جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کمونیسم به‌عنوان یک جنبش سیاسی پس از سرنگونی تزار روسیه توسط بلشویک‌ها در سال 1917 اهمیت جهانی یافت. پس از آن آثار کارل مارکس و فردریک انگلس، به‌ویژه «مانیفست کمونیست (1848)» تأثیرگذار، از مخاطبان بین‌المللی برخوردار شد. جهان قرار بود واژگان سیاسی جدیدی را بیاموزد که حاوی «سوسیالیسم»، «سرمایه داری»، «طبقه کارگر»، «بورژوازی»، «تئوری ارزش کار»، «بیگانگی»، «جبرگرایی اقتصادی»، «ماتریالیسم دیالکتیکی» باشد. و «ماتریالیسم تاریخی». تحلیل اقتصادی مارکس از تاریخ میراث قدرتمندی بوده است که اثرات آن همچنان در سراسر جهان احساس می شود. اثر خارق‌العاده او با عنوان «دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی» که در سال 1844 نوشته شد، اما تقریباً یک قرن بعد منتشر شد، به‌عنوان پایه‌ای برای اتهام‌زنی مارکس علیه سرمایه‌داری عمل می‌کند. در اینجا مارکس تئوری خود را در مورد ماهیت انسانی و تحلیلی از تأثیر انحطاط‌آمیز سرمایه‌داری نوظهور بر احساس انسان از خود و پتانسیل خلاق او ارائه می‌کند. ماهیت واقعی انسان چیست؟ چگونه سرمایه داری چنین جایگاهی در جامعه غربی پیدا کرد؟ بیگانگی چیست و چگونه پرولتاریا را تهدید می کند؟ هنگامی که مارکس جوان اولین ارزیابی دقیق خود از وضعیت انسانی را بیان می کند، به این سؤالات حیاتی دیگر پرداخته می شود.

ترجمه ماشینی : این مطالعه به دنبال ارائه نظریه آزادی در یک خط از سنت مارکسیستی است که با مارکس و انگلس آغاز می شود و از لنین تا فلسفه معاصر شوروی ادامه می یابد. اگرچه هدف اولیه صرفاً توصیف چگونگی درک آزادی توسط متفکران این سنت است، همچنین تلاش می شود تا مشخص شود که آیا دیدگاه های آنها به شدت جبرگرا هستند یا خیر، همانطور که اغلب مفسران غربی فرض می کنند. به ترتیب با توجه به دامنه اصطلاح "فلسفه معاصر یک نکته شوروی". مرحله شوروی در فلسفه مارکسیستی گسترش یافته است. به انقلاب 1917 برمی گردد. با این حال، برای اهداف این مطالعه تنها آثار منتشر شده پس از سال 1947 مورد بررسی قرار گرفت و اکثریت قریب به اتفاق آنها مربوط به دهه 1960 است. جدای از این واقعیت که بیشتر آثار دوره‌های قبل در دسترس نبود، نشانه‌های کتاب‌شناختی، مانند عنوان مقالات در Pod znamenem marksizma، نشان نمی‌دهد که نظریه آزادی در آن زمان یک نگرانی عمده بود. در واقع، حتی در سال 1947، تا زمان ظهور آثار در انسان‌شناسی فلسفی در دهه گذشته، توسعه چندانی در این زمینه وجود نداشت. از سوی دیگر، تصور نمی‌شود که مفهوم آزادی که در نوشته‌های اخیر یافت می‌شود، نمایانگر فلسفه قبلی شوروی، در دوره «مرده» استالینیست یا پیش از آن باشد. فقط تحقیقات بیشتر می تواند آن را ثابت کند. این اثر به عنوان رساله دکتری در دانشگاه فریبورگ سوئیس به سرپرستی پروفسور J. M.

ترجمه ماشینی : ریشه‌های فلسفه فرم‌های نمادین نقطه اوج کار دونالد فیلیپ ورن در مورد ارنست کاسیرر است و یک گام بزرگ رو به جلو در کار انتقادی فیلسوف قرن بیستم است. ورن استدلال می کند که فلسفه اشکال نمادین کاسیرر را نمی توان جدا از دیالکتیکی بین فلسفه کانت و هگلی که در درون آن نهفته است درک کرد. ورن نقطه عزیمت خود را این است که کاسیرر هرگز نمی خواهد کانت را بر سر هگل به بحث بگذارد. درعوض، او از هرکدام آنچه را که نیاز دارد می‌گیرد و متوجه می‌شود که خود ایده‌آلیسم فلسفی در کانت متوقف نشد، بلکه به هگل رسید، و بسیاری از آنچه در فلسفه کانتی مشکل‌ساز است، راه‌حل‌های خاصی را در فلسفه هگل می‌یابد. کاسیرر هرگز بازتاب استعلایی را با گمانه زنی دیالکتیکی جایگزین نمی کند، اما او دیالکتیک را از منطق توهم، یعنی شکل تفکر فراتر از تجربه، همانطور که کانت در نقد عقل محض تصور می کند، به منطق آگاهی، همان گونه که هگل آن را در به کار می گیرد، منتقل می کند. پدیدارشناسی روح کاسیرر امر فی نفسه کانت را رد می کند، اما او مطلق هگل و همچنین برداشت هگل از Aufhebung را رد می کند. کانت و هگل دو شخصیت اصلی روی صحنه او باقی می مانند، اما با گروه بزرگ ثانویه همراهی می شوند و گوته در پیش زمینه است. کاسیرر نه تنها به بورس تحصیلی گوته کمک می کند، بلکه در گوته زبانی حیاتی برای انتقال ادعاهای خود می یابد. ورن ما را با اصالت فلسفه کاسیرر آشنا می کند تا بتوانیم به ثروت های موجود در آن دسترسی پیدا کنیم.

ترجمه ماشینی : در بطن دولت نمایندگی این سوال وجود دارد که "چه چیزی دولت و کارگزارانش را مقامات قانونی می کند؟" مفهوم رضایت از یک قرارداد اجتماعی بین شهروند و دولت او محور این مشکل است. وظایف مقامات دولتی چیست؟ حقوق مردم در یک دولت خودگردان و نماینده چیست؟ پاتریک رایلی یک تحلیل تاریخی جامع از معنای نظریه قرارداد و آزمون اعتبار ذاتی ایده های رضایت و تعهد ارائه می دهد. او رابطه انتقادی بین عمل اراده و رضایت در خودگردانی را آشکار می کند و نشان می دهد که چگونه "اراده" با مشروعیت سیاسی ارتباط دارد. او اولین مطالعه بزرگ مقیاس نظریه قرارداد اجتماعی از هابز تا رالز است که به "اراده" جایگاه مرکزی آن در تفکر قراردادی می دهد.

ترجمه ماشینی : آیا جامعه انسانی می تواند مانند یک موجود زنده دچار بیماری شود؟ و اگر چنین است، چگونه چنین ناراحتی خود را نشان می دهد؟ در این کتاب تامل برانگیز، فرد نیوهاسر ایده آسیب شناسی اجتماعی را توضیح می دهد و از آن دفاع می کند و نشان می دهد که توصیف جوامع به عنوان "بیمار" یا "بیمار" به چه معناست و چرا ما اغلب به سمت درک مشکلات اجتماعی به عنوان بیماری یا بیماری کشیده می شویم. بیماری ها او نشان می دهد که چگونه روسو، هگل، مارکس، و دورکیم - چهار فیلسوف کلیدی که به ندرت یک "سنت" را تشکیل می دهند - ایده آسیب شناسی اجتماعی را به روش های قابل مقایسه ای به کار می برند، و سپس ارتباط بین بیماری های اجتماعی و پدیده هایی را که متفکران ساخته اند بررسی می کند. معروف: بیگانگی، آنومی، ایدئولوژی و ناکارآمدی اجتماعی. کتاب او روشنگری غنی و قانع کننده هم از ایده بیماری اجتماعی و هم از اهمیتی است که برای دیدگاه های فلسفی جامعه داشته و دارد.

روسو در اعترافات به دنبال نمایش خود با تمام خصوصیات حقیقی و طبیعی آن است. او ادعا می‌کند که خود حقیقی و طبیعی او تنها با در نظر داشتن زنجیرة احساساتش، فهم منشأ این احساسات و مشخص کردن تمایز بین آن‌ها از جهت اصیل یا غیراصیل‌بودن قابل‌فهم است. روسو برای رفع اتهام فریب و خود‌فریبی، نتیجه‌گیری نهایی در خصوص کیستی خود را به خوانندگان واگذار می‌کند. ‌علاوه بر آن، روسو باور دارد که تنها خوانش معتبر از جانب خوانندگان توجه به زنجیرة احساساتش به‌عوض ساخنار و نسبت رویدادها است. در این نوشتار، با استفاده از تحلیل ریکور از ساختار و طرح روایت، هویت روایی و فن شعر ارسطو مشخص می‌شود رویدادها در اعترافات در فرم هماهنگیِ ناهماهنگ و ژانر تراژدی پیکربندی شده‌اند. این ساختار روایت شکلی از خوانش را به خواننده تحمیل می‌کند که متفاوت از خوانشِ مدنظر روسو است. به این معنا که بر مبنای تحلیل ریکور از هویت روایی، شخصیت روسو برای مخاطب اعترافات بر مبنای زنجیرة رویدادهای روایی شکل می‌گیرد و نه بر مبنای زنجیرة احساسات روسو.

ترجمه ماشینی : سال 2016 شاهد شوک بی‌سابقه‌ای برای نخبگان سیاسی در اروپا و آمریکا بود. پوپولیسم در راهپیمایی بود که ناشی از ناآگاهی یا تحقیر شدید هنجارها، رویه ها و نهادهای لیبرال دموکراسی بود. تعجب آور نیست که ناظران چپ و راست خواستار تلاش های مجدد در آموزش مدنی شده اند. آنها استدلال می کنند که برای بقای لیبرال دموکراسی، نوعی آموزش سیاسی با هدف «مردم» به وضوح ضروری است. در معلمان مردم، دانا ویلا ما را به لحظه ای از تاریخ می برد که "مردم" برای اولین بار در صحنه سیاست مدرن اروپا ظاهر شدند. آن لحظه - دوران درست قبل و بعد از انقلاب فرانسه - بسیاری از متفکران بزرگ را بر آن داشت تا طلوع یک عصر جدید را جشن بگیرند. با این حال، همین متفکران نیز به شدت نگران کمبود به ظاهر آشکار مردم از دانش، تجربه و قضاوت سیاسی بودند. ویلا با تمرکز بر روسو، هگل، توکویل و میل، نشان می‌دهد که چگونه احساسات اصلاح‌طلبانه و مترقی غالباً با بدبینی نسبت به ظرفیت سیاسی مردم عادی تضعیف می‌شدند. بنابراین آنها احساس می کردند که «مردم» نیاز به مهار، آموزش و هدایت دارند – توسط قوانین و نهادها و نخبگان سیاسی ماهر. ویلا استدلال می‌کند که نتیجه، نه رام کردن انگیزه‌های وحشیانه‌تر دموکراسی بود تا یک پدرسالاری فراگیر که در اشکال جدید دولت آموزشی به اوج خود رسید. از قضا، تکیه بر تمایز «معلم» و «آموزش» در کار این نظریه پردازان است که باعث انفعال و جهل مدنی می شود. و این به نوبه خود شرایط مساعد برای ظهور یک پوپولیسم غیر دموکراتیک و غیر لیبرال را ایجاد می کند.