جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫خوردن و آشاميدن، که يکي از نيازهاي اساسي و اوليه بشر محسوب مي‌شود، نيازمند شناخت انواع خوراکي‌ها و خواص موجود در هر کدام از آن‌هاست. بر اين اساس، در برخي از آيات قرآن و روايات اهل بيت(، بر روي بعضي از خوراکي‌ها و خواص آن‌ها تأکيد بيشتري شده است. از مهم‌ترين اين موارد، انواع ميوه است، که تحقيق حاضر به‌منظور پي بردن به عمق تعليمات اسلامي و تطبيق آن با علوم پزشکي، و بهره‌گيري در زندگي، اسامي ميوه‌هاي مذکور در قرآن و روايات، و آثار مختلف ذکر شده براي آن‌ها را مورد بررسي قرار داده است. انار، انجير، انگور، خرما، زيتون و خيار ميوه‌هايي است که به صورت مشترک نام آن‌ها در قرآن و روايات ذکر شده است. آلو، به، ترنج (بالنگ)، خربزه، سنجد، سيب، عناب و گلابي نيز از مواردي است که تنها در روايات مورد اشاره قرار گرفته است. از حيث جسماني، ميوه‌هايي مانند به، سيب، انجير، آلو و انار، بر روي قلب و عروق اثرگذار هستند؛ مويز، به و انار نيز براي مغز و اعصاب مفيد است؛ به و خرما براي چشم و گوش و حلق و بيني، و مويز و انجير براي دهان و دندان مفيد است؛ مصرف سيب، انار، گلابي، خربزه، سنجد، خرما و انجير در بهبود عملکرد دستگاه گوارش مؤثر است؛ زيتون، خربزه، سنجد و انجير براي تقويت پوست و مو، مصرف خربزه، خرما و زيتون براي دستگاه تناسلي و قوه جنسي، و مصرف به، خرما و خربزه براي تقويت جنين و نوزاد مفيد است. و اما از حيث روحي، انگور، مويز و به براي رفع غم و اندوه توصيه شده، و مصرف خربزه و مويز براي خوش‌خلقي، مصرف سيب براي رفع جنون، و مصرف به براي از بين رفتن صفت بخل مفيد است. از لحاظ معنوي نيز خرما وسيله تقرب به خداوند، انار شيرين براي دوري از وسوسه شيطان، انار و گلابي براي نوراني شدن قلب، و مصرف خربزه باعث برکت و رحمت معرفي شده است.

‫ارزيابي سندي روايات، براي حصول اطمينان از استناد کلام به معصومان? است و ارزيابي متني روايات، به منظور حصول اطمينان به صحت متن روايت است. براي ارزيابي متون روايات، معيارهاي دقيقي وجود دارد که عرضه روايت بر قرآن، يکي از آنهاست. اين پژوهش در سه بخش، به معيار بودن قرآن، براي ارزيابي روايات پرداخته است. در مورد رابطه قرآن و سنت، سه ديدگاه مطرح است: استقلال قرآن و بي نيازي از سنت، استقلال سنت، همبستگي قرآن و سنت. دو ديدگاه نخست پذيرفته نيست و ديدگاه سوم مقبول است؛ با اين مبنا که قرآن منبع اصلي و بنيادين اسلام است و سنت در طول آن، به عنوان منبع مطرح است. مفاد بسياري از روايات منقول از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و ائمه? اين است که احاديث موافق قرآن اخذ شود و روايات مخالف قرآن طرد شود. افزون بر آن، سيره پيشوايان ديني و سيره عملي اصحاب، فقها، اصوليان و حتي محدثان شيعه و سني، عرضه روايات بر قرآن بوده است. روش اخباريان و اهل حديث در عمل به روايات، تنها با عنايت به اسناد آنهاست و به ارزيابي محتوايي روايات توجه نميکنند و برخي هم، حديث و سنت معصومان? را در عرض قرآن معتبر ميدانند؛ در حالي که باور بسياري از اصوليان، وامدار بودن احاديث به قرآن، هم در اصل حجيت و هم در تعارض روايات است؛ زيرا حجيت روايات در طول حجيت قرآن است، نه در عرض آن. عده اي از دانشمندان عامه، روايات عرضه احاديث بر قرآن را ساختگي دانستهاند. اين ادعا بي اساس است و شايد به خاطر تصحيح همه روايات موجود در صحاح باشد. برخي، وجود روايات معارض و منافي با قرآن را منکر شدهاند. اين نيز صحيح نيست؛ زيرا در مجموعههاي حديثي خاصه و عامه، روايات ناسازگار با مفاهيم و خطوط کلي قرآن يافت ميشود و با عرضه آنها بر قرآن است که ميتوان به اين معنا پي برد و سره را از ناسره بازشناخت. نويسنده در پايان نمونههايي از عرضه روايات بر قرآن را ارائه نموده است.