آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

پرفسور لگنهاوسن (Legenhausen) استاد منطق، فلسفه، زیبایی‌شناسی، فلسفه علم، علم اخلاق، فلسفه مذهب و متافیزیک در دانشگاه هوستون، در سال 1989 به دعوت انجمن حکمت و فلسفه به ایران آمد و به تدریس اشتغال یافت. وی از 1993 تا كنون از استادان دانشگاه باقرالعلوم(ع) و مؤسسه امام خمینی(ره) است. آنچه در پی می‌آید، گفتگویی است كه در ماهنامه «اطلاعات حكمت و معرفت»(ش99) به چاپ رسیده و در آن از فلسفه دین هگل، الهیات پویشی و پلورالیزیم سخن به میان می‌آید.

آقای دکتر محمد لگنهاوسن سال 1953 در آمریکا متولد شد، لیسانس فلسفه را از دانشگاه ایالتی نیویورک و فوق لیسانس و دکترای فلسفه را از دانشگاه «رایتس» تگزاس اخذ کرد. مدت ده سال در دانشگاه های مختلف تگزاس جنوبی به تدریس علوم عقلی مشغول بود. در طی این مدت با دانشجویان مسلمان آشنا شد و این مقدمه ای بود که در زمینة اسلام به تحقیق و پژوهش بپردازد. پس از تحقیقات فراوان در سال 1363(هـ) به دین اسلام (شیعه اثنی عشری) مشرف شد و در سال 1368 به ایران آمد. در آغاز در انجمن حکمت و فلسفه به پژوهش و مباحثه در علوم اسلامی و فلسفی پرداخت و اینک در مؤسسه آموزشی و پژوهش امام خمینی به تدریس در مقطع کارشناسی ارشد در رشته فلسفه دین و دین شناسی مشغول می باشد. ایشان کتاب «جهاد اکبر» امام خمینی(ره) و نیز اشعار آن حضرت و کتاب «آموزش فلسفه» استاد مصباح را به انگلیسی برگردانده است.

کتاب حاضر، حاوي متن جلسات اول تا چهاردهم دوره نخست ميزگردهاي معرفت‌شناسي است که در سال‌هاي 1375 تا 1377 در موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) و با مديريت علمي آيت‌الله محمدتقي مصباح يزدي و حضور حجت‌الاسلام والمسلمين غلامرضا فياضي، دکتر محمد لگنهاوسن و آقاي مصطفي ملکيان برگزار شده است. هدف اصلي اين اثر ارائه مباني و ديدگاه‌هاي فلاسفه اسلامي در حوزه معرفت‌شناسي براي پژوهشگران اين حوزه است.

آیا قضاوت‌های اخلاقی ما برآمده از استدلال اخلاقی است؟ اگر خیر، پس استدلال اخلاقی چه کارکردی دارد و ماهیت آن چیست؟ جسی پرینز، در پاسخ به این سؤالات معتقد است که اخلاق ریشه در خود ما دارد. درستی و نادرستی آن چیزی است که ما آن را درست یا نادرست می‌دانیم، زیرا اخلاق برساختی انسانی است که ریشه در احساساتی دارد که این احساسات خود برآمده از واکنش‌های هیجانی ما هستند. پس در نظر او این استدلال اخلاقی نیست که قضاوت‌های اخلاقی را شکل می‌دهد، بلکه قضاوت‌های اخلاقی ما معلول هیجانات است. بااین‌حال وی استدلال اخلاقی را بی‌فایده نمی‌داند. در این نوشته سعی می‌شود نشان داده شود که طبق نظر پرینز، استدلال اخلاقی به چه معنایی کارکرد توجیه‌کنندگی دارد و اختلاف‌نظر اخلاقی را رفع می‌کند. همچنین پرینز قائل به ظرفیتی فطری به نام استدلال اخلاقی نیست. با تحلیل دیدگاه وی مشخص خواهد شد، پرینز استدلال اخلاقی را استدلالی نظری می‌داند که انگیزش‌بخش نیست. ساختار استنتاجی آن تمثیلی یا مبتنی بر مورد است و متشکل از اصول و قواعد کلی نیست. همچنین سیر استدلال اخلاقی درنهایت به هنجارهای بنیادینی ختم می‌شود که استدلال‌بردار نیستند. در آخر نقدهایی به برخی از شروط وی در تحلیل استدلال اخلاقی خواهد آمد.