آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

واژه حکمت دارای سابقه‌ای قابل توجه در سنت عقلی و نقلی دین مبین اسلام بوده و از سه ویژگی مهم برخوردار است؛ یکی افاضی بودن آن است که خداوند به هر کس بخواهد اعطا می‌کند، دوم اینکه معرفتی وجودی است که درون انسان را متحول ساخته و او را به سوی تحولات عمیق وجودی سوق داده و منشأ خیر کثیر می‌شود، سوم دانائی منتهی و منجر به عمل است که نه‌تنها فکر و اندیشه را متحول می‌کند، بلکه زیست انسانی را در حوزه عمل هم متحول می‌سازد. حکمت از منظر مفسران اعم از تشیع و اهل سنت به حکم(درک، عقل)، نبوت، سنت، تفسیر کتاب(قرآن) و... تفسیر شده است اما از نظر نگارندگان بهترین مصداق آن در سنت فکری اسلامی همان فلسفه اسلامی بوده است. لذا در تفاسیر شیعه و سنی می‌خوانیم مراد از «حکمت»، آگاهی بر مصالح و مفاسد اشیا و افعال و اخلاق و عقاید است، خواه آثار دنیوی باشد، خواه آثار اخروی. همچنین حکمت گاه جنبه «علمی» دارد که از آن تعبیر به «معارف عالیه» می‌شود، گاه جنبه عملی دارد که از آن تعبیر به «اخلاق و عمل صالح» می‌گردد.

فاقد چکیده

مقولات و حرکت در مقوله و بالاخص حرکت در مقوله جوهر یکی از مباحث مهم در فلسفه است علاوه بر اینکه خود، یک نگرش جدید در حرکت هستی شناسی به سمت استکمال محسوب می شود، دارای نتایج و آثار بسیاری است که پرداختن به آنها موجب ایجاد یک نظام جدید فکری در عرصه های خداشناسی، انسان شناسی، جهان شناسی، معاد و شناخت کیفیت آنها میگردد. از سوی دیگر در نظام شکل یافته بر مبنای حرکت جوهری ، می توان به حل بسیاری از شبهات و دغدغه ها ی که در خصوص دگرگونی و تغییر و تبدل در هستی است و همچنین به پاسخ بسیاری از سوالات مهم و حیاتی بشر دست یافت. در این میان استادان بزرگوار طباطبایی و مطهری به عنوان دو متفکر نظام ساز در عرصه فلسفه، در تاریخ معاصردر بحث حرکت در مقوله جوهر محسوب میشوند و بررسی نظرات آنان در این باب، گنجینه ای ازنتایج فلسفی حرکت در مقوله جوهر را در اختیار اهل خرد قرار می دهد که به وسیله ی آن می توان به حقایق سنت الهی که بر اساس تبدل در هستی است و کیفیت آنها در عالم هستی دست یافت.در این رساله سعی شده است تا نظرات موافق و مخالف هر دو متفکر اسلامی به تصویر درآید. بنابراین پس از ارائه کلیاتی ازمقولات و حرکت در مقوله ، و آثار آن در مسئله ی حرکت جوهری پرداخته شده و سپس به بحث نهاد نا آرام هستی که مستمرا و پایدار در مدار حرکت جوهری به طرف غایت کمال هستی در حال حرکت هست خواهیم رسید

شريعت و سياست و رابطة آن دو از مسائل مهم در انديشة صدرالمتألهين است. مسئلة سياست كه يكي از عرصه‌هاي مهم زندگي انسان است، از نگاه او مغفول نمانده است. ملاصدرا در آثار خود، اجتماعي بودن انسان را مورد تأكيد قرار داده و زندگي فردي را حتي اگر همراه با شريعت باشد، كافي نميداند. در نگاه وي، سير تكاملي آدمي با زندگي اجتماعي امكانپذير بوده وجامعه‌يي كه بخواهد زمينة رشد و تكامل انسان را فراهم كند، بايد مبتني برشريعت اسلامي باشد. هرچند سياست، در چهار محور مبدأ، غايت، فعل و انفعال با دين تفاوت دارد، لكن سياست، كاملاً مستهلك در شريعت و شريعت باطن و حقيقت سياست است. ملاصدرا رابطه ميان دين وسياست را رابطة معقول با محسوس يا باطن با ظاهر ميداند؛ همانگونه كه شناخت طبيعت بدون ماوراء طبيعت شناختي ناكافي است، سياست بدون دين، موجب فرو غلطيدن انسان در ظواهر و غفلت از حقايق متعالي ميشود و صدمات جبران‌ناپذيري براي زندگي انسان بدنبال خواهد داشت. تبيين درست انديشة ملاصدرا بهترين سد در برابر سكولاريسم است كه بر جدايي دين از سياست تأكيد دارد.

صدرالمتألهين ـ همانند ساير حكماي اسلامي‌ـ انسان را در ميانة مبدا و معاد نگريسته‌ است، از اينرو در نحوة پيدايش اوليه، در كيفيت سير وجودي و در بازگشت او بسوي مبدا المبادي سخن‌گفته‌ است. وي با توجه به مباني خاص حكمي خود همچون اصالت، تشكيك، بساطت و حركت جوهري وجود، انسان را در گذرگاه هستي ديده است كه سير وي ـ بعنوان سالك طريق وجودـ از وجود، در وجود با وجود و بسوي وجود است. در اين نحو نگرش، حريت انساني بعنوان يك ملكة نفساني و فضيلت اخلاقي، معنايي وجودشناسانه دارد كه در پرتو حكمت نظري و عملي دستيافتني است. از منظر ملاصدرا اين مرتبه از وجود براي انساني متجلي ميشود كه توانسته باشد اولاً در بعد حكمت نظري، به شناخت صحيح نسبت به وجود و حقيقت وجودي خويش دست يافته باشد و نفس خود را مستعد دريافت و مشاهدة معارف حقه از مبادي عاليه گرداند؛ ثانياً در بعد حكمت عملي، با استيلاي قوة عاقله بر قوة شهويه و غضبيه، تعادل را در ارضاي خواهشهاي اين قوا ايجاد نمايد. حكيم الهي، همان مؤمن حقيقي است كه توانسته به غايت حكمت نظري يعني نور و غايت حكمت عملي يعني سعة صدر دست يابد. حريت كه بمعناي رهايي از قيود است، در معناي عالي خود ـيعني همان عبوديت الهي كه گرايش و توجه بسوي مطلق است ـ متجلي ميگردد، بگونه‌يي كه سالك از بند رقيت هر آنچه غير حق است، آزاد و خود را در حق فاني ميسازد.

چگونگی ارتباط میان خداوند با مخلوقات و چگونگی صادر شدن این مخلوقات از جمله مباحث مهمی است که اذهان فلاسفه را به خود مشغول نموده است. نظریه فیض، برای نخستین بار توسط فلوطین مطرح شد و توسط صدرالمتألهین ، به ثمر نشست و در آن تحولات اساسی ای به وجود آورد. نظریه فیض درصدد تبیین جریان پیدایش است که علاوه بر اضافه و صدور معلول، موجد با دارا بودن همه صفات کمالیه خود از ثبات و وحدت برخوردار است و در اثر فیضان درذات او کاستی و کاهشی رخ نمی دهد و در این راه غایت و غرضی جز ذات خود ندارد. صدرالمتألهین براساس قواعد و مبانی حکمت متعالیه خود نظریه فیض را مطرح نموده است. و در قالب این نظریه توانست تصویری از فاعلیت وجودی حضرت حق متعال و چگونگی پیدایش کثرت از واحد و ارتباط عالم با او را ارائه دهد. از نظر او فیض حق به صورت الهی و موجودات مادی که قابلیت و استعداد آن را داشته باشد تعلق می گیرد. و علی رغم وجود وسایط در جریان فیض ، فیض از طریق حق و با علم و اراده و رضای او به مخلوقات تعلق می گیرد و نهایت اینکه او این فیض را با عقاید فلسفی و دینی و عرفان مطابق می داند. کلیدواژه ها: فیض، صدور، کثرت، وحدت، حدوث و قدم.

پایان نامه حاضر به بررسی فطرت در فلسفه و آیات و روایات پرداخته و شامل شش فصل با این عناوین است: فصل اول، آشنایی اجمالی با بحث فطرت: تعریف فطرت، فرق فطرت با غریزه و طبیعت، اقسام فطرت؛ فصل دوم، بینش ها و گرایش های فطری؛ فصل سوم، جلوه های گوناگون فطرت خداشناسی و خداگرایی؛ فصل چهارم، فطرت در قرآن و احادیث؛ فصل پنجم، فطرت خداشناسی و خداگرایی از منظر برهان؛ فصل ششم، ادراکات فطری انسان از دیدگاه فلاسفه غرب.

در این پایان نامه براهین اثبات وجود خدا با تکیه بر فلسفه و آیات قرآن بررسی شد و در یازده فصل با این عناوین به نگارش درآمده است: کلیاتی درباره شناخت عقلی و شهودی و بداهت وجود و دلیل عقلی بر وجود خدا در قرآن، فطری بودن خداشناسی، برهان نظم، برهان وجودی، برهان صدیقین، برهان وجوب و امکان، برهان علیت، برهان حرکت، برهان حدوث، برهان اخلاقی، برهان معجزه

در این پایان نامه مفهوم خدا از دیدگاه اسلام، مسیحیت و یهود به طور تطبیقی بررسی شده است. نویسنده با مراجعه به منابع مختلف مثل کتب مقدس، قرآن و دائرة المعارف ها و تفاسیر نحوه استنباط هر یک از این سه شریعت را درباره خداوند را بیان کرده است. حاصل تحقیق وی از این قرار است که مفهوم اصیل و سیمای حقیقی خداوند در سه کتاب مقدس عهد عتیق و جدید و قرآن یکسان است؛ منتها کتب مقدس در شناخت خداوند به فطرت و گرایش درونی انسان ها تکیه دارند؛ اما قرآن علاوه بر آن از شیوه برهان، خطابه و جدال احسن نیز استفاده کرده است