آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این پژوهش تحلیل ویژگی های مفهوم ایمان پل تیلیش است. برای انجام این کار، تمرکز بر سه مفهوم است: نگرانی نهایی، درک شدن و بدون شرط. بر اساس تحلیل این سه مفهوم، می توان تعریف کرد که ایمان چیست و از دیدگاه تیلیش چه چیزی نیست. در این کار تحلیلی، توجه ویژه ای به مفهوم ایمان به عنوان چیزی هم زمان انسانی و الهی شده است، و اینکه چگونه ایمان واقعی با مفاهیم متعددی که پایه الهیات و فلسفه تیلیچ هستند، از جمله فرهنگ، دین، ارتباط دارد. ، وحی، روش همبستگی، نمادهای دینی و عقل هستی شناختی. همچنین درمان مفاهیم ایمان بت پرستی و ایمان مطلق توسعه یافته است. در نهایت، تمایز بین قلمرو ایمان و عقل، آخرین تصور به معنای فنی آن، و رابطه هماهنگ بین ایمان و عقل هستی‌شناختی ارائه می‌شود.

ترجمه ماشینی : مطالعه ما بر بررسی خط فکری فیلسوف و متکلم پل تیلیش (1886-1965) متمرکز است که در دهه 20 در جستجوی مکانی برای الهیات در سیستم دانش توسعه یافت. برای این منظور لازم است تضاد بین دین و مفهوم دین، تنش بین دین و فلسفه دین، رابطه دین و فرهنگ، مضامینی که تیلیچ در دهه 1920 اختصاص داده است، تحلیل شود. به عنوان پشتوانه برای این مطالعه، ما از تیلیش درباره ایده الهیات فرهنگ (1919)، تسخیر مفهوم دین در فلسفه دین (1922) و فلسفه دین (1925) استفاده خواهیم کرد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه ارزیابی مثبت و طرح کلی الهیات روح القدس پل تیلیش است. در این ارزیابی، دیدگاه تیلیچ در مورد روش همبستگی روح الهی و روح انسان با تأکید بر تلاش وی برای بازیابی بعد روح در آموزه ای از انسان ارائه شده است. نکته مهم برای این تز، تأکید تیلیش بر «آزادی روح» است. این تأکیدی بود که تیلیش را به اتخاذ دیدگاه‌های قطعی در مورد رابطه امر مقدس با قلمروهای سکولار زندگی سوق داد. در نهایت، الاهیات تیلیش در مورد روح به افزایش نگرانی او برای وضعیت مرزی جدید بین مسیحیت و ادیان جهانی در «دین روح ملموس» کمک کرده است.

هدف اصلی این پژوهش تدوین و صورت‌بندی نظریه معنای تیلیش است. تیلیش در سراسر آثار خود مکرراً به اصطلاح معنای غایی ارجاع می‌دهد و هدف خود از طرح مباحث کلامی را غلبه بر بحران بی‌معنایی ذکر می‌کند. به همین دلیل پروژه تیلیش را باید حول محور مفهوم معنا ملاحظه کرد و باقی مباحثی که در آثار او طرح می‌شوند می‌بایست در امتداد این نقطه مرکزی فهمیده شوند. بر اساس این دریافت اولیه، در این رساله تلاش شد تا برای نخستین بار نظریه معنای تیلیش صورت‌بندی شود و عناصر فکری دخیل در معنای غایی هر یک در رابطه با پروژه کلی معنا در یک ساختار کنار هم قرار گیرند تا نقش هر کدام از آنها و رابطه فیمابین‌شان در طرح کلی معنا مشخص شود. اصلی‌ترین مفاهیم مورد استفاده تیلیش، همانطور که در رساله آمده همبستگی، بنیاد و مشارکت است. در این رساله سعی بر این است که این مفاهیم در چارچوب نظریه معنا قرار گرفته و به یک روایت منسجم از نظریه معنای تیلیش برسیم. در ابتدا نظریه همبستگی را به‌عنوان چارچوب اصلی تفکر تیلیش توضیح داده و در ادامه نظریه معنای تیلیش در قالب رابطه صورت و محتوا در پدیدارشناسی تبیین می‌گردد. این تصور از معنای غایی، یک نگاه انتزاعی به معنای غایی است که بیشتر به جنبه شناختی آن توجه دارد (زیرا در آن ابژه به نوئما تقلیل داده می‌شود). اما این رابطه انتزاعی برای اهداف کلامی تیلیش قانع‌کننده نیست. برای رسیدن به رابطه‌ای انضمامی بین انسان و الوهیت باید عناصری از تفکر تیلیش پررنگ شوند که به او اجازه می‌دهند انسان و امر الوهی را به‌عنوان دو عنصر هستی‌شناختی به ‌هم پیوند داده و در رابطه همبستگی قرار دهد، این امر به کمک نظریه بنیاد میسر می‌شود. در امتداد بررسی نظریه بنیاد به ایده مهمی در تفکر او اشاره می‌شود که بر اساس آن بنیاد با وحی یا مسیح یکی است. مسیح همان روح الوهی است که در جهان حضور دارد و با مشارکت در آن می‌توان به معنا رسید. وحی به‌عنوان بنیاد معنا برای اینکه بتواند منجی اگزیستانس باشد، باید در تاریخ حضور داشته و به جریان کلی تاریخ معنا دهد. تاریخی‌بودن معنا جنبه‌ای از مفهوم همبستگی است زیرا وحی (یا روح الهی) با حضور در تاریخ قادر می‌شود که به پرسشهای اگزیستانسیال مختص هر دوره از تاریخ پاسخ دهد و معنای هر دوره از تاریخ را به مقتضای شرایط زمانه اعطا کند. وحی هم تاریخی است و هم تاریخی نیست و بدین ترتیب بنیاد معنای تاریخ است. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که مشارکت تاریخی-انضمامی در بنیاد معنا یا همان معنای غایی چگونه میسر می‌شود. در این قسمت جنبه هرمنوتیکی تفکر تیلیش راهگشاست. حضور مسیح در اجتماع ایمانی کلیسا، که بدن مسیح است، مؤمنین را به معنای غایی می‌رساند. این مشارکت در اجتماع کلیسا که حامل حضور تاریخی مسیح است، از راه آیین‌ها ممکن می‌شود. در این جا برای اینکه سازوکار رسیدن به معنا از طریق مشارکت در آیین را توضیح دهیم از مفهوم بازی کمک گرفته شده است. مشارکت بازی‌گون در آیین انسان را به فهم معنای غایی آیین می‌رساند. بازی در هرمنوتیک شاهت‌های بسیاری با دیدگاه تیلیش درباره مشارکت دارد زیرا در هر دو انسان از خود برون شده و در آیین مجذوب شده و نهایتاً با حقیقت یکی می‌شود. در پایان سعی شده تا رهیافت‌های فصول قبلی در قالب نظریه معنای تیلیش با هم جمع شوند. در این بخش مفهوم نماد که یکی از مضامین تعیین‌کننده معنای غایی است مطرح می‌شود. ابتدا نشان داده می‌شود که در سیر فکری تیلیش معنای پدیدارشناختی که جنبه هستی‌شناختی را فرومی‌کاهد کنار رفته و معنای انضمامی که انسان را درگیر کرده و او را در یک جریان تاریخی و عینی به معنای غایی می‌رساند، جای آن را می‌گیرد. اما قضاوت نهایی درباره نسبت انسان با معنای غایی باید در پرتو مفهوم نماد انجام شود که بر اساس آن جنبه اگزیستانسی-بشری باید از معنای غایی نفی شود تا این معنا بر حقیقتی همواره فرارونده دلالت کند. این حرکت، موجب ضعیف‌شدن جایگاه انسان در همبستگی انسان-خدا می‌شود و آن را از رابطه‌ای دوطرفه خارج کرده و تبدیل به فرآیند یکطرفه‌ای می‌کند که در آن معنا از بالا به پایین نازل می‌شود و فهم اگزیستانسیال انسان را به لرزه می‌اندازد، بی‌آنکه خود را با چارچوب اگزیستانسیال وفق دهد. بنابراین در نظام تیلیش، نه تنها همبستگی متعادل و دوطرفه‌ نیست بلکه به نظر می‌رسد یک‌طرفه شدن رابطه انسان و خدا با مقصود او که خدا باید پاسخی به پرسش‌های اگزیستانسیال باشد، منافات دارد.

ترجمه ماشینی : نقطه عزیمت این پایان نامه برگرفته از گرایش مدرن به ایجاد دوگانگی بین عشق ایثارگرانه و شکوفایی انسان است. تلاش‌های مدرن برای رهایی انسان از ظلم نامتجانس و هنجارهای اخلاقی که این امر را ترویج می‌کنند، گاهی به این نتیجه رسیده‌اند که عشق فداکارانه برای شکوفایی انسان مضر است. چنین نتیجه‌گیری همچنین از طریق بازمفهوم‌سازی مدرنیستی از خود به‌عنوان آگاهی خودمختار اما تهی که باید خود را در برابر تعیین دیگری محافظت کند، شتاب بیشتری یافته است. در واقع، متفکران مهم مفهوم عشق فداکارانه را با فراخوانی برای ابراز وجود در برابر دیگری، به عنوان کلیدی برای رفاه فرد، جایگزین کرده‌اند. این امر با نادیده گرفتن تلاش افراد برای شکوفایی انسان توسط مسیحیان همراه شده است. در مواجهه با بینش مدرن در مورد ماهیت "میل" انسان، الهیات مسیحی مدرن به همان اندازه تلاش کرده است تا تنش بین مفهوم سنتی مسیحی عشق فداکارانه یا خودبخش و تمایل انسان ها برای تأیید خود و یافتن را حفظ کند. تحقق شخصی در این دنیا برای مثال، رشته‌هایی از الهیات مسیحی، عشقی تسلیم‌شده را به قیمت نادیده گرفتن تمام خواسته‌های دنیوی فرد تأیید کرده‌اند. در این پایان نامه به طرح این وضعیت در اندیشه مدرن و پیامدهای مشکل ساز آن می پردازم. به منظور تشخیص اینکه آیا عشق ایثارگرانه و شکوفایی انسان می توانند دوباره به هم متصل شوند یا خیر، سپس مطالعات دقیقی را در مورد مفهوم سازی های پل تیلیش الهیدان و فیلسوف اخلاق و رمان نویس آیریس مرداک از خود و عشق انجام می دهم. همانطور که بحث خواهم کرد، درگیری تیلیش و مرداک با تفکر مدرن آنها را به توسعه گزارش هایی از خود سوق می دهد که با درک عشق به عنوان ایثارگر و مساعد برای شکوفایی انسان مطابقت دارد. بنابراین، بر اساس تفکر آنها استدلال می‌کنم که عشق فداکارانه و شکوفایی انسان را می‌توان حتی امروز به‌عنوان وابسته متقابل درک کرد.

این اثر ترجمه‌ی آزاد از کتاب "Dunamics of faith" یا پویایی ایمان، تالیف پل تیلیش فیلسوف و متکلم آمریکایی است. وی در این کتاب معتقد است که ایمان، بدون تردید حوزه و قلمرو گرایش به مطلق است و پویای ایمان، در حقیقت عمان پویایی احساس گرایش به مطلق یا کمال‌خواهی انسان است. ایمان، حوزه و قلمرو وجود بی‌نهایت است. و امر قدسی و بی‌نهایت، نخستین گامی است در فهم و ادراک پویایی ایمان. وی سپس از پویایی ایمان در دوران معاصر و در توسعه‌ی روان‌شناسی تحلیلی و یا روان‌کاوی سخن می‌گوید. به گفته‌ی وی: "یک محور اصلی و قطعی در روان‌شناسی تحلیلی، مرز و رابطه‌ی روان آگاه و ناخودآگاه است. ایمان به منزله‌ی یک عملکرد شخصیت قابل تصور نیست. این عناصر، همواره در مفهوم ایمان، حضور دارند و به طور قاطع، موثر هستند، اما از طرف دیگر، ایمان یک عمل آگاهانه است ولی عناصر ناخودآگاه در آفرینش ایمان دخالت دارند و هریک از آن‌ها، آن را به طور متعالی ارتقا می‌بخشند. اگر این موضوع اتفاق نیفتد، اگر نیروهای ناخودآگاه، وضع فکری و مغزی را بدون یک عمل تمرکز دهنده، تعیین و تشخص نبخشند، هرگز ایمان تحقق نمی‌یابد، بلکه اجبار و اکراه به جای آن می‌نشیند. بنابراین ایمان یک نوع انتخاب و آزادی است". در ادامه مباحثی از این دست بازگو می‌شود: سرچشمه‌ی ایمان، پویایی امر قدسی، شک و ایمان، تمایز شک علمی و شک ایمانی، لاادری گری، واقعیت گرایش به مطلق، ایمان و جامعه، ایمان چه چیز نیست؟، سمبل‌های مذهبی، حقیقت ایمان، و ایمان و ثبات شخصیت.