آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی اهمیت فلسفی اسطوره آخرت شناختی در فائدون افلاطون می پردازد. برخلاف این دیدگاه که اسطوره‌های معاد شناختی فایدون غیرفلسفی هستند یا فقط با اسطوره‌زدایی فلسفی می‌شوند، در تز خود استدلال می‌کنم که اساساً فلسفی هستند، جایی که فلسفه به عنوان عشق به خرد درک می‌شود. من ادعا می‌کنم که سقراط زمانی که فلسفه را نوعی عشق می‌داند که ریشه در رابطه پیچیده ما با الوهیت دارد، به طور معناداری صحبت کرد. من این دیدگاه را با خواندن ادعاهای سقراط مبنی بر جهل و توسل به مفهوم رمز و راز در فایدون به عنوان عمیقاً جدی تأیید می کنم. من در پایان نامه خود به منظور تبیین چرخش سقراط به اسطوره آخرت شناختی و دفاع از جایگاه فلسفی آن، تفسیر گسترده ای از مفاهیم اسطوره و راز در متن ارائه می کنم.

ترجمه ماشینی : آیا سقراط در پروتاگوراس لذت طلبی صادق است؟ رمزگشایی از پرسش اخیر برای کشف جنبه های کلیدی اندیشه اخلاقی افلاطون اساسی است. پیشنهاد شده است که سقراط در پروتاگوراس لذت گرایی را از نظر فلسفی جذاب می داند زیرا به عنوان یک مقدمه ضد آکراسیا ضروری عمل می کند و بنابراین با روانشناسی اخلاقی او همخوانی دارد. در عین حال لذت گرایی کمی امکان مقایسه ارزش اخلاقی را فراهم می کند و به نوبه خود یک نظریه اخلاقی افلاطونی ساده تر، قابل اندازه گیری و هدایت کننده عمل می کند. فرضیه دوم اگرچه در ابتدا جذاب بود، اما عمیقاً مشکل ساز است. از یک سو، لذت گرایی یک ابزار نظری ضروری برای قیاس پذیری ارزش و یا برای یک نظریه اخلاقی ادایمونیستی قابل سنجش نیست. از سوی دیگر، تفسیر لذت‌گرایانه از پروتاگوراس، منجر به انبوهی از ناهنجاری‌های آشکار برای نظریه اخلاقی افلاطونی می‌شود که در گفتگوهای دوره اولیه و میانی به نمایش گذاشته می‌شود. به طور خاص، تأیید لذت گرایی کمی با آپوتئوزیس تعلیم و تربیت سوفسطایی و همچنین با یک مفهوم صرفا ابزاری از فضیلت گره خورده است که با مؤلفه های اصلی نظریه فضیلت سقراط و افلاطون در تضاد است. بنابراین، رویکرد پیش‌دعای پروتاگوراس غیرقابل دفاع است و باید رد شود. در نتیجه، یک دفاع به اندازه کافی قابل قبول از دکترین سقراطی «هیچ کس به میل خود اشتباه نمی کند» باید بر اساس دلایل غیر لذت طلبانه ساخته شود. پیشنهاد من این است که ما باید رفتار افلاطون با آکرازیا را بر اساس دو مورد - که معمولاً توسط تزهای توصیفی افلاطونی اولیه روانشناسی انسان از آن دفاع می شود - بازنویسی کنیم. یعنی ادایمونیسم روانشناختی و روشنفکری انگیزشی. این حرکت ما را به این نتیجه می رساند که مفهوم سازی سنتی آکرازیا به عنوان یک پدیده واحد و یکپارچه ناقص است، زیرا غنای روانشناسی اخلاقی افلاطون را عدالت نمی کند. در عوض، همانطور که می‌گویم، دو نوع آکرازی در برخورد افلاطون با این پدیده وجود دارد: آکرازی همزمان و آکرازی دیاکرونیک. بر اساس این مبنای نظری تجدیدنظری، تفاوت‌های افلاطون اولیه و افلاطون متأخر در مورد آکراسیا را می‌توان به‌عنوان تغییراتی در تبعیت یا عدم پایبندی به ادایمونیسم روان‌شناختی و روشنفکری انگیزشی درک کرد.

ترجمه ماشینی: این کتاب راهنما سه گفت‌وگوی افلاطون را که به مرگ سقراط می‌پردازد، معرفی و بررسی می‌کند: اوثفریو، عذرخواهی و کریتون. این گفت و گوها به طور گسترده به عنوان نزدیک ترین شرح ایده های سقراط در نظر گرفته می شوند.

کتاب دوره آثار افلاطون، ج2، ترجمه محمدحسن لطفی و رضا کاویانی مشتمل بر محاورات افلاطون و حواشی و توضیحات مترجم است. از جمله محاورات این جلد: هیپیاس بزرگ، ایون، آلکیپیادس، هیپیاس، منکسنوس، کراتیلوس، اوتیدم و جمهوری است که افلاطون در هر یک به موضوعاتی خاص پرداخته است نظیر فیلسوف، سوفیست، تعریف زشت و زیبا، خوب و بد، روح، تن، مثال خیر و زیبا و...

تردیدی نیست که فهم فلسفی دیالوگ‌های افلاطون در گروِ فهم موضع فلسفی سقراط است و فهم موضع فلسفی سقراط در گرو فهم زبان فلسفی و منش و تفکر اوست که ویژگی برجسته و چشمگیر آنها ماهیت آیرونیکشان است. سقراط استادِ آیرونی است و این خوانشِ دیالوگ‌های افلاطون را از بداهت ظاهری آن به پیچیدگی‌هایی ژرف درمی‌افکند. اینکه سقراط آیرونیک است را هم از سویی می‌توان از طریق واقعیت‌های تاریخی دریافت و هم از سوی دیگر به‌واسطۀ تدبر عمیق فلسفی در دیالوگ‌های افلاطون؛ اما اینکه خودِ آیرونی و به‌طور ویژه، آیرونی سقراط چیست، مسئله‌ای است که موضوعِ پژوهش‌های متعددی بوده است. این مقاله بر آن است تا با صورت‌بندی سطوح آیرونی سقراط در سه سطح که درحقیقت سه لایۀ تفکر او و به تَبَع سه لایۀ معنایی متنِ دیالوگ‌های افلاطون را نیز تشکیل می‌دهد، زمینۀ لازم را برای فهم دیالوگ‌های فلسفی افلاطون فراهم آورد[i]. این سه سطحِ آیرونی سقراط عبارت‌اند از: 1. سطح سخن‌ورانه (کلامی‌ـ‌عملی) 2. سطح بودگارانه (رفتاری‌ موقعیتی) 3. سطح فلسفی (هستی‌شناسانه ‌کلی).

رفتار و کنش انسان در هر دوره بطور مستقيم متأثر از نگاه هستي‌شناسانه و مباني فکري و اعتقادي آن دوره ميباشد؛ به طوري كه براي فهم رفتار و کنش انسان و چرايي آن در يک دوره، بايد به شناخت مباني هستي‌شناسي و معرفتي آن دوره پرداخت. يکي از اين مباني هستي‌شناسانه و معرفت‌شناسانه که در فهم رفتار و کنش انسان در هر دوره ضروري مينمايد نوع نگاه به هستي و خداست که بطور مستقيم بر رفتار انسان در جامعه تأثير دارد. با توجه به ضرورت شناخت بين فرهنگي در دوره معاصر و تأثير و رابطه عميقي که بين يونانيان و ايرانيان وجود داشته است، شناخت مباني فکري و رفتاري يونانيان ميتواند در بررسي اين رابطه فرهنگي نقش کليدي داشته باشد. بر اين اساس، نوشتار حاضر در جهت شناخت مباني فکري و رفتاري يونانيان به بررسي نوع نگاه هستي‌شناسانه و مباني فکري آنها و بطور خاص نگاه يونانيان به خدا و نفس و تأثير اين نوع نگاه در رفتار و كنش انسان يوناني پرداخته است و بر اين مبنا سه انديشمند دوره يوناني يعني هومر، سقراط و افلاطون با روش تفسيري مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج تحقيق نشان ميدهد نگاه يونانيان به خدا با تأثير انديشمندان هر دوره متفاوت بوده، بطوري که نگاه هومر، سقراط و افلاطون از جهتي از همديگر قابل تفکيک است. در نگاه اسطوره¬يي هومري، خدايان بسان قهرمانان بشري داراي صفات انساني و در معامله با انسان هستند، اما در نگاه سقراط، خدا موجودي است که بدنبال هدايت و راهنمايي انسانها بوده و از طريق دايمونها با مردم ارتباط دارد. در تفکر افلاطون که تکثر خدايان بسمت وحدت ميگرايد، خدا بعنوان ايده خير، موجودي متعالي است که سرنوشت و مبناي قانون گذاري در زندگي فردي و اجتماعي انسان قرار ميگيرد.