جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مجموعه مطالب مندرج در پژوهش حاضر تحت عنوان بررسی وظایف تربیتی مدیران حوزه های علمیه از منظر فقه اهلبیت(ع) با طرح بیش از چهل وظیفه تربیتی برای مدیران در حوزه های - تدوین برنامه ریزی آموزشی و تربیتی، تهیه وسائل، امکانات و فضاهایی آموزشی، جذب نیروی انسانی اعم از اداری و آموزشی و ایجاد ارتباط صمیمی با زیر دستان و فراهم سازی بسترهای رشد ساحت ها و ابعاد تربیتی طلاب- به بیان حکم تکلیفی وظیفه تربیتی مدیران در طی پنج فصل پرداخته است. آنچه که جایگاه نوشتار حاضر را در میان سایر پژوهش ها، ضروری و ممتاز نموده است سه ویژگی است: ویژگی اول: رساله حاضر به تبیین وظایف تربیتی مدیران با رویکرد فقهی پرداخته است که مطالعات پیشینه نشان می دهد هیچ قلم فرسایی در آن وادی ،صورت نگرفته است. وِیژگی دوم: پژوهش موجود، ورود فقه اهلبیت (ع) در حوزه تخصصی مدیریت حوزه های علمیه است. هر وظیفه تربیتی در این رساله پس از ادله قرآنی و روایی و عقلی، مورد بایدها و نبایدهای فقه اهلبیت (ع) قرار گرفته است. ویژگی سوم پژوهش حاضر این است که برای اولین بار وظایف تربیتی مدیران حوزه های علمیه در قبال طلاب علوم دینی پرداخته است. هدف از پژوهش، توسعه ظرفیت فقه شیعه به حوزه تخصصی وظایف تربیتی مدیران حوزه هاست برای رسیدن به عدالت آموزشی و رشد و شکوفایی استعدادهای طلاب علوم دینی است و در این. نوشتار از ظرفیت و توانمندی فقه که سر چشمه وحیانی و روایی دارد با استخراج احکام تکلیفی از منابع دینی و نیز قواعد فقهی در حوزه‌های مختلف وظایف تربیتی به سه صورت مورد استفاده قرار گرفته است: 1.تأیید فقهی: به این معنا، فقه بسیار از موارد وظایف و روش‌های تربیتی مدیران را با هدف تربیت انسان سالم، عابد و باورمند به اعتقادات دینی به صورت مستقیم مانند:احکام تکلیفی و غیر مستقیم با استفاده از قواعد عامه و خاصه فقهی مانند قواعد وجوب ارجاع به خبره، قاعده وجوب ارشاد جاهل، وجوب تفقه در دین، احسان به غیر، گزینش اصلح و... مورد تأیید قرار داده است.2. در مواردی نیز فقه، فعالیتهای تربیتی مدیران را که جنبه‌ آسیب زایی و ضرر و زیان را در پی داشته است با عناوین حکم تکلیفی حرام، لاضرر و لا ضرار فی الاسلام، لاحرج، قاعده اتلاف به شدت نفی نموده است.3. در برخی موارد نیز فقه برخی وظایف تربیتی را به جمع وظایف تربیتی مدیران حوزه های علمیه افزوده است.

امروزه جوامع بشری، علی‌رغم پیشرفت در تکنولوژی مادی، مشکلات فراوانی را در زمینه مسائل روانی تجربه می‌کنند، لذا یکی از مهم‌ترین مسائل و دغدغه‌های زندگی بشر، دست‌یابی به بهداشت روان است، که متأسفانه علم روان‌شناسی تاکنون نتوانسته به طور جامع و به‌گونه‌ای که مورد قبول همگان باشد به ارائه راهبردهای سازنده برای ایجاد و حفظ آن بپردازد.پژوهش حاضر در راستای دست‌یابی به این مهم، به مفهوم‌پردازی بهداشت روان و معرفی شاخصه‌های آن بر اساس آموزه‌های اسلامی به ویژه قرآن کریم،-از دیدگاه یک مسلمان- پرداخته و از روش اسنادی_کتابخانه‌ای با رویکرد توصیفی_تحلیلی بهره جسته است. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که بهداشت روان در قرآن -برخلاف تعابیر روان‌شناسی- در سطحی بالاتر از زندگی محدود دنیایی قرار دارد. از دیدگاه قرآن کریم، انسان سالم، هم در بُعد اعتقاد و اندیشه و هم عمل و رفتار در مرحله سلامت است، از این رو به مرحله ایمان به پروردگار متعال، دست یافته و اعمال و رفتار او در حوزه اعمال صالح قرار می‌گیرد.شاخصه‌های بهداشت روان از دیدگاه قرآن کریم نیز، دارای وسعت و جامعیتی است که بر تمامی ابعاد فردی و اجتماعی زندگی انسان از جمله: شاخصه‌های اعتقادی مانند؛ ایمان، توکل، اخلاص، آرامش، مثبت‌اندیشی و ویژگی‌های رفتاری همچون تقوا، صبر، شکر، وفای به عهد و امانتداری، سایه افکنده است.پژوهش حاضر، پس از بررسی لغات و اصطلاحات مرتبط با بهداشت روان و معرفی شاخصه‌های آن از منظر اسلام، به ارائه مفهومی از بهداشت روان پرداخته و راهکارهایی را در جهت افزایش سلامت روانی افراد از دیدگاه قرآن کریم معرفی می‌نماید.واژگان کلیدی: اسلام، قرآن، روان‌شناسی، بهداشت روان، قلب سلیم، نفس مطمئنه