمان می‌پردازد و با پاسخ‌هایی از همکارانش در مجله Les Temps Modernes همراه است. این جلد با تأملی طولانی در مورد ماهیت و نقش روشنفکران و نویسندگان در سرمایه داری پیشرفته و رابطه آنها با مبارزات طبقات استثمار شده و تحت ستم پایان می یابد. بین اگزیستانسیالیسم و مارکسیسم نمایشی چشمگیر از گستردگی و سرزندگی اندیشه سارتر و ظرفیت آن برای پاسخگویی به تغییرات سیاسی و فرهنگی در جهان معاصر است.