آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

خواجه نظام‌الملک طوسی و ماکیاولی دو دولتمرد نظریه‌پرداز سیاسی بودند که در آثار خویش جهت حفظ و تحکیم قدرت سیاسی توصیه‌هایی به شهریار و پادشاه زمانه‌شان کرده‌اند که دیدگاه‌های آنها در سیاست از لابلای همین توصیه‌ها آشکار می‌شود. ضعف نهاد مذهبی یعنی خلافت در مشرق‌زمین و کلیسا در غرب و اقتدار نهاد سیاسی یعنی پادشاه وجه مشخصهء دوران زندگی این دو متفکر محسوب می‌شود. نظریات این دو اندیشمند حاصل مشاهدهء اوضاع و احوال زمانه‌اشان و تجارب عملی آنها بوده که در طول خدمت در دستگاه دولت کسب کرده بودند. واقع‌بینی سیاسی و پرهیز از آرمانگرایی روش فکری هر دو متفکر محسوب می‌شود و حضور آنها در عرصهء سیاست عملی زمینه را برای این امر فراهم کرده بود. ماکیاولی به عنوان یک دیپلمات ایتالیایی و نظام الملک به عنوان وزیر دستگاه سلجوقی از نزدیک درگیر سیاست عملی شده بودند وجود حکومت ملک‌الطوایفی در ایران و رقابت منفی بین دولت - شهرهای ایتالیا به عنوان مانعی بر سر راه وحدت و انسجام این دو کشور شده بود. لذا هر دو متفکر برقراری حکومت سلطنتی مقتدر تنها راه حل موجود دانسته و به این نوع حکومت گرایش پیدا می‌کنند. پادشاه محور اصلی مباحث سیاستنامهء نظام الملک و شهریار ماکیاولی را تشکیل می‌دهد، و حفظ و نگهداری قدرت مورد توجه هر دو بوده و مصلحت دولت بر هر چیز دیگری مقدم است و ابزارهای گوناگونی در این زمینه از ناحیهء دو اندیشمند مطرح می‌شود.، که تمایز میان اخلاق سیاسی و اخلاق عمومی، در کشورداری و سیاست ، توجه به قوای نظامی به عنوان ابزار قدرت به هنگام جنگ و صلح، لزوم مشورت پادشاه به عنوان یکی از هنرهای حفظ و تحکیم قدرت در سیاست داخلی، اهمیت منصب وزارت در سلسلهء مراتب قدرت پس از پادشاه و حفظ عظمت پادشاه و اعتباری از جمله نظریاتی می‌باشد که دو متفکر در این باب یعنی حفظ قدرت سیاسی، ارائه می‌کنند. با توجه به این نکته که البته تفاوت نگرش نظام الملک و ماکیاولی به دین و تفاوت نظر دو اندیشمند در باب ترکیب قوای نظامی که ماکیاولی ترکیبی همگون و نظام الملک ترکیبی ناهمگون را توصیه می‌کنند و افراط طلبی ماکیاولی در نقص اصول اخلاقی و اعتدال نظام الملک در این امر و ارائه تحلیلی از انواع حکومت توسط ماکیاولی بر خلاف نظام الملک که فقط یک نوع از حکومت یعنی سلطنتی را مد نظر قرار می‌دهد، از جملهء وجوه افتراق دیدگاه‌های دو اندیشمند را تشکیل می‌دهد.

سیاست برای فیشته یکی از مهم‌تری مسائلی است که رد پای‌ آن تقریبا در همه دوره‌های فکری‌اش قابل مشاهده است. او در دوره ینا کتاب مهم بنیادهای حق طبیعی و در دوره برلین مقاله درباره ماکیاولی و کتاب خطابه‌هایی به ملت آلمان را در فلسفه سیاسی می‌نویسد. سیاست نظری فیشته در گسستی که ماکیاولی میان مبانی متافیزیکی با سیاست نظری ایجاد می‌کند منطق خود را به دست ‌آورده و نظریه‌ای فلسفی برای سیاست تدوین می‌کند. مسأله اساسی نوشتار حاضر این است که نشان دهد چگونه فلسفه سیاسی فیشته در دوره ینا برای اینکه قابل فهم شود بدون درک فلسفه سیاسی ماکیاولی ممکن نیست؟ نگارنده در این مجال سعی می‌کند تا با روش توصیفی – تحلیلی توضیح دهد که فیشته با اینکه جهان اخلاقی را غایت مناسبات سیاسی می‌دانست، اما از بسیاری جهات در سیاست پایبند منطقی است که ماکیاولی در سیاست ایجاد می‌کند. او با تاثیرپذیری از ماکیاولی مناسبات سیاسی را بر پایه واقعیت موثر معنی می‌کند و با بنیادی دانستن سیاست در تکوین آگاهی، خودآگاهی و ابژکتویته همانند ماکیاولی برای سیاست نقش تکوینی قائل می‌‌شود و با اعتقاد به اینکه استبداد سیاسی نقش کانونی در تعین قانون اساسی دارد مطلق خود را به شهریار ماکیاولی نزدیک می‌سازد.

ترجمه ماشینی : فیلسوفان مدرن با الهام از ماکیاولی معتقد بودند که تنش بین اهداف تقوای کتاب مقدس و اهداف زندگی سیاسی باید به نفع امر سیاسی حل شود، و آنها سعی کردند آموزه های سنتی مسیحی را برای خدمت و تثبیت زندگی سیاسی بر این اساس بازسازی و تحدید حدود کنند. این جلد به بررسی استدلال‌های آن دسته از متفکرانی می‌پردازد که در دوره‌های اولیه مدرن و مدرن تلاش کردند تا مسیحیت را به یک دین مدنی تبدیل کنند. مقالات این مجموعه که از ماکیاولی شروع می‌شود و تا الکسیس دو توکویل ادامه می‌یابد، به تفصیل روش‌هایی را توضیح می‌دهد که این فیلسوفان از نوشته‌های دینی و سکولار برای ساختن یک دین مدنی در غرب استفاده کردند. فصل‌های اولیه موضوعاتی مانند مقایسه ماکیاولی از مسیحیت با دین روم، گیلاس‌چینی آموزه‌های مسیحی توسط فرانسیس بیکن در خدمت نوآوری علمی، و تلاش اسپینوزا برای جایگزینی خرافات دیرینه با خرافات جدیدتر و «مترقی» را بررسی می‌کنند. مقالات دیگر این استدلال ضد مسیحی مبتنی بر کتاب مقدس را بررسی می‌کنند که دین باید تابع سیاست باشد که توسط ژان ژاک روسو و دیوید هیوم، که هر دو از عقل بر قدرت الهی دفاع می‌کردند، حمایت می‌کردند. مهمتر از همه، این کتاب همچنین شامل مطالعه دین مدنی در آمریکا، با فصل هایی در مورد جان لاک، منتسکیو، و بنیانگذاران آمریکایی است که روابط بین تاریخ مذهبی و مدنی، اعمال و اقتدار را روشن می کند. فصل آخر بررسی روایت توکویل از مذهب مدنی و رژیم آمریکا است این بررسی دقیق، تامل برانگیز، و بر اساس مطالعه دقیق متون اصلی، دین و سیاست در غرب برای محققان تاریخ فلسفه سیاسی، نظریه سیاسی و اندیشه سیاسی آمریکا جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : زمان‌های درگیری طولانی‌مدت، ذهن‌های بزرگ را به دنبال صلحی پایدار برمی‌انگیزد. در مورد کشورهای متخاصم چین، که شاهد ظهور صدها مکتب فکری، از جمله دوادجینگ و هان فیزی بود، و ایتالیای رنسانس که نیکولو ماکیاولی را به وجود آورد، چنین بود. هر سه متفکر که شاهد بودند جوامع مربوطه خود طعمه فساد داخلی و تهاجم بیرونی می‌شوند، به دنبال راه‌هایی برای ایجاد دولتی قوی و باثبات بودند که به رهبر و مردم اجازه می‌دهد دوام بیاورند. فورچون و دائو: مطالعه تطبیقی ماکیاولی، دائوجینگ و هان فیزی با تأکید بر شباهت‌های ماکیاولی، لائوزی و هان فیزی نشان می‌دهد که کاستی‌های هر نظریه در کجاست. جیسون پی بلاهوتا در نهایت استدلال می‌کند که اگر فلسفه ماکیاولی، جامع‌ترین نظریه از سه نظریه، با جنبه‌هایی از دائوجینگ تکمیل می‌شد، تجدیدنظر به طور بالقوه بر کاستی‌های نظریه اصلی غلبه می‌کرد.

ترجمه ماشینی: این مطالعه تأثیرگذار، شیوه‌های روم باستان را با معاصران قرن شانزدهمی نویسنده مقایسه می‌کند. شاهزاده ماکیاولی توصیه هایی در مورد حکومت یک پادشاهی ارائه می دهد؛ این رساله ساختار و مزایای یک جمهوری را توضیح می دهد. موضوعات شامل ایجاد ساختار داخلی یک جمهوری، اجرای جنگ، و نمایش ویژگی های رهبری است.