بررسی معنای باطنی آیات قرآن بر اساس تفسیر تأویل الآیات الظاهره با استفاده از رویکرد ساخت‌شکنی دریدا | کتابخانه مجازی الفبا

بررسی معنای باطنی آیات قرآن بر اساس تفسیر تأویل الآیات الظاهره با استفاده از رویکرد ساخت‌شکنی دریدا | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
...جستجوی هوشمند
بررسی معنای باطنی آیات قرآن بر اساس تفسیر تأویل الآیات الظاهره با استفاده از رویکرد ساخت‌شکنی دریدا
کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
فارسی
کتاب الکترونیکی
میانگین امتیازات:
امتیاز شما :
تعداد امتیازات :
0
بررسی معنای باطنی آیات قرآن بر اساس تفسیر تأویل الآیات الظاهره با استفاده از رویکرد ساخت‌شکنی دریدا
ویرایش اثر
عنوان دیگر : A Study of the Inner Meanings of Quranic Verses based on the Quranic Exegesis Taʾwīl al-Āyāt al-Ẓāhira using Derrida’s Deconstruction Method
چکیده :
ساختارشکنی (شکلی از تحلیل فلسفی و ادبی) عمدتاً برگرفته از کارهای ژاک دریدا است که تمایزات مفهومی اساسی یا «تضادها» را از طریق بررسی دقیق زبان و منطق فلسفی بررسی می‌کند. این روش برای بررسی متون، رویکرد و شیوه نویسندگان استفاده می‌شود. تفسیر تأویل الآیات الظاهره یکی از تفاسیرِ به‌نوعی باطنی و با رویکرد اخباری است که در مواردی رویکرد نوآورانه دارد. باتوجه به این دو مطلب، این سؤال مطرح می‌شود: «با بررسی روش استرآبادی در تأویل الآیات الظاهره بر اساس روش ساختارشکنی دریدا آیا نویسنده دست به ساخت‌شکنی معنا زده است؟». با بررسی انجام‌شده مشخص شد که استرآبادی با این نگرش که باطن قرآن فرازمانی است، وحدت معنایی ظاهر قرآن را زیر سؤال برده و با آشکار ساختن معنای باطن قرآن تفسیری نو از ظاهر آن پدید آورده که در آن، بر خلاف تفاسیر قرآن به قرآن، اولویت با حاشیه فرامتنی قرآن است؛ او در این نگاه، همراه با دریدا قدم برداشته است. اما در نگاه انسانی به معنا، بر خلاف دریدا و با تمسک به امر قدسی، نوعی جدید از ساختارشکنی را ارائه داده که در مقابل عرف‌گرایی ظاهر قرآن قابل ارزیابی است. وی دیالکتیک جدید را روشن‌کننده معنای باطنی می‌خواند، با این تفاوت نسبت به دریدا که تفسیر این دیالکتیک را تنها در حیطه معصومان می‌داند. وی در مواردی معانی را با بهره‌گیری از پدیده جانشینی تفسیر می‌کند، ازاین‌رو برخلاف روش ساختارگرایی، همنشینی را معیار معناداری نمی‌داند؛ چیزی که دریدا نیز بر آن تأکید دارد. deconstruction, a form of philosophical and literary analysis, is largely derived from the works of jacques derrida, which explores fundamental conceptual distinctions or “conflicts” through meticulous analysis of philosophical logic and language. this method is used in the study of texts and the approaches and methods of writers. the quranic exegesis taʾwīl al-āyāt al-ẓāhira (interpretation of apparent quranic verses) offers a somewhat esoteric interpretation of the quran, adopting an akhbarist approach with innovative ideas at some points. now, these two points give rise to the following question: given derrida’s deconstruction method, has al-astarābādī in taʾwīl al-āyāt al-ẓāhira engaged in deconstruction? our study indicates that, adopting the perspective that the inner layer of the quran is trans-temporal, al-astarābādī has called the semantic unity of the apparent meanings of the quran into question. by revealing the inner meanings of the quran, he has produced a new interpretation of its apparent meaning. unlike interpretations of the quran with the quran, priority is given to the hypertextual periphery of the quran, aligning with derrida’s approach. however, in his human perspective on meaning, he diverges from derrida by appealing to the sacred, providing a new type of deconstruction that can be evaluated against the commonsensical approach of the apparent meanings of the quran. he believes that the new dialectics unveil the esoteric meaning, differing from derrida in that he believes this dialectic can be interpreted solely by the infallibles. in some cases, he interprets meanings using the phenomenon of succession. thus, contrary to the deconstruction method, he does not view the syntagmatic relationship as a criterion of meaningfulness, which was underscored by derrida.
منابع دیجیتالی مرتبط :
نسخه PDF مراجع
متکلمان و سایر شخصیت ها :
سیّد محمّد رضوی
نویسنده :
زهرا آقابراری ، سیدمحمد رضوی ، مهدی مهدی عباسی
زبان :
فارسی
منبع اصلی :
https://shia.urd.ac.ir/article_205791_fe18bd7a2a6ea5a05885a47ac0222b2b.pdf
جنس منبع:
متن
پایگاه :
پایگاه مجلات 5 (شیعه پژوهی- سال 1403- دوره 10- شماره 26- از صفحه 39 تا 68)
یادداشت :
دریدا استرآبادی تأویل الآیات الظاهره ساخت‌شکنی
Derrida al-Astarābādī Taʾwīl al-āyāt al-ẓāhira deconstruction
نوع منبع :
مقاله
مشخصات کامل اثر
منابع مرتبط :
ثبت نظر
ارسال