جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دعا یکی از مهمترین ابزارهایی است که آدمی برای رسیدن به وضعیت مطلوب در زندگی به آن روی می آورد. روی آوردن به دعا، نشانه ای روشن از تسلیم نبودن آدمی در برابر وضعیت موجود است و تسلیم وضعیت موجود نبودن گویای سلامت و حرکت اوست .آنچه کارآمدی این ابزار را بیشتر میکند آشنایی با رمز و رازهای دعا است، آنهم از طریق افرادی که اهلیتی والا و به اثبات رسیده در این عرصه دارند.حضرت امام خمینی (ره) شخصیت نمونه معنوی و روحانی معاصر، در مقوله دعا، حقایقی را در آثار مکتوب و شفاهی خویش به یادگار گذارده است که برای بشر امروز، روزنه های امید را باز نگهداشته است و او را از تسلیم شدن در برابر نادانی و هوی و هوسها رهایی می بخشد.او به دعا، نگاهی عمیق و دقیق، زنده و سازنده دارد و زبان دعا را زبانی ورای زبان فلسفه و عرفان مصطلح میداند.او به زیبایی، موانع موجود در راه بشر، برای وصول به مقصود دعا را برمی شمارد و صرفا به حجابهای ظلمانی نپرداخته بلکه بر خرق حجابهای نورانی نیز پافشاری میکند و همه اینها وقتی ارزشمندتر به نظر می آید که بدانیم، تمامی آنچه در آثار امام (ره) در این باره است متاثر از تعبدی عالمانه نسبت به قرآن و عترت سلام الله علیهم اجمعین است .پی آمد همراهی و همگانی با حضرت امام (ره) در عرصه دعا، خدایی شدن فرد در جامعه است که آدمیان در بعد فردی و اجتماعی، نه از راه می مانند که نتیجه سرگرم شدن به بیراهه ها است و نه در راه می مانند که نتیجه اش نرسیدن به مقصد و مقصود هستی (کمال مطلق) است