آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

معرفی کتاب: "اگر همه چیز خوب پیش برود ، زمانی فرا می رسد که فرد یادبودهای سقراط را به جای کتاب مقدس به عنوان راهنمای اخلاق و خرد به کار می گیرد." "هرگز در برابر پشیمانی تسلیم نشوید ، یک باره به خود بگویید: پشیمانی به معنای نوعی توجیه در برابر اولین عمل احمقانه است."

این اولین بررسی جامع از فلسفه‌ی هنر نیچه است که به زبان انگلیسی ظاهر می‌شود. جولیان یانگ استدلال می‌کند که اندیشه‌ی نیچه در مورد هنر تنها در چارچوب فلسفه گسترده‌تر او قابل درک است. به ویژه، او تغییرات شگرف در زیبایی‌شناسی نیچه را در برابر پس‌زمینه مضامین مشهور مرگ خدا، عود ابدی و ایده اوبرمنش مورد بحث قرار می‌دهد. سپس یانگ حرفه‌ی نیچه و فلسفه‌ی هنری او را به چهار مرحله‌ی مجزا تقسیم می‌کند، اما پیشنهاد می‌کند که این مراحل یک دایره را توصیف می‌کنند. تلاش برای تأیید جهان در مراحل مرکزی انجام می‌شود، اما نیچه عمدتا در آغاز و پایان کار خود تحت تأثیر بدبینی شوپنهاوری است. هنر در آغاز و پایان مهم است زیرا ما را از زندگی "رهایی" می‌بخشد.

این اولین بررسی جامع از فلسفه‌ی هنر نیچه است که به زبان انگلیسی ظاهر می‌شود. جولیان یانگ استدلال می‌کند که اندیشه‌ی نیچه در مورد هنر تنها در چارچوب فلسفه گسترده‌تر او قابل درک است. به ویژه، او تغییرات شگرف در زیبایی‌شناسی نیچه را در برابر پس‌زمینه مضامین مشهور مرگ خدا، عود ابدی و ایده اوبرمنش مورد بحث قرار می‌دهد. سپس یانگ حرفه‌ی نیچه و فلسفه‌ی هنری او را به چهار مرحله‌ی مجزا تقسیم می‌کند، اما پیشنهاد می‌کند که این مراحل یک دایره را توصیف می‌کنند. تلاش برای تأیید جهان در مراحل مرکزی انجام می‌شود، اما نیچه عمدتا در آغاز و پایان کار خود تحت تأثیر بدبینی شوپنهاوری است. هنر در آغاز و پایان مهم است زیرا ما را از زندگی "رهایی" می‌بخشد.

این کتاب، هدیه ایست به جان های آزاده، آن کس که پاسخ معمای رهایی خویش را یافته و برای آن کس که میخواهد متولد شود. این کتاب، هدیه ای ست به روحی که می خواهد رادیکال باشد. نیچه، جان های آزاده را این گونه معرفی میکند: "کسی دارای یک جان آزاده است که اندیشه او با آنچه که جامعه از او انتظار دارد، متفاوت باشد. در این صورت جان های اسیر، او را به این دلیل که سرچشمه اصول آزادانه اش، یا به علت میل شدید به مطرح شدن است، یا با اخلاقیات دربند آنها همخوانی ندارد سرزنش می کنند. اما در این جا آن پلیدی سخن می گوید که خود به آن چه می گوید باور ندارد. در عمق وجود جان آزاده اهمیت ندارد که عقایدش درست باشد یا خیر. بلکه او کاری بزرگ تر را انجام می دهد، یعنی جدایی از رسوم معمول و عرف جامعه. حتی اهمیت ندارد که او در راهش موفق باشد یا نه. زیرا معمولا حقیقت یا جان حقیقت پژوه همراه اوست." حال، از فلسفه درس می گیرم و در برابر بلندای با شکوه این کتاب، و نویسنده ی آن، سکوت اختیار می کنم. زیرا همان گونه که می گویند، گاهی تنها با سکوت میتوان همچون یک فیلسوف، به فلسفه ادای احترام کرد. "انسانی بسیار انسانی" (1878) شروع دوره بلوغ نویسندگی فردریش نیچه محسوب می شود. اثری پیچیده که بسیاری از مضامین را کاوش می کند و فاصله چشمگیری با تفکر قبلی وی دارد. در اینجا نیچه وفاداری اولیه خود با شوپنهاور و واگنر را می شکند و چارچوب کلی فلسفه خود را پایه گذاری می کند. بر خلاف بی اعتنایی قبلی نیچه به علم ، اکنون علم را ابزاری برای رد متافیزیک سنتی می داند. او علم را گامی اساسی در ظهور روح های آزاده می داند که پیشگامان فرهنگی خواهند بود. نیچه در “انسانی بسیار انسانی” بیان می کند که این کتاب یادبود یک بحران است: با این کتاب من خود را از ذات خود که متعلق به من نبود، رهایی بخشیدم.

این کتاب، هدیه ایست به جان های آزاده، آن کس که پاسخ معمای رهایی خویش را یافته و برای آن کس که میخواهد متولد شود. این کتاب، هدیه ای ست به روحی که می خواهد رادیکال باشد. نیچه، جان های آزاده را این گونه معرفی میکند: "کسی دارای یک جان آزاده است که اندیشه او با آنچه که جامعه از او انتظار دارد، متفاوت باشد. در این صورت جان های اسیر، او را به این دلیل که سرچشمه اصول آزادانه اش، یا به علت میل شدید به مطرح شدن است، یا با اخلاقیات دربند آنها همخوانی ندارد سرزنش می کنند. اما در این جا آن پلیدی سخن می گوید که خود به آن چه می گوید باور ندارد. در عمق وجود جان آزاده اهمیت ندارد که عقایدش درست باشد یا خیر. بلکه او کاری بزرگ تر را انجام می دهد، یعنی جدایی از رسوم معمول و عرف جامعه. حتی اهمیت ندارد که او در راهش موفق باشد یا نه. زیرا معمولا حقیقت یا جان حقیقت پژوه همراه اوست." حال، از فلسفه درس می گیرم و در برابر بلندای با شکوه این کتاب، و نویسنده ی آن، سکوت اختیار می کنم. زیرا همان گونه که می گویند، گاهی تنها با سکوت میتوان همچون یک فیلسوف، به فلسفه ادای احترام کرد. "انسانی بسیار انسانی" (1878) شروع دوره بلوغ نویسندگی فردریش نیچه محسوب می شود. اثری پیچیده که بسیاری از مضامین را کاوش می کند و فاصله چشمگیری با تفکر قبلی وی دارد. در اینجا نیچه وفاداری اولیه خود با شوپنهاور و واگنر را می شکند و چارچوب کلی فلسفه خود را پایه گذاری می کند. بر خلاف بی اعتنایی قبلی نیچه به علم ، اکنون علم را ابزاری برای رد متافیزیک سنتی می داند. او علم را گامی اساسی در ظهور روح های آزاده می داند که پیشگامان فرهنگی خواهند بود. نیچه در “انسانی بسیار انسانی” بیان می کند که این کتاب یادبود یک بحران است: با این کتاب من خود را از ذات خود که متعلق به من نبود، رهایی بخشیدم.

‫نيچه، که او را در دنياي انديشه بزرگ مي¬شمارند با تکيه بر ادعاهاي معرفت شناسانه خويش در باب شناخت معتقد است با توجه به اين که واقعيت و حقيقت هيچگاه براي انسان به صورت صحيح درک نخواهد شد و هر آنچه که حقيقت مي¬پنداريم خطاست بياييم انديشه خويش را در مسيري هدايت کنيم که به اعتلاي انسانيت منجر شود. لکن او انسان را در همين وجود جسماني و غرايز طبيعي خلاصه مي¬کند. بر همين اساس هر گونه انديشه¬اي را که در پي مهار يا محدود کردن اميال و غرايز گردد باطل مي¬شمرد. او انگيزه قدرت طلبي را اصلي مسلم و موجود در انسان و بلکه در تمام گيتي دانسته و در صدد بر مي¬آيد تا افعال انساني را در اين راستا مطرح کند. مدعي مي¬شود که: هر آنکه به قدرت دعوت کند و در اين راستا گام بر دارد با ماست و آنکه از ضعف و ضعيفان سخن بگويد و در راستاي کمک به آنان گام بردارد بر عليه ماست. با نقد ديدگاه معرفت شناسانه و اثبات اين مطلب که معرفت و شناخت ممکن است و با اشاره به نقصي که در ديدگاه انسان شناسانه او در مورد مکاتب اخلاقي وجود دارد مي¬توان در اين بحث به نقطه مطلوبي رسيد. كليد واژه: نيچه، ابرمرد، ‌اخلاق، قدرت، نيهيليسم،‌ فرهنگ، مسيحيت، مرگ خدا، زرتشت.

از منظر نیچه؛ یکی از علل شاخص بدبینی در فلسفه ی شوپنهاور؛ ریشه در تاثیر عمیق دین مسیحیت در لایه های زیرین فرهنگ اروپا دارد. بدبینی مقدمه رسیدن به بیزاری است، بیزاری جستن از هرگونه «خواست طبیعی» و «تفاوت» است. «اصل تفاوت» چیزیست که افلاطون پیش از این بدان پرداخته بود. البته؛ نیچه نه تنها تلاش های افلاطون در این باب را ناکافی می داند بلکه؛ پیامدهای حاصل از فلسفه ی او را از بین برنده ی «اصل تفاوت» میداند. با ظهور مسیحیت و شعار برابری ذاتی انسانها؛ اصل «تفاوت طبیعی» انکارگردید. به باور نیچه؛ این امر نه تنها باعث حذف عنصر «خواست طبیعی» و تفاوت انسانها باهم شد بلکه؛ باعث انکار و حذف طبقه ی نخبگان جامعه شده است که «تفاوت» را به مراتب آشکارتری دارند. او دلیل این امر را عدم حس تاریخی و نیز ناتوانی مسیحیت و فلسفه های همسو با آن در تبارشناسی مذاهب و اخلاق (فیزیولوژی نیروها) می داند. دین مسیحیت پولسی و همچنین وجود برخی عوامل روانشناختی باعث گردیده که نوع بی نظیری از انسان ها سرکوب شوند. بررسی تمام علل تباهی نیروی نخبگان؛ بخشی از پروژه اصلی نیچه است که در این مقاله تلاش شده مهم ترین آنها تحلیل گردد

پژوهش حاضر کوشیده است با روش «توصیفی ـ تحلیلی» پیامدهای معیار ارزش‌گذاری اخلاقی در دو مکتب «لذت‌گرای حسی» و «قدرت‌گرایی» را با هم مقایسه کند. این مقایسه بر آسیب‌های اجتماعی این دو مکتب تأکید دارد. یافته‌ها حاکی از آن است که هر دو مکتب می‌توانند آسیب‌های اجتماعی بسیاری داشته باشند؛ از جمله: (1) افزایش احتمال روابط زناشویی خارج از خانواده؛ (2) کاهش انگیزه نگهداری از فرزندان معلول؛ (3) کاهش انگیزه نگهداری افراد ناتوان و سالمند؛ (4) نبرد برای کسب قدرت و مدیریت در خانواده؛ (5) افزایش احتمال طلاق؛ (6) اختلال در جامعه از طریق افزایش هرج و مرج؛ (7) ایجاد پیامدهای خطرناک سیاسی و حکومتی. با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می‌رسد این مکاتب دو روی یک سکه هستند و هر دو پیامدهای مشابهی دارند و می‌توانند آسیب‌های جدی در سطح اجتماع ایجاد کنند. علت مهمی که برای بروز این مشکلات می‌توان بر شمرد این است که مکاتب مذکور شناخت ناقصی از هویت حقیقی انسان دارند. با شناخت هویت راستین انسان می‌توان معیارهای ارزش‌گذاری دقیق‌تری طراحی کرد. علاوه بر این به نظر می‌رسد قدرت‌گرایی به لذت‌گرایی بازگشت دارد؛ زیرا قدرت‌طلبی و احساس قدرت نیز نوعی لذت است، منتها این لذت مربوط به قوه غضب انسان است.