جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بررسی فرقه زیدیه در کتاب التفسیر و المفسرون محمد حسین ذهبی...

یکی از ابعاد گسترده امامت، نشر اخلاق و بیان اندرزهایی است که روح انسان را به اوج معنویت می‌رساند تا در پرتو آن مسیر درست حرکت به‌سوی خداوند و رفتار صحیح فردی و اجتماعی را دریابد. در این میان نهج‌البلاغه به‌عنوان بخش مهمی از آموزه‌های علوی راه‌گشای انسان در همۀ ابعاد زندگی و به‌ویژه اخلاق و معنویت است. این کتاب در مورد احسان و انفاق، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل حوزه اخلاق، بسیار سخن گفته و برای تبیین دقیق مفهوم آن از تصاویری ادبی و خیال‌انگیز بهره برده است، تصاویر ادبی مجموعه‌ای از صنایع بیانی همچون تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه می‌باشد که از شیوۀ زندگی و محیط اطراف شاعر یا نویسنده نشأت می‌گیرد و با ویژگی‌های منحصر به فرد خویش، معانی را از راه حس و فکر و وجدان به خواننده منتقل می‌نماید. امام علی(ع) برای بیان این مفاهیم، زبانی بسیار قوی و سرشار از نکات بلاغی دارا بوده است، ایشان در بیان مفاهیم انفاق، از استعاره و تشبیه بلیغ بیش‌ترین استفاده را برده است. تصاویر وی برگرفته از امور طبیعی و سراسر پویایی و حرکت است. با توجه به اهمیت موضوع انفاق در جامعه، پژوهش حاضر در پی بررسی این تصاویر و تأثیر آن در القای مفهوم به مخاطب می‌باشد.

تفسیر علمی، گونه ای از تفسیر است که در تطبیق یافته های دانش بشری با آیات قرآنی کوشش می نماید.امام ابوحامد غزالی نخستین کسی است که اندیشه علمی نگری به قرآن را مطرح کرد . وی معتقد است،قرآن تمام علوم گذشتگان و آیندگان را دربردارد. پس از وی، فخر رازی این نظریه را به کار برد، و در تفسیرآیات قرآنی از آن استفاده کرد. در دوران معاصر نیز که پیشرفت علوم وفن آوری، افکار مادیگرایانه را رواج داده، دانشمندان اسلامی به اندیشه احیای دین و رفع شبهه «نزاع علم و دین» به این گرایش تفسیری روی آوردند. مخالفان این گرایش تفسیری بر این باورند که،حقایق قطعی و نهایی و لایتغیر قرآنی را نباید بانظریه های متغیر علمی مترادف دانست، و این کتاب شریف اجل از آن است که با یافته های عقل ناقص بشری به تفسیر درآید البته باید گفت: اگر در پرتو حقایق علمی، هدایت قرآنی حاصل آید و این گرایش به تکلف نگراید، منعی از آن نیست.

هدف اصلی مقاله، آشنایی با مهمترین آموزه‌های مدیریت علوی است و چون بیانات امیر بیان حضرت امام علی(ع) خصوصاً فرمان حکومتی ایشان به مالک اشتر دربردارندۀ نکات متنوع و آموزه‌های متعدد مدیریتی و حکومت‌داری در سطح کلان است که قابل تعمیم به سطوح دیگر مدیریت سازمانی در جامعه است و به‌نحو احسن و اکمل حق مطلب را ادا کرده است و از این‌رو ما را از مراجعه به سایر منابع تقریباً مستغنی ساخته است. در این مقاله به‌طور خاص از کتاب ارزشمند و گران سنگ «نهج‌البلاغه» که تالی تلو قرآن است و هم چنین کتاب گران بهای «غررالحکم ودررالکلم» در تبیین اهمّ آموزه‌های مدیریت علوی مانند مدیریت و برنامه‌ریزی علوی، انتصابات علوی، و مهم‌ترین مبانی آن، ویژگی مدیران موفق، رفتار مدیریتی، سلوک علوی در مدیریت، اصل عدالت و کنترل و ارزیابی نیروها و پیگیری در مدیریت علوی، تشویق و تنبیه، اهمیّت مشورت و تصمیم‌گیری، از بیانات قرآن ناطق امیرالمؤمنین علی(ع) و نیز از سایر معصومین(ع) در کنار قرآن کریم استفاده شده است.

موضوع پژوهش حاضر نگاهی است به شناخت جایگاه انسان درقرآن کریم. هدف کلی این تحقیق،تبیین همه جانبة جایگاه فردی و اجتماعی انسان درقرآن مجید می باشد.و اهداف ویژه آن عبارتند از: بررسی جایگاه انسان در دیدگاههای مختلف،معرفی قرآن به عنوان بهترین دیدگاهها در مورد انسان،آشنا نمودن جامعه قرآنی به جایگاه انسان و ایجاد انگیزه برای حرکت جامعه به سوی رساندن انسان به جایگاه واقعی اش می باشد. این پایان نامه، از چهار فصل تشکیل شده است که درفصل اول،دیدگاههای گوناگون درباره انسان وجایگاهش به صورت اجمالی بیان و مورد نقدو بررسی قرار می گیرد.فصل دوم به بررسی دیدگاه قرآن دربارة جایگاه فردی و اجتماعی انسان پرداخته شده است. ودرفصل سوم عوامل و موانع رسیدن به جایگاه انسانی تبیین شده است. وفصل چهارم مبیّن آثار رسیدن به جایگاه انسانی می باشد ودرانتهای پایان نامه نتیجه گیری و ارائه پیشنهادات، بیان می شود. منابع مورد استفاده دراین تحقیق،متون قرآنی وتألیفات اندیشمندان شیعی است که با استفاده ازروش تحقیق بنیادی،که به توصیف جایگاه انسان پرداخته می شود.وازمجموع بررسیهای صورت گرفته چنین بدست می آید:جایگاه انسان درعصرحاضرامروز متفاوت ازجایگاه انسان در قرآن می باشد.قرآن بهترین جایگاه رابرای انسان مدنظر قرارداده که می تواندبادست خویش، خودواجتماع راتغییردهدوبرترازسایرموجودات درعالم هستی باشد.واینکه انسان از اقتصاد،سیاست، فرهنگ،خانواده جدا نیست و هر کدام از موارد مذکور از اهمیت بسزایی برخوردارند. انسان می تواند اجتماع را به عنوان وسیله ای برای رسیدن به جایگاه انسانی قرار دهد. و برای دستیابی در این راه، از هر چیزی که در این دنیا موجود می باشد می تواند بهره برداری کافی را نماید. انسان باید از موانعی که برسر راه او موجود می باشد،دوری نماید.