جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش فناوری اطلاعات در تربيت بر بنياد واكاوی هستی شناسانه فناوری اطلاعات است. روش پژوهش نيز نمودشناسی هرمنوتيكی بوده است. در اين پژوهش دگرگونی های هستی شناسانه ای كه فناوری اطلاعات در تجربه جهان و به دنبال آن در قلمرو تربيت سبب می شود، شامل تغيير نقش بدن، فروريختن مرزهای مكانی و زمانی و گسترش ارتباط مجازی و امكان دسترسی به اطلاعات فناورانه، تبيين شده اند. سپس بر چنين بنيادی افق ها و تنگناهای حاصل از بهره گيری فناوری اطلاعات در فرايند تربيت بررسی شده است. بر بنياد يافته های پژوهش و با پذيرش اين كه پرسش از چيستی و چرايی به پرسش از چگونگی بهره گيری از فناوری اطلاعات در فلمرو تربيت مقدم است، نتيجه شده است كه گستره و حدود كاربرد فناوری اطلاعات در نسبت با هدف های زندگانی بشر در طول تاريخ همچون پرورش و ستايش آشكار می شود. در پايان نيز به برخی استلزام ها چون نقش تسهيلی فناوری اطلاعات در فرايند آموزش به جای نقش توليدی، محدود كردن حوزه اثر فناوری اطلاعات در حد ابزار آموزش و بهره گيری از اطلاعات فناورانه در پيوند و همراه با ديگر گونه های اطلاعات بر بنياد هدف های نهايی زندگانی آدمی، اشاره شده است.

هدف اصلی این پژوهش، بررسی و تحلیل ترکیب عطفی «تعلیم و تربیت» از منظر دو رویکرد «تفکیک» و «تلفیق» می باشد. در راستای این هدف کاربرد این ترکیب عطفی در آثار سخنوران و متخصصان تربیتی مورد توجه قرار گرفته است. نتایج حاصل از این تحلیل نشان داد که این ترکیب عطفی در منابع ادبی قدیم ایران کاربردی نداشته است. بلکه ظهور این ترکیب عطفی، هم زمان با ظهور تربیت رسمی و عمومی برگرفته از تجربه های کشورهای غربی در تاریخ معاصر ایران بوده است. به طورکلی، تحلیل مفهوم تربیت در ادبیات فارسی کهن و جدید نشان داد که این اصطلاح ناظر به تحول جامع در ساحت های وجودی آدمی است و تحول شناختی یعنی تعلیم را نیز در بر می گیرد. بنابراین، رویکرد تفکیک رد شد و رویکرد تلفیق مورد تایید قرار گرفت. درنتیجه می توان به جای ترکیب عطفی «تعلیم و تربیت» از اصطلاح «تربیت» استفاده نمود.

پیوستار تاریخی تحول روش های مختلف پژوهش در تعلیم و تربیت نشان دهنده این است که با توجه به پیچیدگی مسائل تعلیم و تربیت که ریشه در پیچیدگی خود انسان دارد نمی توان با روش واحدی به همه سوالاتی که محققان دنبال می کنند دست یافت. پدیدارشناسی به مثابه جنبشی فلسفی با طرح مولفه هایی چون آگاهی، حیث التفاتی، تقلیل، تقویم، بیناذهنیّت، زیست جهان و تَجسُد نه تنها تحولی در فلسفه قرن بیستم به حساب می آید بلکه بر گسترش روش شناسی ها در تعلیم و تربیت نیز تأثیر گذاشته است. مقاله حاضر با نظر به روش شناسی پژوهش پدیدارشناسی در تعلیم و تربیت، در دو سطح به بررسی مولفه های پژوهش پدیدارشناختی و بحث توجیه پژوهش پدیدارشناختی در تعلیم و تربیت می پردازد. در سطح نخست به مولفه های هدف پژوهش پدیدارشناختی در تعلیم و تربیت، تاثیر برروند انجام پژوهش، نقش محقق، مشاهده و توصیف پدیده تربیتی توام با تقلیل تعدیل شده، زبان و نگارش پدیدار شناختی و در بحث توجیه به بحث سه سونگری از منظر پدیدارشناختی پرداخته خواهد شد.

هدف اصلی این پژوهش، بررسی مبانی نظری روان شناختی، اجتماعی و فلسفی دیدگاه بندورا درباره خودکارآمدی است. برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش تحلیلی- استنتاجی بهره گرفته شد. بنابراین، با تکیه بر مبانی روان شناختی به تحلیل مفهوم رابطه ضروری و متقابل، هشیاری، یادگیری و عاملیت انسانی پرداخته شد. همچنین، در تحلیل مبانی اجتماعی به چگونگی تأثیرپذیری بندورا از اندیشمندان مکتب کنش متقابل نمادین در علوم اجتماعی به عنوان زمینة جامعه شناختی اندیشه های بندورا اشاره شد. علاوه براین، مبانی فلسفی با نظر به تناسب و ارتباط منطقی خودکارآمدی با مکتب های فلسفی، ارزش و عمل اخلاقی مورد مطالعه قرار گرفت. در نتیجه تحلیل و نقد مبانی مورد اشاره، پیش فرض های هستی شناختی روان شناختی، اجتماعی و فلسفی انسان خودکارآمد استخراج شدند و ضمن تصریح عناصر خودکارآمدی و مشخص کردن خاستگاه های عاملیت و خودکارآمدی، خصیصه های فرد خودکارآمد و راهکارهای تربیت او استنباط به تصویر کشیده شد.

هدف اصلی این مقاله بازاندیشی در رویکردهای متداول برنامه فلسفه برای کودکان و ارائه رویکردی نو برای این برنامه براساس نظریه انتگرال ویلبر است. این دیدگاه متضمن چهار کوادرنت است و می تواند به عنوان یک هولون در نظر گرفته شود. به اعتقاد ویلبر، همه ابعاد واقعیت باید به عنوان یک کل مورد نظر قرار گیرد. براساس نظریه انتگرال در این مقاله فلسفه برای کودکان به عنوان یک هولون با چهار ساحت مرتبط به هم مورد بررسی قرار گرفته است. در نتیجه این برنامه به منزله یک فرایند شبیه روش سقراطی و اجتماع پژوهشی مورد نظر لیپمن است، همچنین، رویکردی تاریخی است آنگونه که گردر در «دنیای سوفی» دنبال می کند و داستان فلسفی جهان شمولی است آنگونه که فیشر در کتاب «داستان هایی برای فکر کردن» و پیکمال در اثر «حکایت های فلسفی» جهان به آن پرداخته اند و در نهایت برنامه ای است فرهنگ وابسته نظیر آنچه متفکر دانمارکی یسپرسن خاطر نشان می کند.

هدف اصلی اين پژوهش، بررسی ديدگاه اعضای هيئت علمی رشته فلسفه تعليم و تربيت دانشگاههای دولتی شهر تهران درباره جايگاه رشته فلسفه تعليم و تربيت می باشد. برای دستيابی به اين هدف از روش پژوهش توصيفی- تحليلی بهره گرفته شد. به منظور گردآوری داده های مورد نياز از يك پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. كليه اعضای هيئت علمی گروه فلسفه تعليم و تربيت دانشگاههای دولتی شهر تهران كه مشتمل بر 22 نفر می باشند، جمعيت مورد مطالعه را تشكيل دادند كه از اين مجموع 13 پرسشنامه گردآوری و مورد تحليل قرار گرفتند. يافته های به دست آمده از تحليل داده ها نشان داد كه اعضای هيئت علمی رشته فلسفه تعليم و تربيت در خصوص اين رشته تعريف جديدی ارائه ندادند و همه آنها بر تعريف های موجود اتفاق نظر داشتند. همچنين، آنها ضمن تاكيد بر كاربرد فلسفه تعليم و تربيت در سطح كلان نظام تعليم و تربيت، فلسفه تعليم و تربيت را به منزله آبشخوری براي ديگر رشته های علوم تربيتی تلقی می كنند كه به منظور فراهم كردن مبانی نظری خود از فلسفه تعليم و تربيت مدد می گيرند. علاوه براين، آنها فلسفه تعليم و تربيت در ايران را علمی جوان و نوپا معرفی كردند كه نگاهش بيشتر به سمت غرب بوده و بومی نگری در آن چندان به چشم نمی خورد.

هدف اصلی این پژوهش، بررسی فلسفه اخلاق ابن‌سینا با هدف تبیین ماهیت اجتماع و چگونگی شکل گیری اخلاق اجتماعی می‌باشد. برای دستیابی به این هدف از روش تحلیل محتوا بهره گرفته شد. در این پژوهش آثار اخلاقی ابن سینا مورد تحلیل قرار گرفت و دیدگاه او در فلسفه اخلاق به عنوان نسبیت گرایی-واقع گرایی ملایم در نظر گرفته شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در جنبه تربیت اخلاقی، استنتاج حیات معقول (عقلانی/عقلایی) به منزله هدف غایی تربیت اخلاقی و پالایش دیدگاه های عقلایی اخلاقی، هدف واسطه ای آن خواهد بود. همچنین، یک اصل اساسی در تربیت اخلاقی ابن سینا بر مشارکت اجتماعی به عنوان بستری برای تحقق فضایل اخلاقی دلالت دارد.