جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه تعیین ویژگی های متمایز فلسفه گابریل مارسل (1889-1973) است. در حالی که آثار او عمدتاً به‌عنوان شکلی از «اگزیستانسیالیسم مسیحی» (به‌ویژه توسط ژان پل سارتر) پذیرفته شده است، و بنابراین در رابطه با سایر فلسفه‌های هستی تفسیر شده است، به نظر من این مانع از درک ویژگی او می‌شود. بنابراین، خوانش جدیدی از اندیشه او را توصیه می‌کنم، که از طریق تحلیل ارائه‌های مختلف فلسفی او از زمان، او را دوباره در سنت فکری قرن بیستم فرانسه قرار می‌دهد. بخش اول پایان نامه مقدمه ای بر فلسفه زمان او ارائه می کند و موقعیت او را در رابطه خاص با هانری برگسون (1859-1941) تحلیل می کند. فصل اول این سؤال را مطرح می‌کند که آیا موقعیت او با درگیری او با ابدیت به خطر می‌افتد، زیرا به نظر می‌رسد که این امر اهمیت زمان را تضعیف می‌کند. با این حال، آنچه از فصل دوم به بعد شروع به ظهور می کند، این است که چنین پرسشی ممکن است با توجه به درک مارسل از فلسفه نامناسب باشد. بخش دوم (فصل سوم و چهارم) سپس به بررسی مفاهیمی می‌پردازد که حالت‌های مختلف کار او بر محتوای استدلال‌هایش دارد: اول، شکل دفتر خاطرات آثار شکل‌دهنده او و استفاده (ادامه) او از سبک روایت اول شخص در داستان‌هایش. مقالات و سخنرانی ها؛ و دوم، شکل (غیر روایی) تئاتر او، که مارسل برای آن اهمیت فلسفی نیز قائل بود. در اینجا، مارسل در کنار پل ریکور (1913-2005) و امانوئل لویناس (1906-1995) خوانده می شود، که همچنین سعی کردند به گونه ای متفاوت به فلسفه بپردازند - چنانکه به ویژه در تصوراتشان از زمان آشکار است. در نهایت، بخش سوم (فصل پنجم) رابطه بین فلسفه و دین مارسل را مورد بازنگری قرار می‌دهد و می‌پرسد ارجاعات او به خدا چگونه بر اساس فلسفه او تأثیر می‌گذارد، و این امر برای تفسیر زمان در کار او چه می‌خواهد. در پرتو این بحث‌ها، نتیجه‌گیری سپس به این موضوع می‌پردازد که فلسفه برای مارسل چیست و بنابراین چگونه باید از او استقبال کرد.

ترجمه ماشینی : پایان نامه او به بررسی سیستم های اخلاقی ایجاد شده در پاسخ به بحران هولوکاست توسط امانوئل لویناس، الی ویزل و ریچارد روبنشتاین می پردازد. قبل از هولوکاست، فیلسوفان یهودی اروپایی اخلاق را در متافیزیک سنتی پایه گذاری کردند. بر خلاف پیشینیان خود، لویناس، ویزل و روبنشتاین همگی اخلاق را با پایه‌گذاری اخلاق در تجربه زمانی رنج به جای هستی‌شناسی یا الهیات، «فلسفه اول» می‌سازند و عمداً دیدگاه‌های اخلاقی را که ریشه در ادعاهای متافیزیکی سنتی دارند، رد می‌کنند. با درجات مختلف موفقیت، همه آنها از متون و سنت های یهودی برای انجام این کار استفاده می کنند. کاربرد آنها از منابع یهودی هم ارتدکس و هم بدیع است و نشان می دهد که چگونه رویکردهای فلسفی به اخلاق می توانند از دین بهره ببرند. رنج نه تنها به اولویت اول اخلاق تبدیل می شود، بلکه تجربه ای است که به طور همزمان پاسخ اخلاقی را ضروری و فعال می کند. بر اساس این دیدگاه، انسان‌ها لوح‌های سفیدی نیستند که ارزش‌هایشان منحصراً از طریق فرهنگ و آموزش اخلاقی مشخص شود. همانطور که توسط deontologists استدلال می شود، آگاهی انسان بیدار یا حتی اساساً توسط عقل ساخته نمی شود. در عوض، آگاهی با تأثیرپذیری و حساسیت به عنوان توانایی های به هم پیوسته ای که به طور هماهنگ برای ایجاد پاسخ اخلاقی کار می کنند مشخص می شود. این پایان‌نامه استدلال می‌کند که اگر آنچه پاسخ اخلاقی را ممکن می‌سازد در آگاهی انسان قرار گیرد تا در متافیزیک یا فرهنگ، جهت‌گیری مجدد فلسفه به سمت بررسی تأثیرپذیری انسان و نقش آن در پاسخ اخلاقی ضروری است. هر سه متفکر مورد بررسی فعالانه در برابر طبقه بندی مقاومت می کنند و این ادعاها را رد می کنند که یک سیستم فلسفی واحد را می توان با موفقیت در تمام جنبه های زندگی به کار برد، و این پایان نامه یکی از سه پروژه مورد بررسی در اینجا را به عنوان متقاعد کننده ترین یا مهم ترین پروژه انتخاب نمی کند. در عوض، بررسی می‌کند که چگونه کار لویناس، ویزل و روبنشتاین ممکن است ترکیب، ساخته و گسترش یابد تا اخلاقی را شکل دهد که عمیقاً از تجربیات بشری آگاه است و رنج‌های انسانی و غیرانسانی را به بزرگترین اولویت‌های ما تبدیل می‌کند.

ترجمه ماشینی: لویناس و فلسفه دین جفری ال. کوسکی تأثیر متقابل پدیدارشناسی و دین را در اندیشه لویناس آشکار می کند." کوسکی اندیشه لویناس را از منظر فلسفه دین بررسی می کند و این کار را به گونه ای انجام می دهد که به نکات ظریف فلسفی استدلال لویناس توجه دارد. ... مطالعه ای روشنگر، خوب نوشته شده و با دقت مستند... که به طور منحصر به فردی کار لویناس را روشن می کند." -- جان دی. کاپوتو برای خوانندگانی که گمان می کنند در فلسفه پست مدرن جایی برای دین و اخلاق وجود ندارد، جفری ال. کوسکی در این تفسیر ماهرانه از ابعاد اخلاقی و مذهبی اندیشه امانوئل لویناس چیز دیگری را پیشنهاد می کند. کوسکی با قرار دادن لویناس در ارتباط با هگل و نیچه، هوسرل و هایدگر، دریدا و ماریون، مضامین دینی موجود در آثار لویناس را توسعه می دهد و راهی برای اندیشیدن و صحبت درباره اخلاق و اخلاق در افق های فلسفه دین معاصر ارائه می دهد. کوسکی تمام قلمرو نوشته‌های لویناس، از کلیت و بی‌نهایت تا غیر از هستی را در بر می‌گیرد، و در مقابل اندیشه‌های دینی و اخلاقی اولیه لویناس با آثار متأخر او، در حالی که ماهیت تقلیل پدیدارشناختی، رابطه دین و فلسفه، و این پرسش را بررسی می‌کند که آیا لویناس را می توان یک متفکر یهودی و اهمیت دینی و الهیاتی پدیدارشناسی لویناس دانست. کوسکی تأکید می کند که لویناس قبل از هر چیز یک پدیدارشناس است و رابطه بین دین و فلسفه در اخلاق او باید این فرض را که پیوندی طبیعی یا اجتناب ناپذیر بین ساختارشکنی و بی خدایی وجود دارد، مورد تردید قرار دهد. منشور: قانون اساسی و محدودیت های هستی الهیات در اندیشه دکارتی نوشته ژان لوک ماریون. او در کالج ویلیامز تدریس کرده است.

ترجمه ماشینی: کلر الیز کاتز با به چالش کشیدن تفسیرهای قبلی از لویناس که استفاده او از امر زنانه را پنهان می کند یا نشان می دهد که چگونه او به سؤالات مطرح شده توسط فمینیست ها چشم پوشی می کند، پیوندهای قدرتمند و سازنده بین زنانه و مذهب را در آثار لویناس بررسی می کند. کاتز به جای تلقی زنانه به عنوان استعاره ای بدون اهمیت برای زنان یا به عنوان وسیله ای برای تقویت کلیشه های سنتی، از مسائل مربوط به تفاوت جنسی فراتر می رود تا به درک عمیق تری از نقش زنانه در برداشت لویناس از مسئولیت اخلاقی برسد. او تفاسیر فمینیستی لویناس را با تفاسیر متمرکز بر نوشته‌های یهودی او ترکیب می‌کند تا آشکار کند که زنانه پل مهمی بین فلسفه او و یهودیت او ایجاد می‌کند. خوانش کاتز از برداشت لویناس از امر زنانه در پس زمینه بحث های مربوط به زنان در کتاب مقدس عبری به تغییرات مهمی در فلسفه معاصر به سمت ایجاد زندگی و مراقبت از دیگری اشاره می کند.

ترجمه ماشینی: با درک اهمیت مکتب کیوتو و تأثیر آن بر فلسفه، سیاست، مذهب و مطالعات آسیایی، فلسفه ژاپنی و قاره‌ای آغازگر گفت‌وگویی بین فیلسوفان ژاپنی و غربی است. مقالات این مجلد میان فرهنگی، متفکران مکتب کیوتو را با ایده آلیسم آلمانی، نیچه، پدیدارشناسی و دیگر چهره ها و مکاتب سنت قاره ای مانند لویناس و ایریگاری در گفتگو قرار می دهد. این جلد که در زمینه فلسفه جهانی تنظیم شده است، گفتگوهای انتقادی، بدیع و سازنده را بین برخی از تأثیرگذارترین چهره های فلسفی شرق و غرب ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: امانوئل لویناس در زمینه فلسفه، پدیدارشناسی و دین مشارکت قابل توجهی داشت. او که مفسر کلیدی هوسرل بود، بر اهمیت نگرش به افراد دیگر در هر نظام فلسفی تأکید کرد. برای لویناس، سوژه بودن به معنای بر عهده گرفتن مسئولیت دیگران و همچنین خود است. او اخلاق را زیربنای تمام فلسفه های دیگر می دانست، اما بعداً اذعان کرد که می تواند پایه ای برای الهیات نیز باشد. مایکل پورسل مضامین اساسی اندیشه لویناس و راه‌هایی را که می‌توان آن‌ها را در الهیات بنیادی و عملی، و مطالعه پدیده دین به کار برد، ترسیم می‌کند.

ترجمه ماشینی: مقالاتی که جیل استاوفر و بتینا برگو در این جلد گردآوری می‌کنند، قرابت‌های متعددی را بین فلسفه‌های نیچه و لویناس نشان می‌دهند. هر دو فیلسوف ماهیت سوبژکتیویته و معنای مسئولیت پس از «مرگ خدا» را زیر سؤال می برند. در حالی که نیچه معضلات خود بی پایه و اخلاق را در زمان تحولات فرهنگی و ابهام زدایی مطرح می کند، لویناس با ذهنیت و امکان محض اخلاق پس از شاه مبارزه می کند. هر دو استدلال می کنند که خوبی برای نیچه مستقل از عقل محاسباتی وجود دارد، خوبی در یک کنش خلاقانه پدید می آید که فراتر از واکنش و رنجش است. لویناس استدلال می کند که خوبی در یک پاسخ خود به خود به شخص دیگر رخ می دهد. نیچه و لویناس در جهانی بدون خدا و تسخیر الوهیت های متعدد، پایه های ماورایی سیاست را رد می کنند و به سمت دیدگاهی جایگزین که شامل حس مثبت خلقت، برادری یا دوستی پیچیده و مفاهیم رقیب مسئولیت است، کار می کنند. استوفر و برگو بحث‌هایی را پیرامون بحث‌های زیر دسته‌بندی می‌کنند، که هنوز به نتیجه نرسیده‌اند: ارزیابی مجدد اخلاق (و زندگی) که نیچه و لویناس پیشنهاد می‌کنند چیست، و این چه معنایی برای سیاست و جامعه دارد؟ موضوع انسانی چیست و جوهر، دوام، علیت و هویت چیست، اعم از اجتماعی یا اخلاقی در پی رحلت خداوند به عنوان والاترین موجود و بنیاد آنچه در هستی استوار است؟ سرانجام، چگونه یک «خدا» هنوز می تواند در فلسفه ساکن باشد، و این چه نوع نامی در اندیشه نیچه و لویناس است؟

ترجمه ماشینی: من خوانش جدیدی از مجموعه ای از تفاسیر فلسفی قاره ای از ماهیت اگزیستانسیالیسم را پس از چرخش دیالوگ پیشنهاد می کنم. این تجزیه و تحلیل بر مطالعه موردی خاصی از شخصیت ابراهیمی در کتاب مقدس به عنوان یک مورد متمرکز خواهد بود. بررسی‌های فلسفی آن امکان در نظر گرفتن رویکردهای متفاوت اما مرتبط را از طریق مطالعه و بازخوانی شخصیت ابراهیم می‌دهد، که با بازخوانی معروف کی‌یرکگور از قربانی شدن اسحاق آغاز می‌شود. این پژوهش با توجه به گرایش فلسفی قاره‌ای بر تفاسیر از زمان کی یرکگور تمرکز خواهد کرد. چهار متفکری که من آورده‌ام، همگی نقدها و حتی ردهایی از موضعی صرفا وجودی ارائه کردند. این موقعیت ها در این زمینه شناخته شده است. با این حال، اگزیستانسیالیسم با وجود این چهار نقد از الگوی کی یرکگارد از ابراهیم، ​​هرگز در عمل غلبه نمی کند. من این را از طریق تحلیل موردی از تفسیرهای شخصیت ابراهیمی در کتاب مقدس نشان خواهم داد، و نشان خواهم داد که چگونه کی یرکگور در فلسفه گفتگو و حتی ساختارشکنی حضور دارد. از نظر فرانتس روزنزوایگ، موضع او رابطه‌ای است و بنابراین نسبت به آمادگی ابراهیم برای قربانی کردن، مجذوب و در عین حال دوگانه است. امانوئل لویناس تاکید کی یرکگور بر موضوع/فعالیت (نام های مناسب و آزادی دشوار) را تحسین می کند. ژاک دریدا شور و شوق ابراهیم (هدیه مرگ و آبراهام به عنوان دیگر) را تحسین می کند. و برای ژان لوک ماریون، فداکاری آبراهام تسلیم نفس نیست، بلکه عمل پدیدارشناختی نمادی از بازگشت یک هدیه است.