جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: طبق خداشناسی سنتی غربی ، خدا تا درجه اعلی بزرگ (یا دارای کمال مطلق) است. به صراحت ، گفته می شود که خداوند دارای ویژگی های الهی زیر است: قدرت مطلق ، دانایی همه جانبه و خیرخواهی مطلق. در این مقاله ، من سه پازل در مورد این تصور از یک موجود اعلی و عظیم (یا دارای کمال مطلق) ارائه می دهم. اولین پازل درباره همه دانایی (علم مطلق الهی ) نشان می دهد که این ویژگی الهی ناسازگار است. پازل دوم در مورد همه کاره بودن و قدرت مطلق الهی نشان می دهد که این صفات الهی از نظر منطقی ناسازگار هستند. پازل سوم درباره عقلانیت و قدرت مطلق الهی نشان می دهد که این صفات الهی از نظر منطقی ناسازگار هستند.

ترجمه ماشینی: مرجع روانپزشکی ، پروفسور دکتر احمد عکاشه ، در توصیف این کتاب و ارائه آن به خواننده می گوید: دو سال پیش ، دکتر عمرو شریف کتاب ارزشمند برجسته خود را ارائه نمود: ((افسانه بی خدایی=خُرافة الإلحاد)) ، که در آن استدلال های عینی (عقلی و عملی) را که بی دینان را برای بی دینی خود توجیه می کند ، رد می کند. نویسنده با این کتاب - که در کتابهای عربی بی سابقه است - با پرداختن به زمینه های ذهنی و غیر عینی این مشکل ، ارائه خود درباره مسئله الحاد را تکمیل می کند. دکتر عمرو شریف موفق شده است که کتاب خود را ((دائرةالمعارف جامع علمی و فلسفی)) با ارجاعات مستند ، در زمینه های روانشناختی ، شخصیتی و اجتماعی مشکل بی خدایی فراهم کند و با توجه به اهمیت در نظر گرفتن این پیشینه ها در برخورد با درمان مشکل از طریق بحث، گفتگو و عقلانیت ارائه دهد. نویسنده به وضوح نشان داده است که دلایل عینی که ملحدان برای بی دینی خود اعلام کرده اند - در بیشتر موارد - چیزی جز (نقاب شخصیت) نیست که انگیزه های ذهنی آنها در پشت آن پنهان است.

فاقد پی دی اف

أبكار الأفكار في أصول الدين، تأليف ابوالحسن على بن ابى على بن محمد بن سالم، معروف به سيف الدين آمدى(551-631 ق)، متكلم بزرگ اشعرى است. اين اثر دائرةالمعارفى كلامى است، كه با قلمى شيوا، رسا و به دور از اغلاق در بيان مطالب و نقل و نقد اقوال و نظم فصول و ابواب به شكلى روشمند نگارش يافته است. «ابكار الافكار»، مهم‌ترين اثر كلامى آمدى و بلكه از مهم‌ترين آثار كلامى اشعريان و حتى جهان اسلام به شمار مى‌آيد و بر آثار كلامى اشعرى پس از خود تأثير قابل توجهى داشته است.اين كتاب، به يك اثر مرجع و بنيادين براى دورۀ پس از خود بدل گشت كه به دورۀ كلام متأخران شناخته مى‌شود. آمِدی در ابکار الافکار می‏کوشد تا دیدگاه‏های نحله‏های کلامیِ مختلف اسلامی و گاهی آرای ادیان آسمانی دیگر را نقل کند که از آنها با عبارت مِلّیّون یاد می‏کند. در جایی که اجماع میان همه ملل و نحل را گزارش می‏کند. تعبیر قد اجمع العقلاء را به کار می‏گیرد. گاهی برای نشان‏دادن رأی فرق اسلامی در برابر ملل غیراسلامی می‏گوید رأی اسلامیان چنین است. در برخی موضوعات نام اشخاص را می‏برد؛ مثلاً، جبّایی، نظّام، هشام بن حکم، اشعری، باقلانی، جوینی و... ؛ گاهی به جای اشخاص نام یک فرقه را می‏برد، برای نمونه، خوارج، امامیّه، معتزله، اشاعره، حشویّه، کرامیّه، واقفیه و... ؛ گاهی دیدگاه فلاسفه را با تعبیر مثلاً ذَهَبتِ الفلاسفة نقل می‏کند. تقریبا در اکثر قریب به اتفاق موارد، دیدگاه معتزله یک سویمهم بحث است. گاهی تمامی متکلّمان در برابر فلاسفه قرار داده می‏شوند. در بسیاری از موارد برای اشاره به رأی موردپسند خود، که موافق اسلاف اشعری وی است تعبیر مذهب اهل حق را به خدمت می‏گیرد. همیشه دیدگاه‏ها را به صورت منظم و دسته‏بندی شده و در چندین مسلک و تقریبا به ترتیب تاریخی گزارش می‏کند. از دیگر ویژگی‏های روش آمدی در این کتاب آن است که پس از نقل آرا و اقوال واردِ نقض و ابرام‏شده، از جهات متعددی همچون جهت لغوی، معنایی، نصّ و نقل، اجماع و عقل به نقد و بررسی آنها می‏پردازد. پس از تحریر محل نزاع و نقد و بررسی اقوال یا همه را ردّ می‏کند و رأی تازه‏ای می‏آورد یا در آن توقف کرده، فروتنانه اعتراف می‏کند که این همه آن چیزی است که در بساط و توشه‏اش یافت می‏شود و ادامه راه را بر آیندگان می‏سپارد.ن نتیجه اینکه کتاب ابکار الافکار به یک اثر پایه و بنیادین برای دوره پس از خود بدل گشت که به دوره کلام متأخران شناخته می‏شود. شیوه تحقیق آرا و تقریر مطالب و اخذ موضع آمدی در ابکار الافکار نیز، جالب و خاص اوست. گذشت که وی در خلاف و جدل، منطق و فلسفه دارای تخصص و آثار عدیده است که حاکی از گرایش عقلی و روح نقدیِ او است. نیز، گفته آمد که وی به بررسی پاره‏ای از قواعد مهم فلسفی همت گماشت و با وجود این به جدل و نیز منطق اهتمام ویژه ورزید. این امر یادآور سلف بزرگ او امام محمد غزالی (م504) است که به رغم نقد تند و حتی دشمنی با فلسفه و فیلسوفان توجه فوق‏العاده‏ای به منطق معطوف ساخت که آن هم دانشی برآمده از یونان و ابزار کار فیلسوفان بود. امّا ماجرا به همین جا ختم نمی‏شود. آمدی در مخالفت تند با جریان باطنیّه از یک‏سو و به‏خاطر تمایل به تصوف از سوی دیگر نیز یادآور غزالی است. این امر از یک‏سو تأثیرپذیری وی را از غزالی و تمسک او را به جدل و منطق برای هماوردی با فلسفه و کلامِ عقلانیِ معتزله نشان می‏دهد. از دیگر سو، رویکرد عقلی ـ نقلیِ او را به مباحث کلامی می‏نُمایاند. كتاب در پنج جلد و هشت قاعده تنظيم شده است. شایسته ذکر است که مصحح و محقق کتاب پانوشت‏های مفید فراوانی اعم از ذکر منابعِ مطالب مذکور در متن و نیز ارائه توضیحاتی جهت روشن شدن برخی ابهام‏ها یا معرفی افراد یا مکاتب و فرق آورده و به این نحو بر کمال اثر افزوده است. همچنین فهرست تمام موضوعات اصلی هر مجلّد در پایان آن ذکر شده است.