جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫مروري اجمالي بر آثار اهل سنت نشان مي‌دهد که بسياري از دلايل حقانيت مذهب شيعه، در کتب معتبر اهل سنت وجود دارد. به همين دليل، برخي از اهل سنت تلاش مي‌کنند تا اين سلاح علمي را از دست شيعه بگيرند، و در اين راستا، مؤلفان چنين آثاري را به تشيع متهم مي‌کنند. "ميزان الکتاب" يکي از اين موارد است که در پاکستان به زبان اردو منتشر گرديده و مؤلف آن سعي کرده تا بسياري از دانشمندان اهل سنت را، شيعه جلوه دهد. پژوهش حاضر ديدگاه اين مؤلف را درباره ابن ابي‌الحديد و طبري بررسي کرده است. از نظر مؤلف ميزان الکتاب، انتقاد از صحابه يکي از ملاک‌هاي تشيع افراد است و به‌همين دليل اين دو نفر را متهم به شيعه‌گري نموده و هرچه را که آن‌ها در موافقت با ديدگاه شيعه مطرح کرده‌اند، در اين راستا توجيه نموده، و گرايشات صريح آنان به تسنن را ناديده مي‌گيرد. او صحت حديث غدير از ديدگاه طبري را دليل تشيع وي مي‌داند، در حالي‌که حديث غدير از روايات متواتر نزد فريقين به‌شمار مي‌رود. بدين ترتيب، او به اعترافات صريح طبري درباره صحت خلافت خلفا، توجهي نمي‌کند. اين در حالي است که سلفي‌گري در آثار طبري کاملاً مشهود است. همچنين نظر وي درباره تشيع ابن ابي‌الحديد نيز درست نيست؛ زيرا با توجه به تصريح دانشمندان فريقين، و رد دلايل مؤلف ميزان الکتاب، و تفتيش در عقايد ابن ابي‌الحديد، در تسنن او هيچ ترديدي باقي نمي‌ماند. مهم‌ترين دلايل رد تشيع اين دو دانشمند عبارت است از: انکار نص بر امامت و خلافت بلافصل اميرالمؤمنين علي(ع) ، و قبول خلافت خلفاي سه‌گانه از سوي آن‌ها؛ ارايه نظريات مخالف اعتقادات شيعه در مسايل فقهي و اعتقادي، و تصريح به مخالفت با مذهب شيعه؛ جواز گناه صغيره در حق انبيا، و انتساب اموري که دور از شأن پيامبران است؛ و قبول اسرائيليات در مسايل تاريخي و تفسيري، که دانشمندان شيعه آن‌ها را مردود دانسته‌اند.

‫اين نوشتار به تشريح نظريات مختلف در مقوله تشيع و صحابه و واقعيت‌هاي موجود درباره ماهيت و شخصيت آن‌ها براساس حوادث مختلف تاريخ صدر اسلام مي‌پرداز و پيدايي تشيع و شخصيت واقعي برخي صحابه و نحوه برخورد با شيعه از صدر اسلام و پس از آن را بررسي تاريخي مي‌کند. نويسنده در قالب پنج فصل به واکاوي بعضي عقايد شيعه به ويژه در مسأله امامت و ولايت، چگونگي برخورد خلفاي سه‌گانه با شيعيان و تقسيم‌بندي صحابه پرداخته و برخي وقايع مهم تاريخ صدر اسلام، مانند واقعه سقيفه را به نقد کشيده است. وي در فصل اول از تحقيق ابتدا به بررسي معناي شيعه، تشيع و صحابه در لغت، اصطلاح و قرآن کريم مي‌پردازد و ديدگاه‌هاي فريقين را درباره پيدايي شيعه، مفهوم و ماهيت شيعه، عدالت صحابه و سيره آنان منعکس مي‌سازد. او در فصل دوم ضمن معرفي شيعيان مهم حضرت اميرالمؤمنين علي(ع) از مهاجران، اعم از بني‌هاشم و غير بني‌هاشم مانند عقيل بن ابي‌طالب و عقايد وي در مورد معاويه، فضل بن عباس، سلمان فارسي، ابوذر غفاري، مقداد بن اسود، عمار ياسر، بريده بن حصيب اسلمي، سعد بن مالک، عامر بن واثله کنايي، ابوطفيل و... از شخصيت آنان تجليل مي‌کند. نگارنده در فصل سوم به معرفي شيعيان امام علي(ع) از انصار همچون: ابوايوب انصاري، ابي بن کعب، سهل بن حنيف اوسي، جابر بن عبدالله انصاري، عثمان بن حنيف انصاري، حزيمه بن ثابت، مالک بن تيهان، قيس بن سعدة بن عباد، براء بن عازب، حذيفه بن يمان، و عباده بن صامت و ايمان راسخ آن‌ها به امام اميرالمؤمنين علي(ع) مي‌پردازد. وي در فصل چهارم با اشاره نويسنده به نقش اصحاب در گسترش تشيع، و موضع‌گيري‌هاي شيعيان در دفاع از حريم ولايت، بيان فضايل اهل بيت در مجامع عمومي، مهاجرت آنان به مناطق ديگر و حقانيت اهل بيت در اشعار را ترسيم مي‌کند. فصل پنجم به برخورد خلفاي سه‌گانه و معاويه با شيعيان در زمان خلافت خويش، و اوضاع شيعيان و فراز و نشيب‌هاي تشيع در دوران حکومت آنان و همچنين فشارهاي وارد شده بر شيعيان از جانب آن ها اختصاص دارد.