چکیده :
ترجمه ماشینی :
رساله حاضر بر آن است تا نشان دهد که آگوستین در سفر کیهانی ـ فلسفی خود، با نبرد با پیروان مانی، تحت تأثیر شدید فلسفه نوافلاطونی فلوطین و الهیات کتاب مقدس- مسیحی، فلسفه ای از طبیعت می سازد که به عنوان راهنمای تفسیر است.
از متون مقدس یهودی-مسیحی، اما به ویژه در مورد شرح خلقت که در فصل های اول پیدایش به نمایش گذاشته شده است، اما در بیشتر موارد با تفسیر تمثیلی با منشور نوافلاطونی.
بنابراین، آگوستین در فلسفه جهان خود، هم به عنوان مفسر کتاب مقدس به عنوان یک فیلسوف نوافلاطونی ایفای نقش می کرد، که منجر به کیهان شناسی فلسفی با عناصر هر دو شد، که اولی را به انسجام فلسفی محدود می کرد و دومی را در تضاد با کتاب مقدس محدود می کرد.
ما مطالعه خواهیم کرد که نیروی محرک بزرگ و هدایت کننده کیهان شناسی آگوستینی، ثنویت مانوی بود، که فهمیده بود که کیهان نتیجه اختلاط نور (خیر) و تاریکی (شر) است، بنابراین موجوداتی را ایجاد می کند که در ذات خود ذرات هستند.
نور و تاریکی، در نتیجه این تز به وجود می آید که ذاتاً موجودات زشت و بدی وجود دارند.
آگوستین از زمان نظریه آغاز و فرآیند شکل گیری جهان تا زمان نظریه نظم کیهانی کل نگر، با دفاع از این نظریه که کیهان منبع واحدی دارد (creatio ex nihilo)، خدا، و از آنجایی که او خیر برتر است، طبیعت هر دو به طور خاص به هر موجودی نگاه می کرد، به عنوان دیدگاه کل، خوب، زیبا و کامل است.
the present dissertation aims to demonstrate that in their cosmological-philosophical journey, fighting the followers of mani, augustine being heavily influenced by the neoplatonic philosophy of plotinus and by the scriptural-christian theology, builds a philosophy of the nature consisting as guideline of the exegesis of the jewish-christian scriptures, but especially of the creation account exposed in the first chapters of genesis, however, in most cases with allegorical exegesis with neoplatonic prism.
therefore, in his philosophy of the world, augustine played both as a biblical exegete as a neoplatonic philosopher, which resulted in a philosophical cosmology with elements of both, limiting the first to give philosophical coherence, and the second not to contradict the scriptures.
we will study that the great motivating force and guiding of the augustinian cosmology was the manichaean dualism, which understood that the cosmos is the result of mixing between light (good) and darkness (evil), thus creating beings who are in their natures particles of light and darkness, thus resulting in the thesis that there are ugly and evil creatures by nature.
ideas like those espoused by manichaean of his time, augustine led to theorize about various aspects of their cosmology, since the theory of the beginning and process of formation of the world, until the theory of the holistic cosmic-ordering, defending the thesis that the cosmos has a single source (creatio ex nihilo), god, and as he is the supreme good, the nature both viewed each creature in particular, as the standpoint of the whole, is good, beautiful and perfect.
نویسنده :
Ricardo Evangelista Brandão
منبع اصلی :
https://repositorio.ufpb.br/jspui/handle/tede/5690
پایگاه :
پ:پایگاه پایان نامه
یادداشت :
Keywords: Plotinus , plato, Santo Agostinho; Filosofia da Natureza; Cosmologia Filosófica; Augustine; Philosophy of the Nature: Philosophical Cosmology
توضیحات فیزیکی اثر :
122 صفحه .