جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
صفحه اصلی کتابخانه > جستجوی هوشمند در الفبا
جستجو در برای عبارت
شامل عبارت باشد
شامل عبارت باشد
 
شامل عبارت باشد
شامل عبارت باشد
تنها فراداده‌های دارای منابع دیجیتالی را بازیابی کن
مرتب سازی بر اساس و به صورت وتعداد نمایش فرارداده در صفحه باشد جستجو
  *برای جستجوی عین عبارت , عبارت مورد نظر را درون گیومه ("") قرار دهید . مانند : "تاریخ ایران"
  • تعداد رکورد ها : 336014
فرانسوا درُش
نوع منبع :
مدخل اعلام(دانشنامه اعلام)
چکیده :
فرانسوا درُش[۱]در ۲۴ اکتبر ۱۹۵۲ در موزل[۲] فرانسه متولد شد. وی شرق‌شناس، اسلام‌شناس و متخصص نسخه‌شناسی است. از ۱۹۷۳ کار خود را در اکول نرمال سوپریور[۳] آغاز کرد. در۱۹۷۶ در رشته ادبیات کلاسیک پذیرفته و وارد دانشگاه شد ودر ۱۹۷۸ درجه کارشناسی‌ارشد رشته شرق‌شناسی را اخذ کرد. پس از پایان تحصیلات دانشگاهی، مطالعات خود را در مؤسسه فرانسوی مطالعات آناتولی[۴] در استانبول بین سال‌های ۱۹۸۳ و ۱۹۸۶ ادامه داد و عضو کتابخانه ملی فرانسه در بخش نسخ خطی متون قرآنی شد. ما بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۸ در بنیاد ماکس ون برشم[۵] در ژنو به عنوان مدیر مطالعات بخش عربی کارمی‌کرد. وی همچنین عضو بسیاری از جوامع علمی از جمله انجمن آسیایی، کمیته تاریخی و علمی، بنیاد متخصصان میراث اسلامی( فرقان)[۶] و عضو انجمن اداری و علمی مدرسه تحصیلات عالیه است. درش در ماه می ۲۰۰۹ به ریاست انجمن مطالعات ماقبل تاریخ، باستان و قرون وسطای مغرب انتخاب شد و در سال ۲۰۱۱ به ریاست چهاردهمین کنگره بین‌المللی هنر ترک برگزیده شد. وی در ۲۰۱۳ دوره‌ها و کنفرانس‌های زیادی در ای پی اچ ای برگزار ‌کرد. از جمله جوایز و افتخارات فرانسوا درش عضویت در آکادمی ادبیات[۷] و کسب مدال برنز در ژانویه ۲۰۱۱ و نیز کسب مدال شوالیه آکادمی قلم فرانسه[۸] است. از کتاب‎های برجسته درش  “قرآن بنی امیه” است که در آن به بررسی و تجزیه و تحلیل تغییرات حرف کاف در قرآن که در دوره بنی امیه رخ داده است می‌پردازد و با وقایع‌نگاری تاریخ هنر، زبان‌شناسی ، نسخه‌شناسی و نسخه‌شناسی باستانی، قرآن نوشته شده در دوره بنی امیه را به چالش می‌کشد. فرانسوا درش در مارس ۲۰۱۵ کرسی تاریخ قرآن را در کالج فرانسه به دست آورد. کتاب‌شناسی ۱۹۸۳ – Catalogue des manuscrits arabes, fascicules 1 et 2, Bibliothèque nationale (France), département des manuscrits, Bibliothèque nationale. ۱۹۸۹ – Manuscrits Moyen-Orient Essais de Codicologie et Paléographie, actes du colloque d’Istanbul, 26-29 mai 1986, Institut français d’études anatoliennes : Bibliothèque nationale. ۱۹۹۲ – The Abbasid Tradition, Londres, 1992 ; traduit vers le persan, 2000. ۱۹۹۷ – Scribes et manuscrits du Moyen-Orient, Bibliothèque nationale de France. ۲۰۰۰ – Manuel de codicologie des manuscrits en écriture arabe, Bibliothèque nationale de France. ۲۰۰۴ – Le Livre manuscrit arabe : Préludes à une histoire, Bibliothèque nationale de France, impr.  ۲۰۰۹ – Le Coran, Que sais-je ?, PUF. [۱] -François Déroche [۲] -Moselle [۳] -l’École normale supérieure [۴] -Institut français d’études anatoliennes [۵] -Max van Berchem Foundation [۶] -Experts de la Fondation al-Furqân [۷] -Académie des inscriptions et belles-lettres [۸] -Commandeur des Palmes académiques سیدموسوی
اتان کولبرگ
نوع منبع :
مدخل اعلام(دانشنامه اعلام)
چکیده :
اتان کولبرگ [۱] اسلام‌شناس و شیعه شناس اسرائیلی متولد ۱۹۴۳ در تل آویو[۲] است. در کودکی به موسیقی و پیانو علاقه داشت و به مدرسه فنون و موسیقی نیویورک رفت .در دوره متوسطه به مطالعه زبان‌های عربی و انگلیسی علاقمند شد. پس از اتمام خدمت سربازی وارد دانشگاه عبری[۳] اورشلیم شد و در سال‌های ۱۹۶۶ و ۱۹۶۸ به ترتیب درجه کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را با رتبه عالی اخذ کرد. سپس به اکسفورد رفت و در ۱۹۷۱ درجه دکتری را از این دانشگاه کسب کرد. موضوع رساله دکترای کولبرگ جایگاه صحابه نزد شیعیان دوازده امامی بود که آن را تحت نظر ساموئل استرن[۴] و ریچارد والزر[۵] نوشت. از ۱۹۷۲ به عنوان مدرس در گروه مطالعات زبان عربی دانشگاه عبری اورشلیم مشغول به کار شد و پس از طی کردن دوران دانشیاری و استادی در ۱۹۹۱ به سمت استاد تمامی منصوب شد. زمینه‌های مطالعاتی و درسی او شامل تفسیر قرآن، متون عرفانی، ادبیات شیعی قدیم، شهادت در اسلام در قرون وسطی و بررسی نسخ خطی عربی بود. در این مدت و مابین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۸۹ ریاست مرکز مطالعات آسیایی-آفریقایی مکس شلوسینگر[۶] بر عهده داشت. همچنین کلبرگ در دانشگاه‌های یل، پریسنتون و موسسه مطالعات پیشرفته دانشگاه عبری اورشلیم به عنوان استاد میهمان حضور داشته است. او در سال ۱۹۹۳ به عضویت آکادمی ملی علوم اسرائیل[۷] در آمد و در از ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۷ به نمایندگی از آکادمی در کمیته دائمی علوم انسانی بنیاد علمی اروپا[۸] حاضر بود. کولبرگ تحقیقات و مقالات زیادی در باب تاریخ فکری و عقیدتی فرق اسلامی دارد اما عمده تمرکز او بر روی مذهب شیعه است. نوشته‌هایش در سالهای آغازین بیشتر درباره عرفان و تصوف اسلامی بود و کم کم به سوی تاریخ و عقاید تشییع بخصوص در قرون وسطی امتداد پیدا کرد. از جمله مقالات او مبحث شهادت در تشیع است که در آن به بررسی مفهوم شهادت ، اجر آخروی شهید و درجات آن و نیز تفاوت میان شهادت و کشته شدن انتحاری که از نقطه نظر شیعه محکوم است، می‌پردازد. سایر مقالات کلبرگ مرتبط با شیعه دوازده امامی عبارتند از : تفسیر اصطلاح “رافضی” که برای وهن مسلمانان شیعه به کار می‌رود، تقیه و حفظ جان مومنین و دلایل رد و تائید آن، تعریف و تفسیر اصلاح “محدث” و نسبت آن با ائمه شیعی، رجعت و حکمرانی صالحان بر زمین در زمان قیام مهدی(عج)، تولی و تبری به عنوان یکی از ارکان فروع دین، بررسی لغت ” ابوتراب” کنیه امام اول شیعیان و دیدگاه‌ اهل سنت نسبت به آن، ریشه یابی تاریخی امامت و ائمه دوازده‌گانه، مفهوم جهاد در فقه شیعه و تفاوت آن با فقه اهل سنت، نظرات فقهی مختلف شیعه پیرامون فرزند حاصل از روابط نامشروع، جایگاه سایر فرق اسلامی از دیدگاه شیعه. علاوه بر اینها کولبرگ مقالات زیادی با توجه به احادیث شیعی ارائه داده است و از میان بیش از ۴۰۰ کتب با تمرکز بروی بیست کتاب مشهور حدیث، مساله  اصلی مورد اختلاف میان اهل تسنن و شیعه در مورد جانشینی پیامبر و جایگاه امام اول شیعیان و صحابه را مورد بررسی قرار داده است. در این مقالات ازروایات راویان حدیث معتبر شیعه بخصوص سید ابن طاووس استفاده کرده و حاصل کار کتابخانه ابن طاووس است. کولبرگ زندگی‌نامه بیش از ۳۰ تن از علمای شیعه را به رشته تحریر درآورده است که بسیاری از آن‌ها در دایره‌المعارف اسلامی (جلد دوم) و دانشنامه ایران آمده است. همچنین دو مقاله را به تفسیر و قرائت قرآن از  نظر شیعی و با توجه به کتاب “کتاب القراءات” احمد ابن محمد السیاری و یک مقاله به چگونگی مرگ پیامبر اسلام از دیگاه محققان غربی اختصاص داده است. برخی از آثار کلبرگ به عربی ، فارسی و ترکی برگردان شده است. اتان کولبرگ تاکنون در مراکز علمی مختلفی از جمله انجمن آموزشی مطالعات پیشرفته دانشگاه عبری اورشلیم و انجمن مطالعات پیشرفته دانشگاه پرینستون، کمیته مطالعه عربی آموزش و پرورش اسرائیل و کمیته آموزشی موسسه بن-زوی[۹] عضویت داشته و نیز چندین بار به عنوان استاد نمونه دانشگاه انتخاب شده است. همچنین در سال ۲۰۰۸ به پاس دستاوردهای علمی چندین ساله‌ برنده جایزه روچیلد[۱۰] شد. کتابشناسی : The Abu Basir tradition: Qur’anic verses on the merits of the      ۲۰۱۳ Shi`i views of the death of the Prophet Muhammad. In:      ۲۰۱۲ Revelation and Falsification: The Kitab al-qira’at of Ahmad         ۲۰۰۹ Trends in Early Imami Shi`i exegetical literature and the    ۲۰۰۷ Classical and South Asian Islam: Essays in Honour of Yohanan 2007 Revelation et falsification. Introduction a l’edition du 2005 Vision and the Imams. In:      ۲۰۰۳ Martyrs and martyrdom in Classical Islam. In:  ۲۰۰۲ Western accounts of the death of the Prophet Muhammad. In:   ۲۰۰۰ Early attestations of the term “Ithna-‘ashariyya.”       ۲۰۰۰ In praise of the few. In: 2000 “Mot qdoshim ve haqrava `azmit ba’islam ha qlasi.”  ۱۹۹۸ Medieval Muslim views on martyrdom. In:        ۱۹۹۷ Taqiyya in Shi`a theology and religion.   ۱۹۹۵ Shahid.      ۱۹۹۵ Authoritative scriptures in early Imami Shi`ism.         ۱۹۹۴ A Medieval Muslim Scholar at Work: Ibn Tawus and His    ۱۹۹۲ `Ali b. Musa ibn Tawus and his polemic against Sunnism. 1992 Belief and Law in Imami Shi`ism. Aldershot, Variorum       ۱۹۹۱ A Melkite physician in Frankish Jerusalem and Ayyubid Damascus:    ۱۹۸۸ Imam and community in the pre- Ghayba period.      ۱۹۸۸ Western studies of Shi`a Islam.      ۱۹۸۷ Aspects of Akhbari thought in the seventeenth and eighteenth   ۱۹۸۷ Al-Usul al-arba’umi`a . 1987 __________________________________________________________________ [۱] -Etan Kohlberg [۲] -Tel-Aviv [۳] -Hebrew University [۴] – Samuel Stern [۵] – Richard Walzer [۶] – Max Schloessinger [۷] – Israel Academy of Sciences and Humanities [۸] – Humanities of the European Science Foundation [۹] – Ben-Zvi Institute [۱۰] – Rothschild Prize سید موسوی
دکتر خالد ابو الفضل
نوع منبع :
مدخل اعلام(دانشنامه اعلام)
چکیده :
دکتر خالد ابو الفضل [۱]نویسنده و محقق متولد ۱۹۶۳ در کویت است. مدارج تحصیلی وی به ترتیب عبارتند از: کارشناسی علوم سیاسی از دانشگاه یل[۲]، دکترای حقوق از دانشکده حقوق پنسیلوانیا[۳] و کارشناسی ارشد و دکترای جزای اسلامی از دانشگاه پرینستون[۴] و نیز مدرک فقه و علم اسلامی را  پس از ۱۳ سال آموزش منظم در فقه اسلامی، دستور زبان و فصاحت در مصر و کویت دریافت کرده است. او در حال حاضر استاد برجسته دانشکده حقوق دانشگاه  UCLA است و به تدریس در رشته‌های مختلف حقوقی و اسلامی از جمله فقه اسلامی، امنیت ملی، حقوق، قانون و تروریسم، اسلام و حقوق بشر، پناهندگی سیاسی و جرائم سیاسی و سیستم های حقوقی مشغول است. برنامه تدریس قوانین اسلامی و سخنرانی‌های او در این‌باره تقریبا از سال ۱۹۹۰ در محیط‌های دانشگاهی و غیر دانشگاهی آغاز شد و پس از بیست و اندی سال همچنان ادامه دارد. وی همچنین رئیس برنامه مطالعات اسلامی در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس و دانشگاه UCLA است. خالد ابو الفضل در رویکرد علمی خود به اسلام از نظر اخلاقی توجه ویژه‌ای دارد و به شکل گسترده و با شمایلی جهانی درباره انسانیت، اخلاق، حقوق بشر، عدالت و مهربانی می‌نویسد. او از مخالفان و منتقدان عربستان سعودی محسوب می‌شود و در نوشته‌هایش به اسلام وهابی و مخدوش شدن چهره اسلام در وهابیت اعتراض می‌کند که برخی از آن‌ها در نشریات معتبری چون نیویورک تایمز، واشنگتن پست، وال استریت ژورنال، لس آنجلس تایمز، بوستون ریویو و بسیاری دیگر منتشر شده است. طبق نظر وی عقاید شیعه به طور طبیعی اسلام را به سمت “انسان‌گرایی اخلاقی” سوق می‌دهد و یا با دادن مجوعه‌ای از ایده‌ها انسان را در راه رسیدن به خواست خداوند کمک می‌کند؛ درحالی‌که در اسلام وهابیت توجهی به ارزش‌های اخلاقی نشده است و‌ آن را مانعی برای اجرای صحیح احکامی قرآنی تلقی کرده‌اند . او حملات یازده سپتامبر را طبیعی و نتیجه برخورد اسلام تکفیری با اسلام رحمانی و حمایت کشورهای غربی و ایلات متحده از دولت‌های حامی سلفی‌گری مانند دولت عربستان می‌داند. دکتر ابو الفضل راه نجات مسلمانان را  بازگشت به “عصر طلایی اسلام” (دورانی که “سنت‌های مختلف” با تاکید بر کسب دانش آن را عین پرستش می‌دانستند) و رها کردن وضعیت فعلی (وضعیتی که متکلمان فعلی مسلمان به دلیل نداشتن روحیه انتقادپذیری و قبول آرای مختلف  و نیزداشتن اعتماد بنفس کاذب دچار شده‌اند) می‌داند. ابو الفضل از طرفدارن کثرت‎گرایی فرهنگی و مذهبی و از حامیان حقوق زنان و ارزش‌های دموکراتیک است. تاکنون بیش از ۵۰ مقاله و ۱۴ کتاب به قلم خالد ابو الفضل به چاپ رسیده است که برخی از آن ها به چندین زبان از جمله عربی، فارسی، فرانسوی، نروژی، هلندی، اتیوپی، روسی و ژاپنی ترجمه شده است. کتاب “سرقت بزرگ”[۵] اولین اثری است که به تفاوت‌های کلیدی میان مسلمانان میانه‌رو و گروه‌های افراطی می‌پردازد که به عنوان یکی از صد کتاب برتر سال ۲۰۰۵ کانادا به انتخاب نشریه گلوب اند میل[۶] شناخته شد. دیگر کتاب او به نام “جستجوی زیبایی در اسلام- گردآوری کتب”[۷] اثر برجسته‌ای در حوزه ادبیات مدرن اسلامی است. از او کتاب “تساهل در اسلام” به فارسی برگردان شده است. وی در نوشته‌ها و تحقیقات اخیرش بیشتر بر روی موضوعاتی چون قدرت، حقوق بشر، دموکراسی و زیبایی در اسلام و قوانین اسلامی تمرکز کرده است. علاوه بر چاپ مقاله و کتاب، ابوالفضل در نشریات و روزنامه­هایی چون الهیات سیاسی[۸]، مجله اخلاق دینی[۹]، مجله حقوق اسلامی و جامعه[۱۰]، مجله  قانون و فرهنگ اسلامی[۱۱]، و حوا[۱۲]: مجله زنان خاورمیانه و شرق جهان اسلام، مطبوعات دانشگاه هاروارد در فقه اسلامی، مجله مطالعات اسلامی (اسلام آباد) و غیره حضور و فعالیت دارد و یکی از اعضای هیئت مشورتی خاورمیانه  سازمان دیده بان (بخشی از دیده بان حقوق بشر)  است و به طور منظم با سازمان های حقوق بشر از جمله عفو بین الملل و کمیته وکلا برای حقوق بشر[۱۳] (حقوق بشر) به عنوان  متخصص درطیف گسترده‌ای  از موارد مربوط به حقوق بشر، تروریسم، پناهندگی سیاسی و حقوق بین المللی و تجاری همکاری دارد. دکتر خالد ابو الفضل در سال ۲۰۰۷ برنده جایزه حقوق بشر اسلو( جایزه لئو و لیز ایتینگر[۱۴]) و در سال ۲۰۰۵ نیز برای جایزه تحقیقاتی حقوق اسلامی کارنگی [۱۵]نامزد شد. در همین سال  از سوی موسسه لو دراگون به عنوان یکی از ۵۰۰ وکیل برتر دنیا انتخاب شد. کتاب شناسی: Reasoning with God: Reclaiming Shari’ah in the Modern Age (Rowman & Littlefield Publishers, Inc, Release Date: October 2014) The Search for Beauty in Islam: Conference of the Books (Rowman & Littlefield Publishers, Inc, 2006) The Great Theft: Wrestling Islam from the Extremists (Harper San Francisco, 2005) Islam and the Challenge of Democracy (Princeton University Press, 2004) The Place of Tolerance in Islam (Beacon Press, 2002) And God Knows the Soldiers: The Authoritative and Authoritarian in Islamic Discourses (UPA/Rowman and Littlefield, 2001) Speaking in God’s Name: Islamic law, Authority and Women (Oneworld Press, Oxford, 2001) Conference of the Books: The Search for Beauty in Islam (University Press of America/Rowman and Littlefield, 2001) Rebellion and Violence in Islamic Law (Cambridge University Press, 2001) مقالات منتخب: “Conceptualizing Shari‘a in the Modern State”, ۵۶ Villanova Law Review 4 (2012). “The Language of the Age: Shari’a and Natural Justice in the Egyptian Revolution” in: Law in the Aftermath of the Egyptian Revolution of 25 January (Harvard International Law Journal online, April 25, 2011).[8] “The Centrality of Shari’ah to Government and Constitutionalism in Islam” in: Constitutionalism in Islamic Countries: Between Upheaval and Continuity (eds. Rainer Grote / Tilmann Röder, Oxford University Press, 2011). “Fascism Triumphant?” Political Theology 10, no. 4 (2009), pp. 577–۵۸۱ [۹] “Islamic Authority” in: New Directions in Islamic Thought: Exploring Reform and Muslim Tradition (eds. Kari Vogt, Lena Miller and Christian Moe, London: I.B. Tauris, 2009). “Islamic Law, Human Rights and Neo-Colonialism” in: Oxford Amnesty Lectures 2006: The ‘War on Terror’ (eds. Chris Miller, Manchester University Press, 2009). “The Unique and International and the Imperative of Discourse”, ۸ Chicago Journal of International Law, pp. 43–۵۷ (۲۰۰۷). “Forward” in: In Inside the Gender Jihad: Women’s Reform in Islam by Amina Wadud. Oxford: Oneworld Publications, 2006, pp. vii–xiv. “Islam and Violence: Our Forgotten Legacy” in: Islam in Transition (eds. John Donohue and John Esposito. New York, NY: Oxford University Press, 2006, pp. 460–۴۶۴). “The Crusader”, Boston Review 28, no. 2 (March/April 2006).[10] “The Place of Ethical Obligations in Islamic Law”, UCLA Journal of Islamic and Near Eastern Law, no. 4 (2005): pp. 1–۴۰. “Introduction” in: With God on our Side: Politics and Theology of the War on Terrorism, London: Amal Press, 2005, pp. xli–xlv. “A distinctly Islamic View of Human Rights: Does it exist and is it compatible with the Universal Declaration of Human Rights?”, Vol. 27, No. 2, Center for Strategic and International Studies (CSIS) 27, 2005. “Islam and the Challenge of Democratic Commitment”, in: Does Human Rights Need God? (eds. Elizabeth M. Bucar and Barbra Barnett. Wm. B. Eerdmans Publishing Co., Cambridge, U.K., 2005, pp. 58–۱۰۳). Encyclopedia of Religion and Nature, s.v. “Dogs in the Islamic Tradition and Nature.” New York: Continuum International, 2005. “Speaking, Killing and Loving in God’s Name”, The Hedgehog Review 6, no. 1 (Spring 2004) [11] “The Death Penalty, Mercy and Islam: A Call for Retrospection” in: A Call for Reckoning: Religion and the Death Penalty (eds. Erik C. Owens, John D. Carlson & Eric P. Elshtain. Grand Rapids, MI: Wm. B. Eerdmans Publishing Co., 2004, pp. 73–۱۰۵).[۱۲] “Islam and the Challenge of Democratic Commitment”, Fordham International Law Journal 27, no. 1 (December 2003): pp. 4–۷۱. “۹/۱۱ and the Muslim Transformation”, in: September 11: A Transformative Moment? Culture, Religion and Politics in an Age of Uncertainty (edited by Mary Dudziak. Duke University Press, 2003, pp. 70–۱۱۱). “The Human Rights Commitment in Modern Islam”, in: Human Rights and Responsibilities in the World Religions (eds. Joseph Runzo, Nancy M. Martin and Arvind Sharma. Oxford: Oneworld Publications, 2003, pp. 301–۳۶۴). “The Modern Ugly and the Ugly Modern: Reclaiming the Beautiful in Islam” in: Progressive Muslims (edited by Omid Safi. Oxford: Oneworld Publications, 2003, pp. 33–۷۷) [۱۳] “Islam and the State: A Short History” in: Democracy and Islam in the New Constitution of Afghanistan (eds. Cheryl Benard and Nina Hachigian. Conference Proceedings, Rand Corporation and Center for Asia Pacific Policy, March, 2003). “The Culture of Ugliness in Modern Islam and Reengaging Morality”, UCLA Journal of Islamic and Near Eastern Law 2, no. 1 (Fall/Winter 2002–۰۳): ۳۳–۹۷. “The Orphans of Modernity and the Clash of Civilisations”, Global Dialogue, vol. 4, no. 2 (Spring 2002), pp. 1–۱۶.[۱۴] “Introduction” in: Shattered Illusions: Analyzing the War on Terrorism, London: Amal Press, 2002, pp. 19–۴۴. “Peaceful Jihad” in: Taking Back Islam (edited by Michael Wolfe. Emmaus, PA: Rodale Press, 2002, pp. 33–۳۹) [۱۵] “Islamic Law and Ambivalent Scholarship: A Review of Lawrence Rosen, The Justice of Islam: Comparative Perspectives on Islamic Law and Society” (Oxford: Oxford University Press, 2000). Michigan Law Review, vol. 100, no. 6, May 2002, pp. 1421–۱۴۴۳. “Soul Searching and the Spirit of Shari’ah: A Review of Bernard Weiss’ The Spirit of Islamic Law.” Washington University Global Studies Law Review, vol. 1, nos. 1 and 2, Winter/Summer 2002, pp. 553–۷۲. “Between Functionalism and Morality: The Juristic Debates on the Conduct of War” in: Islamic Ethics of Life: Abortion, War, and Euthanasia (edited by Jonathan E. Brockopp. University of South Carolina Press, Columbia, SC: 2003, pp. 103–۱۲۸). “Islam and the Challenge of Democracy”, Boston Review 28, no. 2 (April/May 2003).[16] “Conflict Resolution as a Normative Value in Islamic Law: Handling Disputes with Non-Muslims” in: Faith-Based Diplomacy: Trumping Realpolitik (edited by Douglas Johnston. New York: Oxford University Press, 2003, pp. 178–۲۰۹). “The Unbounded Law of God and Territorial Boundaries” in: States, Nations and Borders: The Ethics of Making Boundaries (eds. Allen Buchanan and Margaret Moore. Cambridge: Cambridge University Press, 2003, pp. 214–۲۲۷). “Constitutionalism and the Islamic Sunni Legacy”, UCLA Journal of Islamic and Near Eastern Law 1, no. 1 (Fall/Winter 2001–۰۲): pp. 67–۱۰۱. “Islam and Tolerance: Abou El Fadl Replies”, Boston Review 27, no. 1 (February/March 2002): pp. 51.[17] “The Place of Tolerance in Islam”, Boston Review 26, no. 6 (December 2001/January 2002): pp. 34–۳۶.[۱۸] Translated into Arabic for publication in Al-Rashad. “Islam and the Theology of Power”, Middle East Report 221 (Winter 2001): pp. 28–۳۳.[۱۹] “What Became of Tolerance in Islam” in: Beauty for Ashes (Edited by John Farina. New York, NY: Crossroad Publishing Company, 2001, pp. 71–۷۵).[۲۰] “Negotiating Human Rights Through Language”, UCLA Journal of International Law and Foreign Affairs 5, no. 2 (2001): 229–۲۳۶. “Fox Hunting, Pheasant Shooting and Comparative Law’, Co-authored with Alan Watson. American Journal of Comparative Law 48 (2000): 1–۳۷. “The Use and Abuse of Holy War. A Review of James Johnson’s, The Holy War Idea in the Western & Islamic Traditions.” Ethics and International Affairs 14 (2000): pp. 133–۱۴۰. “The Rules of Killing at War: An Inquiry into Classical Sources”, The Muslim World 89, no. 2 (1999): pp. 144–۱۵۷. “Striking the Balance: Islamic Legal Discourse on Muslim Minorities” in: Muslims on the Americanization Path? (eds. Yvonne Haddad and John Esposito. Atlanta, GA.: Scholars Press, 1998; Oxford: Oxford University Press, 1999). “Political Crime in Islamic Jurisprudence and Western Legal History”, UC Davis Journal of International Law and Policy 4 (1998): pp. 1 – ۲۸. “Muslims and Accessible Jurisprudence in Liberal Democracies: A Response to Edward B. Foley’s Jurisprudence and Theology”, Fordham Law Review 66 (1998): pp. 1227–۱۲۳۱. “Muslim Minorities and Self-Restraint in Liberal Democracies”, Loyola Law Review 29, no. 4 1996, pp. 1525–۱۵۴۲. “Democracy in Islamic Law” in: Under Siege: Islam and Democracy (edited by Richard Bulliet. New York: Middle East Institute of Columbia University, 1994). “Islamic Law and Muslim Minorities: The Juristic Discourse on Muslim Minorities from the Second/Eighth to the Eleventh/Seventeenth Centuries”, Islamic Law and Society 1, no. 2 (1994): pp. 141–۱۸۷. “Legal Debates on Muslim Minorities: Between Rejection and Accommodation”, Journal of Religious Ethics 22, no. 1, (1994): pp. 127–۱۶۲. “Tax Farming in Islamic Law: A Search for a Concept”, Islamic Studies 31, no. 1 (1992): pp. 5 – ۳۲. “The Common and Islamic Law of Duress”, Arab Law Quarterly 6, no. 2 (1991): 121–۱۵۹; and Islamic Studies 30, no. 3 (1991): pp. 305–۳۵۰. “Ahkam al-Bughat: Irregular Warfare and the Law of Rebellion in Islam” in: Cross, Crescent & Sword: The Justification and Limitation of War in Western and Islamic Tradition (eds. James Turner Johnson and John Kelsay. Westport, CT.: Greenwood Press, 1990). [۱] –Khaled Abou el Fadl [۲] -Yale University [۳] -University of Pennsylvania Law School [۴] -Princeton University [۵] -The Great Theft [۶] -Globe and Mail [۷] -Conference of the Books: The Search for Beauty in Islam [۸] – Political Theology [۹] – Religious Ethics [۱۰] -Journal of Islamic Law and Society [۱۱] -Journal of Islamic Law and Culture [۱۲] -Hawa [۱۳] -Amnesty International and the Lawyers’ Committee for Human Rights [۱۴] -Lisl and Leo Eitinger [۱۵] -Carnegie prize
تیموتی وینتر
نوع منبع :
مدخل اعلام(دانشنامه اعلام)
چکیده :
تیموتی وینتر[۱] یا شیخ عبدالحکیم مراد محقق، مترجم، نویسنده و اسلام‌شناس انگلیسی در سال ۱۹۶۰ در لندن به دنیا آمد. پدر تیموتی هنرمند و معمار بود. تحصیلات اولیه را در مدرسه وست مینیستر[۲] سپری کرد و در ۱۹۸۳ با نمرات بالا بخصوص در درس عربی از کالج پمبروک دانشگاه کمبریج فارغ التحصیل شد. سپس به دانشگاه الازهر  رفت و برای سه سال به مطالعه اسلام نزد اساتید و علمای سنتی در قاهره پرداخت. در این زمان بطور خاص با علمای عربستان سعودی و یمن ارتباط داشت. پس از قاهره سه سال دیگر را هم به عنوان مسئول دفتر ارتباطات بازرگانی در جده گذراند و در این مدت رابطه نزدیکی با حبیب احمد مشهور الحداد[۳] از علمای بنام یمن و نیز برخی دیگر از دانشمندان علوم دینی پیدا کرد. وینتر در سال ۱۹۸۹ به انگلستان باز گشت و دو سال را صرف یادگیری زبان فارسی و ترکی در دانشگاه لندن  کرد. در ۱۹۹۲ وینتر به عنوان دانشجوی دکترا وارد دانشگاه اکسفورد شد. زمینه پژوهشی او زندگی دینی و مذهبی دراوایل دوران امپراطوری عثمانی بود. وینتر کمک شایانی برای راه‌اندازی کالج مسلمانان کمبریج کرد؛ موسسه‌ای که در آن به امامان جماعت مساجد انگلستان آموزش داده می‌شد. همچنین وینتر انجمن انگلو-مسلمانان اروپای شرقی و پروژه سنت را براه انداخت. پروژه سنت به انتشار نخستین نسخه‌های عربی دانشگاهی از مهم‌ترین مجموعه‌های حدیث اهل سنت می‌پرداخت. مدتی نیز دبیر ائتلاف فرهنگی مسلمانان بود. یکی از مهم‌ترین زمینه‌های فعالیت‌ وینتر ترجمه است، از جمله ترجمه دو جلد کتاب” احیاء علوم دین” از امام محمد غزالی [۴]که جلسات و حلقه‌های زیادی را برای آموزش آثار او در ۱۹۹۵ تشکیل داد. از دیگر پژوهش‌های مورد علاقه وینتر روابط بین مسیحیان و مسلمانان، عرفان و تصوف و توسعه نهاد‌های آموزشی مربوط به دوران عثمانی وفهرست‌بندی مجموعه‌های حدیث است. تالیفات دانشگاهی او دربرگیرنده مقالات زیادی در حوزه‌های مختلف از الهیات و دین‌شناسی اسلامی و روابط میان مسلمانان و مسیحیان تا دو کتاب  سیاسی به زبان ترکی  است. گهگاه  معرفی و نقد کتاب‌‌ در ضمیمه ادبی تایمز[۵]،ایندیپندنت[۶]، کیونیوز[۷]، مجله مسلمانان پیشگام بریتانیا[۸] و سیزنز-مجله نیمه ادبی موسسه زیتون [۹]از او به چاپ می‌رسد. در سال ۲۰۰۷ ملک عبدالله دوم پادشاه وقت عربستان جایزه اندیشه‌های اسلامی را به وینتر به خاطر مقاله “بمب‌گذاری بدون مهتاب” اهدا کرد. وینتر پیش تر و در سال ۲۰۰۳ جایزه آموزشی پلینگ تون[۱۰] کمبریج را نیز کسب کرده بود. او یکی از امضاکنندگان نامه سرگشاده “حرف مشترک ما با تو” بود که توسط برخی از دانشمندان مسلمان به رهبران مسیحی برای دعوت به صلح و تفاهم نوشته شده بود. از دیگر اقدامات وینتر ساخت مسجد کمبریج با گنجایش بیش از هزار نمازگزار است. این مسجد از لحاظ ساختمانی قابل توجه است چرا که  ساخت بنای آن بر اساس اصول انرژی سبز با ردپای تقریبا صفر کربنی صورت گرفته است. اگر چه وینتر خود از سنت‌گرایان است اما با عقاید افراطیان القاعده به شدت مخالف است و بمب گذاری انتحاری و کشتن غیر نظامیان را محکوم می‌کند و نیز از منتقدان دولت سعودی است که  به جهت داشتن عقاید وهابی  موجب تشویق و حمایت گروه‌های افراطی می‌شوند. به علاوه وینتر انتقاداتی را به سیاست خارجی غرب برای دامن زدن به خشم و رنجش مسلمانان وارد می‌داند. در حال حاضر وینتر ریاست انجمن مطالعات کالج وولف سان[۱۱] دانشگاه کمبریج را بر عهده دارد. کتاب‌شناسی: به عنوان نویسنده: Montmorency’s Book of Rhymes Illustrated by Anne Yvonne Gilbert (California: Kinza Press, 2013) Commentary on the Eleventh Contentions (Cambridge: Quilliam Press Ltd, 2012) XXI Asirda Islom: Postmodern Dunyeda qibleyi topush (Tashkent: Sharq neshriyet, 2005) Muslim Songs of the British Isles: Arranged for Schools (London: Quilliam Press Ltd, 2005) Postmodern Dünya’da kibleyi bulmak (Istanbul: Gelenek, 2003) Co-authored with John A. Williams, Understanding Islam and the Muslims (Louisville: Fons Vitae, 2002) Understanding the Four Madhhabs: Facts About Ijtihad and Taqlid (Cambridge: Muslim Academic Trust, 1999) Gleams from the Rawdat al-Shuhada: (Garden of the Martyrs) of Husayn Vaiz Kashifi (Cambridge: Muslim Academic Trust, 2015 به عنوان مترجم و ویراشگر: The Cambridge Companion to Classical Islamic Theology (Cambridge: Cambridge University Press, 2008) ISBN 978-0-521-78058-2 Islam, Religion of Life by Abdul Wadod Shalabi (USA: Starlatch Press, 2006) ISBN 1-929694-08-3 Co-edited with Richard Harries and Norman Solomon, Abraham’s Children: Jews, Christians and Muslims in Conversation (Edinburgh: T&T Clark/Continuum, 2006) Imam al-Busiri, The Mantle Adorned (London: Quilliam Press, 2009) Al-Asqalani Ibn Hajar, Selections from Fath Al-Bari (Cambridge: Muslim Academic Trust, 2000) Abu Hamid al-Ghazali, Disciplining the Soul and Breaking the Two Desires (Cambridge: Islamic Texts Society, 1995) Roger Du Pasquier, Unveiling Islam (Cambridge: Islamic Texts Society, 1992) Imam al-Bayhaqi, Seventy-Seven Branches of Faith (London: Quilliam Press, 1990) Abu Hamid al-Ghazali, The Remembrance of Death and the Afterlife (Cambridge: Islamic Texts Society, 1989) مقالات: “America as a Jihad State: Middle Eastern Perceptions of Modern American Theopolitics.” Muslim World 101 (2011): 394-411. “Opinion: Bin Laden’s sea burial was ‘sad miscalculation” CNN.com (9 May 2011) “Jesus and Muhammad: New Convergences.” Muslim World 99/1 (2009): 21-38. “Poverty and the Charism of Ishmael.” In Building a Better Bridge: Muslims, Christians, and the Common Good, edited by Michael Ipgrave (Washington, DC: Georgetown University Press, 2009) “Ibn Kemal (d. 940/1534) on Ibn ‘Arabi’s Hagiology.” In Sufism and Theology, edited by Ayman Shihadeh (Edinburgh: Edinburgh University Press, 2007) “The Saint with Seven Tombs.” In The Inner Journey: Views from the Islamic Tradition, edited by William Chittick (Ashgate: White Cloud Press, 2007) “Ishmael and the Enlightenment’s Crise de Coeur.” In Scripture, Reason, and the Contemporary Islam-West Encounter, edited by Basit Bilal Koshul and Steven Kepnes (New York: Palgrave, 2007) “Qur’anic Reasoning as an Academic Practice.” Modern Theology 22/3 (2006): 449-463; reprinted in The Promise of Scriptural Reasoning, edited by David Ford and C. C. Pecknold (Malden: Blackwell, 2006) “The Chador of God on Earth: the Metaphysics of the Muslim Veil.” New Blackfriars 85 (2004): 144-157 “Bombing Without Moonlight: the Origins of Suicidal Terrorism.” Encounters 10:1-2 (2004): 93-126 “The Poverty of Fanaticism.” In Fundamentalism, and the Betrayal of Tradition, edited by Joseph Lumbard (Bloomington: World Wisdom, 2004) “Readings of the ‘Reading’.” In Scriptures in Dialogue: Christians and Muslims Studying the Bible and the Qur’an Together, edited by Michael Ipgrace (London: Church House Publishing, 2004), 50-55 “Tradition or Extradition? The threat to Muslim-Americans.” In The Empire and the Crescent: Global Implications for a New American Century, edited by Aftab Ahmad Malik (Bristol: Amal Press, 2003) “Muslim Loyalty and Belonging: Some Reflections on the Psychosocial Background.” In British Muslims: Loyalty and Belonging, edited by Mohammad Siddique Seddon, Dilwar Hussain, and Nadeem Malik (Leicester: Islamic Foundation; London: Citizens Organising Foundation, 2003) “‘Pulchra ut luna: some Reflections on the Marian Theme in Muslim-Catholic Dialogue.” Journal of Ecumenical Studies 36/3 (1999): 439-469 “The Last Trump Card: Islam and the Supersession of Other Faiths.” Studies in Interreligious Dialogue 9/2 (1999): 133-155 “Scorning the Prophet goes beyond free speech – it’s an act of violence” Daily Telegraph (17 Jan 2015) ———————————————————————- [۱] -Timothy John Winter [۲] – Westminster [۳] -Habib Ahmad Mashhur al-Haddad [۴] – Imam al-Ghazali [۵] – Times Literary Supplement [۶] – The Independent [۷] -Q-News [۸] – Britain’s premier Muslim Magazine [۹] -Seasons [۱۰] -Pilkington Teaching Prize [۱۱] –Wolfson College سیدموسوی
انتصار رب
عنوان :
نوع منبع :
مدخل اعلام(دانشنامه اعلام)
چکیده :
[۱] استاد حقوق دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد و مدیر برنامه مطالعات حقوقی اسلامی هاروارد است. علاوه بر این سمت استادی تاریخ بخش سوزان و کنت والاس[۲] دانشگاه هاروارد و مدیریت مطالعات پیشرفته موسسه رادکلیف[۳] را به عهده دارد. رب در آغاز و برای گذراندن تحصیلات تکمیلی در سال ۱۹۹۹ وارد دانشگاه جورج واشنگتن[۴] شد و  زبان عربی را آموخت. پس از آن به دانشگاه پرینستون[۵] رفت و درجه کارشناسی ارشد مطالعات خاور نزدیک را دریافت کرد. درجه دکترای حقوق و نیز دکترای حقوق اسلامی را به ترتیب از دانشگاه‌های یل[۶] و پرینستون به دست آورد. رب سابقه تدریس رشته‌هایی چون قوانین جزا، قانون و نظریه‌های تفضیلی قانون و قوانین اسلامی را در مرکز حقوق کالج بوستون، دپارتمان مطالعات اسلامی و خاورمیانه دانشگاه حقوق نیویورک دارد. علاوه بر این مدتی را به عنوان منشی قاضی توماس ال امبرو[۷] درحوزه سه دادگاه استیناف ایلات متحده و در کانون وکلای دادگاه‌های زنجیره‌ای آمریکا[۸] در لندن مشغول به کار بوده است. در سال ۲۰۱۰ برای تحقیقات در زمینه مسائل مربوط به اصول حکومت مشروطه اسلامی و اصلاح قوانین معاصر بوسیله “نقد داخلی” جهان اسلام  از طرف بنیاد کارنگی[۹] به عنوان پژوهشگر برتر شناخته شد. او از اعضای  مرکز جامعه و شبکه برکمن [۱۰] در هاروارد است و تلاش‌هایی را در جهت  اضافه کردن محتوای آموزشی به مباحث جاری قوانین اسلامی در رسانه‌های جدید انجام داده است . وی تاکنون مطالبی را در خصوص حقوق اسلامی چه در زمینه تاریخی و چه مدرن به چاپ رسانده است، از جمله رساله «تشکیک در قوانین اسلامی» و نسخه ویرایش شده «قانون و سنت در اندیشه‌ کلاسیک اسلامی» ( با همکاری مایکل کوک[۱۱]) و مقالات بیشماری درباره اصول حقوقی اسلام و قوانین قدیمی بر اساس متن قرآن.  حوزه‌های مورد علاقه تحقیقی او  قانون گذاری، قوانین و تفسیر قوانین، مطالعه قوانین تطبیقی در مقایسه با قوانین حقوقی اسلامی، سیاست و قوانین تطبیقی حقوق جزا است که برای انجام تحقیقاتش به کشورهای مختلف اسلامی از جمله مصر، ایران و سوریه سفر کرده است. انتصار رب در ژانویه ۲۰۱۵ برنده جایزه هنری لویس[۱۲] شد. این جایزه به خاطر راه‌اندازی قسمتی درباره احکام و قوانین اسلامی در بخش مطالعات اسلامی سایت دانشگاه هاروارد به او اهدا شد. این بخش همچون موتوری جست‌وجو گری برای احکام اسلامی است که با همکاری حقوق‌دانان اسلامی از ایالات متحده و سایر نقاط جهان و تجزیه و تحلیل قوانین اسلامی به راه افتاده است. کاربران می‌توانند با جست و جوی کلمه مورد نظر خود مفهوم، منبع و موارد کاربرد آن در قوانین اسلامی را دریابند. کتاب‌شناسی: Rabb, Intisar A. Doubt in Islamic Law: A History of Legal Maxims, Interpretation, and Islamic Criminal Law (Cambridge University Press 2014). Rabb, Intisar A. ed., Law and Tradition in Classical Islamic Thought (with Michael Cook, Asma Sayeed, and Najam Haider, Palgrave Macmillan forthcoming 2012). Rabb, Intisar A. “We the Jurists’: Islamic Constitutionalism in Iraq,” ۱۰ University of Pennsylvania Journal of Constitutional Law 527 (2008). ———————————————————————————– [۱] -Intisar Rabb [۲] -Susan S. and Kenneth L. Wallach [۳] -Radcliffe Institute [۴] -Georgetown University [۵] -Princeton University [۶] -Yale Law School [۷] -Thomas L. Ambro [۸] -American Inns of Court [۹] -carnegie institute [۱۰] – Berkman Center for Internet and Society [۱۱] -Michael Cook [۱۲] -Henry R. Luce Foundation Grant سیدموسوی
ویلفرد فردیناند مادلونگ
نوع منبع :
مدخل اعلام(دانشنامه اعلام)
چکیده :
ویلفرد فردیناند مادلونگ[۱] اسلام‌شناس و شیعه‌شناس آلمانی در۲۶ دسامبر ۱۹۳۰ در اشتوتگارت زاده شد. در ۱۹۴۷ به همراه خانواده به آمریکا مهاجرت کرد. ابتدا به دانشگاه جورج تون[۲] رفت و سپس در سال ۱۹۵۳ درجه لیسانس تاریخ و ادبیات اسلامی را از دانشگاه قاهره اخذ کرد. در طول اقامت او انقلاب مصر که با قیام سربازان آزاد آغاز شده بود رخ داد. او در این مدت به دیدار حسن عباس، محقق سرشناس تاریخ اسلام می‌رفت. در سال ۱۹۵۷ از دانشگاه هامبورگ درجه دکتری در مطالعات اسلامی دریافت کرد. مادلونگ رساله دکتری خود را تحت نظر برتولد اشپولر[۳] به پایان رساند. مادلونگ از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۰ وابسته فرهنگی سفارت آلمان در عراق بود. مدت کوتاهی پس از ورود او به بغداد سرهنگ عبدالکریم قاسم در یک کودتای خونین رژیم حاکم را سرنگون کرد (انقلاب ۱۴ جولای). اما مادلونگ به ناچار دو سال دیگر هم در عراق ماند. پس از آن برای تدریس در دانشگاه به ایالات متحده رفت. در ۱۹۶۳ استادیار مطالعات اسلامی در دانشگاه تگزاس در اوستن[۴] بود، سپس از ۱۹۶۴ تا۱۹۷۸ در دانشگاه شیگاگو رشته‌های مختلف مرتبط با علوم اسلامی را تدریس می‌کرد. از ۱۹۷۸ و به مدت بیست سال سمت عالی‌ترین کرسی اسلام‌شناسی دانشگاه اکسفورد را در اختیار داشت. تدریس عربی در بالاترین سطح یکی از شرایط داشتن این سمت است. مادلونگ‌ به‌ عنوان‌ استاد مدعو در بسیاری از دانشگاه‌ های امریکا و اروپا از جمله دانشگاه کلمبیا تدریس‌ کرده‌ است‌. وى عضو تعداد زیادى از مجامع‌ بین‌المللی اسلام‌ شناسى است‌ و مرتباً در مجامع‌ وکنفرانس‌هاى بین‌المللی شرکت‌ مى‌کند. آثار زیادی درباره تاریخ اسلام و بخصوص در مورد تاریخ اسلام در سال‌های ابتدایی از وی به چاپ رسیده است. او تحقیقات گسترده‌ای را درباره فرق و جنبش‌های اسلامی از جمله اسماعیلیه، زیدیه و نیز مذهب شیعه دوازده امامی دارد.  همکاری قابل توجهی در نگارش دایره‌المعارف اسلامی داشت و از مشاوران ویرایشگر دایره‌المعارف ایرانیکا و عضو هیئت تحریریه مجله پژوهش‌های عربی و اسلامی نیز است. مادولینگ به روش‌شناختی شیعه توجه داشته است و آثارش به نسبت آثار سایر شیعه‌شناسان غربی نقاط قوت بسیاری دارد. او از منابع و روایات اصیل شیعی استفاده می‌کند. از دیگر ویژگی‌های سبک نگارش او تفکیک موضوعی و روشی منابع، توجه به فضا و تاریخ حوادث و آموزه‌ها، فهم آموزه‌ها در راستای یک نظام فکری، اشراف نسبتاً کامل به ابعاد گوناگون اسلام، شناخت دقیق دانشمندان و آثار معتبر ایشان، و نیز تسلط به زبان عربی است. همه این موارد کمک شایانی برای شناخت شیعه در جوامع غربی بوده است. او از زمره محققان غربی معتبر در نزد محققان شیعی است. برخی آثار ترجمه شده از او که در ایران منتشر شده است عبارتند از: مکتب‌ها و فرقه‌های اسلامى در سده‌هاى میانه‌، شیعه‌ و معتزله‌ و جانشینى حضرت‌ محمّد (ص‌)؛ پژوهشى در خلافت‌ نخستین‌. مادلونگ، انگیزه خود را در تألیف این کتاب، تجدید نظر در بی‌اعتمادی شدید اغلب مورخان غربی به منابع اسلامی مربوط به صدر اسلام و افسانه شمردن آنها و نگاهی دوباره به تحلیل این رخدادها بر پایه نزدیکترین منابع به آن دوره معرفی و به کوشش خود برای ایجاد توازن مناسب بین اختصار و وفادار بودن به متون و روایات تصریح کرده است. او در ابتدا با نگاهی به موضوع خویشاوندی در قرآن به نقش خانواده‌های پیامبران پیشین در حمایت از انبیاء و نیز وراثت آنان می‌پردازد و و نتیجه می‌گیرد که بر اساس قرآن، جانشین طبیعی پیامبر(ص) نمی‌تواند ابوبکر باشد. وی می‌نویسد: تا آنجا که قرآن، افکار محمد(ص) را بیان می‌کند روشن است که او در نظر نداشت ابوبکر جانشین طبیعی او باشد و رضایتی هم به انجام این کار نداشت. در ادامه ، دیدگاه‌های دو شاهد واقعه یعنی عایشه و عبدالله بن عباس را مورد بررسی قرار گرفته است. این بحث او در حقیقت واکنشی است به گفتار آن دسته از محققان غربی که گزارش‌های این دو را تعصب‌آمیز و تحت تأثیر حب و بغض‌ها معرفی کرده‌اند و مواردی را که به نفع شیعیان است، از جعلیات دوره‌های بعدی دانسته‌اند. وی همچنین در ابتدای کتاب، دو شجره از خاندان هاشم و امیه و همچنین سه صفحه گاه شمار حوادث مهم تاریخ صدر اسلام را ارائه می‌دهد. کتاب اخیر به عنوان کتاب برگزیده جمهوری اسلامی در ۱۳۷۷ انتخاب شد. ویلفرد مادلونگ در حال حاضر محقق ارشد در موسسه مطالعات اسلامی در لندن است. کتاب‌شناسی: Madelung, W. (editor) – Arabic Texts Concerning The History of The Zaydi Imams of Tabaristan, Daylaman And Gilan, Franz Steiner, 1987 Madelung, W. – Religious Trends in Early Islamic Iran, 1988 Madelung, W. – Religious and Ethnic Movements in Medieval Islam, 1992 Madelung, W. – The Succession to Muhammad, Cambridge University Press, 1997 Madelung, W. and Walker, P. – An Ismaili Heresiography, Leiden, 1998 Madelung, W. and Walker, P. – The Advent of the Fatimids: A Contemporary Shi’i Witness, I.B. Tauris, 2000 Madelung, W. – Der Imam al-Qasim ibn Ibrahim und die Glaubenslehre der Zaiditen, Walter De Gruyter Incorporated, 2002 Madelung, W. – Religious school and sects in medieval Islam ________________________________________________________ [۱] -Wilferd Ferdinand Madelung [۲] – Georgetown University [۳] -Berthold Spuler [۴] – Austin سیدموسوی
فواد سزگین
عنوان :
نوع منبع :
مدخل اعلام(دانشنامه اعلام)
چکیده :
محقق علوم اسلامی و مستشرق ترک است. او استاد بازنشسته از تاریخ علم طبیعی در دانشگاه یوهان ولفگانگ گوته در فرانکفورت، آلمان و بنیانگذار و مدیر افتخاری موسسه تاریخ علوم عربی – اسلامی آنجا است . زندگی نامه: سزگین در زمینه احیاء و بازسازی دستاوردهای تمدنی دانشمندان اسلامی کارهای ماندگار و ارزشمندی را انجام داده و اکنون از این مجموعه بازسازی شده یک مرکز نمایشگاهی و موزه‌ای ارزشمندی را در شهر فرانکفورت و در مرکز انستیتو تاریخ علوم اسلامی این شهر تشکیل داده است. برای تحصیلات دانشگاهی نخست در دانشکده مهندسی ثبت نام کرد ولی سپس به راهنمایی و زیر نظر هلموت ریتر )شرق‌شناس آلمانی) به مطالعات شرقی در دانشکده هنرهای دانشگاه استانبول پرداخت. وی در همانجا لیسانس، فوق لیسانس (۱۹۴۹) و دکتری (۱۹۵۴) خود را در رشته علوم اسلامی و مطالعات ایرانی گرفت و در همان جا مشغول تدریس شد. سزگین در سال ۱۹۵۶ به آلمان نقل مکان کرد. وی تاکنون ۱۴۰۰ جلد کتاب را تالیف کرده است. شناخته شده ترین اثر او ۱۳ جلد کتاب تاریخ ادبیات عربی است که اصل کتاب به زبان آلمانی نوسته شده و یک کتاب مرجع استاندارد است. عنوان رسالهٔ دکترای او با عنوان “Buhari’nin Kaynaklari” (منابع بخاری) نشان داد که خلاف عقیده رایج در میان شرق شناسان اروپا، تالیفات حدیثی البخاری از منابعی نوشته شده است که قدمت آن به قبل از قرن ۷ می‌رسد و همچنین تاریخ شفاهی بود. او مدرس دانشگاه استانبول بود، اما در پی کودتای ۱۹۶۰ این سمت را از دست داد. نتیجتاً او در سال ۱۹۶۱ به آلمان مهاجرت کرد و به عنوان استاد مدعو در دانشگاه فرانکفورت شروع به کار کرد. در سال ۱۹۸۲، سزگین موسسه تاریخ علوم اسلامی عربی را تاسیس کرد. امروز این موسسه جامع ترین مجموعه از متون تاریخ علم عربی اسلامی در جهان را داراست. در سال ۱۹۸۳ سزگین همچنین یک موزه منحصربه‌فرد در این موسسه، با گرد هم آوردن بیش از ۸۰۰ مدل از دستگاه‌های علمی تاریخی، ابزار و نقشه‌ها، عمدتاً متعلق به عصر طلایی علوم اسلامی تاسیس کرد. موزه بسیار مشابهی در سال ۲۰۰۸ در استانبول افتتاح شد. در سال ۱۹۶۸، سزگین چهار کتاب ناشناخته حساب دیوفانت را در حرم امام رضا در شهرستان اسلامی مشهد مقدس در شمال شرقی ایران یافت. ۱۳ جلد کتاب تاریخ ادبیات عربی او (۱۹۶۷-۲۰۰۰) زیر بنای تاریخ علم و فناوری در جهان اسلام و گاهشمار دانشمندان و مهندسان مسلمان است. کتاب ۵ جلدی علوم طبیعی اسلام او اسناد اقلام موجود در موزه فرانکفورت است. از سال ۱۹۸۴ او مجله تاریخ علوم عربی اسلامی را ویرایش می‌کند. سزگین استدلال کرده است که دریانوردان مسلمان آمریکا را پیش از غربیها کشف کرده بودند و با اسناد معتبر نشان داده که غربی‌ها بدون استفاده از مدارک مسلمانان نمی‌توانستند با آن امکانات دریانوردی آن موقع به آمریکا برسند. اثار: Geschichte des Arabischen Schrifttums(1967-2000) 13 volume Natural Sciences of Islam 5 volume Journal for the History of Arabic-Islamic Science (Eitor)
یاسین داتن
عنوان :
نوع منبع :
مدخل اعلام(دانشنامه اعلام)
چکیده :
یاسین داتن (Yasin Dutton) عضو ارشد موسسه عزمان هاشم در مرکز مطالعات اسلامی آکسفورد و استاد برجسته عربی در دانشگاه زبان و ادبیات کیپ تاون است. یاسین داتن پس از به پایان رساندن تحصیلات اولیه به آکسفورد رفت و مدرک دکتری فلسفه را از این دانشگاه کسب کرد. داتن از سال ۱۹۹۵ تا سال ۲۰۰۶عربی و مطالعات اسلامی را در دانشگاه ادینبورگ و از ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۸ عربی را در دانشگاه کیپ تاون تدریس می‌کرد. علایق و حوزه پژوهشی او نسخه‌های خطی اولیه قرآن، قوانین فقهی کلاسیک و مدرن اسلامی و نیز کاربرد قوانین فقه اسلامی در دنیای امروز است. از دیگر زمینه‌های تحقیقاتی او می‌توان به بررسی قرآن با نگاه اقتصادی و زیست محیطی اشاره کرد. یکی از مطالعات مهم داتن در مورد فقه مالک بن انس و شیوه حاکیمت او بر مردم مدینه با استفاده از قوانین اسلامی است. به عقیده او علاوه بر قرآن، بررسی شیوه زندگی و عمل مردم مدینه یکی از راه‌های معتبر(معتبرتر از رجوع به احادیث) برای کشف و استخراج قوانین فقهی در صدر اسلام است. یکی از دلایل او برای رسیدن به این عقیده، بررسی شیوه متفاوت قرار گرفتن دست‌ها هنگام نماز است که مسلمانان با استناد به منابع مختلف آن را اعمال می‌کنند. او بین سنتی که توسط عمل اهالی مدینه حفظ شده است با سنتی که توسط حدیث حفظ شده است، تمایز قائل می‌شود. از جمله کتاب‌های مهم داتن، اسلام اصیل : مالک و مذهب مدینه (Original Islam: Malik and the Madhhab of Madina) و قرآن، موطأ و عمل مدینه است. نوشته‌های او کمک قابل توجهی به درک ما از شناخت قوانین فقهی در اوایل اسلام کرده است. کتابشناسی The Origins of Islamic Law: The Qur’an, the Muwatta’ and Madinan Amal (Culture and Civilization in the Middle East), (Routledge, 1999, ISBN 978-0-70071-062-1) hOriginal Islam: Malik and the Madhhab of Madina (Culture and Civilization in the Middle East), (Routledge, 2006, ISBN 978-0-41555-407-7) The Codicology of Islamic Manuscripts : Proceedings of the Second Conference of Al-Furqān Islamic Heritage Foundation, 4–۵ December 1993 (2nd ed.) London: Al-Furqān Islamic Heritage Foundation. ISBN 978-1873992159 ایمیل: yasin.dutton@oxcis.ac.uk
آنتونیو ایساک بارون دو ساسی
نوع منبع :
مدخل اعلام(دانشنامه اعلام)
چکیده :
سیلوستر دو ساسی خاور‌شناس فرانسوی  با نام کامل آنتونیو ایساک بارون دو ساسی[۱] در ۲۱ سپتامبر ۱۷۵۸ در خانواده‌ای اشرافی و یهودی تباردر پاریس متولد شد. او در کودکی پدرش را از دست داد و مادر به تنهایی مسئولیت تحصیل و تربیت او را برعهده گرفت. بنابراین تقریبا بدون داشتن معلم زبان‌های سریانی، کلدانی، سامری، به خصوص ترکی و عربی و فارسی را فراگرفت. در ۱۷۸۱ از اعضای هیئت مشورت دادگاه بود و سپس ارتقا پیدا کرد و به ریاست همان بخش رسید. در بیست و دو سالگی کتابچه راهنمایی برای بخشی از نسخه‌ کتاب مقدس که  به زبان سریانی نوشته شده بود، ارائه داد. تسلط او به زبان‌های سامی او را وارد شرق‌شناسی کرد. نخستین کار او ترجمه پندنامه منسوب به فرید الدین عطار به فرانسوی بود که در ۲۹ سالگی انجام داد. مابین سال‌های ۱۸۷۸ تا ۱۷۹۱ بر روی نسخه‌ای از سنگ‌نبشه‌های دوران ساسانی کار می‌کرد. ترجمه این سنگ‌نبشه‌ها یکی از مهم‌ترین آثار مربوط به ایران‌شناسی محسوب می‌شود. در آن زمان کارستن نیبور[۲]، جهانگرد آلمانی رونوشتی از سنگ نوشته های پهلوی ساسانی تهیه کرده و به چاپ رسانده بود. دوساسی با کمک متن یونانی کتیبه های اردشیر بابکان و شاپور یکم و شاپور دوم توانست نخستین بار، آنان را به زبان فرانسوی برگرداند. او در این کار از فرهنگ واژگان پهلوی آنکتیل دوپرون[۳] نیز کمک گرفته بود. بدین ترتیب در این زمان ثابت شد که دوپرون زبان های اوستایی و پهلوی را به درستی فرا گرفته بوده است. دوساسی همچنین نخستین بار کتیبه های عربی و فارسی تخت جمشید و برخی از سکه های ساسانی را نیز به فرانسوی برگرداند. به علاوه او همچون سر جان ملکم از نخستین اروپایی‌هایی بود که تاریخ ایران باستان را با رویکرد به منابع زبان فارسی بررسی کرد. در ۱۷۹۲ بازنشسته شد و از آن پس  تا حدود ۱۷۹۵ در کلبه‌ای بیرون از پاریس و در انزوای کامل به کار تحقیق و پژوهش سرگرم بود. در ۱۷۹۵ به سمت استادی زبان عربی در مدرسه تازه‌ تاسیس زبان‌های شرقی در پاریس منصوب شد. در این ایام به مطالعه و بررسی مذهب دروز ( شاخه‌ای از فرقه اسماعیلیه) روی آورد، گرچه نتوانست آن را به سرانجام برساند. از ۱۸۰۶ به بعد علاوه بر کرسی زبان عربی ، کرسی زبان فارسی کولژ دوفرانس (دانشگاه دولتی فرانسه) را هم در اختیار گرفت و از این زمان بود که پژوهش‌های مختلف و گسترده او با موفقیت همراه می‌شد و به جز یک وقفه کوتاه در جریان بازگشت صد روزه ناپلئون همواره مشغول تحقیق ومطالعه بود. در ۱۸۱۵ به ریاست دانشگاه پاریس رسید و پس از بازگشت بوربون‌ها به فرانسه در کمیسیون آموزش عمومی فعال بود. همراه به ابل رموزا[۴] انجمن آسیایی را در پاریس تاسیس کرد و مسئول بررسی نسخ خطی در چاپ ملی بود. در ۱۸۲۱ به عضویت در انجمن مجموعه‌های تلفیقی کمیاب آمریکا در آمد. دو ساسی نخستین کسی بود که برای خواندن و رمزیابی سنگ روزتا تلاش کرد و توانست برخی اسامی موجود در کتیبه را شناسایی کند. دوساسی در عمر خود بسیاری از کتاب های فارسی و عربی را به اروپایی‌ها شناساند و شاگردان زیادی تربیت کرد که پس از او کار تصحیح آثار فارسی و عربی را پی گرفتند. از مهمترین آن ها، ژول مول[۵]بود که به ویرایش شاهنامه پرداخت. خود دوساسی نیز دستی در شاهنامه شناسی داشت و رساله ای به نام «گلچینی از دیرینه ها» درباره شاهنامه دارد که احمد سمیعی به فارسی برگردانده است. شمار زیادِ دیگری از خاور‌شناسان از زمره شاگردان او محسوب می‌شوند از جمله ژان فرانسیس شامپولین[۶]، که اگر چه در ابتدا از سوی او بسیار تشویق می‌شد اما بعدها روابط استاد و شاگرد به تیرگی گرایید. به هنگام  رمزگشایی متنی از هیروگلیف مصری بین شامپولین و توماس یانگ[۷] مصرشناس انگلیسی که در ابتدا همکار بودند ، اختلاف نظر افتاد و دو ساسی جانب محقق انگلیسی را گرفت. به نظر می‌رسد طرفداری شامپولین از ناپلئون برای دو ساسی خوشایند نبوده است. اگر چه در نهایت کار با موفقت انجام شد و دو ساسی از هر دو شاگردش حمایت کرد. اتین مارک کاترمیر[۸] از دیگر شاگردان شناخته شده اوست، سفرنامه او از مصر و چند کشور دیگر مملو از اطلاعات تاریخی و جغرافیایی است. ترجمه کلیله و دمنه، ویرایش نسخه جلسات الحریری ، تصحیح و شرح نسخه عربی کلیله و دمنه، روایات عبدالطیف بغدادی و ستارگان آواره که ترجمه بخشی از تاریخ امپراطوری عثمانی است، از دیگر آثار اوست. دو ساسی تحقیقاتی هم درباره هزار و یک شب به عمل آورده است و برخلاف دیدگاه اغلب محققان از جمله مسعودی منکر اصالت هندی و ایرانی بودن این کتاب است و آن را از اساس کتابی با قصه‌های عربی و به زبان عربی می‌داند. سیلوستر دو ساسی سرانجام در ۲۱ فوریه ۱۸۳۸ و در ۷۹ سالگی درگذشت و در گورستان پرلاشز پاریس دفن شد. برخی از محققان و خاورشناسان معاصر از جمله ادوارد سعید انتقادات جدی به نظرات شرق‌شناسی دو ساسی وارد دانستند. کتاب‌شناسی منتخب: Antoine Isaac Silvestre de Sacy (1831). Grammaire arabe à l’usage des élèves de l’Ecole spéciale des langues orientales vivantes: avec figures, Volume 2 (2 ed.). Imprimerie royale. Retrieved 2011-07-06. Antoine Isaac Silvestre de Sacy (1831). Grammaire arabe à l’usage des élèves de l’École spéciale des langues orientales vivantes: avec figures, Volume 1 (2 ed.). Imprimerie royale. p. 8. Retrieved 2011-07-06. Antoine Isaac Silvestre de Sacy (1831). Grammaire arabe à l’usage des élèves de l’Ecole spéciale des langues orientales vivantes: avec figures, Volume 2 (2 ed.). Imprimerie royale. Retrieved 2011-07-06. Antoine Isaac Silvestre de Sacy (1831). Grammaire arabe à l’usage des élèves de l’Ecole spéciale des langues orientales vivantes: avec figures, Volume 2 (2 ed.). Imprimerie royale. Retrieved 2011-07-06. Antoine Isaac Silvestre de Sacy (1831). Grammaire arabe à l’usage des élèves de l’École spéciale des langues orientales vivantes: avec figures, Volume 1 (2 ed.). Imprimerie royale. p. 8. Retrieved 2011-07-06. Antoine Isaac Silvestre de Sacy (1831). Grammaire arabe à l’usage des élèves de l’École spéciale des langues orientales vivantes: avec figures, Volume 1 (2 ed.). Imprimerie royale. p. 8. Retrieved 2011-07-06. Mémoires sur diverses antiquités de la Perse: et sur les médailles des rois de la dynastie des Sassanides; suivis de l’histoire de cette dynastie (1793) Principes de grammaire générale : mis à la portée des enfans, et propres à servir d’introduction à l’étude de toutes les langues (1799) Mémoire sur divers événements de l’histoire des Arabes avant Mahomet (1803) Chrestomathie arabe, ou, Extraits de divers écrivains arabes, tant en prose qu’en vers, avec une traduction française et des notes, à l’usage des élèves de l’École royale et spéciale des langues orientales vivantes (1806) Specimen historiae arabum by Bar Hebraeus (1806) Mémoire sur la dynastie des Assassins et sur l’origine de leur nom (1809) Grammaire arabe à l’usage des élèves de l’École spéciale des langues orientales vivantes (1810) Les séances de Hariri, publiées en arabe avec un commentaire choisi by Ḥarīrī (۱۸۲۲) Anthologie grammaticale arabe: ou, Morceaux choisis de divers grammairiens et scholiastes arabes, avec une traduction française et des notes ; pouvant faire suite a la Chrestomathie arabe (1829) Grammaire arabe à l’usage des élèves de l’Ecole spéciale des langues orientales vivantes (1831) Exposé de la religion des druzes, tiré des livres religieux de cette secte, et précédé d’une introduction et de la Vie du khalife Hakem-biamr-Allah (1838) Les mille et une nuits; contes arabes (1839) Bibliothèque de M. le baron Silvestre de Sacy (1846) Mélanges de littérature orientale (1861) ________________________________________________________ [۱] – Antoine Isaac, Baron Silvestre de Sacy [۲] – Carsten Niebuhr [۳] – Anquetil-Duperron [۴] – Abel Rémusat [۵] – Julius von Mohl [۶] – Jean-François Champollion [۷] – Thomas Young [۸] – Étienne Marc Quatremère سیدموسوی
تئودور نولدکه
نوع منبع :
مدخل اعلام(دانشنامه اعلام)
چکیده :
تئودور نولدکه[۱] در دوم مارس ۱۸۳۶ در شهر کوچکی از توابع هامبورگ آلمان  به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را نزد پدرش گذراند و پیش از ورود به دانشگاه ادبیات کلاسیک (یونانی و لاتین) را آموخت. او به زبان و فرهنگ یونانی علاقه‌خاصی داشت و بعدها از اینکه مطالعات یونانی رابه عنوان  رشته اصلی و تخصصی خود انتخاب نکرده است ، اظهار پشیمانی کرد. در دانشگاه به نزد هاینریش اوالد[۲] دوست قدیمی پدرش رفت. اوالد خاورشناس و کارشناس زبان‌های سامی بود و همین مساله او را به سوی مطالعات شرقی سوق داد .دوران تحصیلی خود را در آلمان گذراند و بویژه تحصیلات عالی را در دانشگاههای گوتینگن و برلین طی کرد. وی تحصیلات خود را در رشته الهیات و فلسفه و زبان‏های سامی تا مقطع دکتری به پایان رساند و در سال ۱۸۵۶، در بیست سالگی دکترای نخست خود را با رساله‌ای دربارۀ «تاریخ قرآن» اخذ کرد. در پایان نامه خود با عنوان تاریخ قرآن در دو بخش به تاریخ ادبی قرآن با استفاده از منابع اسلامی و تحقیقات خاورشناسان اروپایى پرداخت.  این موضوع تا پایان عمر مهم‌ترین موضوع تحقیاتی او بود. دو سال بعد در سال ۱۸۵۸، آکادمی پاریس جایزه‌ای برای نگارش مقاله‌ای دربارۀ همین موضوع تعیین کرد و نولدکه برندۀ جایزه شد. دو سال پس از آن نولدکه ترجمۀ آلمانی رسالۀ دکترای خود را با عنوان «تاریخ قرآن» منتشر کرد. همین اثر بعدها با همکاری شاگردش و با تغییرات چاپ شد . پس از پایان دکترا برای مطالعات بیشتر به وین پایتخت اتریش و لیدن در جنوب هلند رفت. حدود یک ماه به بررسی نسخه‏ های خطی عربیِ آن‏جا پرداخت. در آوریل ۱۸۵۸م به برلین رفت و در آن‏جا هم نسخه‏ های خطی عربی و ترکی را بررسی و فهرستی هم برای دست‏نویس‏ های ترکی آن کتابخانه تهیه کرد. در سال ۱۸۶۱ یعنی در ۲۵ سالگی به مقام استادی در دانشگاه گوتینگن [۳]در رشته زبان های سامی و تاریخ اسلام نایل آمد. در سال ۱۸۷۲ به دانشگاه استراسبورگ[۴] راه یافت و در آنجا به سمت استادی مشغول به کار شد. گرچه نولد که به بسیاری از علوم مربوط به خاورشناسی آگاه بود، اما عمده اشتغال وی در دو رشته تاریخ تمدن اسلامی و زبان‏های سامی تمرکز داشت. تئودور نولدکه، درزبانهای سامی عربی، سریانی، عبری و آرامی… تخصص پیدا کرده و با زبان فارسی نیز به خوبی آشنا بود.  تسلط او بر زبان‏های گوناگون باعث پدید آمدن آثاری شد که هم از لحاظ کمّی و هم از حیث کیفی فراوان و قابل توجه و تقدیر است. بی تردید شاخص‌ترین اثر او “تاریخ قرآن” است. تاریخ قرآن نخستین ترجمه کامل از قرآن کریم است که با وجود گذشت بیس از صد سال از انتشار نخستین نسخه آن، محققان غربی هنوز هم به آن رجوع می‌کنند. در واقع نولدکه با این کتاب باب تازه‌ای را در پژوهش‌هایی قرآنی گشود. او به بررسی سوره‌های قرآن با توجه به توالی زمانی و وقایع مربوط به آن پرداخت؛ این دیدگاه نزول سوره‌های قرآنی را با توجه به گستره زمانی آن و نیز منشا سبک‌های زبانی دنبال می‌کرد. در این روش  سوره‌ها به ترتیب نزول آن مرتب می‌شوند. برای مثال سوره انبیا که بیست و یکمین سوره قرآن است، در کتاب نولدکه  در جایگاه شست و پنجمین سوره قرار گرفته است. بدین ترتیب نولدکه سوره‌ها را ابتدا به دو دسته مکی و مدنی و سپس آن‌ها را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کرد که در نهایت به سه بخش مکی و یک بخش مدنی رسید. او این ساختار را منسجم‌ترین و جامع‌ترین شیوه برای  بررسی و دنبال کردن دستورات وحی می‌دانست که از طریق آن می‌توان به تحلیل‌های کلامی، ادبی و تاریخی رسید. او سعی داشت که در مورد هر کدام از این بخش‌ها به یک یا چند ویژگی و نوعی جمع‌بندی برسد برای مثال  بخش دوم سوره‌های مکی را طولانی و حاوی داستان‌هایی از پیامبران برشمرده است. با این حال کتاب نولدکه از نظر محققان مسلمان خالی از اشکال نبوده است. از جمله ادعای وجود اختلاف در قرآن از نظر اهل سنت و شیعیان و کم و زیاد شدن آیات و سوره‌ها و مانند آن، چنانکه نولدکه در قرار دادن سوره فاتحه به عنوان یکی از سوره‌های قرآن تردید می‌کند. از موارد جالب دیگر در کتاب نولدکه توجیه حروف مقطعه در قرآن است که نولدکه آن را اسم رمزی برای صحابه و کاتبان قرآن می‌داند که به اشتباه وارد متن قرآن شده است. برای مثال «ک» را علامت ابوبکر و «ن» را علامت عثمان فرض کرده است. البته او بدون اشاره به هیچ سند و روایتی این مطلب را نقل می‌کند و ظاهرا نظر شخصی خود را  در این مورد کافی دانسته است. در اینجا این مطلب را هم باید مد نظر قرار داد که در سراسر کتاب از روایات اهل سنت استفاده شده است و به غیر از چهار مورد و مختصر توضیحی در فصل دوم کتاب هیچ اشاره دیگری به روایات شیعه و راویان و روش تفسیری شیعیان نمی‌شود. کتاب دیگر او زندگی‌نامه محمد (ص) نام دارد. این کتاب نسبتا کم حجم با استناد به روایات تاریخی شرح مختصری از زندگی و زمانه پیامبر اسلام است. نولدکه کتاب‌هایی هم در حوزه زبان‌شناسی و دستور زبان‌های قدیمی چون آرامی، سریانی و عربی کلاسیک دارد. او از پژوهش‌های عربی به ایران‌شناسی ورود کرد. بررسی منابع فارسی و مطالب مربوط به ساسانیان در تاریخ طبری او را به مطالعه شاهنامه و نوشته‌هایی به زبان پهلوی همچون “کارنامه اردشیر” سوق داد. برای تکمیل مطالعات خود فارسی میانه را آموخت، همچنانکه پیش از آن فارسی امروزی را آموخته بود. مطالعه کارنامه اردشیر نخستین تلاش برای ترجمه یک متن پهلوی بدون توجه به سنت پارسه بود. او سعی در بدست آوردن ریشه کلمات فارسی امروز از متن پهلوی داشت. برای مثال او ریشه لغت آذربایجان  را در “اتورپات” که در اصل نام یکی از سرداران سپاه مادها و سپس اسکندر بود، می‌دانست. تحقیات او در زمینه ایران‌شناسی بسیار گسترده است و نه تنها به مباحث تاریخی مربوط است، بلکه ویژگی های زبانی، مورفولوژی، وضعیت جغرافیایی ، اساطیری و داستان‌های حماسی  و حتی ویژگی‌های شخصیتی و مانند آن را در برمی‌گیرد. «تاریخ ایران واعراب در زمان ساسانیان» و «حماسه ملی ایران» از جمله این کتاب‌هاست که در ایران منتشر و به ترتیب توسط عباس زریاب و بزرگ علوی به فارسی برگردان شده است. با این حال  به نظر می‌رسد نولدکه هرگز نسبت به ایران نظر چندان مساعدی نداشته و به یونان توجه بیشتری نشان می‏داده است؛ البته که خود به این موضوع اذعان داشت و بسیاری از ایران‌پژوهان و مخصوصا محققان داخلی به موضوع‌گیری‌هایی مقابل ایشان و برخی اشکالات و اشتباهات او بخصوص درباره شاهنامه تاکید دارند. نولدکه در میان شرق‌شناسان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و از او با احترام یاد می‌کنند. او از شرق‌شناسان برجسته به شمار می‌آید که بسیاری از خاورشناسان روزگار خویش و مستشرقان پس از خود را تحت تأثیر قرار داده است. تلاش پایدار و درخشش ذهن و آگاهی گسترده ‏اش به ادبیات یونانی و شناخت کاملش از سه زبان سامی شامل عربی، سریانی و عبری، همراه با عمر طولانی، به او امکان داد تا این جایگاه را نه تنها در میان خاورشناسان آلمان، بلکه در میان تمام خاورشناسان به دست آورد. تئودور نولدکه سال‌های پایانی عمرش را در کالسروهه و نزد پسرش گذراند و سرانجام پس از عمری کار پژوهشی و تحقیقاتی در بیست و نه دسامبر ۱۹۳۰ در ۹۴ سالگی درگذشت. کتاب‌شناسی: Geschichte des Qorans, 1860. Neuauflage Hildesheim 2005. ISBN 3-487-00105-5 Beiträge und Neue Beiträge zur semitischen Sprachwissenschaft. 1981. ISBN 90-6022-184-2 Das iranische Nationalepos, 1920, = 2. Auflage des im Grundriß der iranischen Philologie (1895–۱۹۰۱) erschienenen Beitrags (ca. 110 Seiten)[2] Orientalische Skizzen, 1892 Sketches from Eastern History, 1977. ISBN 0-87991-461-0 Das Leben Mohammeds, 1863 Beiträge zur Kenntnis der Poesie der alten Araber, 1864 Die alttestamentliche Literatur, 1868 Untersuchungen zur Kritik des Alten Testaments, 1869 Geschichte der Perser und Araber zur Zeit der Sasaniden. Aus der arabischen Chronik des Tabari übersetzt, 1879 (Nachdruck Leiden 1973) Zur Grammatik des klassischen Arabisch, 1896 Fünf Mo’allaqat, übersetzt und erklärt, 1899–۱۹۰۱ James A. Crichton (Übersetzer): Compendious Syriac grammar. With a table of characters by Julius Euting, 1904 Mandäische Grammatik; mit einer lithographirten Tafel der Mandäischen Schriftzeichen, 1875 __________________________________________________________________ [۱] -Theodor Nöldeke [۲] – Heinrich Ewald [۳] – Universität Göttingen [۴] – (Université de Strasbourg سیدموسوی
  • تعداد رکورد ها : 336014