آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: چارلز داروین همچنان موضوع بحث‌های پر انرژی در زمینه‌های فلسفه، تاریخ علم، زیست‌شناسی و تاریخ ایده‌ها است. این جلد مجموعه‌ای از مقالات تازه سفارش‌شده از متخصصان حوزه‌هایشان را ارائه می‌دهد و راهنمای قابل دسترس را از طریق اندیشه داروین برای خوانندگان دانشجو فراهم می‌کند.

نظریه تکامل توسط چارلز رابرت داروین زیست شناس معروف انگلیسی بصورتی نظام‌مند مطرح شد، طبق این نظریه انسان موجودی است که بر اثر تنازع بقا در جهان طبیعی بصورت تصادفی توانایی زنده‌ماندن را پیدا کرده، در گذشته نوعی از میمون‌ها زندگی می‌کردند که ازنظر عقلی ناقص‌تر از انسان و کامل‌تر از حیوان بوده که طی فرایندی برخی از آنها به شکل میمون باقی ماندن و برخی دیگر در شرایط خاصی به انسان تبدیل گشتند. این نظریه از آغاز تاکنون چالشی برای دین‌داران به شمار رفته است. مخالفت مفسران مسلمان و همچنین برخی از اندیشمندان مسیحی با این نظریه و ناسازگاری کلّیت آن با تعالیم اسلامی، نادرست‌بودن آن را روشن می‌سازد. هدف قرآن کریم به بیان چگونگی آفرینش انسان به صورت مستقل یا تدریجی نبوده بلکه غرض خداوند متعال از بیان مطلب هدایت انسان‌ها و رشد معنوی و بیان کمالات آنها می‌باشد. حال ضرورت و هدف پژوهش حاضر این است که با ارائه نظرات اندیشمندان مسیحی و مفسران مسلمان در مورد نظریه تکامل داروینیسم که با استناد به خود آیات قرآن کریم و کتاب مقدس صورت گرفته است، کوشیده شده تا در یک پژوهش نظام‌مند، با تحلیل و بررسی نقاط اختلاف و اشتراک مفسران مسلمان و اندیشمندان مسیحی در رابطه با تئوری تکامل داروین به اثبات علمیت، جامعیت و خطاناپذیری آموزه‌های اسلام برسیم. در این پژوهش که با رویکرد توصیفی- تحلیلی و میان رشته‌ای، همچنین با رهیافت درون دینی به جمع‌آوری اطلاعات با روش کتابخانه‌ای بدان پرداخته شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد بسیاری از اندیشمندان مسیحیت نظریه تکامل داروین را بعنوان اصلی مسلم علمی که غیرقابل انکار است پذیرفتند، با وجود آنکه قرآن و کتاب مقدس مسیحیان (انجیل) در زمینه آفرینش مستقل انسان بیان مشابهی داشتند، اما اختلافات و اشتراکات در بین عالمان دینی هر دو گروه بوجود آمده که حاکی از برداشت‌ها و تفسیر‌های متفاوت آنهاست. بنابر نظر اسلام، علم و دین باهم سازگاری دارد و برای تببین این موضوع مفسران اسلامی بر این عقیده‌اند که نظریه داروین درحد فرضیه باقی مانده است ولی با این وجود این نظریه متغایر با تعالیم اسلامی است.

کتاب «درباره منشأ گونه‌ها» اثر چارلز داروین، منتشر شده در 24 نوامبر 1859، یک اثر مهم از ادبیات علمی است که به عنوان پایه زیست‌شناسی تکاملی شناخته می‌شود. عنوان کامل آن در مورد منشاء گونه ها با استفاده از انتخاب طبیعی یا حفظ نژادهای مورد علاقه در مبارزه برای زندگی بود. برای ویرایش ششم سال 1872، عنوان کوتاه به منشاء گونه ها تغییر یافت. کتاب داروین این نظریه را معرفی کرد که جمعیت ها در طول نسل ها از طریق فرآیند انتخاب طبیعی تکامل می یابند، و مجموعه ای از شواهد را ارائه کرد که نشان می دهد تنوع زندگی از طریق الگوی انشعاب تکامل و نسب مشترک به وجود آمده است. این شامل شواهدی بود که او در سفر با بیگل در دهه 1830 جمع آوری کرده بود، و یافته های بعدی او از تحقیقات، مکاتبات و آزمایشات. ایده های تکاملی مختلفی قبلا برای توضیح یافته های جدید در زیست شناسی ارائه شده بود. حمایت فزاینده‌ای از چنین ایده‌هایی در میان آناتومیست‌های مخالف و عموم مردم وجود داشت، اما در نیمه اول قرن نوزدهم تأسیسات علمی انگلیسی به کلیسای انگلستان پیوند نزدیکی داشت و علم بخشی از الهیات طبیعی بود. ایده‌های مربوط به دگرگونی گونه‌ها بحث‌برانگیز بود زیرا با این باور که گونه‌ها بخش‌های تغییرناپذیر یک سلسله مراتب طراحی‌شده هستند و اینکه انسان‌ها منحصربه‌فرد و بی‌ربط با حیوانات هستند، در تضاد بود. مفاهیم سیاسی و کلامی به شدت مورد بحث قرار گرفت، اما تغییر شکل توسط جریان اصلی علمی پذیرفته نشد. این کتاب برای خواندن توسط افراد غیرمتخصص نوشته شده بود، و علاقه گسترده ای را به انتشار آن جلب کرد. برجسته بودن داروین به عنوان یک دانشمند به این معنا بود که یافته های او باید جدی گرفته می شد و شواهدی که ارائه می کرد بحث های علمی، فلسفی و مذهبی را به وجود آورد. در عرض دو دهه این منجر به توافق علمی گسترده ای شد که تکامل با الگوی شاخه ای از نسب مشترک رخ داده است. بحث بر سر این کتاب توسط T.H. هاکسلی و اعضای دیگر باشگاه ایکس با ترویج طبیعت گرایی علمی، علم را عرفی می کنند. دانشمندان در قائل شدن به انتخاب طبیعی اهمیتی را که داروین مناسب می‌دانست، کند بودند، و در خلال کسوف داروینیسم، مکانیسم‌های مختلف دیگر تکامل اعتبار بیشتری دریافت کردند. با سنتز تکاملی مدرن دهه‌های 1930 و 1940، مفهوم داروین از انطباق تکاملی از طریق انتخاب طبیعی در نظریه تکاملی مدرن، که مفهوم وحدت‌بخش علوم زیستی است، محوریت پیدا کرد.

تنها نسخه کامل زندگی نامه چارلز داروین برای اولین بار در سال 1887، پنج سال پس از مرگ او منتشر شد. این یک نسخه‌ی بدبینانه بود: خانواده داروین، در تلاش برای محافظت از شهرت پس از مرگ او، تمام قسمت‌هایی را که خیلی شخصی یا بحث‌انگیز می‌دانستند حذف کرده بودند. نسخه کامل کنونی تا سال 1959، صد سال پس از انتشار منشاء گونه ها، ظاهر نشد. لورن آیزلی پس از ظهور آن نوشت: "هیچ کس نمی تواند وانمود کند که داروین را می شناسد که زندگی نامه او را نمی شناسد. در اینجا، برای اولین بار پس از مرگ او، آن طور که در آرشیو خانواده وجود دارد، کامل و پاک نشده ارائه می شود. برای زندگی نامه نویسان بسیار ارزشمند خواهد بود و نور جدیدی می افکند. در مورد شخصیت یکی از بزرگترین دانشمندان جهان. نورا بارلو، نوه داروین، ثابت کرده است که یک ویراستار عالی است. حاشیه نویسی های خود او خواندن شگفت انگیز است." ذهن متهور و بی قرار، یکپارچگی و سادگی شخصیت داروین در این گزارش مستقیم و شخصی از زندگی او آشکار می شود - خانواده، تحصیلات، کاوش های او در جهان طبیعی، مذهب و فلسفه او. ویراستار ارجاعات صفحه و خطی را به قسمت های مهم تر بازسازی شده ارائه کرده است و یادداشت ها و نامه های منتشر نشده قبلی در مورد مسائل خانوادگی و در مورد اختلاف بین ساموئل باتلر در یک ضمیمه آمده است.

بیان هیجان‌ها و احساسات در انسان و جانوران سومین اثر عمده چارلز داروین در نظریه تکاملی است که پس از خاستگاه گونه‌ها (۱۸۵۹) و تبار انسان (۱۸۷۱) می‌باشد. این بیان که در ابتدا به عنوان فصلی در تبار انسان در نظر گرفته شده بود، طولانی شد و به‌طور جداگانه در سال ۱۸۷۲ منتشر شد. این کتاب به جنبه‌های بیولوژیکی زندگی عاطفی می‌پردازد و داروین به بررسی خاستگاه جانوری ویژگی‌های انسانی مانند بالا بردن ابروها در لحظه‌های غافلگیرکننده و بالا بردن لب بالایی در حالت پوزخندی پرخاشگرانه می‌پردازد. ترجمه آلمانی The Expression در سال ۱۸۷۲ منتشر شد. نسخه‌های هلندی و فرانسوی در سال‌های ۱۸۷۳ و ۱۸۷۴ دنبال شدند. چاپ دوم کتاب، تنها با تغییرهای جزئی، در سال ۱۸۹۰ منتشر شد. از نخستین انتشارش، The Expression هرگز چاپ نشد، اما همچنین به عنوان «شاهکار فراموش‌شده داروین» توصیف شده‌است.

ترجمه ماشینی: آیالا کار شایسته ای در توضیح حقایق تکامل انجام می دهد - اما نه بیش از شایسته. (بهتر، کامل‌تر، علمی‌تر: «چرا تکامل درست است» نوشته جری کوین. من شروع به فکر می‌کنم که بیشتر در کتاب‌های تکامل بهتر است. هیچ میان‌بری برای شواهد وجود ندارد و خواننده‌ای تمایلی به بستن کمربند ندارد. استدلال طولانی احتمالاً به هر حال از متقاعد شدن خودداری می‌کند، یا قادر به متقاعد شدن نیست.) دیدن یک ژانر در حال تکامل است زیرا نویسندگان برای تبدیل شدن به بهترین تبیین‌کننده علم تکامل رقابت می‌کنند و اشیاء نخ‌نما را که درک عمومی را پر می‌کنند ذکر می‌کنند اما به حداقل می‌رسانند. و نویسنده را به خاطر تلاش برای ایجاد پل علم و اعتقاد، و به خاطر موضع گیری در حین تحقیر هیئت مدرسه دوور به عنوان صدای مؤمنان مذهبی که باهوش، واقعاً کنجکاو و انسان دوست هستند، ستایش می کنم. کار او در آنجا قهرمانانه است. با این حال، من فکر می کنم آیالا شکست می خورد. پل زدن بین دین و طبیعت گرایی به معجزه نیاز دارد و من از اینکه این کتاب حاوی هیچ معجزه ای نیست ناامید شدم. ما هنوز در دعای گولد برای «غیره غیر همپوشانی» (ترجمه: نمی‌توانیم همه با هم کنار بیاییم؟ لطفاً؟) گیر کرده‌ایم و خواننده این کتاب در پایان، در اتاق انتظار بهشتی رها می‌شود. دفاع آیالا از مقام مذهبی فقط تقوا است. به‌عنوان یک کهنه‌کار مدارس کاتولیک، پژواک تعداد بی‌شماری از معلمان مذهبی وفادار به کلیسا را ​​شنیدم که فکر می‌کردند با گفتن علم، علم، وحی، وحی، پاسخی به کودکان بی‌قرار می‌دهند. متأسفانه، آنها نبودند. شواهد یکسان نیست و هرگز نخواهد بود. آنچه علم ارائه می دهد، قابل اثبات و رد است، جلو می رود و تقواها (از جمله خودش) را در طول راه ترور می کند. پارادایم ها را از بین می برد، ابرها و همتایان را در فضا و زمان پراکنده می کند و هیچ کس را در آنجا نمی یابد. صرفاً به اندازه کافی خوب نیست که بگوییم آنچه دین می گوید (و کدام دین؟ جهان بیشتر از دومینیکن ها تشکیل شده است. آیا کلام نخل خوان به خوبی سخن پاپ است؟) باید همان اعتباری باشد که شیمی می گوید. . یا نجوم یا فیزیک. در مقایسه با علم، متون مقدس و پیشوایان پایه‌ای از شن هستند - کوهی از شن در سراسر جهان که همیشه در حال حرکت است. در میان تله‌های دیگر، آیالا به روش آشتی چون من می‌گویم می‌افتد: من مذهبی هستم و معتقدم علم چیزهای واقعی درباره جهان (از جمله تکامل بیولوژیکی) به ما می‌گوید، بنابراین هیچ تعارضی بین علم و دین وجود ندارد. QED. بنابراین: من، مارک سانفورد، یک مسیحی متعهد هستم که معتقدم خیانت اشتباه است، و با این حال، من فرار کردم تا با دوست دختر آرژانتینی‌ام همنشینی کنم، بنابراین ایمان مسیحی و خیانت می‌توانند به طور هماهنگ همزیستی کنند. QED نیست. ما اسم آن بحث را می دانیم و آشتی نیست. با مهربانی صحبت می کنیم، آن را ناهماهنگی شناختی می نامیم. کمتر خیریه، ما آن را ریاکاری می نامیم. در «هدیه داروین» به آن برچسب آرزو می‌زنم. من امیدوار بودم (دوباره، در معجزه خود) کشف کنم که آیالا همه چیز را در نظر گرفته است. در عوض، او آن را کاملاً احساس کرد. برهان آگوستین و آکویناس برای وجود خدا صدها سال است که هیچ کس را خارج از حوزه علمیه متقاعد نکرده است. ویلیام پیلی نیز شایسته درمان کامل آیالا نیست. ساعت پیلی آشکارا اشتباه بود، به اندازه ژئوسنتریزم اشتباه بود، به همان اندازه که تئوری طنز بدنی اشتباه بود. دسته کامل تری از کتاب های توضیح دهنده تکامل این را بیان می کنند. همچنین الهیات مدرکی ندارد. در این گشت و گذارها نویسنده کتاب خود را به میزان قابل توجهی تضعیف می کند. به هر حال، عنوان، ادعای متمایز نویسنده است که تکامل می تواند مشکل تئودیسه را حل کند. او دیگر مجبور نیست خدا را به خاطر ظلم آشکار طبیعت، ناکارآمدی ها، قتل عام ها و اسرار طبیعت سرزنش کند. وای همه اینها به دلیل انتخاب طبیعی و مسیر متزلزل و غیر هوشمندانه آن است. یه جورایی خیالم راحت نیست آیالا ثابت می کند که خدا در نهایت یک طراح بدکار نیست -- او اصلاً طراح نیست! به جز شکل‌دهنده دست دوم «مکاشفه» غیرقابل چالشی که به نحوی در حجمی از داستان‌های کوتاه و موعظه‌های عجیب جمع‌آوری شده است (افسانه‌هایی که می‌گویند برای آن بمیریم)، ​​یا شاید صدای آرام و کوچکی که فرد تظاهر به شنیدن در شبستان کلیسای جامع می‌کند. این یک مشکل قدیمی و قدیمی است: هرچه بیشتر در مورد جهان بیاموزیم، فضای کمتری برای خدای آسمان پیر، مجازات کننده، او که باید از او اطاعت کرد غیر قابل توضیح باشد، باقی می ماند. اومانیست ها می گویند که این خدا به طور کامل از راه رسیده است - اما با این حال اخلاق، اخلاق، و چیزی که به نظر می رسد رو به جلو باقی مانده است. این یک چالش عمیق و دردناک برای تقوای قدیمی است، و اکنون چند قرن است که ادامه دارد. به خشم ادامه خواهد داد. منع معجزه

چکیده ماشینی: در مورد لحظات حیاتی در توسعه تاریخی الهیات طبیعی در انگلستان از زمان فرانسیس بیکن تا چارلز داروین بحث می کند. در حالی که بحث طراحی به عنوان روش بلاغی منتخب برای الهیدانان طبیعی در طول سه قرن مورد بحث باقی می ماند، مکان و موضوع طراحی دستخوش تغییر می شود.