جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امیرمعزی، یکی از معروف‌ترین شیعه‌پژوهان اروپا، در کتاب «راهنمای ربانی در تشیع نخستین» امامیه را به دو سنت باطن‌گرایانِ غیرعقل‌گرا؛ یعنی مکتب قم، و عقل‌گرایانِ ظاهرگرا در مکتب بغداد تقسیم می‌کند و مدعی است مفهوم «عقل» در امامیۀ نخستین علاوه بر عقل استدلالی برای دریافت امور فراعقلانی نیز کاربرد داشته است؛ ولی در مکتب متکلمان بغداد فقط محدود به عقل استدلالی شد. در نتیجه، اعتقاد به امور فراعقلانی و باطنی از جمله علم الهامی و نیروهای معجزه‌گرِ امامان؟عهم؟ مربوط به شیعۀ نخستین است و در مکتب بغداد این اعتقاد مطرود شد. از آنجا که آثار امیرمعزی، منبع مطالعاتی دانش‌پژوهان غربی بوده، لازم است با مطالعۀ علمی، نظریۀ وی ارزیابی شود تا تشیع حقیقی به جهانیان معرفی گردد. در این پژوهش، ادعای امیرمعزی دربارۀ تغییر مفهوم «عقل» در مکتب قم و مکتب بغداد بررسی و نقد شد. همچنین روایات «علم غیب و قدرت مافوق طبیعی امامان» در دو کتاب حدیثی این دو مکتب؛ یعنی «بصائر الدرجات» و «الإرشاد» تحلیل شد. طبق این تحلیل مشخص شد، بسیاری از روایات علم غیب و قدرت امام در مکتب بغداد نیز طرح شده و طرد کامل روایات این حوزه؛ چنانکه امیرمعزی مدعی است، هرگز صورت نگرفته است. همچنین با بررسی آرای کلامی متکلمان بغداد روشن شد مخالفت‌‌های ایشان با برخی معارف باطنی نه به دلیل فراعقلانی بودن این عقاید، بلکه به دلیل اختلاف در مبنای پذیرش روایات از جمله عدم حجیت خبر واحد بوده است.

در خوانش اشتراوس از محاورۀ قوانین، بار دیگر با رویکرد جامع او مواجه میشویم و برخلاف نگرش تاریخی، شاهد تغییر و تحولی اساسی و مغایر با تفسیر او از دیگر محاورات افلاطون، نیستیم. درواقع، اشتراوس معتقد است برای فهم واقعی محاورۀ قوانین باید بشیوۀ او و از رهگذر خوانش فارابی ـ‌ در کتاب تلخیص¬النوامیس ـ از آن، پیش برویم و تنها در اینصورت است که میتوانیم به افقی ورای تفسیر تاریخی دست یابیم. در پژوهش پیش¬رو، هدف آنست که ضمن بحثی اجمالی از تفسیر تاریخی محاورۀ قوانین، تفسیر فارابی از آن، و همچنین نقد و نظر اشتراوس در اینباره، را بررسی کرده، و مهمترین شاخصه‌های تفسیر بدیع او از این اثر را تبیین نماییم.

ترجمه ماشینی: موضوع و هدف: پژوهش حاضر با هدف آشنایی با مهمترین کاربرد خودشناسی از دیدگاه علامه طباطبایی و هانری برگسون با نگاهی تطبیقی انجام شده است. روش و یافته‌ها: نتایج این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی، تطبیقی و استنباطی انجام شده است، نشان می‌دهد که علامه طباطبایی و هانری برگسون از فیلسوفان برجسته شرق و غرب با ارائه راه‌حلی برای یکی از مهم‌ترین چالش‌های انسان مدرن، نگاهی جدید و عمیق را برای بازگشت انسان به خود مطرح می‌کند. این تحقیق در گام اول به دو حوزه تفکر در شناخت نفس و در کلی ترین نگاه به مولفه های غیر جسمانی خود، رابطه روح و بدن، تغییر در خود پرداخته است. و روح به عنوان عامل اصلی ادراک در آراء و اندیشه های علامه طباطبایی و برگسون با نگاهی تطبیقی. ابزار جمع آوری داده ها نرم افزار MAXQDA بود که برای افزایش دقت کدگذاری و دسته بندی داده ها استفاده شد. نتیجه‌گیری: علامه طباطبایی با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، معرفت خدا را مهم‌ترین نتیجه و هدف نهایی خودشناسی دانسته و برگسون با نگاه شهودی به روح و از زاویه‌ای دیگر، تکامل خلاق را بهترین نتیجه معرفی کرده است. از این دانش

ترجمه ماشینی : این کتاب فلسفه هانری برگسون را به بحث های معاصر در متافیزیک و فلسفه تحلیلی دین پیوند می دهد. به طور خاص، این کتاب نشان می دهد که چگونه فلسفه زمان برگسون می تواند به مشکل پیش آگاهی و اراده آزاد پاسخ دهد. این پرسش که چگونه انسان‌ها می‌توانند آزاد باشند، اگر خداوند همه چیز را می‌داند، یک بحث همیشگی در فلسفه تحلیلی دین بوده است. راه حل این مشکل به شدت به آنچه که فرد در مورد زمان فکر می کند بستگی دارد. مسئله زمان در سیستم فلسفی برگسون مرکزی است. نویسنده در این کتاب کاربرد سیستماتیک اندیشه برگسون را در مسئله آزادی و پیش آگاهی ارائه می دهد. فصل اول بحثی درباره مفهوم مرکزی برگسون از la durée (مدت) ارائه می‌کند. دو فصل بعدی la durée را به رابطه زمان و مکان پیوند می دهد. در اینجا نویسنده پاسخی برگسونی به استدلال مک‌تاگارت برای غیرواقعی بودن زمان ارائه می‌کند و نظریه بدیع زمان مرتبط با تحلیل برگسون از تجربه زمانی را توسعه می‌دهد. سه فصل آخر به بررسی رابطه بین اختیار، جبر و علم پیشین الهی می پردازد. نویسنده نظریه آزادی برگسون را بازسازی می کند و نشان می دهد که چگونه عقاید اساسی نظریه های آزادی اراده معاصر را تضعیف می کند. نویسنده سپس استدلال می کند که فلسفه برگسون می تواند برای حل مشکل اراده آزاد و پیش آگاهی در فلسفه دین مورد استفاده قرار گیرد. این تک نگاری با گشودن راه هایی برای تحقیقات جدید در مورد برگسون و فلسفه تحلیلی دین، مانند فلسفه زبان دینی، رابطه بین خدا و روش، تجربه دینی، و کثرت گرایی دینی به پایان می رسد. هانری برگسون و فلسفه دین برای دانشمندان و دانشجویان پیشرفته ای که بر روی برگسون، فلسفه قاره ای قرن بیستم، فلسفه دین و فلسفه زمان کار می کنند، مورد توجه خواهد بود.