جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ایده انصاف در قلب مفهوم عدالت نهفته است که توسط فیلسوف سیاسی جان رالز ارائه شده است، مفهومی که لیبرال ها اغلب برای دفاع از دولت رفاه از آن استفاده می کنند. روبرتو آلخاندرو، نظریه‌پرداز سیاسی در «محدودیت‌های عدالت راولزی»، مفروضاتی را که رالز برای دفاع از موضع خود در نظر گرفته بود، به چالش می‌کشد. در حالی که دیگر مخالفان رالز تلاش کرده‌اند جایگزینی برای مفهوم عدالت او به عنوان انصاف ارائه دهند، الخاندرو در عوض رالز را از درون نوشته‌های خود بررسی می‌کند و مفروضات رالز را بر اساس خود آن مفروضات آزمایش می‌کند. در نتیجه، آلخاندرو نشان می‌دهد که ایده رالز از عدالت به‌عنوان انصاف، مملو از تنش‌های درونی، در معرض خطرات فایده‌گرایانه است و به دور از مدل منسجمی است که رالز وعده داده بود. الخاندرو نتیجه می گیرد که مفهوم رالز از عدالت به عنوان انصاف، وضعیت موجود را حفظ می کند، واقعیت های نابرابری در جامعه امروزی را نادیده می گیرد و ذاتا محافظه کارانه است. به عنوان یک پارادایم نظری، تمام شده است. او می‌خواهد که ما محدودیت‌های عدالت رالزی را هم به‌عنوان دفاع از دولت رفاه و هم به‌عنوان اساس یک جامعه عادلانه بپذیریم.

ترجمه ماشینی: جان رالز برای بررسی مقدمات اساسی نظم سیاسی لیبرال، خود را موظف به استفاده از روشی فلسفی می دانست که از بسیاری از جزئیات زندگی عادی انتزاع می کرد. اما همین انتزاع به محل انتقاد تبدیل شد، زیرا پیامدهای نظریه او را برای سیاست‌های عمومی و زندگی در دنیای واقعی سیاسی نامشخص گذاشت. کاوش‌های رالز در دین و فلسفه کاربردی تلاش می‌کند تا این مفاهیم را آشکار کند و شکاف بین ارتفاعات امپراتوری خود رالز و پیشنهادهای سیاست عمومی واقعاً عملی که توسط برنامه‌ریزان دولتی، لابی‌گران و قانون‌گذاران ارائه شده است را پر کند. از جمله موضوعات مورد بررسی، حقوق طبیعی، اخلاقیات جنگ، برخورد با انسان‌های ناتوان ذهنی و موجودات ذی‌شعور غیرانسانی، مناقشات بر سر میراث و اقدام مثبت در پذیرش دانشگاه‌ها، و جایگاه اعتقاد مذهبی در یک جامعه دموکراتیک است. فصل آخر به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه باورهای مذهبی خود رالز، همانطور که در دو اثری که پس از مرگش در سال 2009 منتشر شد، در فرمول‌بندی او از نظریه عدالت نقش داشته است.

ترجمه ماشینی: علیرغم جایگاه جان رالز به عنوان تأثیرگذارترین فیلسوف سیاسی قرن بیستم، افکار او درباره دین به اندازه کافی مورد مطالعه قرار نگرفته است. در حالی که به طور کلی فرض بر این است که رالز به موضوعاتی غیر از رابطه بین سیاست و مذهب علاقه مند است، نویسنده دانیل آ. دامبروفسکی در این کتاب استدلال می کند که این فرض نادرست است. او نشان می دهد که رالز به رابطه بین سیاست و مذهب علاقه مند است و رابطه بین این دو هسته اصلی مشکلی است که لیبرالیسم برای قرن ها قصد حل آن را داشته است. رالز و مذهب از اندیشه رالز برای بررسی، در میان سایر موضوعات بحث برانگیز، سقط جنین، پدیده بنیادگرایی به عنوان یک صنعت در حال رشد، و کاهش درک فرهنگ سکولار استفاده می کند.

در سالهای اخیر، دغدغه‌‌ی اصلی پاره‌ای از متفکران لیبرالیسم پاسخ به مساله‌ی تکثرگرایی است. پاسخ به این واقعیت که جوامع انسانی متشکل از گروهها و اجتماعاتی با فعالیتها و باورهای متنوع و متکثراند: ازجمله گروهها و افرادی که عقایدشان با یکدیگر ناسازگارند. در آثار این نویسندگان در خصوص ارتباط میان آزادی فردی و بهروزی جمعی به صورت واضح و روشن بحث شده است.رساله‌ی حاضر، پاسخهای فلسفی جان رالز و تامس نیگل را راجع به تنوع و تکثر عقاید، آداب و رسوم، و ایدئولوژیهای رایج در جوامع انسانی مورد بررسی و تحلیل و نقد قرار می‌دهد. اگرچه پاسخهای این دو فیلسوف از جهات قابل ملاحظه‌ای فرق می‌کند، اما، دارای هسته‌ی مشترکی نیز هستند. هسته‌ی مشترک آنها بر مبنای سه ویژگی بسیار مهم مشخص می‌شود، که این دو متفکر سعی در دفاع از آن را دارند. ویژگی اول این است که پاسخ آنها به مسأله‌ی تنوع و تکثر باورها و فعالیّتهای انسانی اساساً نه مبتنی بر مدارا است و، نه مبتنی بر ارج‌گذاری به تکثر، بلکه مبتنی بر خویشتن‌داری معرفتی است. به گفته‌ی جان رالز آنها به تکثر تصورهای متعارض، و در واقع قیاس ناپذیر، در باب معنا، ارزش، و اهداف زندگی انسان اجازه‌ی بروز و ظهور می‌دهند.ویژگی دوم این است که خویشتن‌داری معرفتی نه بر اساس ارزش مثبت تکثر و، نه بر اساس خطر واگذاری تکثر به قدرت سرکوبگر حکومتها توجیه نمی‌شود، بلکه، بر اساس توجه به اصل انصاف رالز، و اصل بی‌طرفی نیگل است. ویژگی سوم این است که این ملاحظات آنها را به ترسیم حد و مرزهای مبتنی بر تمایزات معرفتی میکشاند، و همچنین، ارائه‌ی ادله‌ای که حکومتها باید بر مبنای آن عمل کنند. به عبارت دیگر، رالز و نیگل از انصراف معرفتی در مواجهه با منازعات دفاع می-کنند. البته، واضح است که حکومتها هم مانند افراد باید عمل آنها مبتنی بر دلایل موجهی باشد. اما، آنچه که مهم است این است که حکومتها نیازمند آن هستند که مشخص کنند کدام یک از ادله‌ی انجام عمل معتبر و کدام یک نامعتبر است. مثلا، رالز می-گوید حکومتها نباید خود را مشغول به درستی (صدق) یا نادرستی (کذب) آموزه‌ی مربوط به عدالت بکنند که قرار است راهنمای عمل آنها باشد. و، متعاقباً، نیگل هم، البته، با سیر استدلالی متفاوتی می‌گوید که رای و نظری که مبتنی بر نظرگاه شخصی است باید از درستی (صدق) این رأی و نظر سلب صلاحیت شود، حتی اگر هم این آموزه‌ها صادق باشند.

تار و پود جامعه جهانی از سنت های فلسفی، اخلاقی و دینی متفاوت، معقول و قیاس ناپذیر تنیده شده است. این «واقعیت تکثر معقول» در فهم ما از حقوق بشر چه نقشی ایفا می کند؟ آیا توجیه نظری حقوق بشر باید متکی و مبتنی بر آموزه های جامع سکولار یا دینی خاصی باشد؟ چه برداشتی (conception) از حقوق بشر می تواند از سوی سنت های اخلاقی و دینی گوناگون مورد تصدیق قرار گیرد؟ و آیا حقوق بشر مستلزم دموکراسی است؟ مقاله حاضر، با استناد و بهره جستن از تفسیر جان رالز از مفهوم حقوق بشر به بررسی پرسش های مذکور می پردازد. در کتاب قانون ملل، رالز کوشیده است تا مبانی لیبرالیسم سیاسی اش را بر نظام هنجاری جهانی اطلاق کند که مبتنی بر اصولی چند، از جمله تفسیر خاصی از حقوق بشر است. این قرائت از حقوق بشر بر مبنای معیار عضویت و همچنین مقبولیت decency)) و کنکاش درماهیت نظام سلسله مراتبی مقبول صورت گرفته است. هر جامعه ای که مطابق با اصول عدالت مبتنی بر منافع عمومی پی ریزی شده باشد - لیبرال یا غیر لیبرال - حقوق بشر را تضمین و تأمین خواهد کرد.

برابری و نابرابری مفاهیمی است که هم­زمان با جهانی­شدن، بیش‌ازپیش موردتوجه متفکران قرارگرفته است. در این میان علامه طباطبایی و جان رالز، دو نظریه­پرداز عدالت، به این مفاهیم توجه ویژه نموده­اند. پژوهش حاضر از روش مطالعه تطبیقی با هدف دست­یافتن به مواضع اختلاف و اشتراک این دو متفکر درباره مفاهیم برابری و نابرابری عادلانه، ریشه­یابی این مواضع و سنجش کارایی معیارهای آنان در تبیین رابطه تفاوت‌ها با برابری یا نابرابری حقوق، صورت گرفته است. اهم نتایج به‌دست ‌آمده: علامه طباطبایی بر مبنای حقیقت واحد انسانی و رالز با معیار حداقل ظرفیت شخصیت اخلاقی بر برابری افراد در برخورداری از حق تأکید نموده­اند. در نظر هر دو برخی نابرابری­ها عادلانه است؛ علامه طباطبایی، نقش فرد در برآوردن نیازهای جامعه و رالز، سود بیشتر کم برخوردارترین‌ها را ملاک قرارداده ­است. بر مبنای هر دو، برابری متأثر از تفاوت­های اکتسابی و طبیعی نیست، البته در دیدگاه رالز اندک افرادی از حقوق پایه محروم­اند.