آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

از نظر هایدگر تاریخ فلسفه غرب با اینکه با پرسش از معنای وجود به­عنوان رسالت متافیزیک شروع می­شود، اما توسط فیلسوفی چون افلاطون تحریف می‌شود و تاریخ فراموشی هستی از همان آغاز شروع می‌شود. به­نظر هایدگر بحران علوم اروپایی و مرگِ معنا، که ناشی از نیهیلیسم هستی‌شناختی است، از دوگانه‌انگاری‌های متافیزیکی، که به­خاطر غفلت از مفهوم هستی و مستتر شدن این بنیادی‌ترین امر در طول قرن­ها فلسفه­ورزی صورت گرفته است، سرچشمه می‌گیرد. هایدگر بر آن است که با واکاوی پدیدارشناسانه هرمنوتیکی دازاین به­عنوان موطن اصلی‌ای، که نخستین و بنیادی‌ترین مساله فلسفه، یعنی «چیستی هستی» در آن بالیدن گرفته است، راهی نو برای فلسفه‌ورزی، پیش­روی اندیشمندان عصر برای رهایی از این «کویر بزرگ که هر روز وسعت می‌گیرد» (قول معروف نیچه که هایدگر در کتاب متافیزیک چیست؟ آنرا واکاوی کرده است) قرار می­دهد. این پژوهش سعی برآن دارد که شاخصه‌ها و اهداف پدیدارشناسی هرمنوتیکی هایدگر را در نقد فلسفه‌های پیشین و در راستای هستی‌شناسی بنیادین، که طرحی است برای فهم هستی، بررسی کند.

رابطهٔ هایدگر با ناسیونال‌سوسیالیسم پیچیده و گاه متناقض بوده است. پوگلر در این کتاب بدون آنکه سعی کند این ارتباط را تطهیر کند، ضمن بررسی جهت‌گیری سیاسی هایدگر، به زوایای کمتردیده‌شدهٔ وی اشاره می‌کند. برای مثال، اعتقاد اصلی بسیاری از متفکران حامی نازیسم، به‌ویژه هایدگر، این بود که «اساساً انقلاب باید از دانشگاه نشئت بگیرد». بنابراین، روند آلمانی‌شدن دانشگاه‌ها برای تربیت استادان موردِ تأیید رژیم نازیسم، به‌ویژه تحت ریاست هایدگر، یکی از محورهای اصلی بخش یکم کتاب حاضر است.اما آیا مشارکت هایدگر مسئله‌ای درون‌کشوری است و به خودِ کشور آلمان مربوط می‌شود؟ آیا می‌توانیم ادعا کنیم که «ما» ی ایرانی نیز از مشارکت در جنبه‌های سیاست یا حتی ادبیات متأثیر شده‌ایم؟ بخش دوم کتابِ پیشارو، تلاش دارد کلیدی برای فهم این روابط از طریق یکی از خوانشگران مهم تفکر هایدگر در ایران – سید احمد فردید – پیدا کند.

رابطهٔ هایدگر با ناسیونال‌سوسیالیسم پیچیده و گاه متناقض بوده است. پوگلر در این کتاب بدون آنکه سعی کند این ارتباط را تطهیر کند، ضمن بررسی جهت‌گیری سیاسی هایدگر، به زوایای کمتردیده‌شدهٔ وی اشاره می‌کند. برای مثال، اعتقاد اصلی بسیاری از متفکران حامی نازیسم، به‌ویژه هایدگر، این بود که «اساساً انقلاب باید از دانشگاه نشئت بگیرد». بنابراین، روند آلمانی‌شدن دانشگاه‌ها برای تربیت استادان موردِ تأیید رژیم نازیسم، به‌ویژه تحت ریاست هایدگر، یکی از محورهای اصلی بخش یکم کتاب حاضر است.اما آیا مشارکت هایدگر مسئله‌ای درون‌کشوری است و به خودِ کشور آلمان مربوط می‌شود؟ آیا می‌توانیم ادعا کنیم که «ما» ی ایرانی نیز از مشارکت در جنبه‌های سیاست یا حتی ادبیات متأثیر شده‌ایم؟ بخش دوم کتابِ پیشارو، تلاش دارد کلیدی برای فهم این روابط از طریق یکی از خوانشگران مهم تفکر هایدگر در ایران – سید احمد فردید – پیدا کند.

کتاب «بررسی روشنگرانه اندیشه های مارتین هایدگر» نوشته «والتر بیمل» توسط نشر "سروش" منتشر شده است. کتاب حاضر ترجمه فارسی کتاب والتر بیمل، هایدگری مشهور و برجسته آلمانی است. بیمل به دلیل آشنایی با تفکر هایدگر و تسلط چشمگیر بر آثار او، توانسته است تفسیری فشرده و در عین حال نسبتا جامع از برخی از برجسته ترین و مهم ترین آثار هایدگر در این کتاب ارائه دهد و مفاهیم کلیدی آنها را بیان کنید. تفکر هایدگر رسالتی عظیم، خطیر، دشوار و مقدس را بر عهده گرفته است. این تفکر می کوشد امکان تجربه ای را برای انسان امروزی فراهم کند، تجربه ای که وجود و سرنوشت، معنا و هدف زندگی ما در گرو امکان و غیرممکن بودن آن است. تجربه ای که از ذهن و احساسات انسان غربی حذف شده و ما شرقی ها تنها با تکیه بر حافظه تاریخی خود بیهوده می اندیشیم که هنوز زبانه های آتش آن در وجودمان می سوزد بی آنکه متوجه سردی و سکوت روزافزون آن شویم. تمام تلاش مترجم در این کتاب بر این بوده است که تا حد امکان از دشواری هایی بکاهد که نتیجه منطقی تفکر هایدگر نیست، بلکه ناشی از کاستی های ترجمه مترجمان است. ترجمه آثار هایدگر بدون اینکه خود مترجم مسیر تفکر او را طی کند غیرممکن است. بنابراین هیچ ترجمه تحت اللفظی و کلمه به کلمه آثار هایدگر و برداشت هایدگر از این آثار نمی تواند معانی و مفاهیم موجود در تفکر او را منتقل کند.

این کتاب ترجمه جلد نخست از مجموعه چهارجلدی «دیالوگ با هایدگر» است. عنوان جلد نخست فلسفه یونانی است. سه جلد دیگر چنین نام دارند: فلسفه مدرن، نزدیکی به هایدگر و راه هایدگر. جستارهای این کتاب مراحلی هستند در مسیر نزدیکی به اندیشه هنوز رازآلود مارتین هایدگر. شاید پرسش یگانه او چنین باشد: فلسفه چیست؟ درباره هر فلسفه مهمی می توان سخن هگل را درباره فلسفه دکارت تکرار کرد که فلسفه «با آغاز از نقطه عزیمت خویش، پرسش را دوباره از سر می گیرد». اما نظریه پردازی در باب هستی که آغاز آن یونانی است و به مدت دو هزاره فضای تاریخ فلسفه را پر کرده است از کجا شروع می شود؟ شروع کردن (طرح کردن پرسش) و آغازیدن (عزیمت آغاز کردن) دو چیز متفاوت اند. در هر آغازی معمای شروعی پنهان است که آغاز آن را در تاریکی نگه می دارد. یونانی ها، در فلسفه، آغازگران ما هستند. از پس آن ها و تنها آن هاست که فلسفه وجود دارد. اما آن ها از کجا شروع کرده اند؟ کجا به آغاز خاص خود وارد شده اند؟ در این باره، کلام یونانی معماگونه باقی می ماند.