جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در این کتاب، سخنرانی های امانوئل کانت از W. V. Quine با عنوان Science and Sensibilia برای اولین بار به زبان انگلیسی منتشر شده است. این سخنرانی‌ها نشان‌دهنده مرحله مهمی در توسعه تفکر بعدی کواین است، جایی که او در شرح خود از مراحل از تحریک حسی تا نظریه علمی، و در استفاده بیشتر از آنها برای ارزیابی میزان ذهنی، صریح‌تر در مورد اهمیت محدودیت‌های فیزیکی واژگان قابل دفاع است این سخنرانی‌ها که به‌عنوان یک واحد در نظر گرفته می‌شوند، شکاف مهمی را در درک ما از پیشرفت فلسفی او از اثر او در سال 1973 با نام «ریشه‌های مرجع» تا آثار بعدی‌اش پر می‌کنند. این جلد همچنین حاوی مقدمه ای است که محتوای و اهمیت فلسفی سخنرانی ها را بیان می کند. علاوه بر این، چندین مقاله نوشته شده توسط محققان برجسته فلسفه کواین بینش بیشتری در مورد مسائل مهم مطرح شده در سخنرانی ها ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: شناخت، اگرچه عمیقاً در درک ما از اشیاء و اشخاص، هویت و ایده ها نقش می بندد، اما پیش از این هرگز موضوع یک تحقیق فلسفی واحد و پایدار نبوده است. این اثر، توسط یکی از برجسته ترین صداهای فلسفه معاصر، بازشناسی را از طریق چهره ها و معانی فلسفی مختلف خود دنبال می کند - و از طریق "سیر بازشناسی" به دنبال توسعه چیزی کمتر از هرمنوتیک مناسب شناخت متقابل است. مقالات گردآوری شده در اینجا به عنوان سخنرانی در مؤسسه علوم انسانی در وین ارائه شده است، مقالات گردآوری شده در اینجا به رسمیت شناختن در سه شکل از آن را در نظر می گیرند. فصل اول با تمرکز بر شناخت اشیاء، به نقش بازشناسی در معرفت شناسی جدید اشاره می کند. دوم، مربوط به آنچه می توان به رسمیت شناختن مسئولیت نامید، درک عاملیت و مسئولیت اخلاقی را از پیشینیان تا امروز ردیابی می کند. و سومی مسئله شناخت و هویت را مطرح می کند که از بحث هگل در مورد مبارزه برای به رسمیت شناختن از طریق استدلال های معاصر درباره هویت و چندفرهنگی گسترش می یابد. در سرتاسر، پل ریکور اهمیت ظرفیت ما برای تشخیص افراد و اشیاء، و شناخت خود و هویت خود را در رابطه با هدیه شناخت متقابل بررسی می کند. الهام گرفتن از متون ادبی مانند ادیسه و ادیپ در کولونوس، و درگیر کردن برخی از نوشته‌های کلاسیک سنت فلسفی قاره‌ای - نوشته کانت، هابز، هگل، آگوستین، لاک و برگسون - دوره شناخت دامنه وسیعی دارد. وسعت زمان و موضوع را در بر می گیرد و در این فرآیند تعدادی از راه های تفکر بسیار روشنگر را از طریق پرسش های اصلی فلسفه مدرن پیشنهاد می کند. (20070101)

در روایت رایج از مدرنیته، جوهرۀ مدرنیته قول به خودآیینی و نفی هر گونه مرجعیت (از جمله مرجعیت دینی) تلقی می‌شود. در عین حال، ادعا شده که «گواهی» با «مرجعیت» تفاوت ماهوی دارد. به عبارت دیگر، ادعا شده که پذیرش گواهی، به مثابه یکی از منابع معرفت و توجیه، به معنای موافقت با توسل به مرجعیت و تعبد نیست و منافاتی با عقلانیت مدرن و خودآیینی انسان ندارد. این تلقی دلالت‌های مهمی برای معرفت‌شناسی دینی دارد. در این مقاله ابتدا با رجوع به سخنان فلاسفۀ مدرنِ کلاسیک نشان داده می‌شود که تفسیر مذکور از مدرنیته ناصواب است. در ادامه تفکیک میان گواهی و مرجعیت نقد و بیان می‌شود که باور مبتنی بر گواهی ذاتاً ملازم با توسل به مرجعیت منشأ گواهی است، و تفکیک این دو مقوله از یکدیگر ناممکن است. آنگاه، دو نقد عمدۀ دیگر بر ایدۀ خودآیینی که توسط معرفت‌شناسان معاصر ارائه شده طرح می‌شود. نتیجه پایانی این است که ایدۀ خودآیینی ایدۀ قابل دفاعی نیست و پذیرش مرجعیت دیگری، با شرایط خاص، منافاتی با عقلانیت ندارد، بلکه مقتضای عقلانیت است.

این مقاله، ششمین مقاله مجله حاضر (Lokāyata) از صفحه 58 تا 63 می باشد.

درسگفتار فوق در خصوص معرفت شناسی، محدودیت شناخت بشری، ادراک عقلی و حسی، ماهیت علم و... به بحث می پردازد.