جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تبیین پیوستگی آیات قرآن کریم در سطح معناشناختی در برخی موارد، از جمله آیه 71 سوره هود، دشوار است. وان دایک معتقد است در تبیین پیوستگی متن باید به سطح کاربردشناختی نیز توجه داشت. او مدل نوینی در این­باره ارائه کرده است. هدف این مقاله بررسی پیوستگی کارگفتی آیه 71 سوره هود بر اساس مدل کلان­ساختار وان دایک به روش توصیفی-تحلیلی است. این مقاله به دنبال پاسخ به این سوالات است که مدل کلان­ساختار وان دایک چیست و پیوستگی کارگفتی عبارت «فضحکت فبشرناها» بر اساس این مدل چگونه قابل تبیین است. یافته­های تحقیق نشان داد که کلان ساختارِ بخش آغازین سوره، کارگفتِ إعطای فضل به مؤمنان و عذاب منکران است. کلان­کارگفتِ داستان، آماده­سازی بافتِ ذهنی حضرت ابراهیم(ع) و همسرش برای فرزند دار شدن (به عنوان مصداق اعطای فضل) و آماده­سازی ذهن ایشان برای عذاب قوم لوط (به عنوان مصداق عذاب منکران) است؛ در نتیجه، بر اساس پیوستگی کارگفتی در فضای کلان­ساختار، کاربری حرف فاء در «فضحکت» مبنای معناشناختی و در «فبشرناها» مبنای کاربردشناختی دارد. بر این مبنا، «ضحکت» کنش باگفتۀ «لا تخف» است و نتیجۀ بشارت نیست. از آنجا که بافت ذهنی حضرت ابراهیم(ع) متوجه امنیت همسرشان و نجات قوم لوط است، بشارت فرزند دار شدن به همسر ایشان رسید (فبشرناها).

ترجمه ماشینی : اگرچه ویتگنشتاین اغلب در قبال به اصطلاح مرگ انسان، همانطور که در قرن گذشته گفته شد، مسئول شناخته می‌شود، هیچ توضیح مفصلی از جایگزین او برای روایت سنتی یا دکارتی از انسان تاکنون در دسترس نیست. سوبژکتیویته پس از ویتگنشتاین با رجوع به چندین بخش از آثار بعدی ویتگنشتاین قصد دارد این شکاف را پر کند. با این حال، با بحث در مورد انتقاداتی که بازاندیشی سوبژکتیویته دریافت کرد، به بحث در مورد موضوع دکارتی و نابودی آن کمک می کند، زیرا استدلال شده است که چرخش ضد دکارتی در فلسفه قاره ای منجر به از دست دادن مرکزی برای هر دو شده است. اخلاق و سیاست این کتاب با بررسی بیشتر مفاهیم روایت ویتگنشتاینی از انسان، روشن می‌سازد که دیدگاه غیر دکارتی در مورد این موضوع لزوماً از نظر اخلاقی و سیاسی بی‌تفاوت نیست. علاوه بر این، استدلال می کند که بحث های اخلاقی و سیاسی نباید به طور خودکار در بحث در مورد ماهیت انسان اولویت داشته باشند. >

ترجمه ماشینی : این پایان نامه بحثی است درباره مفهوم «الحاقیه» تئودور آدورنو. در مقابل امانوئل کانت که مدعی بود کنش آزاد و اخلاقی تنها دلیل محض بودن عقل محض است، آدورنو معتقد است که برای انجام عمل یک انگیزه فیزیکی لازم است. این پایان نامه با بحث درباره فلسفه کانت در فصل اول آغاز می شود و در فصل دوم به بحث درباره الحاقیه می پردازد. در فصل سوم، جایگاه ضمیمه در فلسفه اخلاق آدورنو را مورد بحث قرار می دهم. از آنجایی که همیشه یک جزء فیزیکی در کنش دخیل است، آدورنو معتقد است که برخی از اقدامات با انگیزه مادی می توانند از نظر اخلاقی خوب باشند. به طور خاص، این پاسخ تکانشی به رنج و درد فیزیکی است که آدورنو معتقد است از نظر اخلاقی خوب است، زیرا، همانطور که پیشنهاد می‌کنم، تنها با چنین واکنشی است که می‌توان از تکرار هولوکاست جلوگیری کرد.

ترجمه ماشینی : این مقاله بر آن است تا فلسفه تاریخ تئودور دبلیو. آدورنو را با آشکار شدن مفهوم پیوسته در مقوله‌های پیش‌تاریخ، کالواری، همیشه یکسان، خود ویرانگری و رستگاری ارائه کند. به جای گفت‌وگو با جریان‌های مسیحایی یهودیت و مسیحیت، قصد ما این است که از طریق سنت فلسفی، پیوستگی را به مفهوم ارتقا دهیم. این بیان به این معنا نیست که ما می خواهیم با الهیات مقابله کنیم، بلکه این ادعا را داریم که آمیختگی نزدیک تری بین الهیات و فلسفه ارائه کنیم. Thema probandum، استمرار در این اثر دشواری مضاعفی برای غلبه بر آن دارد: اول، ظهور پیوستگی در آثار آدورنو و سپس قوام درونی آن به عنوان یک مفهوم و توانایی برای تثبیت فلسفه تاریخ در برابر مواضع همزمان دیگران در حالی که ما اصالت را تثبیت می کنیم. آدورنو، حتی در مقایسه با نویسندگانی که تأثیر تعیین کننده ای بر تفکر او داشتند، به ویژه والتر بنجامین.

ترجمه ماشینی : عقل گرایی که در اواسط قرن هفدهم تأسیس شد، اولین گام فلسفه به سوی عصر مدرن بود. این جلد حاوی اظهارات اساسی سه شخصیت بزرگ عقل گرایی است: دکارت که آن را آغاز کرد. اسپینوزا که مظهر آن بود. و لایب نیتس که آخرین بیان جدی آن را بیان کرد.

قرآن کریم از زیبایی‌های ادبی و ساختارهای زبانی و موسیقایی شگفت‌آوری برخوردار است. ازجمله تجلیات اعجاز این کتاب الهی، تکرار صامت‌ها و مصوت‌هاست که تحت عنوان هماهنگی آوایی، معانی خاصی را به مخاطب القا می‌کند و علاوه بر افزایش برجستگی در کلام الهی، به جذب بیشتر مخاطب می‌انجامد. جستار حاضر تلاش دارد تا بر اساس نظریه موریس گرامون، با تبیین میزان هماهنگی فرم آیات و نقش آن در رساندن مضمون و تأثیر بر مخاطب، به خوانش و تحلیل هماهنگی آوایی در القای معنا دست یابد. ازاین‌رو به بررسی شاخصه‌های موسیقایی آیات دو سوره هود و یوسف، به‌ویژه واکه‌ها و همخوان‌ها به شیوه توصیفی- تحلیلی پرداخته و این نتیجه حاصل شده است که تکرار واکه‌ها و همخوان‌ها در آیات قرآن کریم، به انتقال مقصود کمک کرده و مخاطب را بیش از پیش به سوی کشف القای معنا رهنمون می‌سازد.

دستیابی به معرفتِ خطاناپذیر، دغدغه‌ی همیشگی فیلسوفان است، بر این اساس مبناگرایان گزاره‌ها را به نظری و بدیهی تقسیم و دلیل صدق گزاره‌های نظری را ارجاع آن‌ها به گزاره‌های بدیهی می‌دانند. امّا چرا گزاره‌هایی بدیهی خطاناپذیرند؟ پرسشی‌ است که این مقاله سعی نموده‌است با اشاره به نگاه متفاوت صدرا و دکارت در باره‌ی شهود (صدرا شهود را مترادف حضور می‌داند، ولی دکارت ذوات بسیط را متعلق شهود می‌شمارد) و یقین (صدرا معتقد است یقین به مثابه رخدادی وجودی افاضه‌ی واهب الصور است، ولی مقصود دکارت از یقین، یقین معرفت‌شناسی است.) این واقعیت را آشکار ‌سازد که علم حضوری معیار و سرّ بداهت گزاره‌های بدیهی است. با این تفاوت که دکارت علم حضوری را محدود به گزاره‌های وجدانی دانسته و اولیّات را به جهت وضوح مفهومی خطاناپذیر می‌داند. در حالی‌که به نظر می‌رسد ملاصدرا نه تنها گزاره‌هایی وجدانی و اوّلی که هر علمی حصولی را مبتنی بر علم حضوری می‌داند. روش به کار رفته در این نوشته جمع آوری، دسته بندی، تحلیل و تبیین و در نتیجه نشان دادن اشتراک‌ها و تفاوتهای این دو فیلسوف است.

طرفداران فلسفی ایدۀ پیشرفت معتقدند که وضعیت انسان در طول تاریخ و تا به امروز، درمجموع بهتر شده است و در آینده نیز بهتر خواهد شد. آدورنو در نوشتههای خود آورده که انسان تا به امروز پیشرفتی نکرده، اما امکان پیشرفت در آینده وجود دارد. بهاینترتیب موضع آدورنو به این صورت میشود که او با ایدۀ پیشرفت مخالف نیست، بلکه با این ادعا مخالف است که پیشرفت در تاریخ بشریت محقق شده است. ادعای ما در این مقاله این است که با توجه به کتاب دیالکتیک روشنگری، فقط فجایع قرن بیستم، دلیل آدورنو برای عدم تحقق پیشرفت در تاریخ بشریت نیست، بلکه او به حاکمیت دیالکتیک عقالنیت و سلطه بر تاریخ انسان معتقد است. اگر این ادعا را بپذیریم، آنگاه باید گفت چنین عقیدهای حتی امکان پیشرفت در آینده را نیز از بین میبرد.

ترجمه ماشینی: این کتاب تکنیک های جدیدی را در معرفت شناسی رسمی توسعه می دهد و آنها را در چالش شک گرایی دکارتی به کار می برد. این دو قالب ارزیابی معرفتی را معرفی می‌کند که باید مورد توجه معرفت‌شناسان و فیلسوفان علم باشد: قالب دو مؤلفه‌ای که یک گزاره را بر اساس ایمنی و آموزنده بودن آن ارزیابی می‌کند و قالب واگرایی نسبی که یک مدل احتمالی را ارزیابی می‌کند. بر اساس پیچیدگی و تناسب آن با داده ها. توموجی شوگنجی نشان می دهد که اولی از شک دکارتی حمایت می کند، اما دومی به ما اجازه می دهد که شک دکارتی را شکست دهیم. در طول مسیر، شوگنجی به تعدادی از موضوعات مرتبط در معرفت شناسی و فلسفه علم می پردازد، از جمله چرخش معرفتی، بسته بودن معرفتی، و شک استقرایی.