آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

این پایان نامه به مطالعه دیدگاه ارزش شناسی ژان ژاک روسو و استخراج دلا لت های آن ؛اهداف- اصول و روش در تعلیم و تربیت پرداخته است. راهبرد این پژوهش کیفی است .برای رسیدن به اهداف پژوهش از روش تحلیلی و اسنادی استفاده شده است . در این پژوهش ضمن مطالعه مستمر ابتدا ، همه داده ها به طور جداگانه مقوله بندی شده ومقوله های مورد مطالعه؛ کدگزاری ، دسته بندی ، مقایسه و پس از آن مورد تفسیر قرار گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه آثار ترجمه شده ی روسو و نمونه گیری غیر تصادفی و هدفمند با گزینش آثار ترجمه شده روسو می باشد. در این بررسی به ارزش شناسی که از مباحث مهم فلسفی است و به بحث درباره نظریه ارزش ها، که مولفه های اساسی تعلیم و تربیت ؛اهداف- اصول و روش را تحت تأثیر قرار می دهند، پرداخته است. مهم ترین دلالتهای تربیتی روسو در زمینه اهداف ؛شامل:پرورش انسان طبیعی،آماده ساختن کودک برای زندگی،پرورش وجدان اخلاقی ،حس میهن دوستی وپرورش تفکراست. اصول؛شامل: اصل آزادی،پیروی از طبیعت،تدریج،اصل مرجعیت معلم،اصل همدلی و همزبانی است.و روش؛ شامل :روش الگویی یاتعلیم و تربیت منفی ،روش مشاهده وروش سقراطی یا اکتشافی می باشد.

«تعلیم و تربیت نه تنها می‌تواند در رشد اخلاقی و عقلانی و عاطفی و حتی جسمانی فرد مؤثر باشد، بلکه وسیله‌ای در جهت رفع نیازهای اساسی اجتماعی به شمار می‌آید. نقش تعلیم و تربیت نه تنها در عینیت بخشیدن به زندگی مادی و معنوی فرد متوقف نمی‌شود؛ بلکه تمام شئون اجتماعی او را دربر می‌گیرد و عامل رشد تحول اساسی جامعه می‌گردد.» کتاب حاضر در جهت مطالعه تطبیقی نظریات تربیتی «افلاطون»، «ژان ژاک روسو» و «جان دیویی» به نگارش درآمده است. بر این اساس، اهداف آموزش و پرورش، روش تدریس مناسب و نقش معلم و شاگرد، منشأ معرفت یا شناخت، ویژگی‌های مدرسه و محیط مناسب برای تعلیم و تربیت و ...، از دیدگاه این اندیشمندان مورد بحث و بررسی قرارگرفته است.

عنوان تحقیق، تحلیل و ارزیابی تطبیقی اندیشه‌های فلسفی و تربیتی ژان‌ژاک‌روسو و جان دیویی می‌باشد. هدف از تحقیق، تبیین، مقایسه و تحلیل جنبه‌های اساسی و بنیادی نگرش این دو اندیشمند با استفاده از آثار بجای‌مانده از آنها و نتیجه‌گیری به منظور معرفی اهداف مناسب ، اصول دقیق، روشهای قابل‌اجرا، انتخاب مواد و محتوی سودمند، برنامه‌ریزیهای صحیح در تعلیم و تربیت و همچنین تعیین اولویتها و مسائل اساسی و تصحیح نگرشها نسبت به علوم‌تربیتی می‌باشد. موضوعهای این تحقیق در دو بخش فلسفی و تربیتی تدوین گردیده است . در بخش نخست پنج فصل شامل: -1 انسان‌شناسی -2 جهان‌شناسی -3شناخت‌شناسی -4ارزش‌شناسی -5 خداشناسی و بخش دوم چهارفصل شامل: -1 اهداف تعلیم و تربیت -2 اصول تعلیم و تربیت -3 روشهای تعلیم و تربیت -4 مواد و محتوی تعلیم و تربیت می‌باشد. روش تحقیق بکار گرفته شده نوعی روش تحقیق نظری می‌باشد که در آن محقق بر مبنای مطالعات کتابخانه‌ای و با استفاده از روشهای عقلانی و استدلال، فرضیات خود را مورد بررسی قرار داده است . در این شیوه ما از مراحل ششگانه -1 جمع‌آوری اطلاعات -2 طبقه‌بندی -3 همجواری -4 مقایسه و تطبیق -5 تجزیه و تحلیل -6 استنتاج استفاده نموده‌ایم. نتایج بدست آمده براساس فرض‌های تحقیق نشان می‌دهد: - بین نگرش روسو و دیویی نسبت به انسان تفاوتهای اساسی وجود دارد. - روسو مبنای حرکت و نظم عالم را امری بیرونی و دیویی یک جریان درونی می‌داند. - روسو بیشتر معرفت قلبی و دیویی معرفت مبتنی بر تجربه را معتبر می‌داند. -روسو بیشتر با دید طبیعی و دیویی با دیدی فلسفی به موضوع خداشناسی می‌پردازد. - هدف تعلیم و تربیت روسو یک هدف ایستا می‌باشد درحالیکه هدف دیویی جریانی پویاست . - اصول تربیتی دیویی در دوران جوانی تحت تاثیر اصول تربیتی روسو می‌باشد، ولیکن در سالهای پختگی دیویی اصول تربیتی خاص خود را که کاملا با اندیشه‌ها و اصول تربیتی روسو متفاوت است ، ارائه می‌دهد. - و بالاخره اینکه محتوی و ابزار روسو عمدتا ریشه در طبیعت دارد در حالیکه دیویی محتوی و ابزار درسی را در زندگی واقعی کودک در طبیعت و اجتماع جستجو می‌کند.

ژان‌ژاک روسو در تعدادی از آثار خود همچون گفتار دربارۀ هنرها و علوم و نامه به دالامبر دربارۀ تئاتر، برخلاف جریان غالب و روح زمانۀ خود، انتقادی از هنرها و به‌ویژه هنر تئاتر ارائه کرد که در اساس، مبتنی بر نقد افلاطونی هنر در رسالۀ جمهوری بود. مقالۀ حاضر پس از موجه‌ساختن این نکته که نقد روسو را می­توان همچون بازآفرینی نقد افلاطونی هنر در قرن هیجدهم به شمار آورد، می­کوشد تا نشان دهد نقد روسو علاوه بر اهمیت فی­نفسه، می­تواند اهمیت ویژه‌ای در دستیابی به تفسیری تازه از نقد افلاطونی هنر داشته باشد. روسو با کاربست ایده­های اساسی افلاطون در نقد هنر زمانۀ خود، نقد افلاطونی هنر را از چارچوب متافیزیک خاص افلاطون جدا کرده و با آشکار ساختن هستۀ جاودانۀ آن، امکان پذیرش و فهم عام­تری به آن بخشیده است. در تفسیر روسویی از دیدگاه افلاطون، تمایز سه‌گانۀ ایده، واقعیت و تقلید به تمایز دوگانۀ واقعیت و تصویر فروکاسته می‌شود و محل اصلی نقد نیز این نکته است که هنر، یا به‌طور خاص تقلید هنری، با حائل‌ساختن تصویری که دارای بار عاطفی بیگانه است میان مخاطب و واقعیت، موجب ازبین‌رفتن ادراک اصیل چیزها می­شود و این امر به‌نوبۀ خود موجب ازدست‌رفتن اصالت عواطف و در نتیجه برهم‌خوردن تعادل اخلاقی خواهد شد.