جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر با هدف بررسی تفاوت «تصور از خدا در روشهای تربیت دینی متفاوت» طراحی و اجرا گردید. تعداد 374 نفر دانشجو (177 پسر و 197 دختر) به عنوان نمونه طبقه ای نسبتی در دسترس انتخاب شدند و «پرسشنامه تصور از خدا» (مظاهری و همکاران، 1384؛ بازسازی مقیاس لارنس، (1997. «سیاهه روش تربیت دینی:‌ پرسشنامه محیط خانوادگی» (نقاشان، 1358؛ به نقل از آقاجری، (1374 و پرسشنامه محقق ساخته (در خصوص تلاش والدین برای تربیت دینی فرزندان) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل واریانس دوراهه نشان داد، تفاوت تمام زیرمقیاسهای آزمون تصور از خدا:‌«تاثیرپذیری»، «مشیت الهی»،‌ «پذیرندگی»، «خیرخواهی»،‌ «حضور» و «چالش» در سبک های تربیتی و تفاوت زیرمقیاسهای «تاثیرپذیری» و «مشیت الهی» در دو گروه از والدین «والدینی که در تربیت دینی فرزندشان تلاش داشتند» و «والدینی که در تربیت دینی فرزندشان تلاش نداشتند»، به تفکیک معنادار می باشد. اما تفاوت زیرمقیاسهای تصور از خدا در تعامل سبک های تربیتی و دو گروه والدین معنادار نمی باشد. همچنین تجزیه و تحلیل نهایی نمرات به دست آمده توسط آزمون تعقیبی شفه نشان داد که اکثر تفاوتهای معنادار، در «تصور شخصی از خدا»، در بین سبک های تربیتی «مقتدرانه» و «مسامحه کارانه» می باشد، به طوری که مثبت ترین تصور از خدا در روش تربیتی مقتدرانه و منفی ترین تصور از خدا در روش تربیتی مسامحه کارانه دیده شده است. در تبیین نتایج فوق به ارتباط والد - کودک در دوران کودکی با توجه به نظریه های روابط موضوعی، دلبستگی و یادگیری اجتماعی اشاره شده است. این نظریه ها فرض می کنند که ارتباط بهینه والد - کودک،‌ تصور مثبت تری را از خدا در کودک شکل می دهد.

این پژوهش با هدف تعیین روابط باورهای هوشی و خودگردانی در یادگیری با توجه به نقش واسطه ای اهداف پیشرفت و هیجان های تحصیلی به روش تحلیل مسیر انجام شده است. برای این منظور 322 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور استان فارس به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب و به پرسشنامه خودگزارشی متشکل از خرده مقیاس های باورهای هوشی، اهداف پیشرفت، هیجان های تحصیلی و خودگردانی در یادگیری پاسخ دادند. به طور کل‍‍ی نتایج پژوهش حاکی از اثرات غیرمستقیم و متفاوت باور هوشی ذاتی و افزایشی بر خودگردانی در یادگیری می باشد. به طوری که باور هوشی افزایشی از طریق واسطه گری اهداف تبحری و هیجان های مثبت بر خودگردانی در یادگیری دارای اثر غیرمستقیم و مثبت و باور هوشی ذاتی از طریق واسطه گری اهداف اجتناب-عملکرد، اهداف رویکرد-عملکرد و هیجان های منفی بر خودگردانی در یادگیری دارای اثر غیرمستقیم و منفی می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه منزلت های هویت تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با اهمال کاری تحصیلی است. به این منظور 311 نفر از دانش آموزان پایه سوم دبیرستان های منطقه کهریزک تهران به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و پرسشنامه های هویت تحصیلی واز و ایزاکسون (2008)، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پنتریچ و دیگروت (1990) و اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984) را تکمیل نمودند. روایی ابزارها به وسیله متخصصان، مورد تایید قرار گرفت و اعتبار آنها با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه گردید. یافته های به دست آمده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره بیانگر رابطه مثبت و معنادار میان هویت تحصیلی دیررس و هویت تحصیلی سردرگم با اهمال کاری تحصیلی و رابطه منفی و معنادار میان هویت تحصیلی موفق، هویت تحصیلی زودرس و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با اهمال کاری تحصیلی بود. نتایج همین طور نشان می دهد که مولفه های هویت تحصیلی موفق، همیاری در یادگیری، خودنظم دهی فراشناختی و هویت تحصیلی دیررس بیشترین سهم در تبیین اهمال کاری تحصیلی دارند. بنابراین، منزلت های هویت تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی می تواند در کاهش اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان اثرگذار باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف این تحقیق شناخت تاثیر نوروفیدبک در اصلاح دامنه امواج مغزی و عملکرد پیوسته دیداری-حرکتی (پایداری توجه) دانشجویان با علایم اختلال کمبود توجه همراه با بیش فعالی می باشد. در این تحقیق مداخله ای که با استفاده از یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد، 43 نفر از دانشجویان دختر که دارای نمره بالا در پرسش نامه بیش فعالی کانرز و نسبت تتا-بتا بودند، به صورت تصادفی انتخاب و سپس در دو گروه آموزش نوروفیدبک و گروه کنترل جایگزین شدند. برای گروه اول آموزش نوروفیدبک در20  جلسه اعمال شد و گروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکرد. داده های پژوهش با کمک دستگاه نوروفیدبک (TFN)، پرسشنامه تشخیصی کوتاه اختلال بیش فعالی- کم توجهی بزرگسالان کانرز، و آزمون عملکرد پیوسته (TPC) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج بیانگر بهبودی معنادار در همه ابعاد آزمون عملکرد پیوسته یعنی (پاسخ های صحیح، خطای حذف و خطای ارائه) و دامنه امواج مغزی تتا، ریتم حسی حرکتی و بتا در گروه نوروفیدبک بود. نتایج این پژوهش حاکی از کارآیی نوروفیدبک به عنوان یک شیوه درمانی در اصلاح امواج مغزی و درمان مشکلات توجه در دانشجویان دختر مبتلا به اختلال کمبود توجه همراه با بیشفعالی در مقایسه با گروه کنترل است.