چکیده :
ترجمه ماشینی :
در دنیای به هم پیوسته و چند دینی ما، افراد مذهبی چگونه باید با دینداران ارتباط برقرار کنند؟ متکلمان چه و چگونه می توانند از دینداران، از سنت ها و کتاب های مقدسشان بیاموزند؟ در میان کسانی که در مورد این مسائل به استدلال کلامی می پردازند، دو رویکرد متمایز شناسایی شده است.
رشته تثبیت شده الهیات ادیان بررسی منابع سنت خود را ضروری می داند تا به ارزیابی گسترده ای در مورد ارزش تنوع مذهبی برسیم - که معمولاً از طریق برخی از گونه شناسی کلاسیک شامل گرایی، انحصارگرایی و کثرت گرایی (alan race) شناسایی می شود.
.
برخی دیگر الهیات ادیان را مورد انتقاد قرار داده اند و آن را تجویزی، جانبدارانه نسبت به کثرت گرایی، تحریف تفاوت های مذهبی، و قضاوت قطعی در مورد حضور حقیقت و امکان رستگاری از طریق ادیان دیگر می دانند (مانند فرانسیس کلونی، جورج لیندبک و مایکل بارنز).
.
این منتقدان که در حوزه نوظهور هرمنوتیک بین‌ادیانی کار می‌کنند، تعامل مستقیم با سنت‌های دیگر را در ویژگی‌های خاص خود ترجیح می‌دهند، از دیگری مذهبی درس می‌گیرند، اما اغلب بدون تأمل در منابع داخلی یا استدلال الهیاتی برای امکان یافتن حقیقت در ادیان دیگر.
این پایان نامه به دنبال کمک به این گفتمان در مورد روش در تعامل کلامی با دیگری دینی است.
این استدلال می کند که کار الهیات ادیان برای حمایت از یادگیری الهیات از طرف دینی ضروری است، به ویژه با توجه به اینکه متون مقدس ادیان اصلی (به ویژه عهد جدید، قرآن و قانون پالی) به طور کلی تصور می شود که از این نوع فعالیت ها جلوگیری می کند.
.
همچنین به انتقادات پاسخ می‌دهد، و تلاش می‌کند الهیات ادیان را با بینش‌های هرمنوتیک بین‌ادیانی هماهنگ‌تر کند، به طوری که بتوان آن را به عنوان توانایی پرداختن به پیچیدگی و عدم قطعیتی که در هر تلاش واقع‌بینانه برای مرتبط کردن سنت‌های دینی اجتناب‌ناپذیر است، در نظر گرفت.
یکی دیگر.
فصل 1 و 2 توسعه الهیات ادیان و رویکردهای جایگزین یافت شده در زمینه نوظهور هرمنوتیک بین مذهبی را بررسی می کند.
اینها بررسی می شوند و در نتیجه یک گونه شناسی اقتباسی ارائه می شود که ممکن است به نحو پرباری با هرمنوتیک بین دینی مرتبط باشد.
فصل‌های 3 و 4 هرمنوتیک بین‌ادیانی را از طریق دو مورد از برجسته‌ترین شیوه‌های آن، استدلال کتاب مقدس و الهیات تطبیقی، که توسط برخی از برجسته‌ترین عمل‌کنندگان آن انجام شده است، بیشتر بررسی می‌کنند.
تا چه حد می توان این اعمال را از نظر الهیاتی «حقیقت جویانه» تلقی کرد، و سودمندی گونه شناسی اقتباس شده در بررسی یافته های این اعمال ارزیابی می شود.
فصل 5 با تمرکز بر رویکرد بودا به برهمن ها که در قانون پالی ثبت شده است، نمونه ای مفصل از نوع رویکرد به دیگری مذهبی حاضر در یک کتاب مقدس مذهبی خاص ارائه می دهد.
این کار به این منظور انجام می‌شود که نشان داده شود «معنای ساده» متون مقدس اغلب از رویکردی که علمای بین‌مذهبی نسبت به افراد مذهبی حمایت می‌کنند، پشتیبانی نمی‌کند.
in our interconnected, multi-religious world, how should religious people engage with religious others? what and how can theologians learn from religious others, from their traditions and their scriptures? amongst those who engage in theological reasoning about these issues, two distinct approaches have been identified.
the established discipline of theology of religions considers it necessary to examine the sources of one’s own tradition to come to some broad assessment about the value of religious diversity – usually identified through some version of the classic typology of inclusivism, exclusivism and pluralism (alan race).
others have criticised theology of religions, seeing it as prescriptive, biased towards pluralism, distorting of religious difference, and as making definitive judgments as to the presence of truth and possibility of salvation through other religions (e.g.
francis clooney, george lindbeck and michael barnes).
these critics, working within the emerging field of interreligious hermeneutics, prefer direct engagement with other traditions in their particularities, learning from the religious other, yet often without reflecting on internal sources or arguing theologically for the possibility of finding truth in other religions.
this thesis seeks to make a contribution to this discourse about method in the theological engagement to the religious other.
it argues that the work of theology of religions is necessary to support theological learning from the religious other, particularly given that the scriptures of major religions (notably the new testament, qur’an and pali canon) are generally perceived to discourage this kind of activity.
it also responds to criticisms, and works to make theology of religions more attuned to the insights of interreligious hermeneutics, so that it can be seen as capable of attending to the complexity and uncertainty that is inevitable in any realistic attempt to relate religious traditions to one another.
chapters 1 and 2 survey the development of theology of religions and of the alternative approaches found in the emerging field of interreligious hermeneutics.
these are examined and as a result an adapted typology is presented which may be related fruitfully to interreligious hermeneutics.
chapters 3 and 4 explore interreligious hermeneutics further through two of its most prominent practices, scriptural reasoning and comparative theology, as carried out by some of its most notable practitioners.
the extent to which these practices can be regarded as theologically ‘truth-seeking’ is analysed, and the usefulness of the adapted typology in reviewing the findings of these practices is assessed.
chapter 5 offers a detailed example of the kind of approach to the religious other present in a particular religious scripture, by focusing on the buddha’s approach to the brahmins as recorded in the pali canon.
this is done in order to demonstrate that the ‘plain sense’ of scriptures often does not support the approach to religious others advocated by scholars of interreligious…