چکیده :
ترجمه ماشینی :
تقریباً در پنجاه سال گذشته، متکلمان مسیحی عمدتاً وظیفه رویارویی و درک دیگران دینی را بر حسب یک یا چند نوع الهیات دین درک کرده‌اند: تلاش برای توضیح اینکه چگونه خداوند اجازه می‌دهد، ایجاد می‌کند، با آنها ارتباط برقرار می‌کند و/یا مشارکت می‌کند.
وضعیت تنوع مذهبی این الهیات معمولاً خدا را به عنوان نقطه شروع خود می گیرند و سپس دیدگاه های خود را در مورد طبیعت الهی به وضعیت انسانی تعمیم می دهند.
در مواجهه با داده‌های واقعی زندگی و تجربیات مذهبی‌های گوناگون، این نوع رویکرد کلامی کوتاه آمده است.
تلاش‌های مختلفی برای بیان الاهیات از «پایین به بالا» انجام شده است، یعنی با داده‌های موقعیت بشری و استنباط این داده‌ها به تفاسیر پیام‌های الهی، روابط الهی با انسان‌ها، یا دیگر انواع تعاملات الهی-انسانی حاصل شده است.
در تنوع دینی بالفعل، اما در درجه اول گرفتن جنبه انسانی دین عمدتاً حوزه علوم اجتماعی بوده است.
در دو دهه گذشته، متکلمان به طور فزاینده‌ای روش‌های علوم اجتماعی را به عنوان ابزاری برای غلبه بر بن‌بستی که در الهیات ادیان با آن مواجه شده‌اند، پذیرفته‌اند.
این منشأ، هدف، و ابزار انواع الهیات است که من در اینجا تحت نام آنها بحث می کنم: الهیات تطبیقی.
هدف این پروژه نشان دادن راه هایی است که دو تن از اولین و فعال ترین الاهیات تطبیقی، جیمز فردریک و فرانسیس ایکس.
کلونی، در نشان دادن راهی فراتر از بن بست الهیات ادیان موفق بوده اند، اما روش شناسی آنها، همانطور که در حال حاضر استفاده می شود، اگر قرار است در نهایت در پیشبرد گفتگوهای الهیاتی موفق شوند، ناقص هستند.
استدلال من این است که از آنجایی که این الهیات با وضعیت تنوع انسانی آغاز می‌شوند، بیان کامل‌تر معنای انسان بودن از اولین عناصر ضروری برای حرکت به سمت بالا و جلوتر الهیات تطبیقی است.
بیان چنین زمینه‌های انسان‌شناختی به زبان مفهومی قوی‌تری نیاز دارد.
من موردی را مطرح خواهم کرد که فیلسوف چارلز تیلور دقیقاً چنین زبانی را ارائه می‌کند و کار او برای پروژه‌های این الهیدانان مقایسه‌ای در سطوح مختلف مناسب و مفید است.
تأملات انسان‌شناختی تیلور از همین جا شروع می‌شود: نیاز به بیان درکی که داده‌های موقعیتی واقعی زندگی انسان‌ها را به‌طور کامل‌تر در بر می‌گیرد.
او همچنین به بسیاری از دغدغه‌های الهیاتی کلونی و فردریک می‌پردازد: به گرایش به دینداری که به نظر می‌رسد برای انسان‌ها جهانی است و امکانات منحصربه‌فردی که سنت‌های مذهبی خاص به دلیل تاریخی بودنشان وجود دارد، اشاره می‌کند.
for roughly the past fifty years, christian theologians have mainly understood the task of encountering and understanding religious others in terms of one or more types of theologies of religion: attempts to explain how god allows for, creates, relates to, and/or participates in the situation of religious diversity.
these theologies typically take god as their starting point, and then extrapolate their perspectives on the divine nature onto the human condition.
when confronted with the actual data of the lives and experiences of diverse religious people, this type of theological approach has come up short.
there have been various attempts to articulate theologies from the "bottom up," that is, beginning with the givens of the human situation and extrapolating these data into interpretations of divine messages, divine relationships with humans, or other sorts of divine-human interactions resulting in the de facto religious diversity, but taking the human aspect of religion as primary has largely been the province of the social sciences.
in the past two decades, theologians have increasingly adopted social science methodologies as a means of overcoming the impasse they have encountered in theologies of religions.
this is the origin, aim, and means of the types of theologies i discuss here under their given name: comparative theologies.
it is the purpose of this project to show the ways in which two of the first and most active comparative theologians, james fredericks and francis x.
clooney, have enjoyed success in pointing a way beyond the theologies of religions impasse, but that their methodologies, as currently employed, are incomplete if they are to finally succeed in moving theological conversations forward.
l argue that since these theologies begin with the situation of human diversity, a fuller articulation of what it means to be human is among the first elements necessary for comparative theologies to move upward and onward.
articulating such an anthropological context requires a more robust conceptual language.
l will make a case that the philosopher charles taylor provides just such a language, and that his work is fitting and helpful to the projects of these comparative theologians on a number of levels.
taylor's own anthropological reflections start from the same place: a need to articulate an understanding that more fully encompasses the actual situational data of human lives.
he also addresses many of clooney and fredericks' theological concerns: pointing out the disposition towards religiosity that seems to be universal to human beings and the unique possibilities particular religious traditions present by virtue of their historicity.