آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه از تفسیری بدیع از مبانی هنجاری فلسفه اجتماعی و سیاسی بالغ هگل دفاع می کند. این استدلال می‌کند که عاملیت خودمختار مبتنی بر انگیزه درک خودمان است، که به ما هدفی می‌دهد که به‌طور اجتناب‌ناپذیری به عنوان عامل به آن متعهد هستیم. استدلال می‌کند که این هدف در نهایت پرورش و عمل از روی احساس «عشق اخلاقی» را منطقی می‌کند، که یک نگرش ارزیابی مثبت نسبت به کالاهای افراد دیگر است که به نوبه خود متضمن تعهد به نهادهای اجتماعی و سیاسی هگل است. در تئوری Sittlichkeit یا زندگی اخلاقی خود طرح می کند. عشق اخلاقی راهی نهایی است که افراد از طریق آن خود را برای خود قابل درک می کنند. زندگی اخلاقی روشی است که آنها از طریق آن این عشق را ابراز می کنند. به همین دلیل است که عمل مستقل در نهایت مستلزم مشارکت در چنین نهادهایی است. پیشنهاد می‌کنم که این تفسیر از برخی کاستی‌های رویکردهای جایگزین به این موضوع اجتناب کند. فصل 1 مفهوم عاملیت خودمختار را به عنوان انگیزه به سوی درک خود معرفی می کند. در فصل 2، من استدلال می‌کنم که این انگیزه هم با توجه به هویت‌های فردی ما («شخصیت‌های») ما عمل می‌کند و هم به‌طور تکاملی، در طول زمان، به طوری که عواملی که با این انگیزه مشخص می‌شوند، در نهایت به این سمت هدایت می‌شوند که خود را به‌عنوان «افراد» تصور کنند. حس فنی: به عنوان عواملی که عقلاً مجبور به تشخیص دیگران هستند. در فصل‌های 3 و 4 نشان می‌دهم که بین این دو جنبه از هویت ما تنشی وجود دارد و نظریه ذهن عینی هگل عملاً نتیجه‌گیری از این تنش است.

ترجمه ماشینی : این تز آنچه را که من «تفرق مولد» فلسفه هگل می‌نامم توضیح می‌دهد: نفوذ دیالکتیکی «جنبش دیالکتیکی» aufheben و «جنبش خود گمانه‌زنی» sichaufheben. این کتاب با بررسی موضع انتزاعی «وظیفه فلسفه» که در نوشته‌های اولیه ینا هگل از طریق تحلیل توسعه مفهوم aufheben در مجموعه‌ای از متون از سال‌های 1795-1795 ظاهر می‌شود، آغاز می‌شود. توجه ویژه ای به کتاب فریدریش شیلر در مورد تربیت زیبایی شناختی انسان (1795) و مطالعات فیشته نوالیس (6-1795) معطوف خواهد شد. من استدلال می‌کنم که از طریق برداشت شیلر از aufheben، هگل یک «مدل» اولیه از aufheben را به عنوان ساختار درونی کل نظری درک می‌کند، کلیتی که در نوشته‌های اولیه ینا، در مختصات دقیق تقابل معرفت‌شناختی درک می‌شود. وحدت موضوع و مفعول از این رو، من شرحی از دو شکل فلسفی محوری جنبش مفهومی در فلسفه هگل ارائه می‌دهم: اول، شکل پدیدارشناختی - از طریق توضیح مفصل مفهوم تجربه که در پدیدارشناسی روح آشکار می‌شود. و دوم، شکل منطقی - از طریق تبیین حرکت تفکر نظری در علم منطق. از طریق نمایش حرکت منطقی تفکر نظری است که تمایز مفهومی ظریف بین aufheben و sichaufheben به طور ماسبق تعیین و درک می شود. در فصل آخر، این تمایز از طریق بررسی صورت‌های زمانی پیچیده می‌شود که روح را در شکل مطلق و خودفهمش بیان می‌کنند: شکل زمان حال کامل (روح که «همیشه از قبل بالفعل» است) و شکل آینده پیشین. (روح به عنوان «هنوز محقق نشده، اما محقق خواهد شد») همانطور که در رابطه بین جنبش فلسفه، «زمان» و تاریخ بیان شده است. از طریق انعکاس دیالکتیکی رابطه متقابل دو شکل زمانی روح است که سومین شکل از زمان بندی نظری بازسازی فلسفی به دست می آید.

ترجمه ماشینی : الاهیات مسیحی، در اشکال متعدد و متنوع خود، و به ضرر کلیسا و جهان، اغلب بر پایه معرفتی متزلزلی بنا شده است. در این پایان نامه، من این شالوده متزلزل را با اصطلاح «عام گرایی جزیره ای» توصیف می کنم. ماهیت oxymoronic این اصطلاح هم عمدی و هم گویا است. الهیاتی که برای رسیدن به موقعیتی که در اینجا «جهان‌شمولی جزیره‌ای» نامیده می‌شود، تلاش می‌کند یا ناخواسته به آن می‌رسد، در عین رد یا درک نادرست پیچیدگی هر دو، به هیچ‌کدام نمی‌رسد. وقتی از نظر الهیاتی در نظر گرفته شود، جهان‌شمولی جزیره‌ای را می‌توان به‌طور ساده به این صورت توصیف کرد که «یک بیان فرهنگی دین منحصر به بیان کامل بودن انجیل است». برای نشان دادن پایه الهیات نامطمئن «عام گرایی جزیره ای»، و به منظور اشاره به آنچه که من معتقدم راهی بهتر به جلو است، به الهیات یورگن مولتمان روی می آورم. اگرچه الهیات مولتمن تأثیرگذار بوده و بنابراین به دقت تجزیه و تحلیل شده و مکرراً تفسیر شده است، پیشینه عمیقاً هگلی نیز وجود دارد که به دقت مورد بررسی قرار نگرفته است. با نگاهی به پرسش‌های هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی، و همچنین مفاهیم نظام، امر مطلق، و امکان آغاز و پایان، این پایان‌نامه خط فکری عمیقاً هگلی را نشان می‌دهد که در سراسر الهیات مولتمان جریان دارد. با این حال، اینطور نیست که مولتمان کاملاً و بدون شرمندگی «هگلی» باشد، بلکه مولتمان مضامین خاص هگلی را، همانطور که در بالا ذکر شد، در نظر می‌گیرد، و به شکلی نامحسوس آن‌ها را تغییر می‌دهد تا پروژه الهیاتی خود را پیش ببرد. این پایان نامه پس از تشریح این مضامین هگلی، و اشاره به انواع روش های تأثیرگذاری آنها در سفرهای الهیاتی مولتمان، به تمرین الهیات سازنده خود می پردازد. درست همانطور که مولتمن بر هگل ریف می کند، این تمرین سازنده نیز ریف کردن مولتمان است - نه کاملاً عذرخواهی، بلکه ریشه در سنت دارد.

ترجمه ماشینی: کمتر متفکری در تاریخ فلسفه بحث برانگیزتر از هگل است. او به عنوان یک شارلاتان و تاریک اندیش کنار گذاشته شده است، اما همچنین به عنوان یکی از بزرگترین متفکران در فلسفه مدرن مورد ستایش قرار گرفته است. هیچ کس علاقه مند به فلسفه نمی تواند او را نادیده بگیرد. این جلد تمام جنبه های اصلی کار هگل را در نظر می گیرد: معرفت شناسی، منطق، اخلاق، فلسفه سیاسی، زیبایی شناسی، فلسفه تاریخ، فلسفه دین. توجه ویژه ای به مشکلات در تفسیر هگل معطوف شده است: وحدت پدیدارشناسی روح. ارزش روش دیالکتیکی؛ وضعیت منطق او; ماهیت سیاست او آخرین گروه از فصل ها به میراث پیچیده تاریخی هگل می پردازد: توسعه هگلیسم و رشد آن به یک مکتب جناح چپ و راست. رابطه هگل و مارکس؛ و پیوندهای ظریف بین هگل و فلسفه تحلیلی معاصر.

ترجمه ماشینی: "خوانش سنتی از منطق هگل این است که شرحی از عقلانیت کیهان است. برخلاف این خوانش، من نشان می دهم که هگل یک مفهوم "انسان شناختی" اصیل از منطق را توسعه می دهد که در تاریخ فلسفه نادیده گرفته شده است. بر اساس آن تصور، منطق است. مبنایی برای متافیزیک عقلگرایانه بدیع نیست، بلکه شرحی از هنجارهای عقلانیتی است که به طور غریزی در تجربه انسانی به عنوان شرط امکان آن عمل می کند. توضیح دهید که چگونه هگل منطق را به عنوان یک رشته بازاندیشی می کند.در فصل 1، من می پرسم که چگونه پدیدارشناسی هگل، کتابی که به آگاهی ما از اشیاء، خودآگاهی که اعمال ما را برمی انگیزد، دلیلی که علم مدرن را تحریک می کند، و روح غرب می پردازد. جوامع، ممکن است به عنوان مقدمه ای برای یک مفهوم جدید از منطق عمل کنند. من معتقدم که این تلاشی است برای اثبات، از طریق کاوش درونی از اصول اساسی. در ابعاد تجربه انسانی، عقلانیت در سرچشمه آن است زیرا شکل غریزی یا بیولوژیکی زندگی انسان است. در فصل 2، من نشان می‌دهم که چگونه پدیدارشناسی هگل از این طریق رسالت منطق را تغییر می‌دهد. اول، از آنجایی که ما نیاز غریزی داریم که تجربه خود را قابل درک کنیم، تجربه ما بر اساس ادعاهایی که به طور غریزی در سطح بدن خود مطرح می کنیم، در مورد اینکه آیا ادراکات ما درست هستند یا باید به خواسته های ما عمل شود، ساختار یافته است. (2) به وسیله جهان معنائی که به طور غریزی ایجاد می کنیم تا دنیای اطراف خود و خود را توضیح دهیم. ثانیاً، از آنجایی که ادعاها فقط در عمل اجتماعی دادن و درخواست دلیل قابل قضاوت هستند، ما همچنین نیاز غریزی به اجماع در مورد چگونگی درک جهان و عمل در آن داریم، که منجر به ظهور تجربی جوامعی می شود که جهان بینی های اشتراکی آنها از نظر تاریخی در طول زمان تکامل می یابد. در نتیجه، عقلانیت توصیف شده توسط منطق، ماتریس وجودی تجربه ادراکی، عملی، علمی و اجتماعی-تاریخی ما است. در فصل 3، «منطق عینی» هگل را بازسازی می کنم. به تبعیت از کانت، هگل در اینجا یک نظریه استعلایی از مقولات ارائه می دهد. این دسته‌بندی‌ها، که از «کیفیت» تا «واقعیت» را در بر می‌گیرد، هنجارهای پیشینی را تعیین می‌کنند که باید برای ما ارضا شود تا چیزی را به‌عنوان ابژه‌ای از نوع خاصی، مثلاً به‌عنوان نمونه‌ای از یک کیفیت (مثلاً قرمز) در نظر بگیریم. یک فرآیند خودشکوفایی (به عنوان مثال، جهان طبیعی یا اجتماعی به عنوان یک سیستم آشکار). به این معنا، مقوله‌ها نقشه‌هایی را برای جهان معنا ترسیم می‌کنند که تجربه انسان را زنده می‌کند. در فصل 4، من "منطق ذهنی" هگل را بازسازی می کنم، که منطق سنتی را به طور بنیادی به یک نظریه استعلایی از فضای متمایز انسانی دلایل تبدیل می کند: علایق ذهنی، اما عقلانی که ما را وادار می کنند و الگوهای ذاتی رفتار (تصور، قضاوت، و... استنتاج) که از طریق آنها آنها را دنبال می کنیم، هنجارهای پیشینی این فضا همان چیزی است که از جهان معنایی پشتیبانی می کند که تجربه ما در آن تحقق می یابد. به طور دقیق‌تر، منطق ذهنی فرآیند مفهوم‌سازی را توصیف می‌کند که ما را انسان می‌سازد، یعنی انسان‌های خردمند: موجودات زنده‌ای که نه فقط به طور ذهنی به بقا و تولید مثل، مانند سایر حیوانات علاقه‌مندند، بلکه بنا به ماهیت خود، به این موضوع می‌پردازند. جستجوی حکمت یا حقیقت"--

ترجمه ماشینی: فلسفه هگل به پاسخ به یک سوال اساسی بستگی دارد: چرا فرض کنیم که ساختارهای انتزاعی و ضروریات اندیشه ناب اصلاً چیزی را در مورد حوزه متنوع و قابل تغییر تجربه زندگی واقعی آشکار می کنند؟ آردیس کالینز در مطالعه‌اش درباره پدیدارشناسی هگل، نحوه تفسیر هگل از پدیدارشناسی روح را به عنوان پاسخی به این پرسش بررسی می‌کند و در این فرآیند روشی برای اثبات ابداع می‌کند که به اصول بی‌چون و چرای فلسفی، هنجارهای اجتماعی گرامی، یا پیشداوری‌های ثابت شده وابسته نیست. در مقابل شیوه های خاصی از تفکر یا عمل. این مطالعه پیشگامانه با استفاده از خوانش های دقیق و تجزیه و تحلیل بدیع، تفاسیر کنونی پدیدارشناسی را به چالش می کشد. کالینز نشان می‌دهد که نحوه تفسیر هگل از نقش پدیدارشناسی در طول زندگی حرفه‌ای او ثابت می‌ماند، که او برای اثباتی که در آن توسعه یافته است، نیاز شدید یک برهان را مدعی است، و اینکه آغاز فلسفه بدون این اثبات قابل توجیه نیست. در این فرآیند، او روشی را روشن می‌کند که هگل ساختارها و انتظارات حقیقت را از تجربه بررسی می‌کند تا نشان دهد که روح انسان در پروژه‌ای مشترک از فرهنگ و تاریخ درگیر است که ما را به چالش می‌کشد تا درگیر اهداف وجدانی شویم. این مطالعه پدیدارشناسی هگل که ماهرانه و متقاعدکننده است، عینیت تجربه انسانی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه هگل در آن شواهدی پیدا می‌کند که کل حوزه تجربه انسانی متعلق به روح منطقی مورد بررسی فلسفه است.

ترجمه ماشینی: هگل و ذهن نشان می‌دهد که چرا ذهن نمی‌تواند پایه‌ای معرفت‌شناختی باشد یا به آگاهی گفتمانی تقلیل یابد یا بر اساس ماشین‌های محاسباتی مدل‌سازی شود.

ترجمه ماشینی: این مطالعه غنی به بررسی عناصر اندیشه اجتماعی و سیاسی هگل می پردازد که بیشترین ارتباط را با جامعه امروز ما دارد. چارلز تیلور در مبارزه با کلیشه غالب پس از جنگ جهانی دوم از هگل به عنوان یک فاشیست اولیه، استدلال می کند که هدف هگل نفی حقوق فردیت نبود، بلکه ترکیب آن با خیر ذاتی عضویت در جامعه بود. هدف هگل از جامعه‌ای متشکل از افراد آزاد که فعالیت‌های اجتماعی آنها بیانگر آن چیزی است که آنها هستند، اکنون هدفی بسیار دورتر به نظر می‌رسد، و بحث تیلور برای جامعه جهانی‌شده و صنعتی‌شده‌ی ما دوباره اهمیت پیدا کرده است. این اثر کلاسیک در مجموعه ای تازه برای قرن بیست و یکم با پیشگفتار جدید سفارشی شده توسط فردریک نوهازر ارائه شده است.