آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

این متن ترجمة بخش چهارم از کتاب An Interpretaion of Religion نوشتة جان هیک است که به موضوع پلورالیزم دینی می پردازد. هیک که از مدافعان مشهور پلورالیزم است در قالب سه فصل نظریة خود را شرح می دهد. او با رد نظریة طبیعت گرایان که همة عقاید دینی را وهمی می پندارند و نیز انحصارگرایان که تنها دین خود را حق و طریق رستگاری می دانند به مقابله بر می خیزد. مؤلف در تبیین نظریة خود از رأی کانت دربارة شیء فی نفسه و پدیدار و این که دستگاه ذهنی ما راهی به سوی ورای پدیدار ندارد نهایت استفاده را می کند و اگر چه با کانت اختلاف نظرهای زیادی دارد، ولی با تمایز میان حق فی نفسه و حق پدیداری و این که ما تنها به حق پدیداری می توانیم علم پیدا کنیم نظریة پلورالیستی خود را عرضه می کند. به نظر او یک واقعیت یا حق وجود دارد که در ادیان مختلف به صورتهای گوناگون به تجربة انسانی در می آید. بنابراین حقانیت و نیز رستگاری از آن هیچ دین خاصی نیست. همچنین ما همیشه وجوه حق را تجربه می کنیم نه خود حق را. حق یا واقعیت نهایی نزد ادیان مثل اسلام و مسیحیت و یهودیت امری شخصی و نزد ادیانی چون بودیسم و هندوئیسم امری غیر شخصی است و از این رو هیک ناچار است رابطة میان حق پدیداری و حق فی نفسه را در مورد هر کدام از این دو دسته ادیان به طور مجزا مورد بحث قرار دهد و بدین خاطر است که فصل دوم این ترجمه بیانگر وجوه شخصی حق و فصل سوم توصیف کنندة وجوه غیر شخصی حق و رابطة آنها با حق فی نفسه می باشد. هیک با تسلطی که بر ادیان مختلف دارد، تلاش می کند با بیان عقاید ادیان گوناگون نظر خود را بر آن ادیان تطبیق کند