آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این کتاب، دغدغه اصلی پروفسور مارکوس با جنبه‌هایی از اندیشه آگوستین است که به پرسش‌هایی درباره هدف جامعه بشری، و به‌ویژه تأملات او درباره تاریخ، جامعه و کلیسا پاسخ می‌دهد. او عقاید آگوستین را به بافت معاصر و سنت‌های قدیمی‌تر مرتبط می‌کند و نشان می‌دهد که چه جنبه‌هایی از اندیشه‌اش را از محیط فکری خود جذب کرده است. آگوستین از این مطالعه به عنوان متفکری ظاهر می شود که "تقدس" نظم مستقر جامعه را رد کرده است و پیامدهای این امر برای الهیات تاریخ در فصل آخر بررسی می شود.

ترجمه ماشینی : آثار ترجمه شده در اینجا به دو موضوع عمده در تفکر قدیس آگوستین (354-430) می پردازد: اراده آزاد و فیض الهی. از یک سو، اراده آزاد انسان ها را قادر می سازد تا انتخاب های خود را انجام دهند. از سوی دیگر، برای مؤثر بودن این انتخاب ها، لطف خداوند لازم است. «درباره انتخاب آزادانه اراده»، «درباره فیض و انتخاب آزاد»، «درباره توبیخ و لطف» و «درباره هدیه استقامت» نظریه آگوستین در مورد مسئولیت انسانی را بیان می‌کنند و آشتی ظریف اراده و فیض را ترسیم می‌کنند. این جلد اولین جلدی است که نوشته‌های اولیه و بعدی آگوستین را در مورد این دو موضوع در ترجمه‌ای جدید از پیتر کینگ گرد هم می‌آورد و خواننده را قادر می‌سازد تا ببیند که آگوستین چه چیزی را به عنوان تاج دستاورد کار خود می‌داند. این جلد همچنین شامل یک مقدمه روشن و قابل دسترس است که خطوط اصلی فکری فلسفی آگوستین را تحلیل می کند.

این مقاله نخست نگاه آگوستین به موضوع زمان را می‌کاود و اثبات می‌کند که از منظر آگوستین ماهیت زمان، ماهیتی ذهنی است نه عینی. تبیین او از امتداد زمان این است که در واقع ذهن ما است که با توجه به گذر زمان، برای زمانِ حال امتداد را تصور می‌کند. به باور آگوستین، واقعیت این است که آنی که می‌آید و آنِ پیشین را معدوم می‌کند، امتدادی ندارد. طولانی‌بودن یا کوتاه‌بودنِ آینده نیز چیزی جز انتظار ما نیست که ذهن، آن را به زمان نسبت می‌دهد. پس از اثبات ذهنی‌بودن زمان، جایگاه زمان در الاهیات و نیز ارتباط زمان با خداوند از دیدگاه آگوستین بررسی می‌شود. با توجه به نفی عینیت زمان، آنچه برای انسان به عنوان زمان مطرح است، برای خداوند مطرح نیست و از این‌رو خداوند بر زمان انسان مقدم است.

ترجمه ماشینی : پس از ناپدید شدن در اروپا در بیشتر قرون وسطی، Corpus در ایتالیای رنسانس با اقتدار بیشتری ظهور کرد، به طوری که مارسیلیو فیچینو ترجمه های خود از افلاطون را کنار گذاشت تا به هرمس بپردازد، که اعتقاد بر این است که فلسفه بسیار قدیمی تر است. این مطالعه واکنش‌ها و کاربردهای Corpus Hermeticum را در طول دوره‌ای از ارتدکس مسیحی در اواخر دوران باستان ردیابی می‌کند. آگوستین در قرن پنجم از Corpus استفاده کرد تا باور صحیح مسیحی را از هترودوکسی متمایز کند، به خدایان ساخته دست بشر حمله کرد و از هرمس استفاده کرد؟ کلماتی برای نشان دادن نیرنگ دروغین شیاطین. با این حال، نویسندگان مسیحی پیشین در مورد آموزه‌های Corpus دوسوگراتر بودند. لاکتانتیوس شیاطین هرمس را دشمن خدا می‌دانست، اما از نویسنده اسطوره‌ای به عنوان مرجعی برای اثبات برتری ایمان مسیحی بر نفوذ اهریمنی متوسل شد. جولیوس فیرمیکوس ماترنوس، اخترشناس بت پرست که به مسیحیت گروید، از کورپوس و اقتدار هرمس هم در آثار طالع بینی و هم در کارهای ضد بت پرستی خود استفاده کرد. از طریق بررسی این تفاسیر مختلف، سنت هرمسی می تواند به عنوان ابزاری برای بررسی نه تنها ظهور ارتدکس مسیحی، بلکه شکل گیری مرزهای بین بت پرستی و مسیحی و قدرت رو به رشد ارتدکس مورد استفاده قرار گیرد. Corpus Hermeticum یک نفوذ متقابل از الهیات و کیهان شناسی مصر، یونان و مسیحیت اولیه را نشان می دهد. این مجموعه تغییرناپذیر که به عنوان آینه ای برای تحول فکری مداوم در نظر گرفته می شود، دیدگاه های متغیر متفکران بت پرست و مسیحی را در لحظات حساس تکامل فرهنگی و مذهبی منعکس می کند.

ترجمه ماشینی : موضوع این مقاله وجدان در زمینه الهیات و روانشناسی و پیامدهای آن بر تربیت اخلاقی کودکان و نوجوانان است. ابتدا به توضیح و ویژگی های تعریف وجدان می پردازم و در ادامه به وجدان در چارچوب کتاب مقدس و فلسفه می پردازم. هدف من تبیین تعریف وجدان در اصطلاح الهیات و روانشناسی، نه تنها در تاریخ، بلکه امروزه نیز خواهد بود. در پایان مقاله خود به تربیت اخلاقی کودکان و نوجوانان و رشد وجدان مربوطه خواهم پرداخت.

ترجمه ماشینی: در مرکز موج علاقه کنونی به دین در میان فیلسوفان قاره ای معاصر، اعترافات آگوستین قرار دارد. این جلد با دورنمای دریدا در پس‌زمینه، خوانش‌های تحریک‌آمیز آگوستین توسط هایدگر، لیوتار، آرنت و ریکور را در بر می‌گیرد. دریدا خود ریاست بر مقالات فیلسوفان اصلی قاره‌ای و دانشمندان آگوستین شناخته شده بین‌المللی را بر عهده دارد و درباره آن اظهار نظر می‌کند. در حالی که مطالعات درباره و درباره آگوستین به عنوان یک فیلسوف فراوان است، هیچ یک به آثار او از دیدگاه پست مدرن منحصربه‌فرد نزدیک نمی‌شوند، که هم ارتباط مستمر آگوستین و هم طنین‌های مذهبی در پست مدرنیسم را نشان می‌دهد. این کتاب که در محل تلاقی فلسفه، الهیات و مطالعات دینی قرار دارد، مورد توجه محققان و شاگردان آگوستین و همچنین علاقه‌مندان به بحث نیروبخش بین فلسفه، دین و پست مدرنیسم خواهد بود. مشارکت کنندگان عبارتند از جفری بنینگتون، فیلیپ کاپل، جان دی. کاپوتو، الیزابت آ. کلارک، هنت دو وری، ژاک دریدا، ژان بثک الشتاین، ریچارد کرنی، کاترین مالابو، جیمز اودانل، مایکل جی اسکنلون، و مارک ویسی. مجموعه ایندیانا در فلسفه دین -- مرولد وستفال، سردبیر عمومی

ترجمه ماشینی : این تز ادعا می کند که ایرنائوس هم برای تفسیر متون عهد جدید و هم برای صورت بندی نهایی ایده های خود در مورد گناه و منشأ آن به طور مستقیم و غیرمستقیم به سنت یهودی قبلی وابسته بود. این سنت یهودی پیشین اساساً در «آپوکریفا و شبه‌پیگراف عهد عتیق» در دسترس ما است. ایرنا از این نوشته‌ها به عنوان کلید هرمنوتیکی برای درک متون کتاب مقدس استفاده کرد. نقوش این ادبیات که تفکر او را در مورد گناه و منشأ آن شکل می‌داد، آخرالزمانی بود. خطوط استدلالی که این تز را تثبیت می‌کند، متفاوت است. خطوط به ترتیب بر روی (الف) استفاده صریح ایرنائوس از نقوش خاص متون شبه نگارشی، و (ب) استفاده ضمنی از چنین نقوشی در تفسیر عبارات متعارف کتاب مقدس است. با این حال، یک خط استدلال حمایتی سوم است که به این ترتیب به نقد ادبی تعلق دارد: چند نمونه وجود دارد که در آنها به نظر می رسد که به نظر می رسد یک استدلال ادبی مستقیم وجود دارد. رابطه بین ایرنیوس و یکی از شبه‌پیگرافا. اثبات باید آزمایشی باقی بماند، زیرا حتی در بهترین موارد فقط ترجمه‌های لاتین ایرنائوس و نوشته‌های شبه سرسره موجود است، اگرچه ایرنائوس به یونانی نوشته و احتمالاً شبه پیگرافا را در نسخه یونانی خوانده است. با این حال، در این موارد حداقل می توان ترجمه لاتین را با ترجمه لاتین در توجه به شباهت های لفظی و سایر شباهت ها مقایسه کرد. در موارد دیگر، که در آن متن شبه دخمه ای که مقایسه می شود فقط سریانی، اتیوپی یا اسلاویی موجود است، یا نوشته ایرنائوس فقط به زبان ارمنی موجود است، از ترجمه های انگلیسی استفاده می شود. به طور کلی، ترجمه استاندارد انگلیسی ایرنائوس و منابع شبه خطی او، مطابق با ماهیت اهداف و استدلال های اصلی آن، در پایان نامه استفاده می شود.) هدف پایان نامه ارائه دیدگاه جدیدی از معنای گناه در الهیات نیست. از ایرنیوس، اگرچه نقش گناه در اندیشه ایرنیوس Y لزوماً در جریان پایان نامه تحلیل می شود. تازه‌ترین بررسی‌های علمی درباره آموزه ایرنائوس درباره خلاصه‌نویسی و جایگاه و اهمیت شیطان، آدم و گناه در آن آموزه، دقیق و رضایت‌بخش به نظر می‌رسد، اگرچه ممکن است اصلاح در یک یا دو نقطه منفرد امکان‌پذیر باشد. هدف از پایان نامه. با این حال، تنها برای شناسایی منابع اظهارات مختلف ایرنائوس در مورد منشأ گناه است تا ارائه تفسیر جدیدی از الهیات ایرنائوس. اگرچه این تز صراحتاً تنها به وابستگی ایرنائوس به شبه پیگرافا برای تفکر او در مورد گناه و منشأ آن نتیجه می‌گیرد، اما این سؤال را مطرح می‌کند که کل بدنه اندیشه پدری که در صورت‌بندی آگوستین از «گناه اصلی» به اوج خود رسید، چقدر به چنین منابعی وابسته بود.

ترجمه ماشینی: مسیح شناسی آگوستین با طفره رفتن از روایت های ثابت شده در مورد توسعه آموزه ها در دوران پاتریستیکی، هنوز توجه علمی انتقادی را که شایسته آن است، دریافت نکرده است. این مطالعه بر درک آگوستین از انسانیت مسیح متمرکز است، همانطور که در گفت و گو با مفهوم ضد پلاژی او از آزادی انسان و گناه اصلی پدیدار شد. دومینیک کیچ با تفسیر مجدد مناقشه پلاژوسی به عنوان ادامه‌ی غربی مناقشه اوریژنیست قبل از آن، استدلال می‌کند که قرائت آگوستین از اوریژن در مرکز پاسخ مسیحیت او به پلاژینیسم قرار دارد. بنابراین آگوستین در شبکه ای از متکلمان غربی قرن چهارم و پنجم قرار می گیرد که می خواستند از اوریژن در برابر اتهامات خطای افلاطونی و بدعت های خطرناک دفاع کنند. کیچ که با بررسی مطالعاتی در مورد مسیح شناسی آگوستین و الهیات ضد پلاژوسی آغاز می شود، با ترسیم مجدد روایت درگیری آگوستین با مسائل و شخصیت های دخیل در مناقشات اوریژنیست و پلاگیوس پیش می رود. او موتیف غالب مسیح‌شناسی ضد پلاگیوس آگوستین را برجسته می‌کند: انسانیت مسیح، «شبیه جسم گناه‌آلود» (روم. 8.3)، و استدلال می‌کند که این موضوع از طریق مجموعه‌ای از دریافت‌ها از کار آمبروز و اوریجن توضیح داده می‌شود. مشکلات الهیاتی که توسط این مسیح شناسی مطرح می شود - در مسیحی که از گناه معاف است به گونه ای که ماهیت انسانی او را نامتعادل می کند - با بررسی درک آگوستین از آپولیناریسم و ​​اظهارات مبهم او در مورد منشأ روح انسانی بررسی می شود. این پس‌زمینه نتیجه‌گیری نظری کتاب را تشکیل می‌دهد، که ناسازگاری‌های مسیح‌شناسی آگوستین را می‌توان با قرار دادن آن در چارچوب اوریژنی توضیح داد، که در آن روح مسیح در تجسم به دلیل رابطه‌اش با کلام ابدی، پس از سقوط، بدون گناه باقی می‌ماند. از روح به تجسم.