آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

نویسنده در این اثر سه نکته‌ی اساسی را مطرح می‌سازد. نخست این که حیات معنوی، از لحاظ نظری، لزوما مقتضی مطالعات و تحقیقات وسیع و عمیق در مسائل مابعدالطبیعی و الهیاتی نیست؛ دوم این که حیات معنوی، از لحاظ عملی، نیز لزوما محتاج گوشه‌گیری و عزلت‌گزینی و کناره گرفتن از صحنه‌های مختلف زندگی اجتماعی نیست. و سوم این که زندگی آدمیان، چه در ساحت فردی و چه در ساحت جمعی، سخت نیازمند معنویت، مجاهدت، و مراقبت است. نویسنده برای توضیح و اثبات مطالب از مطالعات و تحقیقات عرفانی‌پژوهانه، از تحلیل و بینش روان‌شناختی، و نیز از تجارب روحی و معنوی خویش بهره می‌گیرد. وی می‌گوید: "ما عمدتا زندگی پراکنده و پریشیده‌ی خود را در کار صرف سه فعل خواستن، داشتن و انجام دادن به پایان می‌رسانیم، غافل از این که هیچ یک از این افعال هیچ گونه اهمیت اساسی‌ای ندارند، مگر تا آن جا که فعل بنیادی بودن از آن‌ها فراتر رود و آن‌ها را دربربگیرد؛ و این بودن گوهر حیات معنوی است.

کتاب نسبیت اخلاقی ( Moral Relativity )، مهم ترین و مشهورترین اثر دیوید بی. وانگ ( David B. Wong )، فیلسوف امریکایی چینی تبار، و استاد فلسفه در دانشگاه «برندیز» است. وی آثار دیگری درباره نظریه های اخلاقی، فلسفه چینی، و تاریخ فلسفه نیز دارد. برخی از مقاله های وی، تحت عناوین اخلاق تطبیقی، موتزو، و نسبیت گرایی اخلاقی در دائرة المعارف اخلاق بکر به چاپ رسیده است.آن چه این پایان نامه را شکل می دهد، ترجمه شش فصل آخر و دو ضمیمه کتاب نسبیت اخلاقی، همراه با برخی نکات توضیحی است که با عنوان یادداشت های مترجم، در پایان کتاب درج شده اند.آن چه در این فصول نقد شده، در واقع، دو ادّعای وانگ است: أ. دوحکم اخلاقی متعارض، هردو می توانند درست باشند; ب. چنین نیست که فقط یک نظام اخلاقی درست وجود داشته باشد; بلکه مجموعه ای از نظام های اخلاقی درست وجود دارد. برخی نکات محوری نظریه وانگ به طور خلاصه عبارتند از: 1. وانگ، تجربه اخلاقی را دارای دو جنبه عینی و ذهنی می داند; 2.از نظر وانگ، واقعیات اخلاقی که ملاک صدق و کذب گزاره های اخلاقی اند، همان ارتباط میان افراد، اعمال و قواعدند. 3. حقیقت و صدق اخلاقی، به نظامی اخلاقی مربوط می شود که از نیازها و علایق ذهنی افراد پدید آمده است; بنابراین، قرار داشتن در یک نظام نمی تواند اثبات کند که آن نظام یگانه نظام اخلاقی موجّه است.

در ابتدای سخن دو سه نکته مقدماتی را از آن جهت که لازمه ورود به بحث است ذکر می‏کنم، بدون اینکه برای آنها دلیلی اقامه‏ کنم؛ چرا که دلیل هر کدام از آنها بسیار بسیار مفصلتر از آن است که در این سخنرانی بیاید