جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

استعاره به عنوان مبحثی مهم و قابل اعتنا از دیرباز در حوزه های فلسفی و ادبیات مطرح بوده است و متفکران و ادیبان تمدن یونان باستان تا به امروزه به آن پرداخته اند.امروزه با گسترش زبانشناسی، استعاره به عنوان فرایندی ذهنی ـزبانی مورد توجه زبانشناسان به ویژه زبانشناسان شناختی قرار گرفته است. در کتاب لیکاف و جانسون (1980) نظریه استعاره مفهومی برای اولین بار مطرح شد و از آن زمان تا کنون این مبحث در معنی شناسی شناختی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. آنها استعاره های مفهومی را بر سه نوع ساختاری، جهتی و هستی شناختی معرفی می کنند.?در پژوهش حاضر سعی براین است که در چهارچوب زبانشناسی شناختی لیکاف و جانسون به توصیف استعاره و انواع آن و میزان کاربرد آن در میان زنان و مردان پرداخته شود. اما پرسش اصلی اینجاست در چهارچوب شناختی لیکاف و جانسون زنان و مردان از کدام نوع استعاره بیشتر استفاده می کنند؟ در این رابطه فرضیه زیر مطرح است:به نظر می رسد که در چهارچوب شناختی زنان در گفتار روزمره از استعاره ساختاری و هستی شناختی و مردان در گفتار روزمره از استعارهجهتی و ساختاری بیشتر استفاده می کنند.این تحقیق به روش توصیفی – تحلیلیصورت گرفته است. جامعه آماری که در این پژوهش مورد بررسی قرار می گیرد، برگرفته از دیالوگهای فیلم جدایی نادر از سیمین به کارگردانی اصغر فرهادی می باشد. نگارنده در انتخاب فیلم مواردی من جمله تعدد بازیگران زن و مرد، تعدد مکالمات روز مره و هم چنین سطح سواد افراد و نقشهای مختلف را در نظر گرفته است. براین اساس نزدیک به 89 استعاره در فیلم نامه مورد تحلیل قرار گرفت. نگارنده در بررسی استعارات استخراج شده از متن فیلم نامه به نتایج ذیل دست یافته است:از میان 89 نمونه استعاره استخراج شده، 58 نمونه از این استعارات را مردان و 31 نمونه آنها را خانمها به کار برده اند.?خانمها از استعاره های هستی شناختی بیشتر از استعاره های ساختاری و جهتی استفاده کرده اند و آقایان از استعاره های هستی شناختی و بعد از آن از جهتی و ساختاری استفاده نموده اند? به این ترتیب فرضیه های مطرح شده در این پژوهش تایید نمی گردند چرا که زنان و مردان در گفتار روزمره خود بیشتر از استعاره های هستی شناختی استفاده می کنند و از این حیث تفاوتی در کاربرد استعاری براساس جنسیت میان مردان و زنان دیده نشد.

‫افغانستان کشوري است که با وجود سابقه و قدمت تاريخي، و برخورداري از تمدن کهن، به‌عنوان کشوري محروم و عقب‌مانده در همه ابعاد جلوه مي‌نمايد. پژوهش حاضر کوشيده است تا علل و عوامل اصلي اين عقب‌ماندگي را مورد بررسي قرار دهد. مجموعه اين عوامل را مي‌توان به دو دسته داخلي و خارجي تقسيم نمود؛ در بعد داخلي، بي‌کفايتي مديران و فساد اخلاقي دربار، موجب فاصله گرفتن آن‌ها از ارزش‌هاي ديني و اجتماعي شده، و در کنار آن، گسترش بي‌سوادي به سبب فقر اقتصادي جامعه و فقدان امکانات آموزشي و نيروي انساني لازم، تبعيض مذهبي و نژادي در آموزش، و فرهنگ سنتي حاکم، عقب‌افتادگي فرهنگي را به‌دنبال داشته است. ناکارآمدي حاکمان در برنامه‌ريزي‌هاي دقيق، جنگ‌هاي داخلي و پيامدهاي حاصل از آن، قوم‌محوري و قوم‌سالاري، وفاق اجتماعي و وحدت ملي را متزلزل نمود. ازسوي ديگر، استبداد حاکم با تفرقه‌اندازي ميان اقوام و مليت‌هاي مختلف، و عدم مشارکت دادن آنان در ساختار حکومت با هدف حفظ مقام و موقعيت سياسي خود، باعث انحطاط سياسي اين کشور گرديد. عدم توسعه صنعت، تجمل‌گرايي و خوش‌گذراني زمامداران، و سيستم‌هاي مالياتي بي‌ثبات نيز اقتصاد افغانستان را دچار رکود نمود. و اما در بعد خارجي، نقش استعمار بسيار برجسته است؛ استعمارگران تحت تأثير اهداف سياسي و اقتصادي خاص خود، همواره با سياست استمرار جنگ، ناامني و بي‌ثباتي سياسي تلاش کردند تا از يک‌سو در افغانستان حکومتي وابسته، ضعيف و همسو با خود را برقرار سازند، و از سوي ديگر با تهاجم فرهنگي به محو فرهنگ بومي و ملي اين کشور اقدام کرده‌اند. همچنين سياست تضاد با کشورهاي منطقه و همسايه، موجب درگيري‌هاي داخلي و تنش و بحران در اين کشور بوده است. و اما راه نجات افغانستان، ايجاد حکومت مقتدر اسلامي با حضور همه مليت‌هاي ساکن در اين کشور است، که بر خلاف تمايل قدرت‌هاي بيروني، حاکميتي متحد و منسجم را در عرصه بين‌الملل براي خود به‌وجود آورند.