جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر برنامه بهبودبخشی ارتباط بر میزان پرخاشگری و رضایت جنسی زنان شاغل صورت گرفته است. برنامه بهبودبخشی ارتباط، یک برنامه آموزشی است که به وسیله آموزش مهارتهای خاص به زنان کمک می کند تا مشکلات خود را حل کنند. جامعه پژوهش شامل زنان شاغل در ادارات شهرستان شاهرود می باشد. نمونه پژوهش شامل 24 زن است و از بین زنانی که حاضر به شرکت در مطالعه شدند، به صورت تصادفی انتخاب شده اند. ابزار پژوهش عبارت است از پرسشنامه رضایت زناشویی در مقیاسهای میزان پرخاشگری و رضایت جنسی، فرم تجدیدنظر شده(MSI-R) آشنایدر است. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روشهای امار توصیفی از آزمون تحلیل واریانس کرتهای تقسیم شده، استفاده شده است. تحلیل داده ها نشان می دهد که برنامه بهبودبخشی ارتباط به طور معناداری میزان پرخاشگری و رضایت جنسی آزمودنیها را بهبودبخشیده است.

 در این تحقیق تعارضات بین همسران در خانواده های شیرازی با رویکرد جامعه شناختی مطالعه شده است. هدف اصلی تحقیق بررسی میزان تعارضات و عوامل موثر بر انها بوده است. چارچوب نظری پژوهش متکی بر نظریه کالینز بوده که معتقد است چهار تبیین جامعه شناختی برای تعارضات و خشونتهای خانواده های امروز وجود دارد که شامل حق مالکیت جنسی، فشارهای اقتصادی، انتقال بین نسلی تعارضات و کنترل اجتماعی است.برخی متغیرها از دیدگاه کالینز به عنوان متغیرهای مستقل استخراج شده و رابطه انها با متغیر وابسته تعارضات همسران مورد ازمون قرار گرفته است. برای سنجش میزان تعارضات همسران از مقیاس CTS استروس استفاده شده است. شیوه تحقیق پیمایشی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه گرداوری شده است. جامعه اماری شامل خانواده های ساکن در شهر شیراز در سال 1386 بوده و تعداد نمونه 657 نفر بر اساس فرمول حجم نمونه لین انتخاب شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که متغیرهایی از قبیل میزان تحصیلات زن و مرد، فرد تصمیم گیرنده اصلی در ازدواج زنان، مدت اشنایی قبل از ازدواج، رویدادهای مثبت و منفی خانواده، چرخه زندگی خانواده، درامد زن، چگونگی اعمال قدرت از سوی شوهر، فشارهای اقتصادی، نوع رابطه عاطفی و زناشویی همسران با یکدیگر و چگونگی ارتباط انان با خویشاوندان و دوستان رابطه معناداری با میزان تعارضات داشته اند.

 پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد ارتباطی ستیر بر عملکرد زوجین ناکارامد انجام شده است. روش انجام پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بوده و افراد نمونه با توجه به طرح به کار رفته (طرح کنترل گروههای نا برابر) که از طرحهای نیمه آزمایشی است، در گروه آزمایش و کنترل به شیوه تصادفی جایگزین شدند. نمونه این پژوهش 12 خانواده، یعنی زن و شوهر (‌6 زوج در گروه آزمایش و 6 زوج در گروه کنترل) مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و بخش روانپزشکی بیمارستان آیت الله طالقانی بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t استودنت برای مقایسه میانگینها استفاده شده است. ابزار این پژوهش مقیاس سنجش عملکرد خانواده بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مشاوره گروهی با رویکرد ارتباطی ستیر باعث بالا رفتن کارایی زوجین در مقوله های حل مشکل، ارتباط، نقشها، همراهی عاطفی،‌ آمیزش عاطفی،‌ کنترل رفتار و عملکرد کلی خانواده شده است.

این پژوهش به مقایسه رضایتمندی از زندگی زناشویی در چهار نوع ساختار خانواده پرداخته است. سوالها و فرضیه های مطرح شده به مقایسه میزان رضایتمندی از زندگی زناشویی در چهار مرحله ساختار خانواده می پردازد. 1ـ خانواده هایی که تازه ازدواج کرده و فرزند ندارند.2ـ خانواده هایی که فرزند پیش دبستانی یا دبستانی دارند.3ـ خانواده هایی که فرزند نوجوان دارند.4ـ خانواده هایی که فرزندان انها ازدواج کرده و خانواده را ترک کرده اند.نمونه بررسی شده شامل 120 زوج می باشد که هر گروه 30 زوج را در برمی گیرد. ابزار  استفاده شده پرسشنامه رضایتمندی از زندگی زناشویی انریچ  است. روش تحقیق از نوع علی مقایسه ای است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از واریانس عاملی استفاده شده است. نتایج به دست امده نشان می دهد زوجهایی که فرزندان انها ازدواج کرده و خانواده را ترک کرده اند بالاترین میزان رضایتمندی از زندگی زناشویی را دارند و زوجهایی که فرزند یا فرزندان نوجوان دارند، پایین ترین سطح رضایتمندی از زندگی زناشویی را نشان می دهند.

 استفاده از منابع انسانی در جوامع توسعه یافته یکی از عوامل کلیدی دستیابی به توسعه پایدار محسوب می شود. زنان نیمی از جمعیت فعال هر کشور را تشکیل می دهند و میزان حضور انها در اداره اجتماع، یکی از معیارهای مهم توسعه یافتگی است. در کشور ما علی رغم اینکه قانون اساسی بر مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خود تاکید داشته و تبعیضی بین زن و مرد قایل نشده است و با وجود انکه شاهد اشتیاق زنان برای حضور پررنگ‌ تر در عرصه های سیاستگزاری مشاهده می شود، اما متاسفانه میزان حضور زنان در رده های مدیریتی، اعم از خرد یا کلان بسیار ناچیز است و زنان در استفاده از فرصتهای استخدامی و دستیابی به سطوح بالاتر از شانس مساوی با مردان برخوردار نیستند. این پدیده که «سقف شیشه ای» نامیده می شود، از عوامل متعدد اجتماعی، فرهنگی، روان شناختی یا سیاسی ناشی می شود. در این مقاله عامل روان شناختی «خودپنداری» مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که هرچه میزان خودپنداری زنان بیشتر باشد، ادراک وجود سقف شیشه ای کمتر خواهد بود.

به نظر بوردیو، موقعیت افراد برحسب حجم و نوع سرمایه انها مشخص می شود و جایگاه انان را ابتدا در خانواده و سپس در جامعه مشخص می کند (بوردیو، 1380 ).در این مقاله به بررسی رابطه سرمایه اقتصادی زنان با نوع روابط همسران در خانواده (میزان روابط دموکراتیک) پرداخته می شود. ضمن استفاده از نظریه منابع و مبادله، به روش نمونه گیری تصادفی از میان 324 زن متاهل شاغل و خانه دار در تهران پرداخته شد؛ سپس با بهره گیری از پرسشنامه اطلاعات جمع آوری و یافته ها نشان داد.بین سرمایه اقتصادی زنان و میزان روابط دموکراتیک با همسر، رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. از میان متغیرهای زمینه ای، بین منزلت شغلی شوهر با متغیر وابسته، رابطه معنادار و مثبت دیده شد.

با توجه به گره خوردن موضوعات زنان با علایق مشترک بشری و اهدافی چون ریشه کن کردن فقر و گرسنگی و سایر آرمانهای توسعه هزاره ملل متحد، مقاله حاضر در پی پاسخ دادن به این پرسش است که اهداف توسعه هزاره پس از نه سال تا چه حدی در ارتباط با زنان تحقق پیدا کرده است؟ به این منظور ابتدا به اهداف توسعه هزاره در خصوص زنان و بررسی شاخص های برابری جنسیتی و نظریات توانمندسازی زنان پرداخته، در ادامه با آوردن مطالعات موردی (ایران و ترکیه) به آزمودن و ملموس ساختن تحقق اهداف توسعه هزاره در مورد زنان پرداخته خواهد شد. در پایان نیز ارزیابی کلی از رسیدن به اهداف توسعه هزاره درخصوص زنان ارائه و نیز به این نکته اشاره می شود که مادر همه بحرانها گرفتاری زنان و دختران در فقر و وازنی است که یک بحران صامت است و آنچه که ما را به نتایج مطلوب رهنمون خواهد کرد صرفا پول نخواهد بود، اساسی ترین چیز فراخوان جهانشمول برای برابری حقوق و فرصتها برای زنان و دختران است.

از نظر تاریخی قضاوت و تصدی مشاغل قضایی عرصه ای مردانه قلمداد شده است و زنان برای ورود در این عرصه همواره با مشکلات و مقاومت های فرهنگی، اجتماعی و اداری روبه رو بوده اند. این امر موجب شده است تا زنان شاغل در سطوح قضایی مانند دادیاری، بازپرسی، مشاوره دادگاه، سرپرستی ادارات دادگستری و... از جایگاه و موقعیت برابر نسبت به همکاران مرد خود برخوردار نباشند و نابرابری های جنسیتی در عمل محدوده ای فراتر از حوزه های ممنوعه (قاضی محکمه) را دربرگیرد. این در حالی است که تحولات اخیر نظام قضایی کشور در زمینه بهره گیری از رویکردهای عدالت ترمیمی و میانجیگری، توسعه سیاستهای مبتنی بر کاهش قلمرو مداخلات کیفری، تاکید بر الگوهای عدالت اجتماعی محور، مشارکت مردم و نهادهای مردمی در زمینه حل و فصل دعاوی و اختلافات، بسترها و فرصت های مهمی را برای مشارکت بیشتر و فعالتر زنان در عرصه های مختلف حقوقی و قضایی فراهم آورده است. این تحقیق بر آن است که با استفاده از روش کیفی و بهره گیری از شاخصهای سنجش جایگاه شغلی مانند ارزش شغلی، مسوولیت و اقتدار، حقوق و مزایا، موقعیت و جایگاه کنونی زنان شاغل در دستگاه قضایی را مورد ارزیابی انتقادی قرار دهد.