آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه، من کار چارلز تیلور را از منظر الهیاتی در نظر می‌گیرم و به طور خاص این توجه را به موضوع کلیسای شناسی مرتبط می‌کنم. من استدلال می‌کنم که تیلور و متفکران مرتبط مانند جان میلبنک و روآن ویلیامز به چیزی اشاره می‌کنند که من «کلیسای‌شناسی زیبایی‌شناسانه» می‌نامم، که کلیسای‌شناسی است که ارزش زیادی قائل است و زیبایی‌شناسی را در درک و عمل خود به کار می‌گیرد. من با مشاهده این نکته شروع می کنم که کار تیلور شرحی از فروپاشی رابطه مفهومی امر درونی و متعالی در مدرنیته ارائه می دهد. من به گزارش تیلور گزارش جان میلبنک و جنبش رادیکال ارتدوکسی را اضافه می کنم و استدلال می کنم که کار میلبانک تا حد زیادی مکمل کار تیلور است و در حالی که شجره نامه تیلور در سطح عمدتاً تاریخی-فرهنگی عمل می کند، میلبانک جنبش های نخبگان سطح بالا را در نظر می گیرد. حوزه الهیات و فلسفه فصل آخر از الهیات و کلیسای شناسی روآن ویلیامز استفاده می کند، که کار او دوباره مکمل آنچه پیش از این رفته است، به آن افزوده می شود و با ارائه بازتاب دست اول کشیشی و اسقفی، علاوه بر تأکید بر کلیسا که ریشه در آن دارد، به آن می افزاید. تاریخ و در نقاطی به مرزهای خود رسیده است. من نتیجه می‌گیرم که برخی مفاهیم مهم کلیسایی از مشاهده شکست نامشروع پیوند مفهومی امر درونی و متعالی ناشی می‌شود: اولاً، این مشاهده دلالت دارد که زیبایی‌شناسی ممکن است مقوله‌ای از نظر الهیات غنی‌تر از آن چیزی باشد که اغلب به آن اعتبار داده می‌شود. نه بی ربط است و نه لزوماً بت پرستی، بلکه می تواند مجرای مشروعی برای حضور خداوند باشد. بنابراین استدلال می‌شود که پیوند مجدد امر متعالی و امر درونی به خوبی با درک کلیسا که واقعیت مادی آداب مقدس و جایگاه کلیسا را ​​به‌عنوان تاریخی، جهانی و آخرت‌شناختی در نظر می‌گیرد، هماهنگ است. ثانیاً، زیبایی‌شناسی عذرخواهی قدرتمندی برای کلیسا فراهم می‌کند: زیبایی را نمی‌توان به پیش‌فرض‌های ماتریالیسم سکولار تقلیل داد، و بنابراین باید با توسل به مقوله‌های متعالی به حساب آید.

یکی از میراث‌های پوزیتیویست‌های منطقی در فلسفۀ علم، آموزۀ علم رها از ارزش است که مستلزم آموزۀ دوپارگی واقعیت/ارزش می‌باشد. هر دوی این آموزه‌ها در دهه‌های اخیر مورد انتقاد فیلسوفان و جامعه‌شناسان علم قرار گرفته‌اند و برای ردّ آنها، موردکاوی‌های مختلفی انجام شده است. در علوم اجتماعی مخالفان علم رها از ارزش و دوپارگیِ واقعیت/ارزش پُرتعدادتر و سرسخت‌تر هستند. جیمز بوهمن و چارلز تیلور را می‌توان از مخالفان سرسخت این آموزه‌ها در علوم اجتماعی به‌شمار آورد. بوهمن بر این باور است که کارکرد نظریه‌های اجتماعی صرفاً تبیین (معطوف به واقعیت) نیست، بلکه کارکرد (حتی اصلیِ) آنها، نقد ارزش‌های رایج در جامعه است. تیلور نیز بر این باور است که علوم سیاسی را نمی‌توان خالی از ارزش دانست، بلکه نظریه‌های مختلف در علوم سیاسی نقدهایی را مطرح می‌کنند که محصول چارچوب‌های تبیینی آن نظریه‌ها هستند و با آن چارچوب‌های تبیینی درهم‌تنیده‌اند. در این مقاله تلاش شده است تا با نقد دیدگاه‌های بوهمن و تیلور نشان دهد که چرا نقد نمی‌تواند بخشی از علم باشد؛ همچنین چگونه می‌توان نقش نظریه‌های علمی در نقد ارزش‌های اجتماعی را نتیجه فناورانۀ آن نظریه‌ها دانست، نه بخشی از خودِ آن نظریه‌ها.

ترجمه ماشینی : این پروژه تلاش می‌کند به دعوت چارلز تیلور، که در عصر سکولار انجام شده، برای «برنامه‌های سفر جدید و بی‌سابقه» پاسخ دهد که می‌تواند جویندگان را به سوی ملاقات با خدا راهنمایی کند. امروزه بسیاری از غربی ها اعتقاد به خدا را اگر غیرممکن نگوییم دشوار می دانند. این مقاله با مروری بر روایت سکولاریزاسیون تیلور آغاز می‌شود و علل و فشارهایی را که باور به امر متعالی را مشکل‌ساز کرده است، بررسی می‌کند. برای پاسخ به احضار تیلور برای برنامه های سفر جدید، در فصل های 2-4 به کار فیلسوف ویلیام دزموند می پردازم. پس از معرفی خوانندگان با دزموند و قرار دادن او در منظره‌ای تحت تسلط پدیدارشناسان، فلسفه متافیزیکی دزموند را معرفی می‌کنم و استدلال می‌کنم که این اندیشه او را می‌توان به‌عنوان شکلی از تمرین معنوی تلقی کرد که قادر به بیدار کردن مجدد حس متعالی است. در فصل‌های 3 و 4، من با کار پیر هادوت همکاری می‌کنم تا نشان دهم که فلسفه دزموند چگونه می‌تواند برای تغییر روش درک جهان عمل کند. در این چارچوب بخوانید، من معتقدم متافیزیک متاکسولوژیک دزموند مجموعه ای از تمرینات معنوی را فراهم می کند که در عصری که به طور فزاینده ای سکولار نیاز است. در این منظر، فراخوانی به فلسفه‌ای تبدیل می‌شود که باید از آن مطلع شد تا فلسفه‌ای که بتواند خوانندگان را برای درک دوباره واقعیت شکل دهد. در فصل 5، من برخی از مفاهیم الهیاتی را برای این تفسیر از کار دزموند ترسیم می کنم. در پایان، پروژه را بررسی می‌کنم و آنچه را که به‌عنوان دستاورد الهیاتی پروژه دزموند و فرصت‌های بالقوه برای تعامل آتی با کار او می‌دانم، نشان می‌دهم.

ترجمه ماشینی : تقریباً در پنجاه سال گذشته، متکلمان مسیحی عمدتاً وظیفه رویارویی و درک دیگران دینی را بر حسب یک یا چند نوع الهیات دین درک کرده‌اند: تلاش برای توضیح اینکه چگونه خداوند اجازه می‌دهد، ایجاد می‌کند، با آنها ارتباط برقرار می‌کند و/یا مشارکت می‌کند. وضعیت تنوع مذهبی این الهیات معمولاً خدا را به عنوان نقطه شروع خود می گیرند و سپس دیدگاه های خود را در مورد طبیعت الهی به وضعیت انسانی تعمیم می دهند. در مواجهه با داده‌های واقعی زندگی و تجربیات مذهبی‌های گوناگون، این نوع رویکرد کلامی کوتاه آمده است. تلاش‌های مختلفی برای بیان الاهیات از «پایین به بالا» انجام شده است، یعنی با داده‌های موقعیت بشری و استنباط این داده‌ها به تفاسیر پیام‌های الهی، روابط الهی با انسان‌ها، یا دیگر انواع تعاملات الهی-انسانی حاصل شده است. در تنوع دینی بالفعل، اما در درجه اول گرفتن جنبه انسانی دین عمدتاً حوزه علوم اجتماعی بوده است. در دو دهه گذشته، متکلمان به طور فزاینده‌ای روش‌های علوم اجتماعی را به عنوان ابزاری برای غلبه بر بن‌بستی که در الهیات ادیان با آن مواجه شده‌اند، پذیرفته‌اند. این منشأ، هدف، و ابزار انواع الهیات است که من در اینجا تحت نام آنها بحث می کنم: الهیات تطبیقی. هدف این پروژه نشان دادن راه هایی است که دو تن از اولین و فعال ترین الاهیات تطبیقی، جیمز فردریک و فرانسیس ایکس. کلونی، در نشان دادن راهی فراتر از بن بست الهیات ادیان موفق بوده اند، اما روش شناسی آنها، همانطور که در حال حاضر استفاده می شود، اگر قرار است در نهایت در پیشبرد گفتگوهای الهیاتی موفق شوند، ناقص هستند. استدلال من این است که از آنجایی که این الهیات با وضعیت تنوع انسانی آغاز می‌شوند، بیان کامل‌تر معنای انسان بودن از اولین عناصر ضروری برای حرکت به سمت بالا و جلوتر الهیات تطبیقی ​​است. بیان چنین زمینه‌های انسان‌شناختی به زبان مفهومی قوی‌تری نیاز دارد. من موردی را مطرح خواهم کرد که فیلسوف چارلز تیلور دقیقاً چنین زبانی را ارائه می‌کند و کار او برای پروژه‌های این الهیدانان مقایسه‌ای در سطوح مختلف مناسب و مفید است. تأملات انسان‌شناختی تیلور از همین جا شروع می‌شود: نیاز به بیان درکی که داده‌های موقعیتی واقعی زندگی انسان‌ها را به‌طور کامل‌تر در بر می‌گیرد. او همچنین به بسیاری از دغدغه‌های الهیاتی کلونی و فردریک می‌پردازد: به گرایش به دینداری که به نظر می‌رسد برای انسان‌ها جهانی است و امکانات منحصربه‌فردی که سنت‌های مذهبی خاص به دلیل تاریخی بودنشان وجود دارد، اشاره می‌کند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه با عنوان «از «مقدس» تا «سکولار»؟ آینده هرمنوتیکی دین در اندیشه جیانی واتیمو و چارلز تیلور» با هدف تحلیل ساختارشکنانه دین و سکولاریسم به منظور بررسی مفاهیم پست مدرن و پساسکولار آن است. این نشان می‌دهد که فلسفه‌های دین و سکولاریسم واتیمو و تیلور، نمونه‌ای از ویژگی‌های کلیدی یکی از ویژگی‌های تعیین‌کننده جهان پست مدرن هستند. بحث آنها در مورد «حساسیت مذهبی و فرهنگی نوظهور» متضمن تأیید مجدد دین پسا مدرن، پست سکولار و هرمنوتیکی است. فلسفه واتیمو به‌عنوان برخاسته از اصل «اندیشه ضعیف» خود ارائه می‌شود که خود یک اصل عرفی‌کننده است. در مقابل، تامل تیلور در مورد بنیاد سکولاریسم در چهار بخش ارائه می‌شود: 1) رویکرد تاریخی به مفهوم سکولاریسم، 2) تلاش او برای غلبه بر معرفت‌شناسی و پیامدهای آن برای درک سکولاریسم، 3) ارزیابی مجدد از سکولاریسم. منابع فلسفی او از سکولاریته، و 4) توسعه مفهوم سکولاریته قابل مقایسه با پذیرش مفهوم غیر مذهبی از دین. این تز مستلزم یک تبادل تطبیقی ​​و گفت و گوی بین واتیمو و تیلور در مورد درک آنها از تعامل پساسکولار با دین است. این تز پیشنهاد می‌کند که تعامل گفت‌وگوی آنها با سکولاریسم و ​​دین بیان می‌کند: 1) فرآیندی از ارزیابی مجدد انعکاسی هرمنوتیکی، 2) راهی برای ارزیابی مجدد استعلایی، و 3) یک مفهوم غیر متافیزیکی دوباره کار شده از متعالی. علاوه بر این، این تز نشان می دهد که گفتمان دیالکتیکی آنها در مورد دین از ماهیت پایان ناپذیر دین و ظرفیت آن برای بیش از خودش بهره برداری می کند. من استدلال خواهم کرد که نتیجه فلسفی ساختارشکنی هرمنوتیکی آنها از هر دو دین و سکولاریسم مدرن (این دو کاملاً متحد هستند) به عنوان: 1) توسعه یک برداشت غیر دینی از دین، 2) یک دین بازیابی شده از وجود برای- ارائه خواهد شد. دیگری، 3) تقدم انفاق بر حقیقت، و 4) درک انتقال از مقدس به سکولار به عنوان یک فرآیند هرمنوتیکی "خروج" و "یک گذار". این تز یک ساختارشکنی هرمنوتیکی از «بازگشت دین» ارائه می‌کند. با انجام این کار، هم جنبه هایی از یک سنت فلسفی و هرمنوتیکی جاری را درگیر می کند و هم آن را آشکار می کند. گرچه این تز اساساً در سنت فکری قاره‌ای قرار دارد، اما به پاسخگویی به بیان دوگانگی‌های سکولار و دینی در سنت‌های دیگر نیز توجه دارد تا به بازاندیشی دین و مشکلات سکولاریته در طیف گسترده‌ای از افق‌های فلسفی قوت بخشد.

ترجمه ماشینی: این کتاب نقدی به موقع، قانع کننده و چند رشته ای از مجموعه مفروضات عمدتاً ضمنی تأمین مالی مدرنیته در غرب ارائه می دهد. مشارکتی بین مایکل پولانی و اندیشه چارلز تیلور نوید بخشیدن به اشتباهات گذشته را در پرتو جدیدی می دهد، با مهربانی نشان می دهد که چگونه می توان این خطاها را اصلاح کرد، و نقشه مشخصی از چگونگی بررسی مسئولانه و معنادار احتمالات جدید برای اخلاق ارائه می کند. ، جامعه سیاسی و مذهب در مدرنیته پست مدرن.

اصیل بودن، مفهومی با پیشینه گسترده در فرهنگ مدرن است که طرح آن در فضای فکری و فرهنگی کشور ما نسبتاً نوظهور بوده است. خوانش های متعددی از این مفهوم وجود دارد که می توان خوانش فردگرایانه و جمع گرایانه را دو خوانش مهم در پیشینه فلسفی آن دانست. هدف از پژوهش حاضر، نخست، شرح و بیان خوانش چارلز تیلور به عنوان خوانشی موجّه از پدیده اصالت است که هر دو بُعد فردی و اجتماعی اصیل بودن را مورد توجه قرار داده است. روش پژوهش در بخش بیان و تحلیل مفاهیم، تحلیل مفهومی و در بیان دلالت¬ها، استنتاج عملی بوده است. در نهایت، دلالت های التزام به خوانش مورد پذیرش این پژوهش در تعریف یکی از ارکان تربیت، یعنی معلم اصیل، مورد اشاره قرار گرفته است. دلالت های استنتاج شده عبارتند از: «الزام به بُعد فعال از اصیل بودن»، «الزام به بُعد منفعل از اصیل بودن»، «الزام به دیالکتیک معلم اصیل – دانش‌آموز اصیل» و «الزام به واقعیات اجتماعی».

چارلز تیلور جایگاه ویژه‌ای در میان فلاسفۀ معاصر دارد. دغدغۀ او، هویّت انسان مدرن و فقدان معنا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ست. تیلور فلسفۀ اخلاق مدرن را واجد ارزش‌های قوی برای هویّت انسان نمی‌داند. به عقیدة او، در دورۀ مدرن، دیدگاه طبیعت‌گرایانه حاکم شده است و از بین رفتن معنا در زندگی بشر، محصول آن است؛ فردگرایی و عقل ابزاری هم، از تبعات چنین دیدگاهی است. تیلور با بررسی سیری تاریخی، بر آن است فردگرایی، آرمان اصالت را شکل می‌دهد و به نسبی‌گرایی می‌انجامد. به زعم او، هویّت شخص، همان فهم اوست از اینکه کیست و خصوصیّاتی است که از او یک انسان متمایز می‌سازد. همچنین، آنچه هویّت ما را شکل‌ می‌دهد، ویژگی گفتگویی و اجتماعی ماست؛ مفاهیمی مانند خیر نیز، در گفتگو و تعامل با دیگران شکل می‌گیرد. یکی از دغدغه‌های تیلور، بازگرداندن معنا به زندگی انسان است؛ به این منظور، او از چارچوب‌هایی نام می‌برد که معنا را به زندگی انسان باز می‌گرداند. اینکه آیا می‌توان با توجّه به بنیادهای تفکر تیلور، میان هویّت و خیر نسبت برقرار کرد، از موضوعات مطرح در این مقاله است. نقد اساسی به تیلور این است که شان گفتگویی مورد ادعای تیلور با آنچه او خیر می نامد همخوانی ندارد. به عبارت دیگر نمی‌توان هم به دیدگاه دیدگاه تیلور درباره شکل‌گیری هویت قایل بود و هم از شهودهای اخلاقی یکسان سخن گفت.

دین را چگونه باید فهمید و در عصری که متافیزیک بدنام شده است، چه جایگاهی باید برای دین قایل شد؟ عمدۀ پیش‌فرض‌های متافیزیکی‌ای که پشتیبان الهیات سنتی بوده‌اند دیگر پذیرفتنی نیستند، اما چندان روشن نیست که مفهوم «پایان متافیزیک» را چگونه باید فهمید یا این مفهوم چه تأثیراتی بر فهم ما از دین خواهد داشت. همچنین به نظر می‌رسد که اخیراً در حوزه‌ها و رشته‌های مختلفی مانند فلسفه، روانکاوی، تاریخ و مطالعات فرهنگی علاقه به امر قدسی و امر الوهی احیا شده است. در این کتاب، فیلسوفانی پیشگام در ایالات متحده و اروپا در عین حال که زوال متافیزیک را تبیین کرده‌اند، مجالی را نشان داده‌اند که این زوال برای ظهور فهمی غیر الهیاتی از دین گشوده است.