آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه به بررسی توسعه نشانه‌شناختی ناسیونالیسم اسلامی به عنوان شکلی از الهیات سیاسی در دوره شکل‌گیری آن در سال‌های 1857-1947 می‌پردازد که در نوشته‌های متکلمان برجسته اردو زبان بیان شده است. این مطالعه ناسیونالیسم اسلامی را پروژه ای برای رهایی جمعی مسلمانان از استعمار و انقیاد احتمالی اسلام و مسلمانان در برابر دولت سکولار پسااستعماری معرفی می کند. وظیفه سازنده ناسیونالیسم اسلامی این است که نمادهای اسلامی را با عبارات سیاسی در جهت بیان یک ناسیونالیسم مسلمان مدرن تفسیر کند. وظیفه حیاتی آن از یک سو، نقد اندیشه های مدرن سکولاریسم، ناسیونالیسم و ​​استعمار است. از سوی دیگر، تاریخ مسلمانان با توجه به تاریخ نگاری با محوریت تقدم خلافت به عنوان یک نهاد معنوی-سیاسی. از نظر سیاسی، ناسیونالیسم اسلامی، هرچند در اشکال مدرن، به دنبال استقلال دینی-فرهنگی و/یا حاکمیت سیاسی مسلمانان است. ناسیونالیسم اسلامی از نظر نشانه شناختی، نمادهای اسلامی اسلام، خدا، پیامبر اسلام، قرآن، قوم، شریعت، ملت، امت و خلافت را با نمادهای ناسیونالیسم سکولار یعنی ملت، آزادی، برابری و مردمی ادغام می کند. حق حاکمیت. میزان و ماهیت یکپارچگی را قوام درونی نظام نمادین اسلامی تعیین می‌کند که مستلزم تفسیر نمادهای ملی در پرتو نمادهای مقدس اسلام است. بنابراین، ناسیونالیسم اسلامی معادل عرفی‌زدایی/استعمار زدایی از تخیل مسلمانان و حوزه عمومی است. در میان اشکال مختلف ناسیونالیسم اسلامی، این مطالعه، ناسیونالیست اولیه سید احمد خان را بررسی می کند. طرفداران یک هند سکولار پس از استعمار، ابوالکلام آزاد و جامعةالعلماء هند. منتقدان ناسیونالیسم سکولار، محمد اقبال و سید ابوالاعلا مودودی؛ و حامیان تجزیه طلبی جامعه علمای اسلام. این مطالعه نتیجه می‌گیرد که علی‌رغم تنوع رویکردها به اسلام و ناسیونالیسم، تقریباً چهار دهه الهیات سیاسی در رواج این ایده که ملیت مسلمان (قومیت) مبتنی بر دین است، تعیین‌کننده بود، که اسلام به‌عنوان دین کامل هیچ شکافی را بین خصوصی‌ها از بین نمی‌برد. دین و سیاست عمومی و اینکه الزام به اجرای قوانین و اخلاق اسلامی (شریعت) مستلزم حاکمیت سرزمینی است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه یک مطالعه تطبیقی در اندیشه سیاسی، به طور مشخص، ایده دولت گرایی دو محقق معاصر اسلام از پاکستان و اندونزی است. دو محقق مورد بحث ابوالاعلا مودودی و محمد نتسیر هستند که به ترتیب رویکردهای بنیادگرایانه و مدرنیستی را مطرح می کنند. آنها علیرغم تفاوت‌هایی که دارند، دیدگاه مشابهی در مورد جدایی ناپذیری سیاست و دین دارند. به عبارت دیگر، جدایی شدید مسائل دینی و حکومتی را رد می کنند. آنها معتقدند که دولت وسیله مهمی برای تضمین اجرای قوانین اسلامی در جامعه است. مودودی و ناتسیر هر دو در مورد حاکمیت الهی، شکل دولت، شریعت به عنوان منبع قانون دولتی، اصل شورا و عنوان رئیس دولت نظرات مشترکی دارند. با این حال، آنها در مورد شکل دولت، ناسیونالیسم، نظام احزاب سیاسی و تعریف شهروندی اختلاف نظر دارند. این مطالعه با نشان دادن این نکته به پایان می رسد که اگرچه در بسیاری از جزئیات یک دولت اسلامی با هم تفاوت دارند، اما در اصول کلی بیشتر شباهت دارند تا تفاوت. دیدگاه‌های مودودی را در تفاوت‌هایشان می‌توان آرمان‌گرا، صلب و سازش‌ناپذیر توصیف کرد، در حالی که دیدگاه‌های نتسیر بیشتر واقع‌بینانه، انعطاف‌پذیر و سازش‌پذیر است. با این حال، هیچ یک از آنها مفاهیم جامع یا مفصلی از یک دولت اسلامی ارائه نمی دهند که به طور کامل در کشورهای مربوطه یا سایر بخش های جهان اسلام قابل اجرا باشد.

نوسلفیه یکی از جریانات کلامی دوران معاصر است که ضمن تحفظ بر اصول سلفی­گری، با نقد سلفیه، به دنبال جرح و تعدیل برخی از مبانی آن است. نوسلفی­ها با عبور از باورهای جزمی سلفی­گری و ارائه برداشت­های نو و متفاوت از جریان­های درون پارادایمیِ اسلامیِ اهل‌سنت، دیدگاه­های معتدل­تری از اسلام بنیادگرا را به نمایش گذاشتند. آنها در برابر سلفیان جدید (جهادی-تکفیری) درپی آنند تا با احیای توحید و از روش­های اعتدال­گرایانه­تری همچون دعوت و کادرسازی و تعلیم و تربیت جامعه، به حکومت اسلامی برسند. بر اساس دیدگاه افرادی چون مرحوم فیرحی، بابی سعید، سمیر امقر، کَری گِلین و ... از نوسلفیه به جریانی غیرعقلانی و متمایل به خشونت افراطی و نظامی­گری تعبیر می­شود؛ اما این پژوهش با تأکید بر نظرات مودودی و قرضاوی، داعیه­داران گفتمان نوسلفی، تلاش دارد تا نشان دهد بر خلاف تعبیرات رایج از نوسلفیه، این جریان از گفتمانی عقلانی­تر و اعتدالی­تر نسبت به دیگر جریانات سلفی برخوردار است. براین اساس باید به این پرسش اساسی پاسخ داد که چه شاخصه­هایی موجب تمایز جریان نوسلفیه از دیگر سلفیان معاصر می­شود؟ برای دست‌یابی به این مهم از روش تحلیلی-توصیفی متن‌محور بهره گرفته شده و گردآوری داده‌ها بر اساس شیوه کتابخانه­ای و از طریق فیش‌برداری از کتب مرجع و مقالات علمی-پژوهشی صورت گرفته است.

در این مجموعه مطالبی در رد عقاید و نظریات سیدابوالاعلی مودودی نگاشته شده‌است. "مودودی "کسی است که در کتاب‌های خود به برخی از اصول بنیادین قرآن و سنت پیامبر (ص) توهین نموده‌است .برخی از موضوعات کتاب حاضر عبارت‌انداز : مودودی و انهدام یکایک ستون‌های اسلام - اسلام جدید توهین به مقدسات - اسلام جاهلیت و کشیش بازی - توهین به خدا و رسول اکرم (ص) - توهین به تمام محدثین و مفسرین و ...

ابوالاعلی مودودی و سیدقطب با توجه به روند مبارزه با طاغوت‌ها و تغییر حاکمیت جاهلی به این نتیجه رسیده بودند که بدون حکومت اصیل اسلامی نمی‌توان در برابر فساد ایستاد؛خصوصاً این‌که در ممالک اسلامی زمام حکومت‌ها به دست کسانی است که از حقایق اسلام بی‌خبرند؛ لذا عالمان باید به این مهم اقدام کنند به همین دلیل خود این دو هم به سیاست و الهیات روی آوردند؛ مودودی و سیدقطب جامعه را به دو دسته تقسیم می‌کردند: جامعه اسلامی و جامعه جاهلی. ایشان برای رسیدن به جامعه اصیل اسلامی نیاز اساسی را این می‌دانستند که اسلام حقیقی شناخته شود زیرا مشکل اصلی جوامع اسلامی و عدم قیام در برابر طاغوت‌ها فاصله گرفتن از اسلام حقیقی است، لذا شروع کردند اصطلاحات کلیدی قرآنی (الله، رب، عبادت، دین) را که به نظر آنها دستخوش تحریف شده بود در کتب خود تبیین و در ادامه مودودی در کتاب مبادی الاسلام و نظام الحیاه الاسلامی و سیدقطب در کتب معالم فی الطریق و المستقبل لهذاالدین طرحی را از اسلام حقیقی با عنوان النظام الشامل الکامل تبیین که نگاهی جامع و شامل به اسلام شود تا تصویری از آن نگاه کامل به اسلام صورت گیرد و مقدمه‌ای شود تا به آن هدف (مجتمع اسلامی) برسند. به علت این‌که سیدقطب افکارش متاثر از مودودی می‌باشد طرح هر دو را در یک مقاله بررسی می‌کنیم طرحی که از توحید و ایمان به لا اله الا الله شروع می‌شود به نبوت می‌رسد به عنوان کسانی که علم به قوانین عالم را می‌رسانند و عبادات مهم‌ترین آورده پیامبران که باعث عبودیت انسان‌ها می‌شود و همه این‌ها در شریعت الهی محقق می‌شود شریعتی که فقه و احکام و حقوق واخلاق و نظامات دینی را در جامعه برقرار می‌کند و مجتمع اسلامی را می‌سازد. این طرح در یک جمله توحید نبوت عبادات و شریعت می‌باشد که ذیل شریعت هم احکام حقوق و نظامات دینی است.