جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی رابطه نظریه اختیار کانت با نظریه K.L. راینهولد من استدلال می‌کنم که نظریه راینهولد به مشکلات متعددی می‌پردازد که در پذیرش فلسفه عملی کانت مطرح شده‌اند، به‌ویژه مشکل محاسبه اعمال غیراخلاقی رایگان. تمرکز بر روایت راینهولد از اراده آزاد به عنوان شرطی برای قابل تصور بودن قانون اخلاقی نشان می‌دهد که تمرکز تاریخی بر گسست راینهولد از روایت خود کانت و تکیه ادعایی او بر حقایق آگاهی، استدلال قاطعانه «کانتی» راینهولد را مبهم می‌کند. این رویکرد شالوده جدیدی برای اراده آزاد فراهم می کند و اهمیت فلسفه عملی راینهولد را به عنوان تلاشی برای اصلاح کانت نشان می دهد. فصل اول به بررسی تأثیر رهبرگ، اولریش و اشمید بر نظریه‌های مربوط به اراده آزاد کانت و راینهولد می‌پردازد. فصل دوم به بررسی شالوده معرفتی نظریه اختیار رینهولد می‌پردازد و بر خلاف دیدگاه غالب در پژوهش، استدلال می‌کند که گزارش او صرفاً مبتنی بر واقعیت‌های آگاهی نیست. فصل 3 تنش بین پدیدارشناسی عاملیت اخلاقی و گزارش کانت از اختیار آزاد را روشن می کند. استدلال می شود که در حالی که کانت در مورد غلبه بر تمایلات و اتخاذ اصول به دلیل شکل قانونی آنها صحبت می کند، که ظاهراً باید در سطح پدیداری اتفاق بیفتد و در دسترس آگاهی باشد، توضیح کانت از اختیار آزاد به اسمی محدود می شود، که مانع می شود. در دسترس بودن به آگاهی نظریه اختیار رینهولد با قرار دادن آگاهی از مسیرهای ممکن عمل به عنوان شرط لازم برای تعیین سرنوشت در یکی از این اقدامات، از این تنش اجتناب می کند. فصل چهارم رابطه نظریه اختیار راینهولد با دین کانت را مورد بحث قرار می دهد، متنی که راینهولد به عنوان مبنایی برای اتهام خود مبنی بر اینکه نظریه کانت یا «غیرقابل فهم» یا «غیرقابل دفاع» است، استفاده می کند. من استدلال می‌کنم که اگرچه راینهولد اساساً دکترین کانت در مورد پذیرش اصول عالی را اشتباه می‌فهمد، راینهولد در این ادعا که کانت به این تز متعهد است که خودانگیختگی آزادانه قدرت انتخاب شرط لازم برای مسئولیت اخلاقی است، درست است. فصل 5 مناقشه کانت-راینهولد را توضیح می دهد تا استدلال کند که با توجه به تعهد خود کانت به شرایط مسئولیت اخلاقی، راینهولد در نهایت درست بود که اراده آزاد باید به عنوان انتخاب موافق یا مخالف قانون اخلاقی تعریف شود.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی اهمیت یوهان نیکولاس تتنز، فیلسوف تجربه گرای آلمانی که در دهه 1770 کار می کرد، برای فلسفه نظری امانوئل کانت می پردازد. من با بررسی بحث Tetens در مورد روش شناسی فلسفی در مقاله 1775

ترجمه ماشینی : معمولاً بر این باور بودند که تولید مثل نیازی به توجیه ندارد و جواز اخلاقی آن به سادگی آشکار است. اما همه چیز در حال حاضر متفاوت است. و این تغییر عمدتاً به دلیل تعدادی از استدلال‌های بناتار، شیفرین و ولمن است. در پاسخ به این پیشینه، پایان نامه من آغاز اولین دفاع سیستماتیک از تولید مثل را ارائه می دهد، دفاعی که شامل چهار مقاله است. در طول مسیر، پیامدهایی برای فرزندپروری، اخلاق زیستی، اخلاق هنجاری، و برای فلسفه سیاسی به همراه دارد. مقاله اول بحث جدیدی را ارائه می کند مبنی بر اینکه زندگی ما ممکن است بسیار ارزشمندتر از آن چیزی باشد که فکر می کنیم، بحثی که از ارتباط نادیده گرفته شده بین قرعه کشی، ارزش و مشکل عدم هویت ناشی می شود. مقاله دوم به بررسی رابطه بین تحقیق شادی و تولید مثل می‌پردازد و این استدلال را مسدود می‌کند که زندگی ما بسیار بدتر از آن چیزی است که فکر می‌کنیم، و برای شروع به اندازه کافی خوب نیست. ماده سه استدلال می‌کند که برخی مشکلات باقیمانده در تلاش ما برای توجیه تولید مثل، استدلال جدیدی برای دکترین سودمندی زایشی ایجاد می‌کند و آشکار می‌کند که deontologists سختگیر احتمالاً باید به deontologists متوسط تبدیل شود - حداقل اگر بخواهد ایجاد افراد را توجیه کند. ماده چهار چالش جدیدی را برای فلسفه اخلاقی و سیاسی در مورد میزان انتقال والدین نگرش‌های طردکننده و بالقوه مضر به فرزندان اقلیت جنسی خود تدوین می‌کند. در اینجا من نشان می‌دهم که شیوه‌ای که والدین در مورد طرد شدن استدلال می‌کنند، بر اینکه آیا آنها باید ایجاد کنند یا خیر، تأثیر دارد.

ترجمه ماشینی : نظریه جنگ عادلانه خانواده ای از دیدگاه هاست که در طول توسعه خود در سنت فلسفی غرب دستخوش تغییرات مهم بسیاری شده است. آنچه در ادامه می‌آید تحلیلی تاریخی از گذار از تئوری جنگ عادلانه از دیدگاه مذهبی به سکولار در دوره مدرن اولیه است. بحث اصلی من این است که عرفی شدن نظریه منجر به جدایی jus ad bellum از jus in bello شد، یک تغییر عمده که پیامدهای مثبتی بر نظریه و کاربرد آن داشت. یکی از پیامدهای مهم این تغییر، قرار دادن رزمندگان در هر دو طرف درگیری در یک موقعیت اخلاقی برابر بود و اصول jus in bello را به طور یکسان برای همه به کار می برد. اما پیشرفتی که از زمان سکولاریزه شدن این نظریه به وجود آمده است، در خطر معکوس شدن است. معافیت «بسیار اضطراری» مایکل والزر اجازه می دهد که jus in bello تحت شرایط شدید خاص قربانی شود و جف مک ماهان این دیدگاه را ترویج می کند که مبارزان عادل و ناعادل در جنگ از حقوق یکسانی برخوردار نیستند. علاوه بر این، یک ایده رایج در علوم اجتماعی این است که اگر همه کشورهای جهان یک شیوه حکومت‌داری دموکراتیک را اتخاذ می‌کردند، جنگ‌های کم یا اصلاً وجود نداشت. این تئوری صلح دموکراتیک، در حالی که به صراحت استفاده از خشونت برای دستیابی به یک صلح پایدار را تایید نمی کند، پیامدهای سیاسی عمیقی در میان دولت های دموکراتیک داشته است. برای مثال، ایالات متحده از توجیه گسترش دموکراسی در خارج از کشور برای ترویج جاه طلبی های نظامی خود در قرن گذشته استفاده کرده است. من چندین استدلال علیه این دیدگاه ها ارائه می کنم و در عوض پذیرش برنامه کانتی را برای حرکت تدریجی به سمت یک قلمرو بین المللی صلح آمیزتر مبتنی بر اعتماد و همکاری متقابل ترویج می کنم. توجیهات مذهبی برای رفتن به جنگ دیگر رایج نیست زیرا صلح پایدار حاصل نشده است، بلکه با خشونت گسترده ناشی از جنگ های مذهبی در تناقض است. اگر توجیهات مذهبی برای رفتن به جنگ در قرون وسطی مغالطه آمیز بود، من معتقدم که ما باید نسبت به استدلال های مشابهی که امروز به نام ساختار سیاسی مطرح می شود، شک داشته باشیم.

ترجمه ماشینی : اغلب تصور می شود که کانت استدلال خود را برای توجیه اخلاق در مبانی متافیزیک اخلاق به دلیل استدلالی کاملاً متفاوت در نقد عقل عملی رها کرده است. در زمینه، به نظر می رسد کانت تلاش می کند تا تعهد ما به قانون اخلاقی را بر اساس آزادی ما توجیه کند، اما در نقد، سعی می کند این تعهد را بر اساس آنچه او واقعیت عقل می نامد توجیه کند. من تفسیرهای تأثیرگذار از هر دو استدلال را از نظر فلسفی نادرست ارزیابی و رد می کنم، و آنچه را که به نظرم می آید، روایتی بدیع و امیدوارکننده از واقعیت عقل پیشنهاد می کنم.

ترجمه ماشینی : این پایان‌نامه به بررسی منشأ، رشد فکری و استفاده از گونه‌ای معنایی از ایده فضای منطقی می‌پردازد که به طور ضمنی در کانت و صریحاً در ویتگنشتاین اولیه و ون فراسن یافت می‌شود. این ایده فضای منطقی را به عنوان ایده تصاویر یا تصاویری که نماینده واقعیت هستند، در یک ساختار منطقی-ریاضی سازماندهی شده که شکلی از همه جهان های ممکن را محدود می کند، روشن می کند. ادعای اصلی آن این است که کاربرد این تصاویر یا تصاویر در واقعیت از طریق تصور خاصی از خود است. فصل اول تفسیری بدیع از نظریه معنایی طرحواره‌های کانت در نقد عقل محض ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که ساختار تخیل القا شده توسط خود متعالی، ایده‌ای ضمنی از فضای منطقی را ارائه می‌دهد. فصل دوم تاریخچه فکری این ایده را از طریق تحولات در سازماندهی تصاویر ارائه شده توسط هلمهولتز و هرتز ارائه می دهد. فصل سوم ایده اولیه ویتگنشتاین را از فضای منطقی به عنوان مفهوم خود از خود آشکار می کند، و نشان می دهد که چگونه این امر در خدمت یکسان سازی گزاره های Tractatus Logico-Philosophicus در مورد solipsism، واقع گرایی، اخلاق، زیبایی شناسی و عرفان با موارد مربوط به نظریه تصویر معناست. . فصل چهارم مروری تاریخی بر توسعه تجربه‌گرایی ون فراسن در رابطه با انطباق وی با فضای منطقی ارائه می‌کند و پیشنهاد اخیر او را در کتاب بازنمایی علمی: پارادوکس‌های دیدگاه که مشکل هماهنگی در دیدگاه معنایی نظریه‌ها از طریق خود حل می‌شود، ارزیابی می‌کند. موقعیت مکانی در فضای منطقی پس از شناسایی تعدادی از مشکلاتی که این پیشنهاد برای تجربه گرایی او ایجاد می کند، پیشنهاد مختصری در مورد اینکه چگونه ون فراسن ممکن است بر مفهوم خود از فضای منطقی بهبود یابد و چگونه دیدگاه تجربه گرایانه از بازنمایی علمی در نتیجه درک شود، ارائه می شود.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه یک مطالعه تطبیقی در اندیشه سیاسی، به طور مشخص، ایده دولت گرایی دو محقق معاصر اسلام از پاکستان و اندونزی است. دو محقق مورد بحث ابوالاعلا مودودی و محمد نتسیر هستند که به ترتیب رویکردهای بنیادگرایانه و مدرنیستی را مطرح می کنند. آنها علیرغم تفاوت‌هایی که دارند، دیدگاه مشابهی در مورد جدایی ناپذیری سیاست و دین دارند. به عبارت دیگر، جدایی شدید مسائل دینی و حکومتی را رد می کنند. آنها معتقدند که دولت وسیله مهمی برای تضمین اجرای قوانین اسلامی در جامعه است. مودودی و ناتسیر هر دو در مورد حاکمیت الهی، شکل دولت، شریعت به عنوان منبع قانون دولتی، اصل شورا و عنوان رئیس دولت نظرات مشترکی دارند. با این حال، آنها در مورد شکل دولت، ناسیونالیسم، نظام احزاب سیاسی و تعریف شهروندی اختلاف نظر دارند. این مطالعه با نشان دادن این نکته به پایان می رسد که اگرچه در بسیاری از جزئیات یک دولت اسلامی با هم تفاوت دارند، اما در اصول کلی بیشتر شباهت دارند تا تفاوت. دیدگاه‌های مودودی را در تفاوت‌هایشان می‌توان آرمان‌گرا، صلب و سازش‌ناپذیر توصیف کرد، در حالی که دیدگاه‌های نتسیر بیشتر واقع‌بینانه، انعطاف‌پذیر و سازش‌پذیر است. با این حال، هیچ یک از آنها مفاهیم جامع یا مفصلی از یک دولت اسلامی ارائه نمی دهند که به طور کامل در کشورهای مربوطه یا سایر بخش های جهان اسلام قابل اجرا باشد.

ترجمه ماشینی: در این بررسی انتقادی من عمدتاً دو ویژگی غالب کتاب کانت و الهی کریستوفر جی. اینسول را مورد بحث قرار می‌دهم. اولی مربوط به استدلال او مبنی بر اینکه کانت از نظر فلسفی از مسیحیت فاصله می گیرد. اینسول علیه خوانندگان «از نظر الهیات تأییدی» کانت استدلال می‌کند که می‌خواهند فلسفه انتقادی باورهای سنتی مسیحی را تأیید کند. او به درستی بر خودمختاری به‌عنوان اساسی رویکرد کانت به اخلاق و مذهب تمرکز می‌کند و آن را با شخصیت‌های اصلی هر دو شکل کاتولیک و پروتستان مسیحیت مقایسه می‌کند. موضوع دوم مربوط به «الهیات» یا دینداری فلسفی جایگزینی است که Insole در آثار کانت با تمرکز بر عقل عملی تشخیص می دهد. او استدلال می کند که این رویکرد به دین به همان اندازه افلاطونی است که مسیحی. او مدعی است که سکونت در نوعی از کمال عقلانی ارائه شده توسط اراده که فی نفسه خوب است، هدف دینداری اخلاقی کانت است. Insole ارجاعات کوتاه کانت به "خود مناسب" در زمینه را به عنوان بیان کننده این تمامیت خودکفا برجسته می کند. در اینجا تمایلی وجود دارد که سؤالات الهیات را از زندگی تاریخی و اجتماعی جدا کنیم. در مقابل، من استدلال می‌کنم که برای کانت، آگاهی از قانون اخلاقی و ایجاد یک اراده خوب، گام‌های اساسی در اصلاح «رفتار زندگی» ما هستند، و هم اخلاق کانتی و هم فلسفه دین عمیقاً بر نحوه انجام زندگی‌مان در رابطه سرمایه‌گذاری شده‌اند. به دیگران.

ترجمه ماشینی: این کتاب یک مطالعه قطعی در مورد توسعه برداشت کانت از عالی ترین خیر، از اولین کار او تا روزهای مرگش ارائه می دهد. اینسول استدلال می کند که کانت به خدا اعتقاد دارد، اما کانت مسیحی نیست، و این امر ابعاد مهم و نادیده گرفته شده فلسفه غرب را باز می کند. کانت مسیحی نیست، زیرا نمی تواند ادعاهای سنتی مسیحیت در مورد رابطه بین فعل الهی، فیض، آزادی انسان و سعادت را بپذیرد. الهی‌دانان مسیحی که همچنان این ادعاهای سنتی را تأیید می‌کنند (و بسیاری این ادعاها را تأیید می‌کنند)، بنابراین دلایلی دارند که به کانت به عنوان مفسر دکترین مسیحی مشکوک شوند. اینسول علاوه بر طرح نقد الهیات کانت، دفاع جدیدی از قدرت، زیبایی و انسجام درونی دینداری فلسفی غیرمسیحی کانت، «در حدود عقل تنها» ارائه می‌کند، که خود عقل دارای برخی ویژگی‌های الهی است. این رشته مغفول مانده از دینداری فلسفی شایسته است که هم فیلسوفان و هم متکلمان با آن درگیر شوند. کانت آشکار شده در این کتاب ما را به یاد یک وظیفه همیشگی فلسفه می‌اندازد، به افلاطون بازمی‌گردیم، جایی که فلسفه به‌عنوان شیوه‌ای از زندگی تعبیر می‌شود که جهت‌گیری آن به سوی خوشبختی است، که از طریق درک درستی گسترده از عقل و خوشبختی حاصل می‌شود. وقتی این دینداری فلسفی را درک می کنیم، بسیاری از «مشکلات» استاندارد در تفسیر کانت را می توان در منظری جدید دید و حل کرد. کانت شاهد رشته‌ای از فلسفه است که به مقوله الهی می‌پیوندد، در لبه‌هایی که می‌توانیم درباره عقل، آزادی، خودمختاری و خوشبختی بگوییم.