جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه نقد و بسط هگل از فلسفه نظری کانت است. هدف اصلی این پایان نامه، عدالت در مورد هر دو جنبه از رابطه پیچیده و دشوار فلسفی هگل با کانت است. هدف من در بخش اول ارائه ایرادات مختلف و پاسخ منفی هگل به برخی آموزه های کانتی است. هدف من در بخش دوم این است که استدلال کنم که رابطه مثبت هگل با کانت شامل پذیرش و صرفاً حمل فلسفه استعلایی کانت نیست، بلکه او امیدوار است که از کانت سرنخ‌هایی برای شکلی برتر از منطق استخراج کند. درک چگونگی طرح ادعاهای ماورایی؛ گزارشی از شکل مفهومی؛ و برداشتی از تحقیق فلسفی به عنوان متضمن دگرگونی خود. از این طریق می توان درک بهتری از نقد هگل از کانت و نیز بدهی اساسی او به او داشت.

ترجمه ماشینی : در فلسفه اخلاق کانت، مفاهیم خودمختاری و خودانگیختگی، و ارتباط آنها با عقل و فهم، محور است. بنابراین، خوانش‌های «ساخت‌گرایانه» اخیر از اخلاق کانت بر نقش بازتاب سوژه در کنش‌های اخلاقی تأکید می‌کند - عقل تنها ضامن امر اخلاقی است و کنش صحیح باید توسط سوژه کار شود و آگاهانه با آن موافقت شود. در مقابل، برای فیشته امر اخلاقی به سادگی بدیهی است و بلافاصله برای سوژه شناخته می شود. اگر کانت امر اخلاقی را مستلزم تأمل می‌داند و فیشته امر اخلاقی را به‌عنوان یقین بی‌واسطه می‌نگرد، در نگاه اول به نظر می‌رسد که این دو با هم اختلاف دارند. با این حال، فیشته خود را تکمیل کننده پروژه انتقادی کانت می‌دانست که صرفاً با دنبال کردن افکار کانت تا کاملترین نتیجه‌گیری‌هایش را تکمیل می‌کند. به جای رد ادعای فیشته برای تکمیل فلسفه کانت، من پیشنهاد می کنم که توجه دقیق به اخلاق کانت نشان می دهد که او بیش از آنچه که اغلب به رسمیت شناخته می شود به فیشته نزدیک است.

چکیده ماشینی : کانت فعالانه با این مسئله مبارزه می کند که چگونه می توان کنش خلاق خدا را در رابطه با آزادی انسان تصور کرد. او به این دیدگاه می رسد که آزادی انسان تنها در صورتی می تواند محفوظ بماند که خداوند به طرق خاصی از جهان خلقت کناره گیری کند. دو رکن فلسفه بالغ کانت - ایده آلیسم استعلایی و آزادی - تا حدی به دلیل نیاز کانت به ارائه راه حلی برای مشکل الهیات خود شکل گرفته و انگیزه یافته است. سنت الهیات قرون وسطایی و اوایل مدرن، فعل الهی را بر خلاف عمل هیچ موجود مخلوقی تصور می کند. وقتی مخلوق عمل می کند، خداوند مستقیماً باعث این عمل می شود، اما بدون اینکه از آزادی مخلوق کاسته شود. کانت صراحتاً این گزارش از توافق الهی و انسانی را مورد بحث قرار می دهد و آن را رد می کند. این رد پیامدهای قابل توجه و شگفت‌انگیزی برای فلسفه گسترده‌تر کانت دارد و ادعاهای غیرقابل درک در فلسفه انتقادی او را توضیح می‌دهد. کریستوفر جی. اینسول با درگیر شدن با طیف وسیعی از متون کانت از سال 1749 تا اوایل دهه 1800، مطالعه ای قطعی در تاریخ ایده ها ارائه می دهد. بسیاری از این متون تا به امروز در مطالعات کانت مورد توجه اندکی بوده یا اصلاً مورد توجه قرار نگرفته اند. Insole اندیشه کانت را در ارتباط با مواضع تاریخی و سنتی متعدد قرار می دهد و این مواضع را با درگیری نزدیک با بحث های اخیر در فلسفه تحلیلی و الهیات سیستماتیک روشن می کند. کانت وقتی با دشواری ارتباط آزادی الهی و انسانی دست و پنجه نرم می کند، بی وقفه صادق است. این مطالعه، مبارزه و میراث الهیات کانت، به قلب مشکل در دریافت مدرن آنچه سنت مسیحی در مورد آزادی انسان تأیید کرده است، می رود. به این ترتیب، کتاب یکی از خطوط گسل تعریف کننده در الهیات و فلسفه مدرن را روشن می کند.

ترجمه ماشینی : سوال، "به چه چیزی می توانم امیدوار باشم؟" امانوئل کانت آن را به عنوان دغدغه اصلی فلسفه خود معرفی کرد. با این حال، ردیابی پرسش کانت در مدرنیته متأخر، یک تنش را برجسته می‌کند: مفهوم کانت از خودمختاری شکوفا شده است، اما نظم خداباورانه عقلانی که او درک خود از امید را در آن توسعه داده است، جابجا شده است. در شرایطی که رابطه بین هویت شخصی و هستی شناسی عینی از بین رفته است، چگونه می توانیم معنا و اهمیت امید را درک کنیم؟ به چه چیزی می توانم امید داشته باشم؟ رویکردهای اخیر در فلسفه و روان‌شناسی به ملاحظات هستی‌شناختی توجه دارند و بر امید به عنوان یک انتظار ذهنی یا نگرش ذهنی تمرکز می‌کنند. در نتیجه، امید اغلب با خوش بینی آمیخته شده است. در مقابل، برجسته‌ترین الهی‌دان امید، یورگن مولتمان، درکی از امید را در یک هستی‌شناسی الهیاتی تجدیدنظرطلب پیشنهاد کرده است. مشکلات این رویکردها باعث بازگشت به درک پیشامدرن از امید به عنوان یک فضیلت شده است. تز من با این روند مطابقت دارد و به دنبال کمک به درک آگوستینی از فضیلت امید است. سه عامل این چرخش به آگوستین را تأیید می کند: (1) آگوستین (از طریق لومبارد و آکویناس) منبع درک غربی از امید به عنوان یک فضیلت است. (2) درک آگوستین از امید، هم در امید پژوهی و هم در مطالعات آگوستین خلأ مهمی است. (3) مولتمن گزارش خود را در مخالفت با قرائتی از الهیات تثلیثی آگوستین توسعه می دهد که تحقیقات اخیر نشان داده است که اشتباه است. این پایان نامه قرائتی از امید آگوستینی در رابطه با هستی شناسی الهیاتی آگوستین و درک خود از خود ارائه می دهد. امید برای خودی است که به دنبال جلال (بیهوده) خود نیست و سوبژکتیویته خود را در برابر خدا و دیگران ابراز می کند، بلکه در مقابل مسیح و در جامعه کلیسایی، با میل و رغبت «موضوع» می شود. در برابر اعتراض فرقه گرایی بدخیم، استدلال می کنم که امید آگوستینی برای جهان خوب است.

ترجمه ماشینی : پل ریکور در «خود به مثابه دیگری» ماهیت خودبودن را در نظر می گیرد و به این نتیجه می رسد که آن را فقط می توان چند ظرفیتی فهمید. او از هویت روایی استفاده می‌کند تا نشان دهد که چون خود «عمل می‌کنند و رنج می‌برند» هویت انسانی ارتباط تنگاتنگی با مواجهه با دیگری دارد. بعد اخلاقی در میانجی‌گری بین اخلاق غایت‌شناختی ارسطویی و اخلاق دین‌شناختی کانتی مورد بررسی قرار می‌گیرد که منجر به فرونسیس یا حکمت عملی می‌شود. کتاب با تعدادی آپوریا، از جمله مشکل شناسایی صدای درونی که در وجدان شنیده می‌شود، پایان می‌یابد - صدای تصدیق. ریکور در مقاله‌ای مرتبط، که انگیزه‌ای برای این تز - «خود در آیینه کتاب مقدس» است، به مسائل هویت از منظر دینی می‌پردازد. این پایان نامه به طور انتقادی توسعه اندیشه ریکور را مرور می کند، از فلسفه از طریق هرمنوتیک به اخلاق، و پیامدهای آن برای الهیات، حرکت از مسائل اراده، به هرمنوتیک کتاب مقدس و اخلاق مسیحی. مفهوم هویت روایی را زیر سوال می برد و به ویژه به جایگاه راوی نالایق در اجتماع می پردازد. نتیجه می‌گیرد که ما باید اصرار ریکور را جدی بگیریم که ایمان کتاب مقدس چیزی به توجه به آنچه خوب یا واجب است اضافه نمی‌کند، بلکه متعلق به اقتصاد موهبتی است که در آن عشق با نام‌گذاری خدا گره خورده است. با این حال، برای در نظر گرفتن اینکه این ممکن است چه معنایی را از نظر شبانی و اخلاقی برای کسانی که خود را به عنوان خود احضار شده می دانند و به دنبال یافتن تصویر خود در آینه کتاب مقدس هستند، با تمرین گسترده در هرمنوتیک کتاب مقدس، با تکیه بر توجه ریکور به ژانر به پایان می رسد. به عنوان یک حالت شاعرانه این تز پیشنهاد می‌کند که تمثیل‌های کمیک به ما کمک می‌کنند تا بیش از آنچه در ضعف خود تجربه می‌کنیم امیدوار باشیم، در حالی که تمثیل‌های غم انگیز ناتوانی ما را روشن می‌کنند و ما را قادر می‌سازند که شکست دیگران را ببخشیم.

ترجمه ماشینی: این اثر برجسته به بررسی مسائل هستی‌شناسی و ارتباط آن‌ها با به اصطلاح «چرخش الهیاتی» پدیدارشناسی اخیر فرانسه می‌پردازد. Joeri Schrijvers تمرکززدایی از موضوع را که توسط ژان لوک ماریون، ژان ایو لاکوست و امانوئل لویناس، سه فیلسوفی که با الهام از خوانش هایدگر، تلاش می کنند سوژه فعال و مستقل را واژگون کنند، بررسی و نقد می کند. شریورز در بررسی هر متفکری نشان می‌دهد که یک وارونگی ساده از تمایز سوژه-ابژه حاصل شده است، اما هیچ تمرکززدایی واقعی از سوژه وجود ندارد. از نظر لاکوست، موضوع به نیت خدا تبدیل می شود. از نظر ماریون، سوژه به ابژه و هدف داده شدن بدل می شود. و برای لویناس، سوژه بدون راز است، مانند یک شی، در برابر دیگری بزرگتر. شریورز با نقد بدیهیات و مفروضات فلسفه معاصر استدلال می کند که هیچ غلبه ای وجود ندارد. او در نهایت رویکردی پدیدارشناختی و وجودی تر، ارائه امر نامرئی را برای پرداختن به دغدغه های هستی شناسی پیشنهاد می کند.

ترجمه ماشینی : دستاورد امانوئل کانت در نشان دادن قدرت قانون‌بخش عقل انسان در مبانی متافیزیکی شناخت انسان و دفاع از آزادی انسان است. نیروی عقل پاسخ او به نگاه مکانیکی به طبیعت و شک در اخلاق، زیبایی شناسی و دین بود. در حالی که عقل بر تئوری و عمل گسترش می‌یابد، او اصرار داشت که این یک دلیل بود: وحدت. من از وحدت عقل به عنوان کلید درک پروژه فلسفی کانت دفاع می کنم. با توجه به خروجی عظیم او، این یک جاه طلبی ناگزیر ناقص است. پس از یک فصل مقدماتی (ch1)، توضیحی از نقش کلیدی اصل (ch2) ارائه می‌شود و به دنبال آن یک درک سه‌گانه از خود عقل (ch3) با ایده‌ها و فرض‌های آن (ch4) پیشنهاد می‌شود. اینها دانش نظری و عملی ما را در مورد علایق متفاوت عقل گسترش می‌دهند (قسمت 5)، البته با مشکلات مفهومی در انگیزش و احترام (بخش 6). با وجود قوای مختلف، دلیل نظری و عملی نمی تواند تعارض داشته باشد، زیرا دو دلیل وجود ندارد. فرد باید دارای اولویت باشد که عملی بودن آن نشان داده شده است (قسمت 7). آموزه اخیر پیامدهایی برای الهیات عقلانی کانت و جهان بینی گسترده تر او دارد. اصل عالی اخلاق، محصول عقل جهانی شده، سرنوشت نوع بشر را برجسته می کند و به ایمان اخلاقی منحصر به فرد انسان می انجامد. به حکم عقل، ما اراده داریم که به هدف نهایی خود پی ببریم. توجیه وحدت عقل (چ8) به ایده تنظیمی بالاترین هوش به عنوان یک اکتشافی منجر می شود. فلسفه اخلاقی کانت در مفهوم عالی ترین خیر به عنوان پایان نهایی زندگی بشر به اوج خود می رسد (چ9). من پیش از این که به این نتیجه برسم که از نظر کانت، ما نه تنها به جهان طبیعت، بلکه به جهانی اسمی تعلق داریم که در آن خدا و زندگی آینده ممکن است امید عقل محدود ما باشد، به تفاسیر سکولار و مذهبی آن می پردازم.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه تحقیقی در رابطه بین الهیات سیاسی و تلاش فلسفی برای ایجاد نظم سکولار و خودمختار است که در آن افراد از طریق قوانین جهانی خود را اداره می کنند. من استدلال می کنم که این پروژه شکست می خورد و بررسی می کنم که چگونه الهیات سیاسی در پی آن پدید می آیند. در فصل 1، من استدلال می‌کنم که فلسفه کانت یک «آزمایش عقل» را برای تثبیت اقتدار و خودمختاری عقل ترتیب می‌دهد. برای موفقیت، کانت باید قضاوت را به‌عنوان آشتی جهانی و فرد ارائه دهد. با این حال، محاکمه عقل دو سرنوشت دارد: یا رویه حقوقی زیر پا گذاشته می شود، نظم جدید از طریق یک عمل خشونت آمیز برقرار می شود، یا حکم به تعویق می افتد، و قوانین عقل با ارجاع به آرمان خودمختاری که هرگز به وجود نمی آید، مشروعیت می یابد. در هر دو مورد، چیزی برای حمایت از نظم عقلانی قربانی می شود. در فصل 2، من نشان می دهم که چگونه F.W.J. شلینگ با توسعه یک الاهیات سیاسی که در آن تنها کلیسا کلید قضاوت غیر خشونت آمیز را در دست دارد، به یک نظم خودمختار و سکولار پاسخ می دهد. سپس در فصل 3 استدلال می‌کنم که کارل اشمیت الهیات سیاسی خود را در پاسخ به فرمالیسم لیبرالی توسعه می‌دهد که فداکاری‌هایی را که نظم سیاسی و عقلانی را حفظ می‌کند، پنهان می‌کند. در اینجا الهیات سیاسی از این درک سرچشمه می گیرد که قضاوت های سیاسی و عقلانی همیشه قربانی می طلبد. در فصل 4، کار جورجیو آگامبن را مورد بحث قرار می‌دهم که می‌خواهد قضاوت سیاسی و عقلانی را به طور کلی به حالت تعلیق درآورد. هم منطق سیاسی و هم دینی با منطق «مقدس» یکسانی مشخص می‌شود که قدرت قضاوت مطلق، اما غیرقابل پاسخگویی را حفظ می‌کند. در نهایت، در فصل 5، به کار G.W.F. هگل نشان می دهد که چگونه محاکمه عقل به دو روایت متضاد از سکولاریزاسیون بستگی دارد. من با طرح چند سؤال انتقادی در مورد محاکمه، و الهیات سیاسی که در پی آن مطرح می شود، پایان می دهم.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه تعریف، توسعه و دفاع از تفسیر و کاربرد هستی شناسی عرفانی مایستر اکهارت است. به طور خلاصه، هستی‌شناسی عرفانی را باید به‌عنوان یک الهیات متمایز درک کرد، تا آنجا که هستی خدا، هستی جهان و هستی فرد را به‌عنوان یک کل واحد اساساً یکپارچه معرفی می‌کند. سپس تمرکز پژوهشی من برای این پایان‌نامه، قرار دادن الهیات اکهارت در بحث‌های جاری درباره عرفان و در میان چرخش فلسفی پساکانتی به سمت هستی‌شناسی خواهد بود. تلاش انباشته این پایان نامه زمانی به اوج خود می رسد که من نتایج خود را در مورد ماهیت عرفانی هستی که در نوشته ها و رونویسی های اکهارت در قرون وسطی یافت می شود به کار می برم تا به مشکل مدرن و الهیاتی سکولاریته بپردازم. این تلاش با هدف ایجاد فضایی برای گفت‌وگو بین الهیات مسیحی و فرهنگ عموماً سکولار شده که تا حدی عصر حاضر را تعریف می‌کند، اجرا خواهد شد. با انجام این کار، این پایان نامه ارتباط فلسفی و فرهنگی این درک خاص از ماهیت هستی را هنگام رسیدگی به مسائل مدرن در الهیات نشان خواهد داد. سؤال راهنما برای این پایان نامه به شرح زیر خواهد بود: اندیشه مایستر اکهارت امروز در پرداختن به مشکل سکولاریته چه بینشی می تواند به متکلمان ارائه دهد؟ تز کلی من این خواهد بود: هستی شناسی عرفانی مایستر اکهارت را می توان به گونه ای تفسیر و به کار برد که با موفقیت فضایی را برای گفتگوی سازنده بین فرهنگ سکولار و حضور خدا در جهان باز کند. در مجموع، این پایان نامه را باید به عنوان یک پروژه علمی در مورد الهیات اکهارتی و کاربرد آن در درمان مؤثر مشکل سکولاریته خواند. همه نتیجه‌گیری‌های من در نتیجه قرار گرفتن و استدلال در میان بحث‌های جاری درباره موضوعات مرتبط، و همچنین در رابطه با سایر آثار اصلی که برای چنین پروژه‌ای ضروری هستند، به دست می‌آید. برای روشن بودن، هدف من تطبیق آثار اکهارت و ادغام آن با دیدگاه پساکانتی نخواهد بود. بلکه برای اظهارات الهیاتی روشن و قطعی او به اکهارت نگاه خواهم کرد. سپس آن اظهارات را تفسیر می‌کنم و آن‌ها را به‌گونه‌ای به کار می‌برم که به طور مؤثری از اصول خاص سکولاریته در تعیین یک زمینه مشترک برای گفتگو استفاده کند.