آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

آنتونیو نگری در «نابهنجاری وحشی»، به خوانندگان کاوشی جسورانه و دقیق درمورد پارادوکس‌ها و تضادهای نظریه سیاسی مدرن ارائه می‌دهد. نگری، برگرفته از مجموعه‌ای غنی از بینش‌های تاریخی و فلسفی، مفاهیم متعارف حاکمیت، دموکراسی و قرارداد اجتماعی را به چالش می‌کشد و خوانندگان را به یک سفر فکری تحریک‌آمیز دعوت می‌کند که نوید تغییر درک آنها از سیاست معاصر را می‌دهد. نگری بیان می‌کند: «تبعیت روابط اجتماعی به تحمیل اقتدار دولتی، قرارداد اجتماعی نیست، بلکه یک پیمان خودکشی اجتماعی متناقض است». اثر حاضر، به‌مثابه فریاد جمع‌آوری کتابی است که می‌خواهد پیچیدگی‌های قدرت و حکومت را در دنیای مدرن آشکار کند. نگری با تحلیل تیغ تیز و تعهدی بی‌باک به حقیقت‌گویی، تناقضات ذاتی نظریه قرارداد اجتماعی را افشا می‌کند و استدلال می‌کند که این نظریه، نه به‌عنوان پاسدار آزادی، بلکه به‌عنوان مکانیزم سرکوب و کنترل عمل می‌کند. یکی از موضوعات محوری «نابهنجاری وحشی» مفهوم حاکمیت و رابطه آن با دموکراسی است. نگری درک سنتی از حاکمیت را به‌عنوان مطلق و غیرقابل تقسیم به چالش می‌کشد و در عوض، برای رویکردی ظریف‌تر و غیرمتمرکزتر به قدرت سیاسی استدلال می‌کند. او تنش‌های بین حاکمیت مردمی و اقتدار دولتی را بررسی می‌کند و راه‌هایی را برجسته می‌کند که در آن دولت در طول تاریخ به‌عنوان نیروی سرکوبگر علیه جنبش‌های مردمی و مبارزات مردمی عمل کرده است. نگری همچنین به مفهوم قرارداد‌ اجتماعی می‌پردازد و اعتبار و ارتباط آن را در چارچوب نظریه سیاسی معاصر مورد پرسش قرار می‌دهد. او استدلال ‌کند که قرارداد اجتماعی به‌عنوان ابزاری برای سلطه و استثمار استفاده‌شده است که در خدمت مشروعیت بخشیدن به اقتدار دولت بر افراد و تداوم سیستم‌های ستم و نابرابری است. نگری با انجام این‌کار، پایه‌های تفکر سیاسی مدرن را زیر سوال می برد و از خوانندگان می‌خواهد تا در ماهیت قدرت و مقاومت در‌برابر بی‌عدالتی سیستمی تجدید‌نظر کنند. در فصول پایانی «نابهنجاری وحشی»، نگری به خوانندگان نگاهی اجمالی به امکانات یک سیاست جدید مبتنی‌بر اصول دموکراسی رادیکال و عدالت اجتماعی ارائه می‌کند. او می‌نویسد: «ما باید خودمختاری خود را پس بگیریم و قدرت جمعی خود را در برابر نیروهای ستمگر و استثمارگر اثبات کنیم. تنها در این صورت است که می‌توانیم واقعا بر نابهنجاری وحشیانه سیاست مدرن غلبه کنیم و جهانی عادلانه‌تر بسازیم.» «نابهنجاری وحشی» با بینش عمیق، نقد بی‌باک و چشم‌انداز رویایی خود، برای هرکسی که علاقه‌مند به درک پیچیدگی‌های نظریه سیاسی مدرن و چالش‌های ایجاد جامعه‌ای عادلانه‌تر و دموکراتیک‌تر است، کتابی ضروری است. همانطور که نگری به ما یادآوری می‌کند، «مبارزه برای آزادی ادامه دارد؛ و این مبارزه‌ای است که ارزش مبارزه را دارد.»

آنتونیو نگری در «نابهنجاری وحشی»، به خوانندگان کاوشی جسورانه و دقیق درمورد پارادوکس‌ها و تضادهای نظریه سیاسی مدرن ارائه می‌دهد. نگری، برگرفته از مجموعه‌ای غنی از بینش‌های تاریخی و فلسفی، مفاهیم متعارف حاکمیت، دموکراسی و قرارداد اجتماعی را به چالش می‌کشد و خوانندگان را به یک سفر فکری تحریک‌آمیز دعوت می‌کند که نوید تغییر درک آنها از سیاست معاصر را می‌دهد. نگری بیان می‌کند: «تبعیت روابط اجتماعی به تحمیل اقتدار دولتی، قرارداد اجتماعی نیست، بلکه یک پیمان خودکشی اجتماعی متناقض است». اثر حاضر، به‌مثابه فریاد جمع‌آوری کتابی است که می‌خواهد پیچیدگی‌های قدرت و حکومت را در دنیای مدرن آشکار کند. نگری با تحلیل تیغ تیز و تعهدی بی‌باک به حقیقت‌گویی، تناقضات ذاتی نظریه قرارداد اجتماعی را افشا می‌کند و استدلال می‌کند که این نظریه، نه به‌عنوان پاسدار آزادی، بلکه به‌عنوان مکانیزم سرکوب و کنترل عمل می‌کند. یکی از موضوعات محوری «نابهنجاری وحشی» مفهوم حاکمیت و رابطه آن با دموکراسی است. نگری درک سنتی از حاکمیت را به‌عنوان مطلق و غیرقابل تقسیم به چالش می‌کشد و در عوض، برای رویکردی ظریف‌تر و غیرمتمرکزتر به قدرت سیاسی استدلال می‌کند. او تنش‌های بین حاکمیت مردمی و اقتدار دولتی را بررسی می‌کند و راه‌هایی را برجسته می‌کند که در آن دولت در طول تاریخ به‌عنوان نیروی سرکوبگر علیه جنبش‌های مردمی و مبارزات مردمی عمل کرده است. نگری همچنین به مفهوم قرارداد‌ اجتماعی می‌پردازد و اعتبار و ارتباط آن را در چارچوب نظریه سیاسی معاصر مورد پرسش قرار می‌دهد. او استدلال ‌کند که قرارداد اجتماعی به‌عنوان ابزاری برای سلطه و استثمار استفاده‌شده است که در خدمت مشروعیت بخشیدن به اقتدار دولت بر افراد و تداوم سیستم‌های ستم و نابرابری است. نگری با انجام این‌کار، پایه‌های تفکر سیاسی مدرن را زیر سوال می برد و از خوانندگان می‌خواهد تا در ماهیت قدرت و مقاومت در‌برابر بی‌عدالتی سیستمی تجدید‌نظر کنند. در فصول پایانی «نابهنجاری وحشی»، نگری به خوانندگان نگاهی اجمالی به امکانات یک سیاست جدید مبتنی‌بر اصول دموکراسی رادیکال و عدالت اجتماعی ارائه می‌کند. او می‌نویسد: «ما باید خودمختاری خود را پس بگیریم و قدرت جمعی خود را در برابر نیروهای ستمگر و استثمارگر اثبات کنیم. تنها در این صورت است که می‌توانیم واقعا بر نابهنجاری وحشیانه سیاست مدرن غلبه کنیم و جهانی عادلانه‌تر بسازیم.» «نابهنجاری وحشی» با بینش عمیق، نقد بی‌باک و چشم‌انداز رویایی خود، برای هرکسی که علاقه‌مند به درک پیچیدگی‌های نظریه سیاسی مدرن و چالش‌های ایجاد جامعه‌ای عادلانه‌تر و دموکراتیک‌تر است، کتابی ضروری است. همانطور که نگری به ما یادآوری می‌کند، «مبارزه برای آزادی ادامه دارد؛ و این مبارزه‌ای است که ارزش مبارزه را دارد.»

آنتونیو نگری"، یکی از برجسته ترین محققان جهان پیرامون "باروخ اسپینوزا" و میراث دار معاصر وی، در کتاب "اسپینوزا و ما" توضیحی مستقیم از استدلال های مفصل این فیلسوف و شرح قانع کننده ای از علت محبوب بودن وی تا به امروز ارائه می دهد. "نگری" در پاسخ به علاقه ی دوباره ی مردم به اندیشه ی "اسپینوزا" و کاربرد بالقوه ی آن در مسائل جهانی معاصر، ارزش ویژه ی متفکر را در سیاست، فلسفه و رشته های مرتبط نشان می دهد. "آنتونیو نگری" از درک خود از فیلسوف به عنوان یک فرد پسامدرنیست اولیه یا متفکری که اکنون با ظهور پست مدرن در حال معاصر شدن است، دفاع می کند. او نظریه های اسپینوزا را با گرایش های اخیر فلسفه ی سیاسی، به ویژه ارتباط مجدد با "الهیات سیاسی" کارل اشمیت و تاریخ فلسفه، از جمله این استدلال که اسپینوزا متعلق به ایده ی "روشنگری رادیکال" است، پیوند می دهد. "نگری" با قرار دادن "اسپینوزا" به عنوان یک روشنفکر انقلابی معاصر، انتقادات متفکران قرن بیستم را که توسط ژاک دریدا ، آلن بدیو و جورجیو آگامبن مطرح می شود، مورد توجه قرار داده و عملا آنها را شکست می دهد. اگر از طرفداران کارهای "آنتونیو نگری" در بحث مارکسیسم خودمختار و دموکراسی رادیکال یا همکاری مشترک او با مایکل هارد هستید، حداقل خواندن چندین مقاله از کتاب "اسپینوزا و ما" اکیدا به شما توصیه می شود. نقش "اسپینوزا" و انبوه اندیشه ی "آنتونیو نگری" در قلمروی کتاب "اسپینوزا و ما" به طور کامل روشن نیست و در هاله ای از ابهام قرار دارد، اما اصل عقاید وی در این زمینه، در این مه انبوه به زیبایی هرچه تمام تر می درخشد. اسپینوزا و ما، مشتمل بر چهار سخنرانی نگری درباره اسپینوزاست که در قالب درس‌گفتارها و کنفرانس‌های گوناگون بین سال‌های ٢٠٠٥ تا ٢٠٠٩ ارائه شده‌اند. اسپینوزا و ما سومین اثری است که آنتونیو نگری، پس از نابهنجاری وحشی و اسپینواز برانداز، به طور کامل به اسپینوزا اختصاص داده است. این کتاب، جستارهای گردآوری‌شده نگری را در اسپینوزای برانداز، که به سال ١٩٩٢ منتشر شد، توأماً تداوم می‌بخشد و تکمیل می‌کند؛ در ابتدای متنِ چهار سخنرانی حاضر در این کتاب مقدمه‌ای مبسوط از نگری می‌آید که همزمان وظایف گوناگونی را به انجام می‌رساند: یادآوری تزهای اصلی نابهنجاری وحشی؛ مروری بر آرای چهره‌های اصلی مطالعات قاره‌ای در باب اسپینوزا در چند دهه گذشته؛ و به دست دادن تصویری از پروژه فلسفیِ در دست تکوینِ خودِ وی درون صحنه گسترده‌تر فلسفه سیاسی قاره‌ای معاصر. دغدغه اسپینوزا و ما در مجموع این است که چگونه اسپینوزا از قفای مدرنیته به روزگار پست‌مدرنِ حاضر جهیده تا ما را نه‌فقط به تأملی براندازانه در مقابل گفتارهای غالب روزگار معاصر وادارد، بلکه ما را به عملی مشترک فرابخواند که هنوز خود نیز به بزرگی و عظمت آن واقف نیستیم.

آنتونیو نگری"، یکی از برجسته ترین محققان جهان پیرامون "باروخ اسپینوزا" و میراث دار معاصر وی، در کتاب "اسپینوزا و ما" توضیحی مستقیم از استدلال های مفصل این فیلسوف و شرح قانع کننده ای از علت محبوب بودن وی تا به امروز ارائه می دهد. "نگری" در پاسخ به علاقه ی دوباره ی مردم به اندیشه ی "اسپینوزا" و کاربرد بالقوه ی آن در مسائل جهانی معاصر، ارزش ویژه ی متفکر را در سیاست، فلسفه و رشته های مرتبط نشان می دهد. "آنتونیو نگری" از درک خود از فیلسوف به عنوان یک فرد پسامدرنیست اولیه یا متفکری که اکنون با ظهور پست مدرن در حال معاصر شدن است، دفاع می کند. او نظریه های اسپینوزا را با گرایش های اخیر فلسفه ی سیاسی، به ویژه ارتباط مجدد با "الهیات سیاسی" کارل اشمیت و تاریخ فلسفه، از جمله این استدلال که اسپینوزا متعلق به ایده ی "روشنگری رادیکال" است، پیوند می دهد. "نگری" با قرار دادن "اسپینوزا" به عنوان یک روشنفکر انقلابی معاصر، انتقادات متفکران قرن بیستم را که توسط ژاک دریدا ، آلن بدیو و جورجیو آگامبن مطرح می شود، مورد توجه قرار داده و عملا آنها را شکست می دهد. اگر از طرفداران کارهای "آنتونیو نگری" در بحث مارکسیسم خودمختار و دموکراسی رادیکال یا همکاری مشترک او با مایکل هارد هستید، حداقل خواندن چندین مقاله از کتاب "اسپینوزا و ما" اکیدا به شما توصیه می شود. نقش "اسپینوزا" و انبوه اندیشه ی "آنتونیو نگری" در قلمروی کتاب "اسپینوزا و ما" به طور کامل روشن نیست و در هاله ای از ابهام قرار دارد، اما اصل عقاید وی در این زمینه، در این مه انبوه به زیبایی هرچه تمام تر می درخشد. اسپینوزا و ما، مشتمل بر چهار سخنرانی نگری درباره اسپینوزاست که در قالب درس‌گفتارها و کنفرانس‌های گوناگون بین سال‌های ٢٠٠٥ تا ٢٠٠٩ ارائه شده‌اند. اسپینوزا و ما سومین اثری است که آنتونیو نگری، پس از نابهنجاری وحشی و اسپینواز برانداز، به طور کامل به اسپینوزا اختصاص داده است. این کتاب، جستارهای گردآوری‌شده نگری را در اسپینوزای برانداز، که به سال ١٩٩٢ منتشر شد، توأماً تداوم می‌بخشد و تکمیل می‌کند؛ در ابتدای متنِ چهار سخنرانی حاضر در این کتاب مقدمه‌ای مبسوط از نگری می‌آید که همزمان وظایف گوناگونی را به انجام می‌رساند: یادآوری تزهای اصلی نابهنجاری وحشی؛ مروری بر آرای چهره‌های اصلی مطالعات قاره‌ای در باب اسپینوزا در چند دهه گذشته؛ و به دست دادن تصویری از پروژه فلسفیِ در دست تکوینِ خودِ وی درون صحنه گسترده‌تر فلسفه سیاسی قاره‌ای معاصر. دغدغه اسپینوزا و ما در مجموع این است که چگونه اسپینوزا از قفای مدرنیته به روزگار پست‌مدرنِ حاضر جهیده تا ما را نه‌فقط به تأملی براندازانه در مقابل گفتارهای غالب روزگار معاصر وادارد، بلکه ما را به عملی مشترک فرابخواند که هنوز خود نیز به بزرگی و عظمت آن واقف نیستیم.

یکی از وعده‌های فلسفۀ اسپینوزا نشان دادن راه رستگاری و آزادی است. او در کتاب اخلاق مرحله به مرحله مخاطب خود را پیش می‌برد تا نهایتاً در دفتر پنجم آستانۀ رهایی را پیش روی او بگشاید. در میان مسائلی که در فلسفۀ اسپینوزا مطرح می‌شود و به‌نوعی نقشۀ راه رستگاری از نگاه او به شمار می‌آید، مفهوم ذیل مقام سرمدیت است. در این مقاله سعی بر آن است تا از رهگذر تحلیل‌ درون‌متنی کتاب اخلاق و بررسی تطور این مفهوم در آثار ماقبلِ اخلاق، نخست به معنای روشن این عبارت توجه شود و تعبیری دقیق از آن به دست داده شود. سپس تلاش می‌شود کارکرد این مفهوم در کل ساختار هستی-شناسی اسپینوزا نشان داده شود. در اینجا نشان داده می‌شود که باید میان مابعدالطبیعۀ وجودی و مابعدالطبیعۀ احدی تمایز قائل شد و فلسفۀ اسپینوزا را ذیل مابعدالطبیعۀ احدی بازخوانی کرد. به همین سبب در این مقاله اندیشۀ ذیل مقام سرمدیت در اندیشۀ اسپینوزا مبتنی بر آرای نیکولاوس کوسانوس و مایستر اکهارت و ناظر به فرازهایی مهم در کتاب مقدس واسازی خواهد شد تا در آخر معلوم شود که اسپینوزا ذیل مقام سرمدیت و ذیل مقام دیمومت را دو مقام هستی‌شناسانه جداگانه می‌داند.