آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب تبارشناسی اخلاق، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که اولین بار در سال 1887 منتشر شد. نیچه بیان می کند که هدفش از نوشتن این کتاب، جلب توجه مخاطبین به آثار قبلی اش بوده است. اما در حقیقت، این اثر کاری بسیار بیشتر از این را انجام می دهد و به توضیح و روشن تر ساختن برخی مفاهیم مرموز در کتاب «فراسوی نیک و بد» می پردازد. نیچه در کتاب تبارشناسی اخلاق، چگونگی گسترش مفاهیم «خیر» و «شر» را از نظر می گذراند، به کاوش در مفهوم احساس گناه و عذاب وجدان می پردازد، و آرمان های زیبایی شناسانه و رسالت فیلسوف را به بحث می گذارد. مطالب ارائه شده در این کتاب در کنار یکدیگر، پرداختی منسجم و چندوجهی را در رابطه با مفهوم اخلاق به وجود می آورند. می توان گفت که این اثر از برخی از آثار قبلی نیچه، ساده تر و همه فهم تر است.

مجموعه «چگونه بخوانیم»، با این هدف که به خواننده اجازه دهد لذت و تحریک فکری را در خواندن این نویسندگان کلاسیک تجربه کند، زمینه و توضیحی را ارائه می‌کند که درک شما را از متون حیاتی برای قانون تسهیل و غنی می‌کند. دیگر نیازی نیست که نزدیک شدن به نوشتار روشنفکران، هنرمندان و فیلسوفان اصلی دلهره آور باشد. این مجموعه نوع جدیدی از مقدمه است - یک کلاس استاد خصوصی در خواندن - که شما را با آثار برخی از تأثیرگذارترین و چالش برانگیزترین نویسندگان تاریخ روبرو می کند. این کتاب ها به زبانی شفاف و قابل دسترس، موضوعات ضروری مانند تفکر نیچه در مورد زیبایی، حقیقت و حافظه را توضیح می دهند. تفکر نیچه حول مفهومی جدید و چشمگیر از انسانیت می چرخد - بشریتی که با مرگ خدا کنار آمده است و هنر و علم خوب زیستن را بدون نیاز به قطعیت های متافیزیکی و مطلقات اخلاقی به کار می گیرد. پس چگونه زندگی کنیم؟ و ما چه چیزی را دوست داریم؟ کیت آنسل پیرسون خواننده را با سبک متمایز فلسفی نیچه و رشد اندیشه او آشنا می کند. او از طریق یک سری خوانش دقیق از کلمات قصار نیچه، برخی از شناخته‌شده‌ترین اما اغلب نامفهوم‌ترین ایده‌های خود، از جمله ابرانسان را روشن می‌کند و ماهیت چالش‌برانگیز تفکر نیچه را در مورد موضوعات کلیدی مانند زیبایی، حقیقت آشکار می‌کند. این کتاب گزیده هایی از طیف وسیعی از آثار نیچه، از جمله انسانی زیادی انسانی ،علم همجنسگرایان؛ چنین گفت زرتشت و درباره تبارشناسی اخلاق گرفته شده است.

در کتاب حاضر، نویسنده به وجوهی از آثار «نیچه» توجه کرده است که سبب شده تا «نیچه» را نه‌تنها در ایتالیا و فرانسه بلکه در دانمارک و آلمان نیز به‌عنوان نیای خرد و فلسفه جدید بشناسند. این کتاب فقط یک معرفی گسترده از «نیچه» و جایگاه تاریخی‌اش نیست. نویسنده همچنین نشان می‌دهد که جریان‌های فکری عمده در قرن بیستم چگونه به اشکال متفاوت از «نیچه» متأثر بوده‌اند. زیرا آن‌ها به طرح همان پرسش‌های بنیادین پرداخته‌اند. پرسش‌هایی دراین‌باره که مدرنیسم چه عرصه‌هایی را دربر می‌گیرد و چگونه از مسیری که بر آن در حرکت بود، بیرون شده است.

فردریش ویلهلم نیچه به شکل شگفت‌انگیزی در تمام تاریخ فلسفه یگانه است، نه فقط از منظر کاری که با تفکر و شکل فلسفیدن کرد، بلکه مواجهه‌ی خودش با فلسفه و خوانندگان با فلسفه‌‌اش، متحیرکننده است. فکر کردن به این موضوع که چه‌طور و چرا فیلسوفی به پیچیدگی و دیرفهمی نیچه آن‌قدر محبوب است که کتابخوان‌هایی حتی در نوجوانی «چنین گفت زرتشت» و «حکمت شادان» را خوانده‌اند و بخش‌های زیادی را به خاطر سپرده‌اند؟ فیلسوفی که هرچه در نظرگاه فلسفی‌اش عمیق‌تر می‌شویم، بیشتر به سرحدات پیچیدگی و دست‌نیافتنی بودنش پی می‌بریم و درعین‌حال هنگام خواندن بخش زیادی از نوشته‌هایش در نظر اول احساس می‌کنیم با خطابه‌ای روبرو هستیم که برای مردم نوشته شده، گویی پولس قدیسی در منتهای مدرنیته، اساس جهان و هستی را با دیوانگی دلفریبی تخطئه می‌کند. کتاب «نیچه؛ زندگی، فلسفه و آثار» بررسی همه‌جانبه‌‌ای‌ست که «روی جکسون» برای شناخت و فهم بهتر این فیلسوف بزرگ آلمانی از منظر زندگی و آثارش انجام داده است. این کتاب با رفتن به دل کودکی، جوانی و بزرگسالی نیچه، خانواده و اطرافیان، تحصیلات، کتاب‌هایی که نوشت و تفسیرهایی که از آثارش شد و همچنان نیز ادامه دارد، تصویری روشن، دقیق و جامع از این اندیشمند بزرگ پیش رویمان می‌گذارد. نیچه؛ زندگی، فلسفه و آثار، کتاب راهنمایی فراتر از راهنماهای معمول است، که چگونه خواندن و فهمیدن نیچه را برایمان ممکن و البته الزامی می‌کند.

کتاب "کوهنوردی با نیچه" داستان دو سفر فلسفی است ، که ساخته و پرداخته ی "جان کاگ" است. او در یکی از آن ها به عنوان یک جوان درونگرای نوزده ساله ظاهر می شود و داستان دیگر، هفده سال بعد ، در شرایطی کاملا متفاوت از داستان قبلی است. او اکنون همسر و پدر است و همسر و فرزند خردسال او به یکدیگر وابسته هستند. "جان کاگ" عازم قله های سوئیس و بالاتر از سیلز ماریا می شود ،جایی که در آن "نیچه" آثار برجسته خود همچون "چنین گفت زرتشت" را نوشته است. هر دو داستان سفر "جان کاگ" در جستجوی خرد در هسته ی فلسفه "نیچه" انجام می شود ، اما این سفر ها ،او را به تفسیرهای کاملا متفاوت و عمیق تری در مورد وضعیت انسان می رسانند. "کوهنوردی با نیچه" کاوش جالبی است که نه تنها در مورد ایده آل های "نیچه" بلکه در مورد چگونگی تجربه ی زندگی او با ما به عنوان افرادی که در قرن بیست و یکم زندگی می کنیم، ارتباط بر قرار می کند. "کوهنوردی با نیچه " کتابی جسورانه ، صمیمی و سرشار از بینش هایی در مورد خودداری از شکست و تعادل عقل و جنون است. این کتاب می تواند شما را با اندیشه های "نیچه" آشنا کند، اما رمز موفقیتش در این است که یکی از دیدگاه های اصلی فیلسوف را مطرح می کند؛ دیدگاهی که برای درک آن نیازی نیست تمام آثارش را خوانده باشید و آن دیدگاه "ضرورت خودْ شدن" است. این کتاب را بخوانید و آگاه باشید که ممکن است شما هم ترغیب شوید تا خودتان بشوید.

معرفی کتاب: "اگر همه چیز خوب پیش برود ، زمانی فرا می رسد که فرد یادبودهای سقراط را به جای کتاب مقدس به عنوان راهنمای اخلاق و خرد به کار می گیرد." "هرگز در برابر پشیمانی تسلیم نشوید ، یک باره به خود بگویید: پشیمانی به معنای نوعی توجیه در برابر اولین عمل احمقانه است."

این اولین بررسی جامع از فلسفه‌ی هنر نیچه است که به زبان انگلیسی ظاهر می‌شود. جولیان یانگ استدلال می‌کند که اندیشه‌ی نیچه در مورد هنر تنها در چارچوب فلسفه گسترده‌تر او قابل درک است. به ویژه، او تغییرات شگرف در زیبایی‌شناسی نیچه را در برابر پس‌زمینه مضامین مشهور مرگ خدا، عود ابدی و ایده اوبرمنش مورد بحث قرار می‌دهد. سپس یانگ حرفه‌ی نیچه و فلسفه‌ی هنری او را به چهار مرحله‌ی مجزا تقسیم می‌کند، اما پیشنهاد می‌کند که این مراحل یک دایره را توصیف می‌کنند. تلاش برای تأیید جهان در مراحل مرکزی انجام می‌شود، اما نیچه عمدتا در آغاز و پایان کار خود تحت تأثیر بدبینی شوپنهاوری است. هنر در آغاز و پایان مهم است زیرا ما را از زندگی "رهایی" می‌بخشد.

این اولین بررسی جامع از فلسفه‌ی هنر نیچه است که به زبان انگلیسی ظاهر می‌شود. جولیان یانگ استدلال می‌کند که اندیشه‌ی نیچه در مورد هنر تنها در چارچوب فلسفه گسترده‌تر او قابل درک است. به ویژه، او تغییرات شگرف در زیبایی‌شناسی نیچه را در برابر پس‌زمینه مضامین مشهور مرگ خدا، عود ابدی و ایده اوبرمنش مورد بحث قرار می‌دهد. سپس یانگ حرفه‌ی نیچه و فلسفه‌ی هنری او را به چهار مرحله‌ی مجزا تقسیم می‌کند، اما پیشنهاد می‌کند که این مراحل یک دایره را توصیف می‌کنند. تلاش برای تأیید جهان در مراحل مرکزی انجام می‌شود، اما نیچه عمدتا در آغاز و پایان کار خود تحت تأثیر بدبینی شوپنهاوری است. هنر در آغاز و پایان مهم است زیرا ما را از زندگی "رهایی" می‌بخشد.

این کتاب، هدیه ایست به جان های آزاده، آن کس که پاسخ معمای رهایی خویش را یافته و برای آن کس که میخواهد متولد شود. این کتاب، هدیه ای ست به روحی که می خواهد رادیکال باشد. نیچه، جان های آزاده را این گونه معرفی میکند: "کسی دارای یک جان آزاده است که اندیشه او با آنچه که جامعه از او انتظار دارد، متفاوت باشد. در این صورت جان های اسیر، او را به این دلیل که سرچشمه اصول آزادانه اش، یا به علت میل شدید به مطرح شدن است، یا با اخلاقیات دربند آنها همخوانی ندارد سرزنش می کنند. اما در این جا آن پلیدی سخن می گوید که خود به آن چه می گوید باور ندارد. در عمق وجود جان آزاده اهمیت ندارد که عقایدش درست باشد یا خیر. بلکه او کاری بزرگ تر را انجام می دهد، یعنی جدایی از رسوم معمول و عرف جامعه. حتی اهمیت ندارد که او در راهش موفق باشد یا نه. زیرا معمولا حقیقت یا جان حقیقت پژوه همراه اوست." حال، از فلسفه درس می گیرم و در برابر بلندای با شکوه این کتاب، و نویسنده ی آن، سکوت اختیار می کنم. زیرا همان گونه که می گویند، گاهی تنها با سکوت میتوان همچون یک فیلسوف، به فلسفه ادای احترام کرد. "انسانی بسیار انسانی" (1878) شروع دوره بلوغ نویسندگی فردریش نیچه محسوب می شود. اثری پیچیده که بسیاری از مضامین را کاوش می کند و فاصله چشمگیری با تفکر قبلی وی دارد. در اینجا نیچه وفاداری اولیه خود با شوپنهاور و واگنر را می شکند و چارچوب کلی فلسفه خود را پایه گذاری می کند. بر خلاف بی اعتنایی قبلی نیچه به علم ، اکنون علم را ابزاری برای رد متافیزیک سنتی می داند. او علم را گامی اساسی در ظهور روح های آزاده می داند که پیشگامان فرهنگی خواهند بود. نیچه در “انسانی بسیار انسانی” بیان می کند که این کتاب یادبود یک بحران است: با این کتاب من خود را از ذات خود که متعلق به من نبود، رهایی بخشیدم.

این کتاب، هدیه ایست به جان های آزاده، آن کس که پاسخ معمای رهایی خویش را یافته و برای آن کس که میخواهد متولد شود. این کتاب، هدیه ای ست به روحی که می خواهد رادیکال باشد. نیچه، جان های آزاده را این گونه معرفی میکند: "کسی دارای یک جان آزاده است که اندیشه او با آنچه که جامعه از او انتظار دارد، متفاوت باشد. در این صورت جان های اسیر، او را به این دلیل که سرچشمه اصول آزادانه اش، یا به علت میل شدید به مطرح شدن است، یا با اخلاقیات دربند آنها همخوانی ندارد سرزنش می کنند. اما در این جا آن پلیدی سخن می گوید که خود به آن چه می گوید باور ندارد. در عمق وجود جان آزاده اهمیت ندارد که عقایدش درست باشد یا خیر. بلکه او کاری بزرگ تر را انجام می دهد، یعنی جدایی از رسوم معمول و عرف جامعه. حتی اهمیت ندارد که او در راهش موفق باشد یا نه. زیرا معمولا حقیقت یا جان حقیقت پژوه همراه اوست." حال، از فلسفه درس می گیرم و در برابر بلندای با شکوه این کتاب، و نویسنده ی آن، سکوت اختیار می کنم. زیرا همان گونه که می گویند، گاهی تنها با سکوت میتوان همچون یک فیلسوف، به فلسفه ادای احترام کرد. "انسانی بسیار انسانی" (1878) شروع دوره بلوغ نویسندگی فردریش نیچه محسوب می شود. اثری پیچیده که بسیاری از مضامین را کاوش می کند و فاصله چشمگیری با تفکر قبلی وی دارد. در اینجا نیچه وفاداری اولیه خود با شوپنهاور و واگنر را می شکند و چارچوب کلی فلسفه خود را پایه گذاری می کند. بر خلاف بی اعتنایی قبلی نیچه به علم ، اکنون علم را ابزاری برای رد متافیزیک سنتی می داند. او علم را گامی اساسی در ظهور روح های آزاده می داند که پیشگامان فرهنگی خواهند بود. نیچه در “انسانی بسیار انسانی” بیان می کند که این کتاب یادبود یک بحران است: با این کتاب من خود را از ذات خود که متعلق به من نبود، رهایی بخشیدم.