آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

کارل رانر (۱۹۰۴-۱۹۸۴) را می‌توان یکی از برجسته‌ترین دین‌پژوهان کاتولیک در قرن بیستم به شمار آورد. وی در فرایبورگ آلمان زاده شد. در دانشگاه فرایبورگ ضمن تحصیل در رشته الهیات در کلاس‌های مارتین هایدگر شرکت می‌کرد. وی علاوه بر هایدگر، از فیلسوفان دیگری نیز اثر پذیرفته بود. ایمانوئل کانت و ژوزف مارشال (بنیان‌گذار مکتب تومیسم استعلایی) از افرادی بودند که بر رانر اثر فراوان گذاشته بودند.

ترجمه ماشینی: کتاب های علمی زیادی در مورد کارل رهنر متکلم یسوعی نوشته شده است، اما او به عنوان یک انسان چگونه بود؟ همکارانش، همکاران یسوعیش، شاگردانش، بستگان و دوستانش چگونه با او برخورد کردند؟ این کتاب که شامل 28 مصاحبه با نزدیک ترین افراد به او است، جنبه انسانی کارل رهنر را آشکار می کند. بله، او بی حوصله، مالیخولیا، پرکار بود، اما از کنجکاوی کودکانه، روحیه نمازگزار و قلبی لطیف نیز برخوردار بود. تنها هدف او خدمت به کلیسا و کمک به مردم در توجه به خدا بود. این کتاب باعث می‌شود که کارل رهنر بسیار قابل درک‌تر باشد و به ما امکان می‌دهد تا امروز، در بیست و پنجمین سالگرد مرگش (30 مارس 1984) با او به شیوه‌ای جدید روبرو شویم.

در تاریخ مسیحیت، اندیشه غالب، انحصارگرایی دینی بوده و نجات و رستگاری مخصوص مسیحیان شمرده می‌شده است. شورای دوم واتیکان، که در سال 1962 تشکیل شد، کوشید از این موضع انحصارگرایانه سخت، فاصله بگیرد و موضعی شمول‌گرایانه، که نجات غیرمسیحیان را ممکن می‌دانست، اتخاذ کند. دو تن از عالمان الاهیات مسیحی معاصر، یعنی کارل رانر و هانس کونگ، کوشیده‌اند موضع اعلامیه این شورا را به صورت نظری مدون کنند. رانر نظریه «مسیحیان بی‌نام و نشان» و کونگ نظریه «حرکت از کلیسامداری به سوی خدامداری» را مطرح می‌کند. این نوشتار به بیان موضع شورای دوم واتیکان و نظریه رانر و کونگ در این ‌باره و بررسی این دو نظریه می‌پردازد. به نظر می‌رسد این دو نظریه‌پرداز در تطبیق این نظریه بر متون مقدس و آموزه‌های اساسی پذیرفته‌شده در تاریخ الاهیات مسیحی موفقیت چندانی نداشته‌اند. با این حال، باید اصل نظریه این دو عالم را در مقایسه با نظریه انحصارگرایانه عالمانی چون کارل بارت، مترقی به شمار آورد.

ترجمه ماشینی: قلب رانر از نظریه آگاهی سه گانه اندرو تالونز استفاده می کند، رویکردی پدیدارشناختی که در آن نیت های عاطفی، شناختی و ارادی آگاهی همگی متمایز و برابر هستند بدون اینکه توانایی های جداگانه ای داشته باشند.

ترجمه ماشینی: کارل رهنر یکی از الهی دانان بزرگ قرن بیستم است که به دلیل رویکرد سیستماتیک و بنیادگرایانه اش شناخته شده است. این کتاب جسورانه و بدیع رابطه بین الهیات و فلسفه او را بررسی می‌کند و احتمال قرائت غیربنیادگرایانه رهنر را استدلال می‌کند. کارن کیلبی هم تحسین شاگردان رهنر را به خاطر وحدت همه جانبه او و هم اخراج بسیار آسان منتقدانی را که به «نقطه خیره فلسفی معیوب» او یا تمایل ظاهراً مدرن و لیبرال او به تجربه اعتراض دارند، زیر سؤال می برد. کارن کیلبی از طریق توضیح شفاف و انتقادی متون کلیدی از جمله روح در جهان و شنونده کلام، و مضامینی مانند انتظار ذات، امر وجودی ماوراء الطبیعه و مسیحی ناشناس، بار دیگر بر اهمیت رهنر برای الهیات مدرن تأکید می‌کند و به وضوح ارائه می‌دهد. افشای افکار او

ترجمه ماشینی: شکل و محتوای مطالعه الهیات در عصر کنونی و مدرن با تعداد و تنوع گسترده‌ای از متنوع‌ترین و تا حدی متفاوت‌ترین نقاط شروع مشخص می‌شود. وحدت کلاسیک و آشکار بودن جهان اندیشه الهیاتی، که در قرون پیشین بسیار معمول بود، با کثرت افق ها و مشکلات تفکر مدرن از بین رفته است. واقعیت جهان، علم و الهیات دیگر به عنوان یک مدار واحد ظاهر نمی شود، بلکه بیشتر به عنوان یک فضای باز و نامحدود ظاهر می شود. در واقع، دقیقاً برای مطالعه الهیات در دانشگاه‌های مدرن، به نظر می‌رسد که عبارت جذاب، وسعت جدید نیز صادق است. این کتاب به منظور دسترسی مسیحیان و متکلمان به کارل رهنر برای بازگشایی افکار او و امکان بازرسی الهیات از کار او است. از این نظر ضروری است که نقطه عزیمت الهیات کارل رهنر را در دغدغه‌ها و پرسش‌های انسان‌ها قرار دهیم و با سرنخی از مفهوم کلیدی نقطه عزیمت انسان‌شناختی، گرایش زیربنایی را قابل درک کنیم. از کارهای رهنر تسلط بر جستارهای علمی در پراکسیس روزمره مطالعات ضروری الهیات معاصر، اغلب شکل نامطلوب مجموعه ای از مقالات، مقالات و مشارکت های مختلف در کتاب های راهنما را به خود می گیرد. دقیقاً به همین دلیل، غوطه ور شدن در آثار یک نویسنده مهم دورانی، در جهان افکار او، و در نمایه الهیات او - همانطور که در مورد الهیات کارل رهنر در اینجا وجود دارد - نه تنها یک تمرین وظیفه‌آمیز است. ، اما یک تغییر لذت بخش از سرعت، شاید حتی یک علاقه: استودیوم به معنای واقعی کلمه.

سه نوع تلقی یا برداشت از وحی در مسیحیت وجود دارد. بر اساس وحیِ گزاره‌ای نجات بشریت تنها از مسیر عبارات روشن و معرفت‌بخش کتاب­مقدس به‌دست می‌آید، در وحیِ تجربی تاکید بر انکشاف الهی و ارتباط شخصی میان خدا و انسان است و رویکرد سوم، وحی را حادثه‌ای تاریخی عنوان می‌کند. اندیشمندان مسیحی له یا علیه هر کدام از رویکردهای ذکر شده نظراتی بیان کرده‌اند. در این میان کارل رانر، از متالهان معاصر مسیحی، با طرح مفاهیمی مشابه این سه رویکرد، آنها را مراتبی از رستگاری و در طول هم در نظرداشته که از وحی تجربی و نجات عام همه انسان‌ها تا وحی گزاره‌ای و رستگاری منحصر به مسیحیت را شامل می‌شود. در نگاه رانر وحی استعلایی شرط پیشینِ ادراک هستی است که در پرتو تجلی فیض و اگزیستانس فراطبیعی در دسترس است، وحی مقوله‌ای عام انکشاف خدا در تاریخ و وحی مقوله­ای خاص در شخص مسیح میسر است. کوتاه سخن وحی از دیدگاه رانر هر سه ماهیت تجربی، تاریخی و گزاره‌ای را در مراتب مختلف دربردارد. تلقی رانر از وحی و رستگاری تاحدودی به اندیشمندانی همچون هانس کونگ، جان هیک، کارل بارت و شلایرماخ نزدیک است و تفاوت آنها در میزان پایبندی ­به آموزه‌های کلیسایی است. نظریه «مسیحیان گمنام» رانر با بهره از تلقی او درباره وحی رستگاری پیروان ادیان غیرمسیحی را ممکن دانسته و از این­رو بابی به شمول‌گرایی دینی می‌گشاید، اما به باور او دست یازیدن به نجات تام تنها در پذیرش آگاهانه مسیحیت میسر است