آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب نامه های نیچه، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که نخستین بار در سال 1921 به چاپ رسید. این مجموعه که دربردارنده ی بیش از دویست نامه از نیچه است، مکاتباتی ارزشمند درباره ی موضوعات مهم برای این فیلسوف—از جمله فلسفه، تاریخ، اخلاقیات، موسیقی و ادبیات—را ارائه می کند. در این کتاب همچنین، نامه هایی درباره ی زندگی شخصی نیچه وجود دارد که نشان دهنده ی فراز و نشیب های مختلف زندگی او هستند. در میان اسامی دریافت کنندگان این نامه ها، نام هایی همچون ریچارد واگنر، اروین رود، لو سالوم، مادر نیچه و خواهرش، الیزابت، به چشم می خورند. علاوه بر این ها، رو به وخامت رفتن سلامت روانی نیچه نیز در نامه ای بسیار تکان دهنده از فرانز اوربک آورده شده است.

"غروب بتان "عنوان کتابی است که "فریدریش ویلهلم نیچه "پس از نگارش کتاب "چنین گفت زرتشت "به طبع رسانده است .این کتاب عنوان دیگری دارد که نیچه از آن با عنوان "چگونه می‌توان با پتک فلسفه نوشت "یاد کرده است" .اما چرا وی بر این کتاب چنین نامی گذاشته است؟ ."در پاسخ باید گفت که در این اثر به ویژه در دو گستره اخلاق و فلسفه، هیچ جایی برای راستی و حقیقت نوشته بر الواح دیرین بر جای نگذارده، مگر آن که آن چه تاکنون حقیقتش می‌انگاشتند، به باد هوا داده و در نگاه و نظر خویش با چنان پتکی بر فرق حقایق پنداری کوفته که از غبارش آفتاب دیرین، با چهره‌ای آزرمگین آهنگ فرو رفت خویش کرده است...در این کتاب نیچه هیچ چیز را مطلق نمی‌انگارد و از این حیث...ارزش‌ها و انگاره‌های پس از عصر نوزایی و روشنگری برای وی هیچ تفاوتی ندارد...نیچه در این کتاب از سه رویکرد، خرد را مورد هجوم قرار می‌دهد، نخست می‌گوید : منطق زاده خرد بکر و پنداری هدف‌مند است :آنگاه مبادی اندیشه (شیء، جوهر، ذات، موضوع، علیت، غایت و (...جز اوهامی ضروری برای زندگی هیچ نیستند ... دوم می‌گوید :در پهنه زندگی به خرد نیاز نیست، خرد خطرناک و ناشدنی است ... و سوم :نیچه وهم دیگری را نیز که فیلسوفان به دام آن گرفتار آمده‌اند، انکار می‌کند ."

کتاب نامه های نیچه، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که نخستین بار در سال 1921 به چاپ رسید. این مجموعه که دربردارنده ی بیش از دویست نامه از نیچه است، مکاتباتی ارزشمند درباره ی موضوعات مهم برای این فیلسوف—از جمله فلسفه، تاریخ، اخلاقیات، موسیقی و ادبیات—را ارائه می کند. در این کتاب همچنین، نامه هایی درباره ی زندگی شخصی نیچه وجود دارد که نشان دهنده ی فراز و نشیب های مختلف زندگی او هستند. در میان اسامی دریافت کنندگان این نامه ها، نام هایی همچون ریچارد واگنر، اروین رود، لو سالوم، مادر نیچه و خواهرش، الیزابت، به چشم می خورند. علاوه بر این ها، رو به وخامت رفتن سلامت روانی نیچه نیز در نامه ای بسیار تکان دهنده از فرانز اوربک آورده شده است.

کتاب زایش تراژدی، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که اولین بار در سال 1872 انتشار یافت. نیچه در این کتاب ارزشمند، به خاستگاه های تراژدی یونانی و ارتباط آن با فرهنگ وقت آلمان می پردازد. او بیان می کند که تراژدی یونانی، نمودی از فرهنگی است که به تعادلی ظریف اما قدرتمند میان نوع نگرش دیونیزی به آشوب و رنج، و قاعده مندی و شفافیت ساختار منطقی آپولویی دست یافته است. نیچه به منظور ترویج بازگشت به این ارزش ها، منطق گرایی متکبرانه ی فرهنگ آلمانی در اواخر قرن نوزدهم را به باد انتقاد می گیرد و با شور و تأثیرگذاری همیشگی نثر خود، از مخاطبین می خواهد تا به سوی پدید آوردن فرهنگی بهبود یافته حرکت کنند و به این ارزش های فراموش شده دوباره جان ببخشند.

نیچه را همواره با بدبینی، خموشی و خمودگی شرح و توضیح داده‌ و در بسیاری از مواقع لحظه‌های دهشتناک و بحرانی سده‌ی بیستم را به او نسبت داده‌اند. اما آیا نیچه به‌واقع اینگونه است و باید اینگونه خوانده و فهم شود؟ شارحان و مفسران تازه‌تر نیچه، روایت دیگری ارائه داده‌اند که از نیچه تصویری دیگرگون می‌سازد و عموم انگاره‌های پیشینی پیرامون فلسفه‌ی او و رفتار فکری‌اش را برای ما تغییر می‌دهد. فردریکا اسپیندلر در کتاب «نیچه: تن، هنر، شناخت» با بازخوانی مجدد و یکسره متفاوتش از نیچه، آن اشتیاق و شورمندی خاص فلسفه‌ی او را عیان کرده و از درون آن حجم از جنون سرشار از تعمق و تفکر، عشق به زیستن زندگی را در نظرگاه این فیلسوف بزرگ آلمانی هویدا می‌کند. کتاب اسپلیندر همه‌ی آن پرسش‌های فراموش‌شده که از الزامات زمانه‌ی اکنون هستند را به واسطه‌ی نیچه و همراه و دوشادوش او پیش روی خواننده می‌گذارد، با این هدف که بیایید با دستگاه فکری نیچه مشتاقانه و مشفقانه به جهان و پدیده‌هایش بنگریم. نیچه: تن، هنر، شناخت، کتابی‌ست برای مواجهه با تفکر فلسفی دیوانه‌واری که با ایده‌های گونه‌گون و متضادش، معرف رویکردی در نگریستن به جهان و انسان بود که پیش از او وجود نداشت و امروز بیش از هر زمان دیگری به آن نیازمندیم.

کتاب « کوتاه ترین سایه» (مفهوم حقیقت در فلسفه نیچه) نوشته آلنکا زوپانچیچ توسط انتشارات «هرمس» منتشر شده است. چه چیزی نیچه را نیچه می سازد؟ زوپانچیچ استدلال می‌کند که کیفیت قطعی نیچه، مد نبودن اوست، بیرون بودن او از جریان اصلی زمان خود یا هر زمان دیگری. زوپانچیچ برای بازگرداندن نیچه به بستری که در آن اندیشه «به اعتبار خود زندگی می کند» دو جنبه از فلسفه او را بررسی می کند. نخست، او مضامین اصلی نیچه را بازبینی می کند - اعلامیه مرگ خدا (که معنایی دوگانه داشت، "خدا مرده است" و "مسیحیت از مرگ خدا جان سالم به در برد")، آرمان زاهدانه، و نیهیلیسم - به عنوان ایده هایی که در شرایط پست مدرن لذت گرا ما بسیار وجود دارد. سپس در بخش دوم کتاب، شکل نیمروز نیچه و پیامدهای آن را برای تصور او از حقیقت مورد بررسی قرار می دهد. نیچه ظهر را نه به عنوان لحظه ای که همه سایه ها ناپدید می شوند، بلکه به عنوان لحظه "کوتاه ترین سایه" توصیف می کند - نه وحدت همه چیزهایی که خورشید در آغوش گرفته است، بلکه لحظه شکافتن است، زمانی که "یکی به دو تبدیل می شود". زوپانچیچ استدلال می کند که این مفهوم از دو به عنوان تفاوت حداقلی و کاهش ناپذیر در درون یکسان، تمام آثار نیچه را جان می بخشد و تنش دائمی و ذاتی آن را ایجاد می کند.

کتاب "کوهنوردی با نیچه" داستان دو سفر فلسفی است ، که ساخته و پرداخته ی "جان کاگ" است. او در یکی از آن ها به عنوان یک جوان درونگرای نوزده ساله ظاهر می شود و داستان دیگر، هفده سال بعد ، در شرایطی کاملا متفاوت از داستان قبلی است. او اکنون همسر و پدر است و همسر و فرزند خردسال او به یکدیگر وابسته هستند. "جان کاگ" عازم قله های سوئیس و بالاتر از سیلز ماریا می شود ،جایی که در آن "نیچه" آثار برجسته خود همچون "چنین گفت زرتشت" را نوشته است. هر دو داستان سفر "جان کاگ" در جستجوی خرد در هسته ی فلسفه "نیچه" انجام می شود ، اما این سفر ها ،او را به تفسیرهای کاملا متفاوت و عمیق تری در مورد وضعیت انسان می رسانند. "کوهنوردی با نیچه" کاوش جالبی است که نه تنها در مورد ایده آل های "نیچه" بلکه در مورد چگونگی تجربه ی زندگی او با ما به عنوان افرادی که در قرن بیست و یکم زندگی می کنیم، ارتباط بر قرار می کند. "کوهنوردی با نیچه " کتابی جسورانه ، صمیمی و سرشار از بینش هایی در مورد خودداری از شکست و تعادل عقل و جنون است. این کتاب می تواند شما را با اندیشه های "نیچه" آشنا کند، اما رمز موفقیتش در این است که یکی از دیدگاه های اصلی فیلسوف را مطرح می کند؛ دیدگاهی که برای درک آن نیازی نیست تمام آثارش را خوانده باشید و آن دیدگاه "ضرورت خودْ شدن" است. این کتاب را بخوانید و آگاه باشید که ممکن است شما هم ترغیب شوید تا خودتان بشوید.

این کتاب داستان تلاش برای ایستادن و قدم برداشتن به شکلی مناسب است، تا خودِ کنونی را به سوی مقصدی دست نخورده، دست یافتنی ولی دور حرکت دهید. در این صورت، حتی لیز خوردن هم می‌تواند آموزنده باشد، زیرا بیشتر وقایع مربوط به مسیر هستند نه قله. در این راه است که به قول نیچه، می‌توان «خود را یافت.»