آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

مناظره گفتمانی برای ایجاد فهم مشترک و درک متقابل توام با اثربخشی دوجانبه است؛ از این رو، ائمه معصوم (ع)، به ویژه، حضرت رضا (ع) آن را به عنوان یکی از روش های آموزشی در موضوعات پرچالش علمی در خور دقت و تامل بسیار می دانستند. هدف این مقاله تبیین روش مورد نظر بر اساس شیوه مناظره ای علمی امام رضا با عالمان ادیان دیگر است؛ بنابراین، این مقاله الگوی عملی مناظره را ارایه می دهد. این مقاله که از نوع پژوهش های بنیادی بوده، با روش تحقیق کیفی مبتنی بر تحلیل محتوایی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، به مطالعه مناظرات امام (ع) می پردازد که با توجه به روش، اصول و چگونگی فرایند مناظره ای آن حضرت می توان آن را به عنوان روش آموزشی مطرح کرد و به کار بست. در این مقاله، ابتدا روش مناظراتی حضرت رضا (ع) و سپس اصول حاکم بر روند آن و چگونگی فرایند یک مناظره علمی نزد آن حضرت بررسی می شود.

بررسی مبانی و روش های امام رضا(علیه السلام)در تفسیر قرآن کریم است. نویسنده پس از بیان کلیات تحقیق، از جایگاه و عظمت قرآن کریم در نگاه خود قرآن و در نگاه معصومین(علیهم السلام) سخن می گوید و سپس نگاهی کوتاه به ابعاد شخصیت امام رضا(علیه السلام) با تأکید حیات فکری و علمی آن حضرت می افکند. آنگاه مبانی تفسیر قرآن را از نگاه امام رضا(علیه السلام)مطرح می کند که اهم آنها عبارت است از: قرآن کلام خدا و وحی او برترین موجود هستی، قرآن کتاب جاوید برای همه اعصار، قرآن و پاسخ گویی به همه نیازهای بشر، معجزه بودن قرآن، قرآن تنها راه رسیدن به هدایت و رستگاری، معیار حق و باطل بودن قرآن، قابل فهم بودن قرآن، قرآن تکیه گاه مطمئن الهی. در ادامه از روش های تفسیری امام رضا(علیه السلام) بحث می نماید که عبارت اند از: تفسیر قرآن به قرآن، تفسیر روایی (استفاده از کلام دیگر معصومان)، تفسیر عقلی و کلامی، و تفسیر لغوی. نگارنده شواهدی را نیز برای هر یک از این روش های تفسیری از کلام امام رضا(علیه السلام) نقل می کند