جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

محوریت مفهوم استعلایی در فلسفه کانت تا جایی است که کانت این وصف را به‌عنوان شاخص اصلی فلسفه خود بر می‌گزیند و فلسفه کانت را با تعبیر استعلایی، از دیگر نظام‌های فلسفی تشخیص می‌دهند. استاد سید فاطمی سعی دارند که دیدگاه خود در مبانی نظری حقوق بشر را به اتکای فلسفه کانت صورت بندی نمایند و مفهوم انسان استعلایی را برای تحقق حقوق بشر معاصر شرطی اساسی تلقی می‌کنند. به نظر می‌رسد مفهوم استعلایی در نظام فکری استاد سید فاطمی، با مفهوم اصلی آن در فلسفه کانت فاصله زیادی دارد. به همین دلیل تلاش ایشان برای ابتنای دیدگاه خود بر فلسفه کانت، مناقشه‌ای اساسی دارد. استاد سید فاطمی بدون توجه به ابعاد گسترده این مفهوم در پرتو انقلاب کوپرنیکی و نظام ایدئالیسم استعلایی کانت، آن را به‌کار برده‌اند و در نتیجه با رویکردی پیشاکانتی که مستلزم رویکرد جوهری به انسان و غفلت از شرایط استعلایی سوژه است، از این مفهوم بهره برده‌اند، درحالی‌که مفهوم استعلایی در فلسفه کانت معطوف به شرایط امکان در پرتو سوبژکتیویته است و هیچ نسبتی با تلقی استاد سید فاطمی از انسان استعلایی به‌عنوان انسان انتزاعی غیر معطوف به عرضیات ندارد.

ترجمه ماشینی : کانت نتوانست آموزه های خود را درباره فضا در نقد یکپارچه کند. فضا یا مقدم بر چندگانه حس است: در این صورت، با هیچ نوع سنتز تعیین نمی شود. یا فضا با سنتزی تعیین می شود که با مفهوم چندگانه قبلی موجود شروع می شود. اولین مورد آموزش دیس است. 15. A. و Aes.1. دوم تعلیم Aₙₐ است. یا بعد از انتزاع اشیاء حسی فضا باقی می ماند یا بعد از انتزاع آنها چیزی باقی نمی ماند. اولین مورد دیدگاه دیس است. 15. A.، و Aes. 11; دومی نمای Aₙₐ است. یا کل فضا اجزا را تعیین می کند: - در این صورت هیچ سنتزی وجود ندارد. یا اجزاء مقدم بر کل هستند و با ترکیبی از آن زمان مشخص می شود. اگر کل (مجموعه) با سنتز به دست آمده باشد، نمی تواند مقدم بر اجزا باشد، بلکه به وسیله آنها مقدم و تعیین می شود. اگر سنتز بیشتر انجام شود، یک کل جدید به دست می‌آید، و آنچه قبلاً به عنوان کل در نظر گرفته می‌شد، صرفاً یک مجموع بوده است که بر اساس میزان سنتز قبلی قطعات تعیین می‌شود. فضا نمی‌تواند فعالیتی از فهم (حتی در هندسه محض) را پیش‌فرض قرار دهد مگر اینکه اجزا کل را تعیین کنند. این با دیس در تضاد است. 15. C. n. و 15. کور. (پراگراف اول). فضا نمی‌تواند فعالیتی از فهم را پیش‌فرض قرار دهد، مگر اینکه بازنمایی‌های خاص cf فضا در زیر «فضا» باشد و نه در آن. این با Aes در تضاد است. B. IV. کانت سعی می کرد با سگ های شکاری شکار کند و با خرگوش بدود. او در تلاش بود تا نشان دهد که فضا بر منیفولد حسی مقدم است، و با این حال آن فضا یک سنتز را پیش‌فرض می‌گیرد. او می‌کوشید نشان دهد که اجزای فضا به کل وابسته هستند و با این حال بگوید که کل فضا با ترکیبی از اجزاء تعیین می‌شود. نمی توان آن را انجام داد. تلاش او برای ترکیب این دیدگاه ها شکست خورد. تنها جایگزین او دیدگاه دیس بود. که شرایط سنتز می تواند کاملاً عقلانی باشد و شرایط کل حاصل می تواند کاملاً حساس باشد. در چنین دیدگاهی، حس و عقل به طور جزمی به خودی خود جدا و کامل فرض می شوند. اما در Aₙₐ. در جایی که آنها به طور جدانشدنی به یکدیگر متصل هستند، این فرض نادرست است. این دیدگاه‌های متضاد فضا در نقد، دو دیدگاه فضا را در دیس روشن‌تر می‌سازد. 15. در سال 1770، کانت می توانست به دو طریق به پرسش اویلر پاسخ دهد. فضا از احساس انتزاع نمی شود. در رجوع به عالم معقول، اصلاً انتزاعی نیست. با این حال، یک سنتز فکری وجود دارد که آن را به وجود می آورد. با این سنتز مشخص می شود. کانت این دو پاسخ را با استفاده از دوگانگی 1770 آشتی داد. برای شناخت جهان معقول، ذهن فقط به شهود نیاز دارد. معرفت عالم معقول ترکیبی است نه تحلیلی. از سوی دیگر، برای شناخت دنیای واقعی و قابل درک، ذهن فقط به مفاهیم نیاز دارد. معرفت عالم معقول تحلیلی است نه ترکیبی. این دو نوع دانش با هم همپوشانی ندارند. در هر بخش از دیس. 15. به جز دو کانت، شهود ناب فضا را آن گونه که ارائه شده یا تأمل می کند، و نه ساخته شده، تلقی می کند. او در دو بخش آن را به‌عنوان حاصل از فعالیت ذهن تلقی کرد. با پیروی از این فرض، او به ضعف در ثنویت خود پی برد. در پایان نتیجه، او پیشنهاد کرد که مفاهیم مکان و زمان که از حس انتزاع نمی شوند و با تأمل به دست نمی آیند (مانند مفاهیم عمومی معمول) انتزاع می شوند. از فعالیت ذهن به مناسبت احساس. او فرض می‌کرد که یک فعالیت فکری می‌تواند یک کل حساس را به وجود آورد. پس از سال 1770، او متوجه شد که این غیرممکن است. با این حال، او متوجه شد که تقصیر در فرض فعالیت ذهن نیست، بلکه در فرض عمیق‌تر یک دوگانگی کامل است. فرض فعالیت ذهن باید - او متوجه شد - حفظ شود، اما دوگانگی رد شد. او نمی توانست تصور و شهود را جدا کند. فعالیتی از درک وجود دارد که با چندگانه حس آغاز می شود و فضا را تعیین می کند. درک فضا را به عنوان یک منیفولد محض (در ریاضیات محض) در مقابل منیفولد حسی نشان می دهد. و به عنوان شکل خالص منیفولد حسی (در ریاضیات کاربردی.) . در پایان به نتیجه ی دیس مراجعه کنید. 15. کانت درست می گفت که یک فعالیت ذهن وجود دارد. او فقط از نظر ماهیت اشتباه می کرد. بقیه دیس. 15. مبتنی بر این فرض غلط است که هیچ فعالیتی از مینی وجود ندارد. دیس. 15.، به طور کلی، بر این فرض غلط استوار است که تصور و شهود را می توان جدا کرد. این آموزه که فضا بر حس مقدم است نیز بر این فرض نادرست استوار است. این دکترین که کل فضا اجزاء را تعیین می کند نیز بر آن استوار است. همین امر در مورد این دکترین نیز صادق است که تعداد نامتناهی بازنمایی در فضا به جای زیر آن قرار دارند. هنگامی که کانت این فرض را تصحیح کرد و به تصورات و شهودها پیوست، بازنمودهای مکان و زمان تحت شرایط مفهوم قرار می گیرند.

ترجمه ماشینی : چه چیزی دانش علمی را ممکن می کند؟ امانوئل کانت فیلسوف در اثر بزرگ خود، نقد عقل محض، پاسخی جذاب و گیج کننده به این پرسش داشت. دانش علمی، از نظر کانت، توسط قوه عقل و تقاضای آن برای وحدت سیستماتیک (یا «نظام گرایی») ممکن می شود. به عبارت دیگر، شناخت در مورد اشیاء تجربی تنها در صورتی می‌تواند آرزوی علمی داشته باشد که عقلاً در درون یک سیستم قرار گیرد یا به یک سیستم تبدیل شود. اما وقتی ماهیت دیدگاهی دانش را در نظر بگیریم، یعنی قرار گرفتن آن در قوای شناختی فردی انسان، چگونه می تواند شکل بگیرد؟ رساله دکتری من یک هدف دو جانبه دارد: (i.) بازسازی پیچیدگی مفهوم نظام مندی در نقد عقل محض کانت. و (ii.) دفاع از معقول بودن آن در بحث های معاصر درباره وحدت یا کثرت دانش علمی. تا آنجا که به (i.) مربوط می شود، موضع کانت به وضوح در ادبیات درک نشده است. علیرغم علاقه مجدد به مفهوم نظام مندی کانت در دهه های اخیر، مشارکت های موجود در ارائه گزارش رضایت بخشی از آن ناکام هستند. هدف تز من ارائه خوانشی واحد از نظام مندی عقل به عنوان ویژگی اساسی تحلیل کانت از منابع شناخت است. به ویژه، من از گزارشی بدیع از دلیل نظری دفاع می کنم که هدف آن حمایت از ادعاهای زیر است: (الف) نظام مندی مبتنی بر استفاده مشروع از ایده های عقل به عنوان قواعد تجویزی برای بررسی تجربی است. ب. ضروری است که شناخت تجربی را ممکن ساخته و فرضیه های علمی ایجاد کند. و (ج) به ما بینش‌های اساسی درباره «رئالیسم تجربی» کانت و درک او از نقش متافیزیک در علم می‌دهد. با توجه به (ii.)، من نشان می‌دهم که روایت کانت از عقل نظری بسیار بیشتر از آنچه عموماً تصدیق می‌شود برای ارائه دارد. به ویژه، من آن را به عنوان ارائه راه حل آشتی دهنده برای تضاد بین وحدت و کثرت گرایی در فلسفه علم معاصر ارائه می کنم. من با الهام از «دیدگاه گرایی» کانت، استدلال می کنم که وحدت و کثرت گرایی باید به عنوان اصول متقابل شامل دانش علمی تلقی شوند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی تعدادی از راه هایی می پردازد که از طریق آن یک جنبش فلسفی بریتانیایی قرن هجدهم به نام «نظریه حس اخلاقی» بر توسعه نظریه اخلاقی امانوئل کانت (1804-1724) فیلسوف آلمانی تأثیر گذاشت. من نشان می‌دهم که کانت هم برداشت نظریه اخلاقی از قضاوت اخلاقی و هم برداشت آن از انگیزه اخلاقی را در ابتدایی‌ترین مرحله رشد فلسفی‌اش جذاب می‌دانست، اما در نهایت مفهوم آن را از قضاوت اخلاقی رد کرد، اگرچه کانت حتی در نوشته‌های اولیه‌اش ویژگی‌های خاصی را حفظ کرده است. از تصور آن از انگیزه اخلاقی. کانت در ارائه کامل فلسفه اخلاقی خود ایرادات مفصلی را به برداشت نظریه اخلاقی از قضاوت اخلاقی ارائه می کند، اما من نشان می دهم که برخلاف ادعاهای بسیاری از مفسران اخیر، درک مورد نظر او از انگیزه اخلاقی تنها دارای چند ویژگی ظاهری مشترک است. با دیدگاه ارائه شده توسط هاچسون به ویژه. برای درک درک بالغ کانت از انگیزه، اندیشه آدام اسمیت (1723-1790) نیز مهم است، متفکری که بخشی از نظریه حس اخلاقی نیست، اما بسیار تحت تأثیر نظریه حس اخلاقی قرار گرفته است. من نشان می‌دهم که تصور اسمیت از نگرش «توجه» به آنچه او «قوانین عمومی رفتار» می‌نامد، و همچنین تصور او از «احساس وظیفه»، بر برداشت کانت از «احترام [آختونگ]» برای اخلاق اخلاقی تأثیر گذاشت. قانون در نهایت، نشان می‌دهم که درک کانت از لذت مرتبط با رفتار اخلاقی، چیزی که او آن را «قناعت به نفس [Selbstzufriedenheit]» می‌نامد، می‌تواند در پرتو این که چگونه هاچسون یک مشکل مرتبط با لذت حس اخلاقی را حل می‌کند، روشن شود.

این مقاله می‌کوشد توأمان به دو پرسش مهم نسبت به متافیزیک پاسخ گوید: الف) آیا متافیزیک دانشی ناظر به اصول کلی موجودات است یا از موجودی خاص به نحو انضمامی نیز پرسش می‌کند؟ ب) آیا متافیزیک در معنای کانتی آن نوعی گسست از متافیزیک ارسطویی است ؟ برای پاسخ به این دو پرسش نخست با استناد به متون ارسطو نشان داده می‌شود که مسئلۀ متافیزیک اولاً با جستار از اصول کلی موجودات آغاز می‌شود ولی، در ادامۀ این جستار، به پرسش از موجودی خاص یعنی امر نامشروط (اندیشۀ خوداندیش) گره می‌خورد. بنابراین، دانشِ ناظر به اصول کلی موجودات همان دانش به موجودات برین است. پس از تبیین سرشت متافیزیک ارسطویی، با بررسی متون کانت روشن خواهد شد که، برخلاف باور مشهور، نزد کانت نیز همواره تبیین موجودات به پرسش از امر نامشروط گره می‌خورد. بنابراین، متافیزیک نزد ارسطو و کانت همواره در پیوند با امر نامشروط است.

ترجمه ماشینی : این پایان‌نامه به بررسی درک فردریش شلایرماخر از اقتدار کتاب مقدس می‌پردازد و استدلال می‌کند که، به عنوان جایگزینی برای مدل‌های کاملاً ماوراء طبیعی و عقل‌گرا، درک او به عهد جدید اجازه می‌دهد تا در عصر آگاهی انتقادی و تاریخی در دین مسیحی به طور معتبر صحبت کند. این پایان نامه پس از طبقه بندی موقعیت شلایرماخر در گونه شناسی آموزه اقتدار کتاب مقدس، برداشت او از وحی الهی و الهام را در مقابل کتاب مقدس بررسی می کند. این نشان می دهد که اگرچه او اعتقاد نداشت که دلیلی برای ادعای ارتباط مستقیم بین وحی الهی و کتاب مقدس وجود دارد، یا اینکه کتاب مقدس اساس ایمان است، با این وجود ادعا کرد که عهد جدید معتبر است. او اقتدار هنجاری عهد جدید را بر این اساس تأیید کرد که این اولین ارائه ایمان مسیحی است. این پایان‌نامه به بررسی «قانون درون قانون» شلایرماخر، و همچنین انکار او مبنی بر اینکه عهد عتیق دارای ارزش هنجاری و الهام‌گیری یکسانی از عهد جدید است، می‌پردازد. اگرچه این پایان نامه با برخی از دیدگاه های شلایرماخر در رابطه با عهد عتیق مشکل دارد، اما دو نقطه قوت مهم از آنچه را که به عنوان رویکرد انجیلی، مبتنی بر محتوا، و عقل گرایانه او به مرجعیت کتاب مقدس شناخته می شود، نام می برد. نخست، حضور و فعالیت مشترک ماوراء طبیعی و طبیعی را در تولید قانون عهد جدید به رسمیت می شناسد و برای آن ارزش قائل است. این امر به کتاب مقدس و کلیسا اجازه می دهد تا در اقتدار دینی مشترک باشند. ثانیاً، به ایمان مسیحی و روش تاریخی اجازه می دهد تا در کنار یکدیگر وجود داشته باشند، زیرا مردم را ملزم نمی کند که با آنچه در مورد علم، تاریخ و فلسفه می دانند مخالفت کنند. بنابراین، این رساله ادعا می‌کند که درک شلایرماخر از مرجعیت کتاب مقدس یک درک قوی است، زیرا از نظر او، اقتدار کتاب مقدس در برخی از ویژگی‌های خود متون نیست که مورخان یا بی‌ایمانان می‌توانند از آن سلب کنند.

ترجمه ماشینی : رابطه بین فلسفه و الهیات در اندیشه شلایرماخر از زمان آغاز مطالعاتی که به نقد آثار متکلم قرن نوزدهم اختصاص داشت، موضوع مناقشه بوده است. این پایان نامه سعی دارد از طریق بررسی رابطه خدا و جهان در آثار مهم فلسفی و کلامی شلایرماخر، به ترتیب دیالکتیک و گلابنسلهره، به درک این موضوع کمک کند. سخنرانی های منتشر شده پس از مرگ در دیالکتیک، تلاش های بالغ شلایرماخر در تأمل فلسفی را به تصویر می کشد. نقطه عزیمت شلایرماخر در این اثر به طور خاص ماهیت معرفتی دارد، الهیدان قرن نوزدهم وظیفه دیالکتیک را به عنوان یقین در اصول و قوانین برای هدایت صحیح تفکر متضاد به یقین دانستن در نظر می گیرد. اولی وظیفه بخش متعالی دیالکتیک را تشکیل می دهد. دومی وظیفه بخش رسمی است. علاقه مطالعه ما در بخش استعلایی دیالکتیک نهفته است، زیرا شلایرنلاخر در اینجاست که رابطه خدا-جهان را مورد توجه قرار می دهد. یک جنبه اساسی از بخش متعالی دیالکتیک شامل تعریف ماهیت تفکر است که دانستن آن را پایه و اساس آن فرض می کند. به گفته شلایرماخر، تنها تفکر واقعی (wirkliches Denken) که عقل و حساسیت را یکی می کند، ممکن است چنین زمینه ای را فراهم کند. تفکر واقعی در ادغام فعالیت عقل (Vernunftthätigkeit) و دانشکده سازمان (سازمان) رخ می دهد. اولی عزم ایده آل و دومی عزم واقعی را برای فرآیند تفکر فراهم می کند.

ترجمه ماشینی : این تز استدلال می کند که ادعای هگل مبنی بر اینکه آمدن مسیح محور مرکزی تاریخ است، مستلزم نقطه گذاری دوگانه تاریخ توسط واقعه مسیح است. همانطور که بندتو کروچه تشخیص داد، مسیحیت برای هگل تاریخ «جدید» را آغاز می کند که او آن را «تاریخ حقیقت» نامید. من استدلال می‌کنم که پیش از این تاریخ حقیقت، در سوی دیگر واقعه مسیح، یک «تاریخ سقوط» پنهان است. من این «تاریخ سقوط» را با روایت تکاملی هگل از تاریخ دینی می شناسم که حرکت از دین طبیعی تا ظهور مسیحیت را ترسیم می کند. بر این اساس، «تاریخ سقوط» تاریخ ظهور وحی از بی‌واسطگی حیات طبیعی است. از نظر هگل، این زندگی از نظر تاریخی «لاپساری» است، که با شکسته شدن زویک تاریخ به گناه و بردگی پدیدار شده است. دین یهودی (و بعداً مسیحی) این فاجعه تاریخی را به عنوان «سقوط» آدم، که هگل از نظر گونه شناختی او را مسیح می خواند، نشان می دهد. بنابراین رویداد مسیح هم هدف و هم نقطه شروع تاریخ است. این هدف «تاریخ سقوط» و نقطه آغاز «تاریخ حقیقت» است که «نخستین انسان» آن مسیح، آدم دوم است. با این حال، در حالی که این «تاریخ حقیقت» با مسیحیت به‌عنوان «مکاشفه» منطبق است، «تاریخ سقوط» از «آگاهی طبیعی» صرفاً دین طبیعی «پنهان» است، همانطور که گناه، برای الهیات مسیحی، تنها در زیر شناخته شده است. رحمت. بنابراین، پیدایش روایت سقوط پیدایش توسط هگل به امکان درک تاریخ مرتبط است، زیرا برای امکان درک خود انسان (به عنوان غیرآزاد و بنابراین، هنوز Geist) ضروری است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی اخلاق مربوط به زمانمندی می پردازد که در فلسفه های هانری برگسون، امانوئل لویناس و ژیل دلوز ظاهر می شود. این تز با تمرکز بر پیشنهادهای برگسون، لویناس و دلوز در مورد چگونگی تأثیرگذاری یک رابطه اخلاقی با زمان جدید، استدلال می‌کند که هر یک از آن مدل‌های اخلاقی یک رابطه مشکل‌ساز با تاریخ حفظ می‌کنند، و اینکه یک راه‌حل بالقوه برای این مشکل تنها است. در کارهای مشترک دلوز و گاتاری یافت می شود. با کاوش در نوشته‌های متافیزیکی برگسون، این تز استدلال می‌کند که برداشت برگسون از شهود به اندازه کافی با دلالت آن عمل با حوزه تاریخ هماهنگ نیست و این مشکلی را برای فلسفه اخلاقی برگسون ایجاد می‌کند. این تز سپس به دو منبع اخلاق و دین برگسون می‌پردازد تا استدلال کند که این متن، علی‌رغم اینکه ظاهراً شهود را تاریخی می‌کند، در واقع نمی‌تواند راه‌حلی برای مشکل تاریخ ارائه دهد که خود را در نوشته‌های متافیزیکی برگسون اعلام می‌کند. با انگیزه این شکست‌ها در اثر برگسونی، این پایان‌نامه سپس توجه خود را به دو برگسونی خودفروخته به نام‌های لویناس و دلوز معطوف می‌کند تا به میزانی که می‌توان گفت فلسفه‌های اخلاقی مربوطه آنها راه‌حلی برای مشکل برگسونی تاریخ ارائه می‌دهد، توجه کند. با کاوش در اخلاق زمانی لویناس در کلیت و بی نهایت و غیر از وجود یا فراتر از ذات، استدلال می کنم که لویناس از ارائه چنین راه حلی ناتوان است، زیرا فلسفه اخلاقی خودش به طور قطع درگیر رابطه ای مشکل ساز با تاریخ است، و علی رغم لویناس. ادعاهای صریح این است که اخلاق او فراتر از تاریخ است. سپس توجه خود را به دلوز معطوف می‌کنم تا استدلال کنم که علی‌رغم اینکه دلوز (مانند لویناس) قادر به حل این مشکل در تفاوت و تکرار نیست، در واقع در کار مشترک خود با فلیکس گاتاری در هزار فلات، راه بالقوه مثمر ثمری برای مذاکره در مورد آن ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : فیلسوفان محیط‌زیست استدلال کرده‌اند که فلسفه کانت برای مسائل زیست‌محیطی چیز کمی ارائه می‌کند. علاوه بر این، محققان کانت معمولاً بر انسانیت تمرکز می‌کنند و مسئله وظایف در قبال محیط زیست را نادیده می‌گیرند. در پایان‌نامه‌ام، من به تعدادی از متون کم بهره‌برداری شده در آثار کانت روی می‌آورم تا نشان دهم که چگونه هر دو طرف در نادیده گرفتن پتانسیل اکولوژیکی کانت اشتباه می‌کنند و کانت سبز را در تقاطع دانش کانت و اخلاق زیست‌محیطی مطرح می‌کند. من بر اساس ادبیات قبلی استدلال می کنم که کانت سبز برای هر دو طرف اهمیت دارد. کانت به جای یک مسئولیت، در واقع یک منبع مفهومی است. اگرچه بسیاری فلسفه کانت را از نظر زیست‌محیطی مشکل‌ساز می‌دانند، اما من استدلال می‌کنم که جنبه‌های تکاملی، زیبایی‌شناختی و کل‌نگر فلسفه کانت نادیده گرفته شده می‌تواند منابع مفهومی را برای مسائل مربوط به تغییرات آب و هوا و اخلاق محیطی فراهم کند. برخی از جنبه‌ها، مانند نگاه پیش‌انتقادی به طبیعت، کاملاً سبز هستند و صرفاً به کاربرد نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر، مانند فلسفه تاریخ کانت، برای مرتبط بودن نیاز به تخصیص سبز دارند. مبانی نظری که من در این متون ایجاد می کنم به کانتی ها اجازه می دهد وظایف مربوط به طبیعت و وظایف پایداری را بیان کنند. این بازاندیشی کانت شکایاتی را که متفکران محیط زیست علیه کانت دارند جبران می کند. با تفسیر فلسفی، دفاع و کاربرد متون خاص از آثار کانت مانند تاریخ طبیعی جهانی، نقد داوری، و ایده برای تاریخ جهانی، نشان می دهم که چگونه سبز شدن کانت نه تنها برای مسائل معاصر مفید است، بلکه نیز قابل دفاع است این امر باعث می‌شود کانت سبز برای محققان کانت موافق باشد و در عین حال با توجه به اخلاق زیست‌محیطی و مهم‌تر از آن، تغییرات آب و هوایی برای امروز مرتبط باشد.