آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر اثری مهم در سمبولیسم و مهم‌ترین و جامع‌ترین کتابی است که در این موضوع در اندیشه سنت‌گرایی نوشته شده و همواره مرجع همه نوشته‌های بعدی در این باب بوده است. فصل‌های این کتاب حاصل جمع‌آوری مهم‌ترین مقاله‌های رنه گنون در این باب است که پس از درگذشت او همگی در این کتاب جمع آمده‌اند. گنون در بخش‌های جداگانه‌ای، درمجموع 75 فصل، به انواع سمبول‌های جهان، سمبول‌های مرکز، سمبول‌های شکل‌های کیهانی، سمبول‌های محور، سمبول‌های گذر، سمبول‌های قلب و انواع سازه‌ها و سلاح‌های سمبولیک می‌پردازد و تفسیر و تبیینی خواندنی از آن‌ها مطابق آموزه‌های ادیان و سنت‌های اصیل به دست می‌دهد. بیشتر سمبول‌هایی که طبق گزینش موضوعی نویسنده بررسی و مطالعه شده‌اند، از حیث پیوندشان با آموزه‌های عقلانی و معرفتی و از حیث پیوندشان با نهادهای اجتماعی و معنوی و دینی نیز مهم و برجسته‌اند. در کتاب «سمبول های بنیادین»، رنه گنون، استاد تجربیات دقیق و حتی "ریاضی" متافیزیکی ، خود را به عنوان یک مفسر کامل اسطوره و نماد نیز نشان می دهد که از بسیاری جهات از میرچیا الیاده برتر است و شاید فقط با دوست محترمش آناندا قابل مقایسه باشد. این متن فوق العاده از معانی کیهان شناسی نمادهای ریشه ای که تحت عناوین کلی سازماندهی شده است پرده برمی‌دارد: مرکز جهان ، تجلی حلقوی ، سلاح های نمادین ، نمادگرایی محوری ، نمادگرایی ساختمان ، و نمادگرایی قلب. نمادهای علم مقدس بسیار فراتر از یک فهرست ساده از اسطوره ها و نمادهای بسیاری از سنت ها ، پایه و اساس یک نماد شناسی باطنی جهانی را پایه ریزی می کند. در این اثر ، گنون وحدت بنیادی را در تمام فرهنگ ها و اعصار در تصاویری نشان می دهد که مطلق خود را در خود مکاشفه کیهانی خود می پوشانند. رنه گنون (1886–1951) یکی از بزرگترین اشخاص قرن بیستم بود که نقد وی بر جهان مدرن در برابر شن های در حال تغییر مد فکری سریع ایستاده است. نوشته های وسیع او ، که اکنون سرانجام به زبان انگلیسی در دسترس است ، گنجینه ای بی واسطه برای سالک مدرن است: در حالی که اشاره بی وقفه به حکمت دائمی یافت شده در فرهنگ های گذشته از شامیانیسم تا هندی و چینی ، هلنی و یهودی ، مسیحی و اسلامی ، و از جمله کیمیاگری ، هرمتیسم و دیگر جریانات باطنی ، خواننده را نیز به عمیق ترین سطح عمل دینی هدایت می کنند و بر لزوم وابستگی به یک سنت آشکار تاکید می کنند.

کتاب سیطره کمیت و علائم آخرالزمان در چهل فصل تدوین شده است. عناوین فصول عبارتند از: کیفیت و کمیت، جوهر با کمیت مشخص می شود، اندازه و ظهور، کمیت مکانی و مکان کیفی، تعینات کیفی زمان، اصل تقرد، وحدت صوری در برابر وحدت، پیشه های قدیم و صنعت جدید، دو معنی گمنامی، پندار آمار، وحدت و «بساطت»، دشمنی با راز، اصول موضوعه مذهب اصالت ماده، نظریه مکانیکی و مذهب اصالت ماده، پندار «زندگانی عادی»، انحطاط پول، انجماد عالم، اسطوره شناسی علمی و همگانی کردن علم، حدود تاریخ و جغرافیا، از کره تا مکعب، قابیل و هابیل، معنی صنایع فلزی، تبدیل زمان به مکان، به سوی انحلال.

کتاب سیطره کمیت و علائم آخرالزمان در چهل فصل تدوین شده است. عناوین فصول عبارتند از: کیفیت و کمیت، جوهر با کمیت مشخص می شود، اندازه و ظهور، کمیت مکانی و مکان کیفی، تعینات کیفی زمان، اصل تقرد، وحدت صوری در برابر وحدت، پیشه های قدیم و صنعت جدید، دو معنی گمنامی، پندار آمار، وحدت و «بساطت»، دشمنی با راز، اصول موضوعه مذهب اصالت ماده، نظریه مکانیکی و مذهب اصالت ماده، پندار «زندگانی عادی»، انحطاط پول، انجماد عالم، اسطوره شناسی علمی و همگانی کردن علم، حدود تاریخ و جغرافیا، از کره تا مکعب، قابیل و هابیل، معنی صنایع فلزی، تبدیل زمان به مکان، به سوی انحلال.

رنه گنون (به فرانسوی: René Guénon) یا شیخ عبدالواحد یحیی محقق سنت‌گرای فرانسوی است. زندگی: در ۱۵ نوامبر ۱۸۸۶ در شهر بلوئا در ۱۶۰ کیلومتری پاریس به دنیا آمد. پدرش معمار بود. تحصیلات اولیه را در زادگاهش سپری کرد. در ۱۹۰۴ به پاریس رفت و به مطالعه در حوزه ریاضیات و سپس فلسفه پرداخت. در جوانی جذب چندین انجمن نهان‌گرا شد و با کسانی چون لئون شامپرنو آشنا شد که با تصوف و عرفان اسلامی آشنایی داشت. گرویدن به اسلام: گنون پس از آشنایی بیشتر با آموزه‌ه ای شرقی، محافل نهان‌گرای پاریس را ترک گفت. در ۱۹۱۲ به دین اسلام مشرف شد اما ارتباط خود را با جریان‌های فکری در پاریس قطع نکرد. از آن جمله ملاقات‌هایی با شخصیتهای معروفی مانند ژاک مارتین و رنه گروسه و دیگران داشت. در ۱۹۲۱ نخستین کتابش به نام مقدمه‌ای عمومی بر مطالعه عقاید هندو را که نقطه عطفی در پژوهش‌های مربوط به آموزه‌های شرقی در غرب محسوب می‌شود را منتشر کرد. در ۱۹۳۰ پس از مرگ همسر فرانسوی‌اش، رهسپار مصر شد و تا پایان عمرش به عنوان مسلمان و با نام شیخ عبدالواحد یحیی در قاهره ماند. در آنجا ازدواج کرد و صاحب دو دختر و دو پسر شد. او با مراجع برجسته مصر ارتباط نزدیکی داشت، از آن جمله شیخ عبدالحلیم محمد که بعدها به شیخ الازهر معروف شد. گنون همچنین با محققان و مراجع سنت‌گرای سراسر جهان از قبیل آناندا کوماراسو آمی، مارکو پالیس، لئوپلد زیگلر و تیتوس بورکهارت مکاتبات بسیار داشت. مرگ: او در شب ۷ ژانویه ۱۹۵۱ پس از طی یک دوره بیماری، درگذشت و مطابق با شعائر اسلامی در یکی از قبرستان‌های مسلمانان در اطراف قاهره دفن شد. آثار ترجمه‌شده: بحران دنیای متجدد، ترجمهٔ ضیاءالدین دهشیری، تهران: امیرکبیر، چاپ دوم، ۱۳۷۲./ معانی رمز صلیب: تحقیقی در فن معارف تطبیقی، ترجمهٔ بابک عالیخانی، تهران: انتشارات سروش، چاپ اول، ۱۳۷۴./ نگرشی به حقایق باطنی اسلام و تائوئیسم، ترجمهٔ دل‌آرا قهرمان، تهران: نشر آبی، چاپ اول، ۱۳۷۹./ سیطرهٔ کمیت و علائم آخرالزمان، ترجمهٔ علی‌محمد کاردان، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، چاپ چهارم، ۱۳۸۴./