آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

آمده است: فصل اول، کلیات؛ فصل دوم، وحی از دیدگاه اندیشمندان مسلمان نظیر فارابی، ابن سینا، ابن رشد، ملاصدرا، ابن عربی، مجلسی، طباطبایی و ملکی میانجی؛ فصل سوم، تجربه دینی از دیدگاه اندیشمندان مسیحی در این پایان نامه میان وحی و تجربه دینی (الهام) مقایسه به عمل آمده و مطالب آن در پنج فصل با این مباحث مانند شلایر ماخر، ویلیام جیمز، ویلیام آلسکون و وین پراودفوت؛ فصل چهارم، وحی از دیدگاه قرآن و روایات: معنای لغوی و اصطلاحی، اقسام و کیفیت وحی، ویژگی های وحی؛ فصل پنجم، مقایسه آرای غربیان درباره تجربه دینی با نظر قرآن و روایات درباره وحی.

این کتاب به منظور معرفی سه علم مهم از علوم اسلامی ( کلام فلسفه و عرفان ) برای دانشجویان الهیات و طلاب علوم دینی ، در قالب دو واحد درسی تدوین شده است . در بررسی هر علم ، نخست کلیاتی همچون : تعریف ، موضوع ، فایده و روش علم مورد بحث قرار گرفته تا پیش از ورود به مسائل مهم آن ، دورنمایی از علم ارائه شود و دانش پژوه با جغرافیای بحث آشنا گردد . یکی از ویژگی های این کتاب این است که تاریخچه مختصر پیدایش هر علم را در جهان اسلام ونیز تاریخ پیدایی مکتب های مختلف را مطرح کرده است . نویسنده محترم تلاش کرده تا درباره هرمکتب ، مبانی و آرای مهم آن را ذکر کند و مشخصه های اصلی آن مکتب را برشمارد . بیان روشن و به دور از پیچیدگی ، استفاده نکردن از اصطلاحات فنی ، تکیه بر آرای مشهور ذگر منابع دست اول در قسمت یادداشت ها ، انتقال مباحث پیچیده تربه قسمت یادداشت ها برای استادان و علاقه مندان از ویژگی های این اثر است . عنوان های فصل های علم کلام این کتاب بدین قرارند : کلیات علم کلام ، نخستین حوزه های کلامی ، معتزله ، اهل الحديث ، اشاعره ، ماتریدیه وشيعه . چاپ یازدهم این کتاب را سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها ( سمت ) با همکاری موسسه فرهنگی طه در 184صفحه( بخش کلام ، هفتاد صفحه ) در سال ۱۳۹۴ روانه بازار نشر نموده است

عوامل متعددی سبب گرایش متفکران دینی در معنای صفات ذاتی خداوند به الهیات سلبی شده است که می توان از آن ها با عنوان مبانی این الهیات نام برد. مهم ترین عامل، توحید و یگانگی ذات خداوند است. سه تفسیر آن یعنی نفی تشبیه، نفی شریک و نفی ترکیب سه مبنای مهم در گرایش به الهیات سلبی می باشد. تنزیه و نفی تشبیه سبب آن شد که برخی متفکران از الهیات سلبی دفاع نمایند. دومین مبنا آن است که نباید برای ذات خداوند شریک قائل شد و از این رو نظریه زیادت اشاعره که قول به تعدد قدما است، باطل می باشد. الهیات اثباتی با این نظریه ارتباط مستقیم دارد و لذا الهیات سلبی راهکار مناسبی برای دور ماندن از این آفت است. مبنای سوم بساطت و نفی ترکیب است. بر این اساس متفکرانی مانند قاضی سعید قمی نظریه عینیت را نپذیرفته و با نفی صفات به الهیات سلبی گرایش یافته اند. مبنای چهارم عدم تعقل صفات خداوند است که سبب شده است متکلمانی مانند علامه مجلسی با وجود پذیرش اصل صفت برای خداوند، قائل به الهیات سلبی شوند. پنجمین مبنا اشتراک لفظی وجود است که برخی از متکلمان را به سوی الهیات سلبی سوق داده است.

دیدگاه نفی صفات از ذات خداوند سبحان، یکی از نظریّات در بحث وجودشناسی صفات الهی است. این نوشتار، به­دنبال بررسی و تحلیل این نظریّه در مدرسه کلامی حلّه با تمرکّز بر آثار اندیشمندان برجسته این مدرسه، یعنی خواجه نصیرالدین، محقّق حلّی، ابن­میثم بحرانی، علّامه حلّی، فخر المحقّقین و فاضل مقداد است. علاوه بر تصریح به نفی صفت در کلام برخی از این متکلّمان و نبودِ آثار قابل­توجّهی از نظریّه عینیّت در این مدرسه، با تحلیل نظریّه­های اعتباری­دانستن صفات، نفی وساطت صفات در ترتّب آثار بر ذات، تقریر نیابتی از رابطه ذات و صفات، تفسیر سلبی، کارکردی و فعلی از صفات ذاتی، در مدرسه حلّه، می­توان به این نتیجه رسید که گرایش غالب در این مدرسه، دیدگاه نفی صفات است. تنافی اثبات صفت با آموزه توحید ذاتی، به­معنای نفی تعدّد در ذات و نفی ترکیب، تحلیل ماهیّت صفت و حکم به اتّحاد وصف و صفت و نیز روایات نفی صفت، استدلال‌هایی هستند که دیدگاه نفی صفات در مدرسه حلّه از آن‌ها بهره‌می‌برد. به نظر می‌رسد که نفی صفت در مدرسه حلّه نسبت به مدرسه بغداد، شفافیّت و صراحت بیشتری داشته است. تصریح به نفی صفت، تفسیر نیابتی از نفی صفات، تمسّک به بیان تمثیلی برای تفهیم بیشتر نفی صفت، تأکید بر ادبیّات تعبیری­بودن اسما و صفات الهی، تأکید بر ملازمه الهیات سلبی و نفی صفت و نیز رونمایی رسمی از اعتباری­بودن صفات، از نقاط برجسته و چشم‌‌گیر این مدرسه کلامی است.